Οι Ιταλοί κατασκευαζουν κυνηγητικά όπλα εδώ και 500 χρόνια. Θέλουμε δεν θέλουμε έχουν το απόλυτο know how στους μηχανισμούς των κυνηγητικών όπλων και μετά στην φινέτσα και την εργονομία. Τα Αμερικάνικα λειόκανα ήταν παραδοσιακά "λύκοι". Σκουριά με το παραμικρό, φινίρισμα χειρότερο από Ρώσικο και εργονομία...μπαζούκα. Για μένα προσωπικά μύθο αποτελεί η βλητική ανωτερότητα. Ποια κάννη είναι σήμερα καλύτερη από παράδειγμα μιας Α400, μιας maxus, μιας SX3 και πολλών άλλων. Την Maxus και την SX3 δεν τα έχω στο μυαλό μου για Αμερικάνικα. Στα Αμερικάνικα έχω την Remighton, την Mosberg, τις παλιές Browning κτλ. Επόμενος μύθος είναι το "μαγικό" κοντάκι. Ένα κοντάκι με χτένι ξυράφι είναι εύκολο να το καβαλήσεις και να "πας" όπου θέλεις εσύ. Δεν είναι κάτι μαγικό ή κανένα επτασφραγιστο μυστικό. Είναι κοντάκια φτιαγμένα στην φιλοσοφία το decoy.
Από την άλλη τι να πρώτο θυμηθούμε, τις ανακλήσεις μοντέλων την μία μετά την άλλη ή την CTI ; Το manual της mosberg αναγράφει ρητά και κατηγορηματικά ότι θέλει καθάρισμα κάθε 200 φυσίγγια. Αν είναι αυτό λειτουργικό και εργονομικό τότε σηκώνω τα χέρια ψηλά .
Το διαφημιστικό trailer της V3 κρύβει όλη την αλήθεια. Πάει ο τύπος στον βάλτο και βγάζει την Ιταλική σημαία και καρφώνει την Αμερικάνικη. Μαρτυράνε και χωρίς ξύλο. Εν έτη 2019 παλεύουν να φτιάξουν ένα όπλο της προκοπής.
Θα δείξει.....