Στην μπεκάτσα τι την ταλαιπωρεις την παλιογρια?
Με 33γρ και πάνω με μεσαίο κάλυκα η μεγάλο ρολόι δούλευε και εμένα η 1100 . Άπειρα Λάμπρο καφέ έχω ρίξει χωρίς εμπλοκή. Στα 32 άρχιζαν οι δυστροπιες με κάποιες μάρκες. ( Είναι με την μία τρύπα )
Σκέφτομαι να αγοράσω.. ARXEIO
- Thread starter BeReT aKa RoBo aKa 1%
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Με 33γρ και πάνω με μεσαίο κάλυκα η μεγάλο ρολόι δούλευε και εμένα η 1100 . Άπειρα Λάμπρο καφέ έχω ρίξει χωρίς εμπλοκή. Στα 32 άρχιζαν οι δυστροπιες με κάποιες μάρκες. ( Είναι με την μία τρύπα )
D
Deleted member 1
Στην μπεκάτσα τι την ταλαιπωρεις την παλιογρια?
Με 33γρ και πάνω με μεσαίο κάλυκα η μεγάλο ρολόι δούλευε και εμένα η 1100 . Άπειρα Λάμπρο καφέ έχω ρίξει χωρίς εμπλοκή. Στα 32 άρχιζαν οι δυστροπιες με κάποιες μάρκες. ( Είναι με την μία τρύπα )
Κατάφερα μετά από πολλές περιπέτειες να έχω ΜΟΝΟ 1 όπλο και μάλλον κάποια μέρα αυτο θα συνεχίσει να ζει ένδοξες ημέρες ... ενώ εγώ θα αποτελέσω ανάμνηση
Σε φαντάζομαι με ένα cal28 δίκανο στην μπεκάτσα φυσίγγι ιδιογομωση με 3 βύσματα και κοκτέιλ πυρίτιδας
D
Deleted member 1
Υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να ευρίσκομαι τα επόμενα χρόνια στο ΒΕΛΓΙΟ και ιδιαίτερα στη ΛΙΕΓΗ. Ίσως λοιπόν βρω τον χρόνο να ασχοληθώ με την οπλοκατασκευή, σε μια τρελλή ιδέα μου να επανιδρυθεί η οπλοτεχνία την Ελλάδα. Ίδωμεν, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία ...
D
Deleted member 1
Αυτά έχει η magnum κάννη σεταρισμένη στα 40γρ +/- 8 ...Στην μπεκάτσα τι την ταλαιπωρεις την παλιογρια?
Με 33γρ και πάνω με μεσαίο κάλυκα η μεγάλο ρολόι δούλευε και εμένα η 1100 . Άπειρα Λάμπρο καφέ έχω ρίξει χωρίς εμπλοκή. Στα 32 άρχιζαν οι δυστροπιες με κάποιες μάρκες. ( Είναι με την μία τρύπα )
Με πιο μαλακό ελατήριο θα δουλέψει και πιο κάτω.
Η Classic σεταρισμένη στα 36γρ +/- 8, παλεύει στα 28 ομοίως
Γιάννη καλό το σκεπτικό σου αλλά χαλαρό ελατήριο σε καινούριο όπλο; και κάτι άλλο αυτό το σχέδιο είναι σίγουρα της L4S; δεν ταιριάζει με αυτό που έχω εγώ
Το οτι ειναι καινουριο ειναι οντος θεμα, οσο για το αν ειναι το ιδιο οχι, ειναι απο μπερετα αλλα ολα τα οπλατο ιδιο συστημα εχουν
D
Deleted member 1
Ρίξε και μια ματιά στη γλώσσα, διότι τοποθετώντας τα φυσίγγια, το έλασμα αυτό αποκτά ανοχές (τζόγους) και δεν συμπεριφέρεται με ακρίβεια. Σε κάθε περίπτωση το όπλο θέλει λύσιμο και καθάρισμα μετά από κάθε κυνηγετική έξοδο όπου θα εκτελέσει βολή. 10' υπόθεση είναι και 1 φορά το 2μηνο μια πιο επιμελημένη καθαριότητα.
