Tolis SBE1
Banned
είναι τα πιό δύσκολα σ αυτο αλλά όταν θαυμαζεις το κυνιγι του εντάξει σκυψε παρε και κάνα πουλι δε κανει κακο
Pointer
- Thread starter BeReT aKa RoBo aKa 1%
- Ημερομηνία δημιουργίας
Kinigos
Moderator
Καλησπέρα στην παρέα έχει ενας θείος μου μια σκυλα ποιντερ είναι 5 χρονων και θα μου την δωσει αυτος κυνηγαει μονο μπεκατσα η σκυλα παει πολύ καλα θέλω να ρωτήσω επειδή εγω θα ασχοληθώ και λιγο με την περδικα και σκέφτομαι να την παω βουνο η σκυλα δεν ξερει απο περδικα αν την παω θα βγει θα την κυνηγησει η να μην κανω τον κοπο?
Mafia Calabria
Moderator
Αν δεις ποιντερ να κυνηγάει ορτυκι σε πέτρα και θυμάρι μεθοδικά θα αλλάξεις γνώμη.
Το ποιντερ κάποιος το έφτιαξε δεν προϋπήρχε άλλων φύλων.
Tolis SBE1
Banned
Δεν καταλαβες πως το ειπα ενοω οτι χαραμιζοντε εδω στα μεροι μου ειναι δυσκολα τα πραγματα για ποιντερ το θυμαρι που λες ειναι το τερεν τους οπως τα ρεικια στην βρετανια !όλα τα συνχρονα σκυλιά έχουν προκυψει απο καπιόν τρελαμενο σε εισαγωγηκα αλλά οι αγγλοι έχουν βγάλει τέρατα αντοχής και ταχύτητας οπως pointer thoroughdred greyhound
Mafia Calabria
Moderator
Γενικά όλες οι φυλές για αλλά τεραιν φτιάχτηκαν, ένας δικός μας έφερε κουρτσχααρ από Γερμανία και κρατούσαν σχέση με τον εκτροφέα με φώτο, τηλεφωνικος. Μόλις άνοιξε το κυνήγι και του στείλε δύο φωτογραφιες από κυνήγι πέρδικας
και είδε ο άλλος την πέτρα και το λιοπύρι του λέει στείλε μου πίσω το σκυλί δολοφονε.
Tolis SBE1
Banned
Μια χαρά θα παει φιλέ μέχρι να φερμαρει και να τουφεκισεις ειναι το θέμα οποτε πανε σε στανταρ μέρος για να μην παιδεβεσε κ απορεις γ το σκύλο η πας μαζι με άλλο και κανει κάνα δυο συνενεσεις κ αυτό ηταν
Μα η οσμή της πέρδικας είναι νο.1 στο DNA του πόιντερ .
Άφοβα .Αν δυσκολευτεί λίγο στην αρχή μόλις πιάσει την 1η στο στόμα θα ξυπνήσει αμέσως ο πραγματικός της εαυτός.
Last edited:
Kinigos
Moderator
Φίλε sakis μου κάνει εντύπωση που τα περισσότερα τα έχει μπροστά στη μύτη του, εκτός την πρώτη φέρμα. Μήπως είναι τίποτα μικρά. Ξέρεις πολλές φορές τα μικρά απο τις φωλιές εχουν μέγεθος ακρίδας.
γατα εισαι φιλε βασιλη ωντος εχη και μικρα αλα και μεγαλα και πωλες φωρες μου τα πιανη χωρις να τα πηραξη κανννν τα μικρα
Είχα την τύχη να κυνηγήσω με τον Δία, ποιντερ αίματα del vento ( είναι το ποιντερ στο avatar) και απόγονος του θρυλικού el Roi του συγχωρεμένου του Κουτεντακη. Από 8 μηνών και τη πρώτη έξοδο σε μπεκατσα στα Ζαγορια μέχρι την τελευταία του έξοδο σε ηλικία16 χρονών ( έφυγε πρωτοχρονιά σε ηλικία 18 χρόνων) με αυτό το σκυλί ένιωθα πόσο τυχερός ήμουν που με αξίωσε ο Θεός και εχω έναν τέτοιο σκύλο. Τι να πρωτοθυμηθώ, μόνο το πρώτο μισό χρόνο με κούρασε μιας και έτρεχε ανεξέλεγκτα, με τη σφυρίχτρα όμως την οποία ευτυχώς άκουγε αμέσως μαζεύτηκε και έκτοτε ουδέποτε κυνήγησε για πάρτη του. Όταν είχε πουλιά ήταν κοντινός και μεθοδικός, όταν δεν έβρισκε πουλιά έπερνε τόπο να τα βρει αλλά ποτέ ανεξέλεγκτα δύο-τρία βουνά μπροστά, τον κυνήγησα με κουδούνι για πολλά χρόνια. Δεν θα μιλήσω για φερμα και ποντα,απλά απολαυστικός, από τη πρώτη μπεκατσα 8 μηνών μέχρι τη τελευταία του σε βαθιά γεράματα δεν προγκηξε ούτε μια, με τα χρόνια όταν τον έβλεπα στη φερμα καταλάβαινα από το ύψος που είχε το κεφάλι πόσο μακριά του ήταν η βασίλισσα. Από πυκνό ποτέ δεν κολωσε, μιλάμε για αγριοτριανταφιλιά και παλιουρι, μόνο μπεταντιν μετά και συνέχιζε. Απορτ δεν ήταν το φόρτε του αλλά με λίγο εκπαίδευση την έφερνε από το πυκνό αν και στην αρχή μου χάλασε κάποια πουλιά λόγω πάθους μετά τις έφερνε αθικτες, ποτέ δεν άφησα πουλί κάτω με τον Δία, μόνο σκαλωμενες έχασα. Ακόμα θυμάται ο κουμπάρος μου τη βουτιά στο ποτάμι, τον Σαρανταπορο, να αππρταρει τη μπεκατσα που την έπερνε το ρεμα. Βλέπω σήμερα κάποια ποιντερ ( και όχι μονο) να τρέχουν ανεξέλεγκτα εδώ στο νησί και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τη σοι κυνήγι κάνουν με αυτά τα σκυλιά.
