Συγκρίσεις όπλων-τσοκ
- Thread starter tasos hunter
- Ημερομηνία δημιουργίας
Αρκετες φορες εχω "χαλασει"η γαζωσει απο σκάγια θηραματα(οπως κ εσύ φυσικά)αυτο ομως δεν σημαίνει οτι η τουφεκια μας πήγε κέντρο?
Θεμα τύχης?Διότι υποτιθετε οτι το κοντακι μας χανει..
Αυτό είναι πολυ δύσκολο ειδικά όταν με αυτά έχουμε επιτυχία.
Πχ ενας που ρίχνει 7αρια στην τσίχλα ότι κ για να του λες για το 9αρι είναι δύσκολο έως αδύνατον να αλλάξει γνώμη εφόσον είναι ευχαριστημένος.
Συνονοματε δεν ξέρω από σκοπευτηριο.
Αλλά έχοντας δει αρκετά DVD με σκοπευτηριο η στο you tube
Μου φαίνετε οτι θα μου είναι αρκετά δύσκολο να έχω επιτυχία σε σχέση με το κυνήγι.
Άσε που νομιζω οτι φεύγουν οι δίσκοι βολίδα!
Κοιτα ειχα βρεθει και εγω δοκιμαστικα πιο παλια. Ναι φευγουν σφαιρα αλλα δεν αιφνιδιαζεσαι γιατι δινεις το παραγγελμα. Εισαι στο βατηρα σε ισιο εδαφος με σωστη ηδη σταση σωματος περιμενεις. Στο κυνηγι δε μπορεις να σταθεις σχεδον ποτε καλα μονο στα κυνηγια φερμας εχεις τον νου σου αντε και στα μπασιματα που τα βλεπεις να ερχονται. Ειμαστε οφ τοπικ βεβαια αλλα το σκοπευτηριο σου δινει μια ευχερεια επωμισης και φυσικα προπονηση με το οπλο.Για οσους μπορουν να πηγαινουν ειναι χρησιμο. Φυσικα εγω δε το συγκρινω με το κυνηγι το κυνηγι ειναι αυτο που αγαπαμε νομιζω ολοι μας.
Α δεν ξέρω από αυτά Γιάννη,εγώ είμαι κεφαλονιτης..
και ομως. το σκοπευτηριο πρεπαι να το αγαπας εξισου με το κυνηγι. εκει βλεπεις τις οποιες αδυναμιες σου εκει μαθαινεις επωμισεις εκει μαθαινεις σταση σωματος. εκει εμαθα διοφθαλμη σκοπευση εκει εμαθα οτι το αριστερο χερι σκοτωνει και ακομα εκει μαθαινω να διορθωνω τα λαθη μου. αρχισα συραβα μονος μου και οταν αρχισα να πηγαινω στο σκοπ. ω τι θαυμα αρχισα και στο κυνηγι να μαζευω περισσοτερα θηραματα. αν ειχα ξεκινησει σωστα απ την αρχη τα πραγματα θα ηταν τελειως διαφορετικα. και ολα αυτα με μια φορα την εβδομαδα το καλοκαιρι
Το ίδιο πρόβλημα είχα και εγώ με το κοντάκι του όπλου μου, είχα στο πάνω μέρος του cast on αντί για cast of. Πουλιά έπαιρνα και με επιτυχία αλλά όχι με την ίδια άνεση που έχω τώρα, όταν έχεις 3 δευτερόλεπτα να σκόπευσής και καταναλώνεις τα 2,5 στην προσπάθεια να φέρεις το όπλο εκεί που πρέπει, ενώ τώρα έρχεται μόνο του.