D
Deleted member 1
Πολλές φορές ειναι δυσκολότερο να καταχωρήσεις μια συζήτηση/θέση, από το να την γράψω. Παράλληλα δεν υπάρχει ούτε η δυνατότητα να ανοίξω μια κατηγορία γενικής επιμόρφωσης/συζήτησης για όσα επιθυμώ. Αναγκαστικά λοιπόν, οι διαχειριστές ας κατατάξουν και τη παρούσα θεση όπου αυτοί θεωρούν καλύτερα.
ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΑ ΟΠΛΑ
Guild Guns (Συντεχνιακά Όπλα - Σε ελεύθερη μετάφραση όπλα αγνώστου πατρός, κατασκευασμένα από συντεχνίες οπλουργών και τεθέντων σε κυκλοφορία με εμπορική ονομασία και όχι με κατασκευαστική)
Ορισμένες φορές, πάνω στη ρίγα υπάρχει ένα όνομα και μια πόλη, που οδηγεί σε εύκολο συμπέρασμα πως το όπλο είναι της τάδε χώρας και κατασκευαστής είναι ο αναγραφόμενος. Και όμως, ίσως διαβάζουμε το όνομα του εξαγωγέα, του εισαγωγέα, του κατασκευαστή, μιας εταιρείας γενικού εμπορίου, κλπ.
Ακόμη και οι σφραγίδες δοκιμών, δεν εξασφαλίζουν τη χώρα προέλευσης του όπλου, ή έστω δεν εξασφαλίζουν ότι όλα τα κομμάτια του όπλου παράγονται σε μία χώρα. Στα τέλη του 19ου – αρχές 20ου αιώνα, ιδιαίτερα στη Γερμανία αρχικά και σε πολλές άλλες χώρες στη συνέχεια, ήταν συνήθεια οι έμποροι όπλων μιας περιοχής να παραγγέλνουν όπλα με το επώνυμο της εταιρείας τους και τη πόλη τους. Αυτό επίσης πέρασε ως μόδα και στις ΗΠΑ, όπου βρίσκουμε όπλα χαρακτηρισμένα (βαπτισμένα) ως GECO, AKAH, Charles Daly, Abercrombie & Fitch, Griffin & Howe, κλπ.
Ο οπλουργός (gunsmith) προέρχεται από τον σιδερά (blacksmith) ως εξειδίκευση. Σταδιακά, λόγω της ανάγκης πολλαπλών εξαρτημάτων για τη κατασκευή ενός όπλου, οι οπλουργοί συγκεντρώθηκαν σε διάφορες περιοχές. Στο Suhl και το Zella-Mehlis της Γερμανίας, στο Birmingham της Αγγλίας, στο Ferlach της Αυστρίας, στη Liege του Βελγίου, στο Saint Étienne της Γαλλίας, στη κοιλάδα (Val) Trompia όπου και το χωριό Gardone της επαρχίας Brescia στην Ιταλία, κλπ.
Στην αξία ενός όπλου, πέραν της κατάστασης και των εγγράφων συνοδείας, προσμετράται τόσο ο κατασκευαστής όσο και ο χαράκτης, ο εφαρμοστής, ο finisher (κάποιος που έπαιζε ρόλο ποιοτικού ελέγχου και ως «ράφτης» έβλεπε τη προσαρμογή του όπλου στον πελάτη, ακούγοντας τυχόν ιδιοτροπίες του ή θέματα προς επίλυση.
Με την αντικατάσταση των δαμασκηνών καννών σε κάννες από ειδικό ατσάλι, προστέθηκε και το όνομα του κατασκευαστή της κάννης, κάτι δηλαδή ως διαφήμιση και πρόσθετη αξία σε ένα όπλο. Φυσικά πολλοί έχουν θεωρήσει τη μεταλλουργία κατασκευής των καννών ως τον κατασκευαστή του όπλου, αναβαθμίζοντας ακόμη και τους Rochling και Krupp σε κατασκευαστές. Με το τέλος του Β’ΠΠ ο Krupp σταμάτησε να παράγει κάννες, ενώ για όσους επιμένουν να λένε πως κατέχουν λειόκαννο Krupp, θα πρέπει να πληρώσουν και να διαβάσουν το βιβλίο του William Manchester με τίτλο «The Arms of Krupp 1587-1968».