Βέβαια δεν είναι δογματικός με τα ποιντερ, ΜΕΓΑΛΑ μπεκατσόσκυλα υπάρχουν σε όλες τις ρατσες, ο κουμπάρος μου έχει χρόνια τώρα επανιελ και αναθεώρησα πολλά βλέποντας το τρόπο που κυνηγάνε μπεκατσα αυτά τα σκυλιά, λες και είναι πλασμενα για αυτό το θύραμα, η τωρινή σκυλίτσα μου η Ήρα είναι σεττερουλα, δεν έχω παράπονο μια χαρά βρίσκει τις μπεκατσες αλλά δεν είναι σαν τον Δία αν και άδικη η σύγκριση είναι όμως αναπόφευκτη. Η άλλη σεττερουλα του αγάπητου μου φίλου Κώστα, η Αρτεμουλα, μου θυμίζει παρα πολλή τον Δία, σαν να βλέπω τον ποιντερα μου σε αυτή τη σκυλίτσα. Επίσης ένα νταχτααρ ενός πολλή καλού φίλου του Μάκη,μεγάλο μπεκατσόσκυλο και εκείνο, άλλο τρόπο ερευναςμε τις αγγλικές φυλές αλλά θαρραλέο, μυαλωμενο και προπάντων σκούπα στις βασίλισσες.
Τελικά αν ισχύει το ρητό ότι μια φορά σου τυχαίνει ο ΜΕΓΑΛΟΣ σκύλος, τότε εγώ έκλεισα με τον Δία. Τόσα χρόνια έχει φύγει και ακόμα τον μνημονεύω......και θα τον μνημονεύω.
Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο αν σας κούρασα.
Βέβαια δεν είναι δογματικός με τα ποιντερ, ΜΕΓΑΛΑ μπεκατσόσκυλα υπάρχουν σε όλες τις ρατσες, ο κουμπάρος μου έχει χρόνια τώρα επανιελ και αναθεώρησα πολλά βλέποντας το τρόπο που κυνηγάνε μπεκατσα αυτά τα σκυλιά, λες και είναι πλασμενα για αυτό το θύραμα, η τωρινή σκυλίτσα μου η Ήρα είναι σεττερουλα, δεν έχω παράπονο μια χαρά βρίσκει τις μπεκατσες αλλά δεν είναι σαν τον Δία αν και άδικη η σύγκριση είναι όμως αναπόφευκτη. Η άλλη σεττερουλα του αγάπητου μου φίλου Κώστα, η Αρτεμουλα, μου θυμίζει παρα πολλή τον Δία, σαν να βλέπω τον ποιντερα μου σε αυτή τη σκυλίτσα. Επίσης ένα νταχτααρ ενός πολλή καλού φίλου του Μάκη,μεγάλο μπεκατσόσκυλο και εκείνο, άλλο τρόπο ερευναςμε τις αγγλικές φυλές αλλά θαρραλέο, μυαλωμενο και προπάντων σκούπα στις βασίλισσες.
Τελικά αν ισχύει το ρητό ότι μια φορά σου τυχαίνει ο ΜΕΓΑΛΟΣ σκύλος, τότε εγώ έκλεισα με τον Δία. Τόσα χρόνια έχει φύγει και ακόμα τον μνημονεύω......και θα τον μνημονεύω.
Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο αν σας κούρασα.