Εγω φιλε Ευριπιδη το βλεπω διαφορετικα το πραγμα οχι γιατι διαφωνω με ολα αυτα, απλα επειδη ειναι ο χαρακτηρας μου ετσι. Αν μου αρεσε θα πηγαινα συχνα, αλλα βλεπεις ουτε θελω πολυ βαβουρα, ουτε πολυκοσμια ουτε να νιωθω οταν ριχνω οτι με βλεπουν και πρεπει να φερω ενα αποτελεσμα αξιοπρεπες. Με πιεζει ολο αυτο.Εγω θελω ησυχια να μην ακουω τιποτα και να καθομαι στο βουνο να απολαμβανω αν χτυπησω και 5 πουλακια ενταξει αν οχι δε τρεχει και τιποτα και αυτο ειναι τελικα που απολαμβανω εχω ξεπερασει τη φαση που οταν γυρνουσα με λιγα πουλακια η λιγες τουφεκιες στεναχωριομουνα. Εχω ξεπερασει επισης το ανελεητο κυνηγι διαφορων μοδων που τελειωνουν σε ιτιδα...Βαλε μπροστα απο το ιτιδα οτι θελεις.Θελεις τη λεξη τσοκ τη λεξη κοντακι τη λεξη πελμα και παλιοτερα αυτοκινητα βελτιωσεις και ολα αυτα τα εκανα και τα σταματησα. Τωρα πια κανω μονο αυτο που κρινω οτι χρειαζομαι.Για το σκοπευτηριο οπως εγραψα και παραπανω υπαρχει οφελος κυριως οτι δεν πετας το οπλο σε μια ντουλαπα ενα εξαμηνο. Εγω ομως δε το πολυγουσταρω.Αλλοι το γουσταρουν και δεν εχουν σκοπευτηριο κοντα τους!
Απόλυτα...
Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τετοια δοκιμή, με μετρήσιμα αποτελέσματα, ανάμεσα σε τόσο φημισμένα όπλα...
Οπως και μια δοκιμή με τα πιο ''ταπεινά'' όπλα που βρίσκονται στα χέρια της πλειοψηφίας των Ελλήνων κυνηγών-σκοπευτών για να δείξει αν χάνουν, που και πόσο, σε σχέση με αυτά τα ακριβά και ποιοτικά όπλα...
Ο συγκεκριμένος Γιάννη κυνηγάει το ίδιο καλά με οποιοδήποτε όπλο όλα τα κυνήγια, ακόμα και τα μπεκατσινια...
Εχει μάλλον, αυτό που λέει ο Δημήτρης...απόλυτη εστίαση στο στόχο (λες και έχει παρωπίδες), κούμπωμα και τράβηγμα...
Όσο αφορά τα μέτρα κοντακιού σίγουρα είναι το σημαντικότερο κομμάτι σ΄ένα όπλο, προκειμένου όχι μόνο να ρίχνει το όπλο εκεί που βλέπουν τα μάτια (στην διόφθαλμη σκόπευση) αλλά και να είναι και άνετο το όπλο κατά τη ντουφεκιά...
Προσωπικά με μια μικρή τροποποίηση που έκανα, μόνος μου, στο πιτς του όπλου μου (το χαμήλωσα 2 χιλ. με μια μικρή φλαντζα ξύλου) είδα μεγάλη διαφορα τόσο στην ευθυβολία όσο και στη ανάκρουση...
Σίγουρα πρέπει να προσαρμόζουμε το κοντάκι στο σώμα μας και όχι το σώμα μας στο κοντακι, αρκεί να μη γίνεται ψύχωση και σε κάθε αστοχία τρέχουμε με μια ράσπα και γυαλόχαρτα και αλλάζουμε μέτρα στο κοντάκι, να μην πάθουμε δηλ. αυτό που οι δάσκαλοι σκοποβολής χαριτολογώντας το ονομάζουν ασθένεια της ''κοντακίασης''...
Last edited:
K
kastoras
Τασο δε ξερω αν κανεις πλακα αλλα ψαρωσα!Στο τρελοκεφαλονιτικο μυαλό μου είναι αποθηκευμένα κ με μαθηματική ακρίβεια τα φυσιγγια του εμποριου που ρίχνει ο καθένας.
αχαχαχα σπυρο. το τελευταιο που γραφεις με τις ρασπες το συνηθιζουν πολυ οι τραπαδοροι στα χανια και πεφτει πολυ γελιο.ε ναι ρε φιλε αυτο ειναι ψυχωση. να εχεις μολις φτιαξει ενα κοντακι 800 ευρω και να τρεχεις να το λιμαρεις στο 1 πιατακι που χανεις. οχι κι ετσι
Πάνω στο θέμα απόδοσης όπλων και προσαρμογής τους στον κυνηγό, ήθελα πάντα να αναφέρω μια ιστορία, αλλά όλο δίσταζα γιατί δεν ήμουν μπροστά για να έχω ιδία άποψη, αλλά είναι διασταυρωμένο απο πολλούς μεταξύ τους και ο πατέρας μου...
