Καλησπέρα και χρόνια πολλά συνάδελφοι.
Μια πανέμορφη μέρα σήμερα από κάθε άποψη. Ίσως από τις πιο ευτυχισμένες της κυνηγετικής ζωής μου.
Ψιλοκαθάρισμα στις ελιές το πρωί, ώστε να έχουν κυπελοειδές σχήμα χωρίς λαίμαργα και κατσόμαλλα εσωτερικά και να είναι όσο πιο έτοιμες για την ανθοφορία της άνοιξης. Όλη η οικογένεια στο κτήμα (και εννοώ και τα σκυλιά φυσικά).
Κάθε 30 ρίζες μάζεμα τα κλαριά και φωτιά καθαριότητας. Τα σκυλιά εννοείται σε ρόλο ενεργό.
private image hosting
Όπως έχουμε σταματήσει για μεσημεριανό φαγητό ο άντρας από το φιλικό μου ζευγάρι που φιλοξενώ και έχει τη σκυλίτσα πάει προς το παρακείμενο πυκνό για την ανάγκη του και έρχεται γρήγορα πίσω και μου λέει φέρε το όπλο, είδα μια φάσσα. Τον κοιτώ καλά καλά (το μέρος δεν κρατά φάσσες ούτε πέρασμα είναι) του λέω μήπως ήταν αγριοπερίστερο (δεν έχει ιδέα από φύση και κυνήγι). Όχι μου λέει ήταν φάσσα έχω δει που την έχουν κάποιοι κυνηγοί ως εικόνα στις ρεζέρβες τους. Του λέω έκατσε κοντά; Ναι μου λέει έβαλα σημάδι, πάμε γρήγορα. Με μισή καρδιά καθώς ήξερα πως έλεγε χαζομάρα και με μόνο sporting φυσίγγια γεμάτο το όπλο ξεκινήσαμε.
Κοντά ήρθε μόνο το μικρό το δικό μου καθώς ο μεγάλος και η σκυλίτσα είχαν το νου τους στο φαϊ που σερβιριζόταν (αναθεματισμένη λαιμαργία των labrador! ευτυχώς ο μικρός μπροστά στο όπλο ξεχνά και το φαΐ...).
Μπαίνουμε στο πυκνό και μου λέει εκεί πήγε και έκαστε, και μου έδειξε σχετικά μακριά μια βατιώνα... Αμέσως κατάλαβα πως επρόκειτο για μπεκάτσα και πως ο φίλος βάφτιζε τα θηράματα όπως να'ναι.. Βάζω τον κούταβο μπροστά και εγώ πήρα θέση γρήγορα με κυκλκή διαδρομή σε ένα άνοιγμα.
Είπα και σε αυτόν να κάτσει πίσω μου μην γίνει κανένα ατύχημα... Ο σκύλος με πολύ ωραίες κινήσεις, πλαστικές όπως μου αρέσει να τις λέω, έπαιρνε τον αέρα και πήγαινε όλο και πιο νευρικά προς τη βατιώνα. Πλησιάζει, μπαίνει μέσα και η κυρία πετάχτηκε μεγαλόπρεπα. Μου ήρθε μούτρα και με μια ντουφεκιά έπεσε στροβιλιζόμενη σχεδόν πάνω μου!
Χαρές πανηγύρια, πάμε να γυρίσουμε από άλλο μονοπάτι πίσω στο κτήμα και όπως προχωράμε ο σκύλος αρχίζει να γίνεται νευρικός... Πριν προλάβω να το ξανασκεφτώ γυρίζει γυρω απο ένα πουρναρόθαμνο ακούω πέταγμα ενστικτώδης ντουφεκιά σε αυτό που σηκώθηκε, δεύτερη μπεκάτσα! απόρτ και στα χέρια μου!
Γυρίζοντας στο κτήμα και ενώ εξιστορούμε τα γεγονότα στους άλλους με ένα φυσίγγι στη θαλάμη (μόνο όσα χώραγε το όπλο πήρα αφού ήταν μια "σκοτωμένη" αποστολή στο μυαλό μου) περνά μια τσίχλα μεσούρανα σε σημείο που εγώ προσωπικά δεν σηκώνω ποτέ όπλο... Με ψυχολογία George Digweed τους λέω κοιτάξτε πως βαράνε τα πουλιά και ρίχνω μια μάλλον χαλαρή και χαβαλεδιάρικη ντουφεκιά... Η τσίχλα όχι απλά έπεσε, πιο γεμάτη ντουφεκιά δεν έχει πάρει πουλί που έχω ρίξει... Επεσε σπειροειδώς σχετικά μακριά, αλλα στο κτήμα των 30 στρεμμάτων μου που είναι όλο καθαρό οπότε τα σκυλιά με λίγη έρευνα την εντόπισαν.
Ο σκυλάκος μπάνιο, θέση στον καναπέ απόψε και έξτρα μερίδιο από το φαΐ. Δεν ξέρω τι θα κάνει στην υπόλοιπη ζωή του (είναι μόλις 7 μηνών), αλλά με έχει τρελάνει ο μικρός από το πρώτο κυνήγι τον Αύγουστο που τον πήρα μαζί έως και σήμερα...
Απογευματινό πήγαμε αλλά γύρω στις 5 παρά 10 έπιασε ψιλόβροχο είδα πως όλα τα βουνά και της Ηλείας και της Κυπαρισσίας είχαν αντάρα οπότε έφυγα να βοηθήσω σπίτι στις ετοιμασίες...
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
πλέον δεν μπορώ να σημαδέψω και μονοφθαλμα, αν το είχα κανει θα είχα πάρει κι αλλες. Εν τέλει με πολύ περπατημα 3 χέρι εγώ και 4 το φιλαρακι με 2-3 χαμένες εκαστος και δεν ρίξαμε μαζί ούτε κουτί !
