αυτά μόνο στις ταινίες … άπαξ και στην πέσουν κάνε προσευχή σε ότι πιστεύεις . Σε ενήλικα πολύ σπάνια θα επιτεθούν .
Λύκος
- Thread starter sakis pointer
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ηθελα να νιωσω λιγο ραμπο και εγω αλλα κοπρια θα γινω
Δεν επιτίθενται σε ενήλικες , φοβούνται , είναι πολύ σπάνιο να συμβεί κάτι τέτοιο . Σε μικρό παιδί ή κατοικίδιο ή ζώο εκτροφής θα επιτεθούν πολύ πιο εύκολα .Ηθελα να νιωσω λιγο ραμπο και εγω αλλα κοπρια θα γινω
Τον ενηλικο πως τον καταλαβαινουν ? Γιατι 1.70 που ειμαι σαν γυμνάσιου παιδι μοιάζω χαχαχα
Ξέρουν αυτά . Δεν χρειάζονται πιστοποιητικό σπουδών …
George Ant.
Staff member
Ο λύκος και γενικοτερα τα άγρια ζώα επιδιώκουν να τραφουν με οσο το δυνατόν χαμηλότερη κατανάλωση ενέργειας και χαμηλό ρίσκο. Ο άνθρωπος είναι το αντίθετο. Είναι μεγάλο και δυσκολο θηραμα, θα προβάλει αντίσταση και πολυ πιθανο να τραυματισει τον λύκο. Τραυματισμός στην φύση συνηθως σημαίνει θάνατος. Γι αυτο και συνηθως την πέφτουν σε θηράματα τα οποία συνηθως δεν μπορούν να αμυνθούν. Γνώμη μου είναι ότι σε άνθρωπο θα την πέσουν μόνο αν κινδυνεύει ολόκληρη η αγέλη να πεθάνει από ασιτία.
Το τσακάλι κυνηγιεται πανευκολα. Ποιο εύκολα και από την αλεπου. Τους τελευταίους λύκους στην Πελοπόννησο τους εξαφάνισαν με παγανες.
Αν και το έχω ξαναγράψει σε παλιότερες σελίδες αυτού του thread.
Αν σου επιτεθεί λύκος ξαφνικά δίπλα σου πίσω από θάμνο κρυμμένος, τότε σίγουρα είναι λυσσασμένος. Δεν επιτίθεται ποτε αν δεν σε παρακολουθήσει πολύ ώρα. Και όχι κρυμμένος, φανερά. Ένας κυνηγός σίγουρα θα τον αντιληφθεί πολύ νωρίς. Θα στέκεται και θα σε κοιτάζει ήρεμος από απόσταση, θα χάνεται , θα σε ξανακοιτάζει παρακάτω. Κανει σοβαρή εκτίμηση της κατάστασης πάντα. Αν τον δεις , τότε κοίτα τριγύρω και πίσω σου, και πιθανόν θα δεις και άλλον. Έχεις άπειρο χρόνο να ανέβεις σε δέντρο, σε βράχο, να βαδίσεις προς το αυτοκίνητο, ή προς το μέρος τους αργά και με αυτοπεποίθηση.( μόνο λίγα μέτρα ) . Αφού ξεκαθαρίσει το παιγνίδι της κυριαρχίας , αν έχεις όπλο ρίχνεις και μια τουφεκιά στα κλαδιά δυο μέτρα από πάνω του ή δίπλα, ήρεμα πάντα ή με αργή βαριά ομιλία.
Στην Ελλάδα οι Λύκοι σχεδόν ποτε δεν είναι πεινασμένοι για μια δυο βδομαδες , όπως είναι σε Καναδά , Σιβηρία κλπ μέσα στο χιόνι.