Απλά θα την αναφέρω όπως την έχω ακούσει...
Ένας συγχωριανός μου (κοντινός συγγενής) γυρνώντας από την Γερμανία κάπου στο 1972, έφερε μαζί του ένα ROBUST 221, ήταν το φθηνότερο μοντέλο ROBUST της MANUFRANCE, με μονή ρίγα στις κάννες και χωρίς το χαρακτηριστικό τρίτο κλειδί που έχουν τα υπόλοιπα μοντέλα ROBUST...
Η σχέση του συγκεκριμένου ανθρώπου με την κυνηγετική σκόπευση, μέχρι τότε, ήταν τα καθιστά κιχλοκότσυφα και μικροπουλα που βάραγε με ένα μπροστόγιομο με κάννη τροποποιημένη απο πολεμικό Grass...
Ήταν κυνηγετική περίοδο και μετά από 2-3 μέρες πήγε στο σπίτι ο αδερφός του, πολύ καλός κυνηγό από τα παιδικά του χρόνια, και του είπε να πάνε για ξυλόκοτες την άλλη μέρα, όπως και έγινε...
Η μέρα ήταν καλή και στην πρώτη ξυλόκοτα που πέταξε μπροστά του, απλά σηκωσε το όπλο προς το μέρος της και τράβηξε...η ξυλόκοτα έπεσε και το θεώρησε τυχαίο...
Στη συνέχεια όμως ντουφέκισε 12 ξυλόκοτες μονοντούφεκα (και με την πίσω σκανδάλη μιας και όταν έριχνε την μπροστά, του χτυπούσε το δάχτυλο ο υποφυλακτήρας) και δεν έχασε μία...απλά έριχνε κατά το μέρος της και το πουλί έπεφτε. Ο αδερφός του, που κυνηγούσε με ένα δανεικό μακρύκαννο βελγικό κοκκοροντούφεκο FULL-FULL, έπαιρνε μια ξυλόκοτα στις 5-6 έπαθε πλάκα...του ζήτησε το όπλο και την 1η ξυλόκοτα που ντουφεκισε την κεραυνοβόλησε.
Παρεπιπτόντως ο ένας αδερφός 1,60 και ο άλλος πάνω απο 1,85...
Την πρώτη φορά που το πήρε ο πατέρας μου στα χέρια του, πήρε 3 ξυλόκοτες με κλειστά τα μάτια, όπως χαρακτηριστικά μου λέει ''ήταν λες και είχαν μαγνήτη οι κάννες και πηγαίναν μόνες τους πάνω στο πουλί''.
Η δε βλητική απόδοση των καννών του ήταν κάτι το αξιοπερίεργο, σε δοκιμές στα 46,5 μέτρα (μετρημένα σε πολεοδομικό σχέδιο) με Νο 6 όλα τα σκάγια τρυπούσαν τον ντενεκέ λαδιου από την μια μεριά και το 60%-70% και απο την άλλη, κανένα όπλο της περιοχής που δοκιμάστηκε (Beretta, Breda, Bernardelli, Ρωσικά, Remington καραμπίνες, άλλα ROBUST ανώτερης βαθμίδας κ.α) δεν είχε παρόμοια απόδοση, συνήθως περνούσαν την 1 μεριά και κάνα βούλες στην άλλη και μερικές φορές 2-3 σκάγια μπορεί να πέρναγαν την άλλη μεριά...
Στη δε συγκέντρωση (και εδώ είναι το παράδοξο) φαίνονταν το όπλο να άνοιγε την ντουφεκιά κανονικά (ίσως και περισσότερο) μέχρι τα 25 μέτρα και απο 'κει μέχρι και τα 50 μετρα φαινόταν να κρατιέται σχεδόν η ίδια συγκέντρωση...
