Πολλά μου φαίνονται τα 100 χρόνια για τα πλαστικά.
Άν συνυπολογίσουμε και τις περιβαλλοντικές συνθήκες (κρύο - ζέστη - πάγος), την επίδραση χημικών ουσιών (καθαριστικά όπλου) και το φαινόμενο του πολυμερισμού τους ίσως το προσδόκιμο αντοχής τους να είναι ακόμη μικρότερο.
Αξιόπιστα μπορεί να είναι αλλά στο θέμα αντοχής δεν με πείθουν.
Η απατεωνιά επίσης να πληρώνεται ακριβότερα (ή έστω το ίδιο ακριβά με πρίν) ένα ευκολότερο να κατασκευαστεί εξάρτημα από ένα ευτελέστερο υλικό με βρίσκει αντίθετο.
Η φιλοσοφία που τείνει να διέπει τις "μοντέρνες" οπλοκατασκευές είναι αυτή του στυλού διαρκείας μίας χρήσεως - το πληρώνω φτηνά, το χρησιμοποιώ όσο θέλω και μόλις κλείσει ο όποιος κύκλος της ζωής του πάει στα σκουπίδια ή στην ανακύκλωση.
Μόνο που στα όπλα το "φτηνά" λείπει από την τελική εξίσωση.
Άν πρόκειται για στρατιωτικό όπλο συγκεκριμένων προδιαγραφών μαζικής παραγωγής καταλαβαίνω το θέμα του κόστους ή των άλλων παραμέτρων - σε πολιτικό όπλο όμως με ξενίζει κάπως.
Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα πάντως άν τα όπλα αυτής της φιλοσοφίας κόστιζαν φθηνότερα (αναλογικά με αυτό που είναι) ή άν (ακόμα πιο προωθημένο σαν σκέψη) τα χρήματα που δαπανάμε γι' αυτά ήταν επίσης ανακυκλώσιμα κι επέστρεφαν σε μας με κάποιο τρόπο (έκπτωση στην αγορά νέου προϊόντος για παράδειγμα).