Αν σου επιτεθεί λύκος ξαφνικά δίπλα σου πίσω από θάμνο κρυμμένος, τότε σίγουρα είναι λυσσασμένος. Δεν επιτίθεται ποτε αν δεν σε παρακολουθήσει πολύ ώρα. Και όχι κρυμμένος, φανερά. Ένας κυνηγός σίγουρα θα τον αντιληφθεί πολύ νωρίς. Θα στέκεται και θα σε κοιτάζει ήρεμος από απόσταση, θα χάνεται , θα σε ξανακοιτάζει παρακάτω. Κανει σοβαρή εκτίμηση της κατάστασης πάντα. Αν τον δεις , τότε κοίτα τριγύρω και πίσω σου, και πιθανόν θα δεις και άλλον. Έχεις άπειρο χρόνο να ανέβεις σε δέντρο, σε βράχο, να βαδίσεις προς το αυτοκίνητο, ή προς το μέρος τους αργά και με αυτοπεποίθηση.( μόνο λίγα μέτρα ) . Αφού ξεκαθαρίσει το παιγνίδι της κυριαρχίας , αν έχεις όπλο ρίχνεις και μια τουφεκιά στα κλαδιά δυο μέτρα από πάνω του ή δίπλα, ήρεμα πάντα ή με αργή βαριά ομιλία.
Στην Ελλάδα οι Λύκοι σχεδόν ποτε δεν είναι πεινασμένοι για μια δυο βδομαδες , όπως είναι σε Καναδά , Σιβηρία κλπ μέσα στο χιόνι.
Καλημέρα και χρόνια πολλά. Το θέμα δεν είναι να πάει κάποιος για κυνήγι λύκου ή τσακαλιού, αλλά αν του επιτεθούν ή επιτεθούν στο σκυλί πως θα τον αντιμετωπίσει χωρίς να μπλέξει και να βρεθεί κατηγορούμενος.
Δυο φορές εφέτος μάζεψα το σκύλο από ρέμα που είδα να βγαίνει τσακάλι σε απόσταση βολής, αλλά φυσικά δεν έριξα και έφυγε από την παρουσία μου. Το ρέμα που ήθελα να ψάξω όμως, δεν το έψαξα και το αποφεύγω ακόμα.
Το 1985 το καλοκαίρι, στον κάμπο των Σερρών, λύκοι είχαν γεννήσει μέσα σε χωράφι 200 στρεμμάτων που είχε καλαμπόκι. Πλησιάσαμε με τον ιδιοκτήτη του χωραφιού για δουλειά και ... μας την έπεσαν !!! Προλάβαμε να μπούμε στο αγροτικό και δεν ξέραμε τι να κάνουμε ...
Μπορεί λοιπόν να επιτεθούν και όταν έχουν γεννήσει, αν κατά λάθος πλησιάσεις εκεί που είναι τα κουτάβια ...
Αυτη ισως ειναι η μοναδική πιθανότητα να κινδυνέψει κάποιος με τα δεδομένα της χώρας μας.
Γιώργο τι σκύλο έχεις που φοβήθηκες μη τον φάει τσακάλι ; Οσα έγραψε ο AthenKarpen πολύ σωστά, να προσθέσω ότι οι γνήσιοι λύκοι ( το τονίζω γιατί αυτοί που βλέπω στα βίντεο και τις φωτογραφίες σε σύγκριση με αυτούς που ήξερα μοιάζουν τραβεστί), όταν κοπαδιαζουν και έχουν πιάσει κτηνοτροφικο ζώο, αν πλησιάζεις γίνονται επιθετικοί και ειδικά από τώρα μέχρι τέλος Φεβρουαρίου που σέρνουν τα θηλυκά είναι επικίνδυνοι και απρόβλεπτοι.