Με τον συγκεκριμένο άνθρωπο ο πατέρας μου ήταν κυνηγετικό δίδυμο, σε καθημερινή βάση, όλη την δεκαετία του '70-80 και έχει να μου λέει για επαναλαμβανόμενες ντουφεκιές πολύ πέραν των συνηθισμένων ορίων...Τρυγόνια σε πολυσύχναστα καρτέρια στα ΝΔ του νησιού, που πέρασαν απο ομοβροντίες για να πέσουν απο τις κάννες αυτού του ντουφεκιού...Οταν μιλάει ο πατέρας μου γιαυτό το όπλο, λέει χαρακτηριστικά οτι ήταν ''μαγικό''...
Εννοείτε οτι υπήρχαν και αρκετές αστοχίες με το συγκεκριμένο όπλο (δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς βέβαια), αλλά όπως λέει αυτός που το είχε ''αυτό το ντουφεκάκι μ' εκανε κυνηγό''...
Το συγκεκριμένο όπλο πουλήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80, γιατί απο την πολύ χρήση και την λιγοστή συντήρηση κούνησε στον πείρο και ξεκόλλησε η ρίγα ...ο οπλοπώλης που το αγόρασε το είχε για χρόνια για προσωπικό του όπλο, παρά τα προβλήματα του, μεχρι που έκλεισε το μαγαζί (και χάθηκαν και τα ίχνη του όπλου) ...
Ο κατοχός του πήρε το ROBUST 222 και στην αρχή δεν μπορούσε να πάρει πουλί, αργότερα το πούλησε και πήρε το ανώτερο μοντέλο ROBUST 248, πολύ καλό όπλο, αλλά και αυτό -όπως λέει με νοσταλγία- είναι πολύ μακρυά απο το παλιό του 221...
Η παραπάνω ιστορία φαίνεται για άλλη μια κυνηγετική υπερβολή, άλλα επειδή την έχω ακούσει τόσο από πολύ κοντινούς μου ανθρώπους, όσο και απο πολλούς άλλους κυνηγούς της τότε εποχής, την πιστευω...
Απλά θα την αναφέρω όπως την έχω ακούσει...
Ένας συγχωριανός μου (κοντινός συγγενής) γυρνώντας από την Γερμανία κάπου στο 1972, έφερε μαζί του ένα ROBUST 221, ήταν το φθηνότερο μοντέλο ROBUST της MANUFRANCE, με μονή ρίγα στις κάννες και χωρίς το χαρακτηριστικό τρίτο κλειδί που έχουν τα υπόλοιπα μοντέλα ROBUST...
Η σχέση του συγκεκριμένου ανθρώπου με την κυνηγετική σκόπευση, μέχρι τότε, ήταν τα καθιστά κιχλοκότσυφα και μικροπουλα που βάραγε με ένα μπροστόγιομο με κάννη τροποποιημένη απο πολεμικό Grass...
Ήταν κυνηγετική περίοδο και μετά από 2-3 μέρες πήγε στο σπίτι ο αδερφός του, πολύ καλός κυνηγό από τα παιδικά του χρόνια, και του είπε να πάνε για ξυλόκοτες την άλλη μέρα, όπως και έγινε...
Η μέρα ήταν καλή και στην πρώτη ξυλόκοτα που πέταξε μπροστά του, απλά σηκωσε το όπλο προς το μέρος της και τράβηξε...η ξυλόκοτα έπεσε και το θεώρησε τυχαίο...
Στη συνέχεια όμως ντουφέκισε 12 ξυλόκοτες μονοντούφεκα (και με την πίσω σκανδάλη μιας και όταν έριχνε την μπροστά, του χτυπούσε το δάχτυλο ο υποφυλακτήρας) και δεν έχασε μία...απλά έριχνε κατά το μέρος της και το πουλί έπεφτε. Ο αδερφός του, που κυνηγούσε με ένα δανεικό μακρύκαννο βελγικό κοκκοροντούφεκο FULL-FULL, έπαιρνε μια ξυλόκοτα στις 5-6 έπαθε πλάκα...του ζήτησε το όπλο και την 1η ξυλόκοτα που ντουφεκισε την κεραυνοβόλησε.
Παρεπιπτόντως ο ένας αδερφός 1,60 και ο άλλος πάνω απο 1,85...