Όταν οι έμποροι που εισήγαγαν όπλα ερχόντουσαν σε συμφωνία με μια συντεχνία οπλουργών μιας πόλης, τότε όλα αυτά τα γράμματα και τα σημαδάκια που ενδεχομένως να βρούμε σε ένα χειροποίητο όπλο, εξαφανίζονταν. Ο Charles Daly για παράδειγμα στις ΗΠΑ, εισήγαγε όπλα από Ιαπωνία (Miroku) αλλά και από Γερμανία (Suhl). Εκπρόσωπος της συντεχνίας στη Γερμανία ήταν ο Lidner, άσημος οπλουργός που ενδεχομένως να μην έφτιαξε ούτε ένα όπλο εξ’ ολοκλήρου δικό του, αλλά ανέθεσε τη κατασκευή των απαρτιών τους σε άλλους. Παραταύτα, φαίνεται επέλεξε καλούς συνεργάτες και τα όπλα με επωνυμία Charles Daly – Lidner έγιναν διάσημα (και πανάκριβα), παρότι αγνώστου πατρός. Θα βρούμε ακόμη και όπλα που στη πάνω ρίγα (πλαγιόκαννα) έχουν κενό προκειμένου να μπει το όνομα του εισαγωγέα εμπόρου, μόνο που ο τελευταίος δεν έβαλλε όνομα είτε χάραζε το όνομα του αγοραστή, έτσι ώστε ο τελευταίος να καμαρώνει για δήθεν όπλο ειδικής παραγγελίας !!!
Οι υποκατασκευαστές σπάνια χάραζαν κάποιο αρχικό τους στο κομμάτι του όπλου. Όπως αναφέρει ο Axel Eichendorff, στο Ferlach υπήρχε μόνο ένας οπλουργός εξειδικευμένος στη στερέωση των εξωτερικών σκοπευτικών σε ραβδωτά όπλα όλης της περιοχής, ενώ τα ίδια γράφει και ο Russel Wilkins της Holland & Holland, όταν επισκέφθηκε το Birmingham στις αρχές του ’60, ανακαλύπτοντας σε μια σοφίτα τον μοναδικό κατασκευαστή χειροφυλακτήρων σκανδάλης.
Για τον τρόπο λειτουργίας των συντεχνιών, θα τα πούμε μια άλλη φορά. Σκοπός των αναγραφόμενων είναι να εξοικειωθούμε με την ιστορία των λειόκαννων, αναμένοντας φυσικά και τους έχοντες μεγαλύτερη εμπειρία από μένα, να βάλουν το κερασάκι στη τούρτα, αφού πρώτα παρέμβουν και διορθώσουν τυχόν λάθος διατυπώσεις μου.
ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΑ ΟΠΛΑ
Guild Guns (Συντεχνιακά Όπλα - Σε ελεύθερη μετάφραση όπλα αγνώστου πατρός, κατασκευασμένα από συντεχνίες οπλουργών και τεθέντων σε κυκλοφορία με εμπορική ονομασία και όχι με κατασκευαστική)
Ορισμένες φορές, πάνω στη ρίγα υπάρχει ένα όνομα και μια πόλη, που οδηγεί σε εύκολο συμπέρασμα πως το όπλο είναι της τάδε χώρας και κατασκευαστής είναι ο αναγραφόμενος. Και όμως, ίσως διαβάζουμε το όνομα του εξαγωγέα, του εισαγωγέα, του κατασκευαστή, μιας εταιρείας γενικού εμπορίου, κλπ.
Ακόμη και οι σφραγίδες δοκιμών, δεν εξασφαλίζουν τη χώρα προέλευσης του όπλου, ή έστω δεν εξασφαλίζουν ότι όλα τα κομμάτια του όπλου παράγονται σε μία χώρα. Στα τέλη του 19ου – αρχές 20ου αιώνα, ιδιαίτερα στη Γερμανία αρχικά και σε πολλές άλλες χώρες στη συνέχεια, ήταν συνήθεια οι έμποροι όπλων μιας περιοχής να παραγγέλνουν όπλα με το επώνυμο της εταιρείας τους και τη πόλη τους. Αυτό επίσης πέρασε ως μόδα και στις ΗΠΑ, όπου βρίσκουμε όπλα χαρακτηρισμένα (βαπτισμένα) ως GECO, AKAH, Charles Daly, Abercrombie & Fitch, Griffin & Howe, κλπ.
