Κυνηγετικές Πυρίτιδες Αρχείο

Forum Νέες Δημοσιεύσεις
Status
Not open for further replies.
Vaggelis ioannina said:
Έκανα πολλές δοκιμές...... Καλά πήγε στο 1,60x30 με gt24 και V.0. επίσης στο 1,65x32 με gt21 και κάψουλι 686. Γενικά όμως δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε αφού πολλοί άλλοι συνδυασμοί μου σκορπάνε η έχουν χαμηλές ταχύτητες.......
Click to expand...
δοκιμασε και το 615
 
Καλημέρα σ’ όλους!

Λοιπόν βγήκαν τα στατιστικά .sarcastic., σε δείγμα 21 φίλων που γεμίζουν…

Παρακάτω οι πίνακες με τα αποτελέσματα… αναμενόμενα ίσως…


ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.jpg

Βασικά συμπεράσματα…(νομίζω):

1.Sipe & Tenca είναι στην κορυφή και γενικά στο σύνολο τους οι Διβασικές πυρίτιδες στις προτιμήσεις.

2.Ακολουθούν σε προτίμηση οι Τροποποιημένες, και τελευταίες οι Μονοβασικές.

3.Παρά ταύτα ο συνδυασμός Διβασική + Τροποποιημένη και Διβασική + Μονοβασική έχουν ισάριθμους θιασώτες, και έπεται ο συνδυασμός Διβασική + Διβασική.

4.Aπό εταιρίες πρώτη η NSI , πολύ κοντά ακολουθεί η Β&P και έπονται οι υπόλοιπες.


Υ.Γ1:Τα αποτελέσματα είναι σίγουρα… «ενδεικτικά»…και αμφισβητήσιμα ίσως;).

Υ.Γ2:Διατηρώ τα νόμιμα δικαιώματα μου σε κάθε περίπτωση λάθους …στους «λογαριασμούς».sarcastic.…
 
Καλημέρα σ' όλους τους φίλους!:)

Ένα παλιό άρθρο "εισαγωγή" στις πυρίτιδες , για τους νέους αλλα και τους παλιούς...

