Προς όλους τους ανωτέρω φίλους:
Η θεωρία μου δεν έχει να κάνειι με την θεωρία περί Barrel Harmonics όπως την διατυπώνουν οι Αμερικάνοι. Η θεωρία τους έχει να κάνει με την κίνηση - μαστίγιο της κάννης των ραβδωτών και με το ποσο και ως αυτή επηρεάζει την ακρίβεια της σφαίραςς.
Η δική μου θεωρία ασχολείται με την ιδιοσυχνότητα (βλέπε φαινόμενο συντονισμού στερεών κλπ) της κάννης και την συμβατότητα αυτής με την συχνότητα που παράγουν παλλόμενα μεταξύ τους σφαιρίδια (τα σκάγια!). Οδηγήθηκα σε αυτή καθώς δεν μπορούσα να εξηγήσω πως γίνεται μία κάννη να "καταλαβαίνει" ότι τα ίδια ακριβώς γραμμάρια σκαγιών και μάλιστα μέσα σε συγκεντρωτήρα είναι από το τάδε νούμερο και όχι από το δείνα και να αποδίδει διαφορετικά. Η θεωρία μου είναι πως αφού το μόνο που διαφέρει είναι το μέγεθος των σκαγιών, άρα έχει να κάνει με μέγεθος παραγόμενο από αυτή την διαφορά, το μόνο είναι ο "ήχος" που παράγεται από κάθε νούμερο καθώς αυτό ταξιδεύει μέσα στην κάννη με 400+ m/sec. Απλουστευμένα: όπως χτυπάνε το ένα στο άλλο τα σκάγια στριμωγμένα στον συγκεντρωτήρα (ακόμα εντονώτερο όταν δεν υπάρχει συγκεντρωτήρας), παράγουν ήχο = παλμό = ταλάντωση με κάποια συχνότητα. Εάν η ιδιοσυχνότητα της κάννης "συμφωνεί", είναι συμβατή με την συχνότητα αυτή, τότε και η συμπεριφορά της είναι διαφορετική. Προσοχή οι πιό ψαγμένοι, στο παιχνίδι μπαίνουν και οι αρμονικές, αλλά το βαθαίνω άχρηστα πολύ. Φανταστείτε την κάννη να διαστέλλεται και να συστέλλεται ανάλογα με τον παλμό που προηγείται της γόμωσης (και ας είναι υπερηχητική η ταχύτητά της, έχουμε να κάνουμε με στερεά).
Και τι άλλο με βοήθησε να στραφώ στη ακουστική για να εξηγήσω πολλά γύρω από "παράλογες" συμπεριφορές των καννών; Ένας γέρος οπλουργός στιην Κωνσταντινουπόλεως, στις γραμμές του τραίνου δίπλα, που όταν (αρχές δεκαετίας 1980) τον είχα ρωτήσει εάν ένα δίκαννο πολύ μεγάλης αξίας που έφτιαχνε θα έριχνε καλές τουφεκιές μου είχε πει πως ναι γιατί "καμπανίζει (!) γλυκά! Και πιάνοντας τις κάννες από το άγκιστρο της πάπιας, τις χτύπησε πολύ ελαφρά με ένα σφυράκι και πραγματικά ο ήχος τους ήταν πολύ ωραίος.
Την θεωρία αυτή την είπα σε έναν ναύαρχο του Πολεμικού Ναυτικού μας στα μέσα δεκαετίας 1980 όταν μου είπε πως "2 είναι τα μυστήρια στην τεχνολογία των πολεμικών στόλων, η αντέννα του ασυρμάτου (απίστευτη διαφορά απόδοσης ολόϊδιων κεραιών) και η κάννη του τηλεβόλου (άλλη στέλνει την οβίδα στον Θεό και άλλη ολόϊδια στη μισή απόσταση και αν)". Εγώ του απάντησα πως για την μεν αντέννα δεν έχω ιδέα αλλά για την κάννη του τηλεβόλου.....και του εξήγησα την θεωρία μου. Στο τέλος, έφυγε "σφαίρα" κοιτώντας με έκλπηκτος. Μετά από λίγα χρόνια άρχισαν και όλες οι θεωρίες και τα πειράματα με την ακουστική σε σχέση με την βλητική.
Αυτά.
Φιλικά
Χρήστος Σωτηρόπουλος