Ο οπλουργός (gunsmith) προέρχεται από τον σιδερά (blacksmith) ως εξειδίκευση. Σταδιακά, λόγω της ανάγκης πολλαπλών εξαρτημάτων για τη κατασκευή ενός όπλου, οι οπλουργοί συγκεντρώθηκαν σε διάφορες περιοχές. Στο Suhl και το Zella-Mehlis της Γερμανίας, στο Birmingham της Αγγλίας, στο Ferlach της Αυστρίας, στη Liege του Βελγίου, στο Saint Étienne της Γαλλίας, στη κοιλάδα (Val) Trompia όπου και το χωριό Gardone της επαρχίας Brescia στην Ιταλία, κλπ.
Στην αξία ενός όπλου, πέραν της κατάστασης και των εγγράφων συνοδείας, προσμετράται τόσο ο κατασκευαστής όσο και ο χαράκτης, ο εφαρμοστής, ο finisher (κάποιος που έπαιζε ρόλο ποιοτικού ελέγχου και ως «ράφτης» έβλεπε τη προσαρμογή του όπλου στον πελάτη, ακούγοντας τυχόν ιδιοτροπίες του ή θέματα προς επίλυση.
Με την αντικατάσταση των δαμασκηνών καννών σε κάννες από ειδικό ατσάλι, προστέθηκε και το όνομα του κατασκευαστή της κάννης, κάτι δηλαδή ως διαφήμιση και πρόσθετη αξία σε ένα όπλο. Φυσικά πολλοί έχουν θεωρήσει τη μεταλλουργία κατασκευής των καννών ως τον κατασκευαστή του όπλου, αναβαθμίζοντας ακόμη και τους Rochling και Krupp σε κατασκευαστές. Με το τέλος του Β’ΠΠ ο Krupp σταμάτησε να παράγει κάννες, ενώ για όσους επιμένουν να λένε πως κατέχουν λειόκαννο Krupp, θα πρέπει να πληρώσουν και να διαβάσουν το βιβλίο του William Manchester με τίτλο «The Arms of Krupp 1587-1968».
Όταν οι έμποροι που εισήγαγαν όπλα ερχόντουσαν σε συμφωνία με μια συντεχνία οπλουργών μιας πόλης, τότε όλα αυτά τα γράμματα και τα σημαδάκια που ενδεχομένως να βρούμε σε ένα χειροποίητο όπλο, εξαφανίζονταν. Ο Charles Daly για παράδειγμα στις ΗΠΑ, εισήγαγε όπλα από Ιαπωνία (Miroku) αλλά και από Γερμανία (Suhl). Εκπρόσωπος της συντεχνίας στη Γερμανία ήταν ο Lidner, άσημος οπλουργός που ενδεχομένως να μην έφτιαξε ούτε ένα όπλο εξ’ ολοκλήρου δικό του, αλλά ανέθεσε τη κατασκευή των απαρτιών τους σε άλλους. Παραταύτα, φαίνεται επέλεξε καλούς συνεργάτες και τα όπλα με επωνυμία Charles Daly – Lidner έγιναν διάσημα (και πανάκριβα), παρότι αγνώστου πατρός. Θα βρούμε ακόμη και όπλα που στη πάνω ρίγα (πλαγιόκαννα) έχουν κενό προκειμένου να μπει το όνομα του εισαγωγέα εμπόρου, μόνο που ο τελευταίος δεν έβαλλε όνομα είτε χάραζε το όνομα του αγοραστή, έτσι ώστε ο τελευταίος να καμαρώνει για δήθεν όπλο ειδικής παραγγελίας !!!
Οι υποκατασκευαστές σπάνια χάραζαν κάποιο αρχικό τους στο κομμάτι του όπλου. Όπως αναφέρει ο Axel Eichendorff, στο Ferlach υπήρχε μόνο ένας οπλουργός εξειδικευμένος στη στερέωση των εξωτερικών σκοπευτικών σε ραβδωτά όπλα όλης της περιοχής, ενώ τα ίδια γράφει και ο Russel Wilkins της Holland & Holland, όταν επισκέφθηκε το Birmingham στις αρχές του ’60, ανακαλύπτοντας σε μια σοφίτα τον μοναδικό κατασκευαστή χειροφυλακτήρων σκανδάλης.