Καλά τα λες Λευτέρη. Τα τσακάλια δεν τα φοβάμαι καθόλου. Ούτε για μένα ούτε για τα σκυλιά μου. Δύο απ' τα καλά μέρη που κυνηγάω έχουν γίνει τσακαλοτοποι. Δεν θα κόψουμε και το κυνήγι για τα τσακάλια. Μια φορά μόνο έτυχε επίθεση του τσακαλιού σε μία σκύλα που είχα τότε. Και δεν έφταιγε το τσακάλι. Η σκύλα το είχε στριμωξει σε κάτι βράχια και της επιτέθηκε να σωθεί. Ο λύκος είναι άλλο φρούτο, πρωτόγνωρο για εμάς τους νότιους.
Αρχές καλοκαιριού, απογευματάκι, γυρίζω από τα χωράφια. Βουνοπλαγιά, χέρσα χωράφια δεξιά-αριστερά, πουρνάρια, σχετικά πυκνή, χαοτική βλάστηση. Ο δρόμος είναι παλιό γαϊδουρομονοπάτι που το διαπλάτυνε μιά μπουλντόζα για να περνούν τρακτέρ ή αγροτικά. Περπατώ και νοιώθω κάπως άβολα, σαν να πιάνω με την άκρη του ματιού μου κινήσεις δεξιά και αριστερά. Περνώντας δίπλα από ένα χέρσο χωράφι με γαϊδουράγκαθα βλέπω πίσω μου δεξιά στα 10-15 μέτρα, 3-4 τσακάλια. Συνεχίζω τον δρόμο μου με ανησυχία, και σε ελάχιστο χρόνο βλέπω και αριστερά μου άλλα 2-3 τσακάλια. Με είχαν βάλει απλά στην μέση και με "ζύγιζαν". Τα όπλα μου: σουγιάς, πριόνι και μια κοντή γκλιτσα. Στα 100-120 μέτρα ήξερα πως υπήρχε μια στάνη ενός θείου μου και αμέσως σκέφτηκα ότι θα είναι εκεί για άρμεγμα, οπότε έβαλα μια φωνή: Αντρέα, Αντρέα, τσακάλια!!
Τίποτα. Ξανάφωνάζω και επιταγχύνω το βήμα μου.
Αφού φώναξα καναδυό φορές άκουσα τα τσοπανόσκυλα να απαντούν! Ο Αντρέας αγρόν ηγόραζε
Ευτυχώς ήσαν τα τσοπανόσκυλα λυτά - ως συνήθως - και ξεπετάχτηκαν γαυγίζοντας. Τα τσακάλια έφυγαν δυσανασχετώντας. Μπαίνω στην στάνη και πάω στην αρμεκτική που ήξερα πως εκεί είναι ο Αντρέας. Τί να δω! Άρμεγε ο αθεόφοβος αλλά φόραγε ακουστικά και άκουγε κλαρίνα!!!!
ΥΓ: Ευτυχώς βέβαια που τα τσοπανόσκυλα με ήξεραν, αλλοιώς θα είχα άλλα προβλήματα.
ΥΥΓ: Από τότε, όταν κάνω εξορμήσεις στα λιβαδοχώραφα, παίρνω και το δίκαννο μαζί - χειμώνα καλοκαιρι, μαζί με την σκοπευτική (πάντα) ή την κυνηγετική άδεια (χειμώνα).
Τίποτα. Ξανάφωνάζω και επιταγχύνω το βήμα μου.
Αφού φώναξα καναδυό φορές άκουσα τα τσοπανόσκυλα να απαντούν! Ο Αντρέας αγρόν ηγόραζε
Ευτυχώς ήσαν τα τσοπανόσκυλα λυτά - ως συνήθως - και ξεπετάχτηκαν γαυγίζοντας. Τα τσακάλια έφυγαν δυσανασχετώντας. Μπαίνω στην στάνη και πάω στην αρμεκτική που ήξερα πως εκεί είναι ο Αντρέας. Τί να δω! Άρμεγε ο αθεόφοβος αλλά φόραγε ακουστικά και άκουγε κλαρίνα!!!!