Την πρώτη φορά που το πήρε ο πατέρας μου στα χέρια του, πήρε 3 ξυλόκοτες με κλειστά τα μάτια, όπως χαρακτηριστικά μου λέει ''ήταν λες και είχαν μαγνήτη οι κάννες και πηγαίναν μόνες τους πάνω στο πουλί''.
Η δε βλητική απόδοση των καννών του ήταν κάτι το αξιοπερίεργο, σε δοκιμές στα 46,5 μέτρα (μετρημένα σε πολεοδομικό σχέδιο) με Νο 6 όλα τα σκάγια τρυπούσαν τον ντενεκέ λαδιου από την μια μεριά και το 60%-70% και απο την άλλη, κανένα όπλο της περιοχής που δοκιμάστηκε (Beretta, Breda, Bernardelli, Ρωσικά, Remington καραμπίνες, άλλα ROBUST ανώτερης βαθμίδας κ.α) δεν είχε παρόμοια απόδοση, συνήθως περνούσαν την 1 μεριά και κάνα βούλες στην άλλη και μερικές φορές 2-3 σκάγια μπορεί να πέρναγαν την άλλη μεριά...
Στη δε συγκέντρωση (και εδώ είναι το παράδοξο) φαίνονταν το όπλο να άνοιγε την ντουφεκιά κανονικά (ίσως και περισσότερο) μέχρι τα 25 μέτρα και απο 'κει μέχρι και τα 50 μετρα φαινόταν να κρατιέται σχεδόν η ίδια συγκέντρωση...
Με τον συγκεκριμένο άνθρωπο ο πατέρας μου ήταν κυνηγετικό δίδυμο, σε καθημερινή βάση, όλη την δεκαετία του '70-80 και έχει να μου λέει για επαναλαμβανόμενες ντουφεκιές πολύ πέραν των συνηθισμένων ορίων...Τρυγόνια σε πολυσύχναστα καρτέρια στα ΝΔ του νησιού, που πέρασαν απο ομοβροντίες για να πέσουν απο τις κάννες αυτού του ντουφεκιού...Οταν μιλάει ο πατέρας μου γιαυτό το όπλο, λέει χαρακτηριστικά οτι ήταν ''μαγικό''...
Εννοείτε οτι υπήρχαν και αρκετές αστοχίες με το συγκεκριμένο όπλο (δεν θα μπορούσε να είναι και αλλιώς βέβαια), αλλά όπως λέει αυτός που το είχε ''αυτό το ντουφεκάκι μ' εκανε κυνηγό''...
Το συγκεκριμένο όπλο πουλήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '80, γιατί απο την πολύ χρήση και την λιγοστή συντήρηση κούνησε στον πείρο και ξεκόλλησε η ρίγα ...ο οπλοπώλης που το αγόρασε το είχε για χρόνια για προσωπικό του όπλο, παρά τα προβλήματα του, μεχρι που έκλεισε το μαγαζί (και χάθηκαν και τα ίχνη του όπλου) ...
Ο κατοχός του πήρε το ROBUST 222 και στην αρχή δεν μπορούσε να πάρει πουλί, αργότερα το πούλησε και πήρε το ανώτερο μοντέλο ROBUST 248, πολύ καλό όπλο, αλλά και αυτό -όπως λέει με νοσταλγία- είναι πολύ μακρυά απο το παλιό του 221...
Η παραπάνω ιστορία φαίνεται για άλλη μια κυνηγετική υπερβολή, άλλα επειδή την έχω ακούσει τόσο από πολύ κοντινούς μου ανθρώπους, όσο και απο πολλούς άλλους κυνηγούς της τότε εποχής, την πιστευω...
Last edited:
Καθόλου πλάκα,είμαι τρελός για δέσιμο.
Εξάλλου το έχω πει ότι έχω θυμητικό καλό.
λοιπον τασο ποσο θες ρε φιλε να μας τρελανεις? ανοιξε ρε μπαγασα ενα topic με τιτλο φυσιγγια που ριχνουμε και ξεκινα
ΣΤΟ ΛΟΓΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΟΥΦΕΚΙ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΩ θυμαμε αρκετά καλά..Μόνο για τους ιδιογομωτες δεν ξερω.
Θα το έκανα άλλα θα πουν είναι τρελός τρελός ο κυνηγός αυτός..