Για τον τρόπο λειτουργίας των συντεχνιών, θα τα πούμε μια άλλη φορά. Σκοπός των αναγραφόμενων είναι να εξοικειωθούμε με την ιστορία των λειόκαννων, αναμένοντας φυσικά και τους έχοντες μεγαλύτερη εμπειρία από μένα, να βάλουν το κερασάκι στη τούρτα, αφού πρώτα παρέμβουν και διορθώσουν τυχόν λάθος διατυπώσεις μου.
Attachments
όλα τα λεφτά
Ιδιαίτερο όπλο και πανέμορφοView attachment 6685
Παυλο ως κάτοχος της xlr composite εδω και τέσσερα χρόνια, εχω ρίξει αρκετά όπλα γιατί κάνω όλα τα κυνήγια μου με αυτό (εκτός απο αυτο τουαγριοχοιρου που εκει μιλάει η 11-87).Η εμπλοκή αυτή με το φυσσιγγι να φρακάρει κατα την είσοδο του στην κάννη,διορθώνεται με μία απλή ρύθμιση της γλώσσας. Δεν είναι τίποτα. Ενα τηλέφωνο έκανα απευθείας στην εταιρεία και χωρίς κανένα κόστος για εμένα το πρόβλημα λύθηκε. Άψογη εξυπηρέτηση στο after sale ο Τουρής. Ένα θέμα έχουν αυτά τα όπλα - καλό καθάρισμα και πάντα στεγνά απο λάδια και γρασσα
D
Deleted member 1
View attachment 6685
Samuel Johannes Pauly
Δυστυχώς ο Ναπολέων (παρότι και οι 2 πυροβολητές) δεν τον άκουσε και οι Άγγλοι που νίκησαν στο Waterloo, "έθαψαν" τη πατέντα του 1ου οπισθογεμούς όπλου με φυσίγγιο !!! (διαμέτρημα 14.5 χιλ)
Λοιπά μπορούμε να μάθουμε εδώ:
https://en.wikipedia.org/wiki/Jean_Samuel_Pauly
D
Deleted member 1
70 χρόνια πριν την εμφάνιση του 1ου δίκαννου με φυσιγγια στην Αγλλία, είχε προηγηθεί η εφευρετικότητα του Samuel Johannes Pauly
Το όπλο πήγε Αθήνα ή η ρύθμιση έγινε πολύ απλά με κάποιες τηλεφωνικές συμβουλές;
Αυτό ήθελα να ρωτήσω και εγώ με πρόλαβες
Το όπλο πήγε Αθήνα γιατί ηταν εντός εγγύησης. Μίλησα στο τηλέφωνο με τα παιδιά που είναι πάνω στο κομμάτι των όπλων και τους εξήγησα τι ακριβώς μου έκανε. Ήταν κάτι που το γνώριζαν και με εξυπηρέτησαν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Για μένα προσωπικά η εταιρεία είναι νούμερο ένα. Ούτε άρχισαν να ρωτάνε μήπως το ενα μήπως το άλλο μήπως ο Ερμής ειναι αναδρομος και κάνει εμπλοκή. Με κέρδισαν απλά.
Χαιρετώ την ομάδα, επειδή καιρο γέρνω προς αγοράς Baikal super pose και επειδή δεν την παλεύω καθόλου με το κουντακι τους, ψαχνωντας βρήκα ένα κατάστημα στο internet, big Hunter, μίλησα στο τηλέφωνο και μου εξήγησε η κοπέλα ότι γίνεται η μετατροπή δωρεάν αν πάρω καινουριο όπλο από εκεί μέσα σε 3 ώρες, ισχύει αυτό; το έχει κάνει κάποιος; το όπλο με άσπρη βάση, δισκανδαλο, σταθερά τσοκ και αυτόματους εξωκλεις μου είπαν ότι βγαίνει στα 600 ευρώ
Altair Lusso
Banned
Ισχύει, το έχω κάνει εγώ. Πρέπει να ξέρεις τι θέλεις όμως και να δοκιμάσεις την πρώτη απόπειρα αλλαγής των μέτρων.
- Status