Λοιπόν καθυστερημένη ανταπόκριση και μικρό φωτορεπορτάζ γιατί έγιναν πολλά...
Μικρός λαγός που τον βαρέσαμε πολυ γρήγορα... Σε αυτό βοήθησε και ένα τέχνασμα που έκανα. Μου είπε ο θείος μου πως από τα εκπαιδευτικά ή έπαιρνε ένα "ντυμένο" μονοπάτι ή ένα καθαρό ρέμα. χωρίς να μπορείς να δεις και τα δυο... Μου λέει 50-50 όπου θες κάτσε... Εγώ θα πάω καβάλα τη σκύλα...
Οκ λέω το 50-50 θα γίνει 100-0... Μέχρι να φωτίσει πήρα το χειροπρίονο και έκοψα ένα φόρτωμα κλάρες από έλατα και έκλεισα το μονοπάτι εντελώς... Με το που τον έβγαλε η σκύλα πηγε να παρει το μοναπάτι, το είδε κλειστό, πήγε να γυρίσει πίσω όμως η σκύλα ερχόταν πάνω του με 500, και έφυγε αμέσως για το ρέμα και την κάνη μου... Με Labro κίτρινο διασποράς Νο6 έπεσε και την Winchester SX3, choke Carlson's LM.
Στα πολύ ευχάριστα το γεγονός πως σε διαδρομή 30 λεπτών το πρωί για να πάμε στο μέρος είδαμε 6 λαγούς κάτι που είχαμε 20 χρόνια να μας τύχει... Μάλιστα τους είδαμε σε αντι-sos μέρη που δεν τα βάζει ο νους ότι θα μπορούσε να έχει... Και τύχη να ήταν σημαίνει ότι κρατάει το μέρος καλά από ζούδια...
Στα αρνητικά:
1) οι "πονηροί" που με το που λύθηκε η σκύλα και άρχισε να φωνάζει το ντορό ήρθαν με κωλιές και σπινιές και "κόλλησαν" κοντά μήπως και τον βαρέσουν και φύγουν...
2) Αφού τελειώσαμε νωρίς και επιστρέφαμε, πετύχαμε επί του δρόμου κάτι μακρινούς συγγενείς, που τους γνώριζε ο θείος αλλά κλασσικά εγώ αφού δεν είχα μεγαλώσει στο χωριό ούτε που τους ήξερα ούτε που με ήξεραν... Κάνουν νόημα πως τα σκυλιά κυνηγάνε πάνω ψηλά... Μιλάμε και μας λένε πως τον τον πήραν από τη δημοσιά, τον βουτήξαν κάπου στη μέση του βουνού και τον γυρνάνε από το πρωί στις κορφές και δεν πέφτει κάτω... Όντες σε μεγάλη ηλικία, λένε στο θείο μου δεν πάει το παιδί (άκουσα και το κοπλιμέντο μου...) μέχρι επάνω μήπως τον βαρέσει ή να πιάσει τα σκυλιά; "Άιντε λέω να πάω", με ψυχολογία στο θεό και πόδια πια από φτερό...
Μου λέει ο θείος να πάω να βρω ένα ξερό ελάτι στην κορφή και να κάτσω εκεί... Μετά από 15 λεπτά πηγαίνοντας στα 4 λόγω κλισης και ολισθηρότητας του εδάφους έφτασα... Δεν παίρνω δυο ανάσες, ακούω τα σκυλιά τον φέρναν καψούλι απάνω μου... Άλλη μια ντουφεκιά κάτω ο λάγαρος! Ένα θερίο σαν τα σκυλιά σε μήκος! Δένω το ένα σκυλί με τη ζώνη, το άλλο με τον αορτήρα και αρχίζει η κάθοδος... Αυτά να τραβάνε σαν άλογα το κάρο, να γλιστράει το έδαφος με λάσπη και κουκουνάρια, το όπλο αγκαλιά σα μωρό, πώς δεν σκοτώθηκα ένας θεός ξέρει... Κάτι στιγμές έκανα κάτι ζεμπεκιές και χορευτικά break dance, άλλο πράγμα...
Φτάνω κάτω, ο θείος μου είχε φύγει, μου λένε ακούσαμε ντουφέκι, τον βάρεσες; Τους τον δείχνω και κάθομαι να πάρω ανάσα... Αμέσως ο ένας μπαίνει μέσα με το λαγό, ο άλλος ανεβάζει τα σκυλιά και μου ΠΕΤΑ, ούτε καν να μου τα δώσει στο χέρι, τη ζώνη και τον αορτήρα και φεύγουν... Ούτε ένα ευχαριστώ, ούτε το φυσίγγι ή ένα κέρασμα, οι γύφτοι...
Αν τους ξαναπετύχω, θα τους φτύσω στα μούτρα ειλικρινά.. Και κάτω να τους δω θα τους κλοτσήσω, όχι να τους βοηθήσω...
και μη ξεχνάτε και το πνευμόνι....εγώ προσωπικά τρελαίνομαι