Last edited:
Το να κυνηγας με τετοιο σκυλι 16 χρονια αξια ανεκτιμητη.Είχα την τύχη να κυνηγήσω με τον Δία, ποιντερ αίματα del vento ( είναι το ποιντερ στο avatar) και απόγονος του θρυλικού el Roi του συγχωρεμένου του Κουτεντακη. Από 8 μηνών και τη πρώτη έξοδο σε μπεκατσα στα Ζαγορια μέχρι την τελευταία του έξοδο σε ηλικία16 χρονών ( έφυγε πρωτοχρονιά σε ηλικία 18 χρόνων) με αυτό το σκυλί ένιωθα πόσο τυχερός ήμουν που με αξίωσε ο Θεός και εχω έναν τέτοιο σκύλο. Τι να πρωτοθυμηθώ, μόνο το πρώτο μισό χρόνο με κούρασε μιας και έτρεχε ανεξέλεγκτα, με τη σφυρίχτρα όμως την οποία ευτυχώς άκουγε αμέσως μαζεύτηκε και έκτοτε ουδέποτε κυνήγησε για πάρτη του. Όταν είχε πουλιά ήταν κοντινός και μεθοδικός, όταν δεν έβρισκε πουλιά έπερνε τόπο να τα βρει αλλά ποτέ ανεξέλεγκτα δύο-τρία βουνά μπροστά, τον κυνήγησα με κουδούνι για πολλά χρόνια. Δεν θα μιλήσω για φερμα και ποντα,απλά απολαυστικός, από τη πρώτη μπεκατσα 8 μηνών μέχρι τη τελευταία του σε βαθιά γεράματα δεν προγκηξε ούτε μια, με τα χρόνια όταν τον έβλεπα στη φερμα καταλάβαινα από το ύψος που είχε το κεφάλι πόσο μακριά του ήταν η βασίλισσα. Από πυκνό ποτέ δεν κολωσε, μιλάμε για αγριοτριανταφιλιά και παλιουρι, μόνο μπεταντιν μετά και συνέχιζε. Απορτ δεν ήταν το φόρτε του αλλά με λίγο εκπαίδευση την έφερνε από το πυκνό αν και στην αρχή μου χάλασε κάποια πουλιά λόγω πάθους μετά τις έφερνε αθικτες, ποτέ δεν άφησα πουλί κάτω με τον Δία, μόνο σκαλωμενες έχασα. Ακόμα θυμάται ο κουμπάρος μου τη βουτιά στο ποτάμι, τον Σαρανταπορο, να αππρταρει τη μπεκατσα που την έπερνε το ρεμα. Βλέπω σήμερα κάποια ποιντερ ( και όχι μονο) να τρέχουν ανεξέλεγκτα εδώ στο νησί και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τη σοι κυνήγι κάνουν με αυτά τα σκυλιά.
Βέβαια δεν είναι δογματικός με τα ποιντερ, ΜΕΓΑΛΑ μπεκατσόσκυλα υπάρχουν σε όλες τις ρατσες, ο κουμπάρος μου έχει χρόνια τώρα επανιελ και αναθεώρησα πολλά βλέποντας το τρόπο που κυνηγάνε μπεκατσα αυτά τα σκυλιά, λες και είναι πλασμενα για αυτό το θύραμα, η τωρινή σκυλίτσα μου η Ήρα είναι σεττερουλα, δεν έχω παράπονο μια χαρά βρίσκει τις μπεκατσες αλλά δεν είναι σαν τον Δία αν και άδικη η σύγκριση είναι όμως αναπόφευκτη. Η άλλη σεττερουλα του αγάπητου μου φίλου Κώστα, η Αρτεμουλα, μου θυμίζει παρα πολλή τον Δία, σαν να βλέπω τον ποιντερα μου σε αυτή τη σκυλίτσα. Επίσης ένα νταχτααρ ενός πολλή καλού φίλου του Μάκη,μεγάλο μπεκατσόσκυλο και εκείνο, άλλο τρόπο ερευναςμε τις αγγλικές φυλές αλλά θαρραλέο, μυαλωμενο και προπάντων σκούπα στις βασίλισσες.
Τελικά αν ισχύει το ρητό ότι μια φορά σου τυχαίνει ο ΜΕΓΑΛΟΣ σκύλος, τότε εγώ έκλεισα με τον Δία. Τόσα χρόνια έχει φύγει και ακόμα τον μνημονεύω......και θα τον μνημονεύω.
Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο αν σας κούρασα.
Επίσης Λάμπρο,να'σαι καλά..
Όλα τα σκυλάκια καλά είναι. Βέβαια υπάρχει μια μικρή αγάπη παραπάνω για την συγκεκριμένη φυλή.Τι να κάνω όμως ρε φίλε; έχω θέμα με την πολύ τρίχα (μαδημένη),είτε σε σκύλο έιτε σε γυναίκα!!
φτου φτου φιλε διαμαντη ΠΟΙΝΤΕΡΑΚΛΑΑΑΑΝα'σαι καλά φίλε μου.