ΥΓ: Ευτυχώς βέβαια που τα τσοπανόσκυλα με ήξεραν, αλλοιώς θα είχα άλλα προβλήματα.
ΥΥΓ: Από τότε, όταν κάνω εξορμήσεις στα λιβαδοχώραφα, παίρνω και το δίκαννο μαζί - χειμώνα καλοκαιρι, μαζί με την σκοπευτική (πάντα) ή την κυνηγετική άδεια (χειμώνα).
Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει λόγος σχολιασμού / αναζήτησης κατάλληλου πυρομαχικου ?
Δύο λόγοι, ο πρώτος είναι να σε μετρούσαν για το αν τα παίρνει , ο δεύτερος περίμεναν αν θα τρως κάτι και το πετάξεις .Αρχές καλοκαιριού, απογευματάκι, γυρίζω από τα χωράφια. Βουνοπλαγιά, χέρσα χωράφια δεξιά-αριστερά, πουρνάρια, σχετικά πυκνή, χαοτική βλάστηση. Ο δρόμος είναι παλιό γαϊδουρομονοπάτι που το διαπλάτυνε μιά μπουλντόζα για να περνούν τρακτέρ ή αγροτικά. Περπατώ και νοιώθω κάπως άβολα, σαν να πιάνω με την άκρη του ματιού μου κινήσεις δεξιά και αριστερά. Περνώντας δίπλα από ένα χέρσο χωράφι με γαϊδουράγκαθα βλέπω πίσω μου δεξιά στα 10-15 μέτρα, 3-4 τσακάλια. Συνεχίζω τον δρόμο μου με ανησυχία, και σε ελάχιστο χρόνο βλέπω και αριστερά μου άλλα 2-3 τσακάλια. Με είχαν βάλει απλά στην μέση και με "ζύγιζαν". Τα όπλα μου: σουγιάς, πριόνι και μια κοντή γκλιτσα. Στα 100-120 μέτρα ήξερα πως υπήρχε μια στάνη ενός θείου μου και αμέσως σκέφτηκα ότι θα είναι εκεί για άρμεγμα, οπότε έβαλα μια φωνή: Αντρέα, Αντρέα, τσακάλια!!
Τίποτα. Ξανάφωνάζω και επιταγχύνω το βήμα μου.
Αφού φώναξα καναδυό φορές άκουσα τα τσοπανόσκυλα να απαντούν! Ο Αντρέας αγρόν ηγόραζε
Ευτυχώς ήσαν τα τσοπανόσκυλα λυτά - ως συνήθως - και ξεπετάχτηκαν γαυγίζοντας. Τα τσακάλια έφυγαν δυσανασχετώντας. Μπαίνω στην στάνη και πάω στην αρμεκτική που ήξερα πως εκεί είναι ο Αντρέας. Τί να δω! Άρμεγε ο αθεόφοβος αλλά φόραγε ακουστικά και άκουγε κλαρίνα!!!!
ΥΓ: Ευτυχώς βέβαια που τα τσοπανόσκυλα με ήξεραν, αλλοιώς θα είχα άλλα προβλήματα.
ΥΥΓ: Από τότε, όταν κάνω εξορμήσεις στα λιβαδοχώραφα, παίρνω και το δίκαννο μαζί - χειμώνα καλοκαιρι, μαζί με την σκοπευτική (πάντα) ή την κυνηγετική άδεια (χειμώνα).
Καλησπέρα Λευτέρη και καλή χρονιά. Ένα αρσενικό setter έχω έντεκα ετών που το παίζει ακόμα τσαμπουκάς και τα κυνηγάει !!! Φοβάμαι μην τον στριμώξουν 2-3 και μπορεί να τον τραυματίσουν ή τον κολλήσουν τίποτα (π.χ. "ψώρα" )
Στις φωτογραφίες που έχω βάλει στο forum (στις μπεκάτσες, πέρδικες ή στο κυνηγώντας) μπορείς να τον δεις
.