Οι κυνηγετικές πυρίτιδες
Aρχίζοντας από το άλφα


Του Μηνά Ιορδάνογλου

Το σημαντικότερο, ίσως στοιχείο από όσα απαρτίζουν το κυνηγετικό φυσίγγιο είναι η πυρίτιδα. Το εκπληκτικό αυτό χημικό προϊόν που συνεχώς εξελίσσεται εδώ και πεντακόσια χρόνια αντιμετωπίζεται, δικαιολογημένα, με ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό. Βεβαίως όπως έχουμε τονίσει και σε προηγούμενα άρθρα σε μία καλή τουφεκιά η πυρίτιδα παίζει σπουδαίο ρόλο αλλά όχι και τον μοναδικό.
Συχνά συναντώ, ερασιτέχνες, κυρίως γομωτές, οι οποίοι επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους μόνο στην πυρίτιδα αδιαφορώντας για τον κάλυκα, το καψύλι, το βύσμα, τα σκάγια ή το κλείσιμο του φυσιγγίου. Συχνά ορισμένοι κατεργάζονται διάφορες αλχημείες όπως ανάμειξη διαφορετικών πυρίτιδων όπως μαύρη μπαρούτι πάνω στο καψύλι για να το «δυναμώσουν» κ.ο.κ. Κάποτε ένας κυνηγός μου έλεγε ότι ανακατεύει την πυρίτιδα με πιπέρι και οι τουφεκιές του «ζεμάτιζαν» τα πουλιά. Πέρα όμως από την αστεία διάσταση αυτής της υπόθεσης με την οποία ίσως αξίζει κάποτε να ασχοληθούμε για διασκέδαση, η επιλογή του τύπου της πυρίτιδας καθώς και ο τρόπος χρήσης της είναι ένα θέμα ιδιαίτερα σοβαρό. Σήμερα μάλιστα που οι περισσότερες βιομηχανίες παραγωγής πυρίτιδων δεν ενδιαφέρονται για τους ερασιτέχνες γομωτές, σπάνια συναντάμε αναλυτικές οδηγίες χρήσης για ένα τόσο ευαίσθητο και ίσως επικίνδυνο (αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά) προϊόν. Η εξέλιξη είναι συνεχής και συχνά συναντάμε πυρίτιδες που παραδοσιακά διατηρούν τα όνομα τους που συνοδεύει μια επιτυχημένη πορεία μέσα στο χρόνο, όμως με τεχνικά χαρακτηριστικά διαφοροποιημένα για να μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις και να προσαρμοστούν καλύτερα στα υπόλοιπα απάρτια ενός φυσιγγίου. Έτσι πολλές φορές βλέπουμε πυρίτιδες που ενώ διατηρούν τα παλαιό τους όνομα, κυκλοφορούν με εντελώς νέα χαρακτηριστικά. Πρόκειται πραγματικά για ένα γρίφο μπροστά στον οποίο βρίσκονται οι γομωτές οι οποίοι εναποθέτουν συχνά τις ελπίδες τους για ενημέρωση στον πωλητή, ο οποίος σπάνια έχει την απαιτούμενη γνώση για να δώσει αξιόπιστες οδηγίες. Βέβαια η έρευνα είναι ίσως το σημαντικότερο κομμάτι από το μεράκι ενός ερασιτέχνη γομωτή ο οποίος τις περισσότερες φορές δεν σταματά την αναζήτηση έστω κι αν έχει φθάσει κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Εκείνο όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ο απόλυτος σεβασμός στα τεχνικά χαρακτηριστικά των προϊόντων που χρησιμοποιούμαι έχοντας κατά νου ότι ο κατασκευαστής της πυρίτιδας γνωρίζει καλύτερα από μας τα όριά της. Γομώσεις μεγαλύτερες ή μικρότερες από τις υποδείξεις των κατασκευαστών θα μας δώσουν φυσίγγια άκρως επικίνδυνα και πιστεύω ότι κανένας σώφρων άνθρωπος δεν θα έβαζε το κεφάλι του πίσω από ένα φυσίγγι που θα μπορούσε να του σπάσει το όπλο και να τον τραυματίσει. Η έρευνα και ο πειραματισμός σε ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό επίπεδο θα πρέπει πάντοτε να γίνεται μέσα στα όρια της ασφάλειας εκείνου που θα χρησιμοποιήσει το τελικό προϊόν. Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μία από τις ελάχιστες χώρες της Ευρώπης που ακόμη δεν έχουν αποκτήσει προδιαγραφές ασφάλειας για τα κυνηγετικά όπλα και φυσίγγια παρά την επίμονη πίεση που ασκεί εδώ και τουλάχιστον 10 χρόνια προς το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης η ΠΕΒΕΚΕ. Παρά την υποχρέωση που έχουμε σαν χώρα από τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουμε εθνικό πρότυπο για τα προϊόντα αυτά, δεν έχουμε τράπεζα δοκιμών και γι ‘ αυτό το λόγο κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να αναφέρει στα όπλα που εισάγει τα όρια ασφαλείας (ενδεικτικά θα αναφέρω ότι στην Γαλλία το όριο είναι 1350 μονάδες bar, στην Ιταλία 900 για τα όπλα και 1200 για τα magnum κ.ο.κ)
Αντίστοιχα με βάση τις οδηγίες του C.I.P. το οποίο έχουν υιοθετήσει οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες τα όρια ασφαλείας των απλών κυνηγετικών φυσιγγίων είναι για το CAL12 740 bars και για το magnum 1050 bars. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στα μικρά διαμετρήματα τα όρια είναι μεγαλύτερα, διότι εκεί - αντίθετα με ότι πιστεύουν πολλοί - η αναπτυσσόμενη πίεση είναι μεγαλύτερη. Έτσι για τα απλά φυσίγγια CAL16 το όριο είναι 780 bars και για τα απλά CAL20 είναι 830 bars.
Αν αναλογιστούμε ότι η αναπτυσσόμενη σε ένα φυσίγγι πίεση μπορεί εύκολα να διαφοροποιηθεί, από υπέρβαση της αναλογίας της πυρίτιδας κατά 5% σε βαθμό που θα περάσει κατά πολύ τα όρια ασφαλείας είναι εύκολα αντιληπτό ότι χρειάζεται ιδιαίτερη φειδώ στις γομώσεις. Βέβαια δεν είναι μόνο η πυρίτιδα που αυξάνει τις πιέσεις. Ένα μεγάλο μέρος της ευθύνης έχει και η βυσμάτωση στην οποία δεν επιτρέπονται επίσης αλχημείες. Σήμερα με τις πλαστικές βυσματώσεις τα πράγματα είναι ευκολότερα και αν ακολουθήσουμε τον κανόνα που λέει ότι η απόσταση των σκαγίων από τα χείλη του κάλυκα στην περίπτωση του αστεροειδούς κλεισίματος είναι 11 χιλιοστά και του στρογγυλού (ρελιαστού) είναι 5 χιλιοστά, δύσκολα θα περάσουμε τα επιτρεπτά όρια, διότι τα περισσότερα πλαστικά βύσματα που κυκλοφορούν στην Ελληνική αγορά είναι δοκιμασμένα και ασφαλή. Όμως η ποιότητα και κυρίως η ποσότητα της πυρίτιδας είναι δική μας ευθύνη και η γνώση πρέπει να προηγείται του πειραματισμού. Τέλος θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η παλαιά πυρίτιδα δεν είναι σαν το παλιό καλό κρασί και ότι τα χαρακτηριστικά της χρόνο με το χρόνο αλλοιώνονται. Περιττό να πούμε ότι η συντήρησή της θα πρέπει να γίνεται σε στεγανό χώρο (τα μπουκάλια με πώμα είναι μια καλή λύση) και βέβαια μακριά από υγρασία και θερμότητα.
Παρ’ όλα αυτά η ζωή της δεν ξεπερνά τα δέκα χρόνια και θα πρέπει να αποφεύγουμε τη χρήση τόσο παλαιών πυρίτιδων διότι έχουν χάσει την απαιτούμενη υγρασία και γίνονται επικίνδυνες.
 
Vmak said:
Γιάννη τι υλικό είναι αυτό;
Click to expand...
Ουτε ξερο.ενας φηλος μου την εδωσε που την βρηκε στα υλικα ενος γερου.ουτε ξερο τη μπαρουτη ειναι.1 κιλο ειναι σε παλιο κουτη μεσα σκαγιων λαυριου πλαστικο.ειθελε να την πεταξη,φερτην εδω του λεο θα την βρο εγω.για τα τσιχλονια μην παει για καψιμο
 
pit1982 said:
Πρεπει να εχει μεσα 3 διαφορετικες σιγουρα γιαννη βλεπω κοκκινα και πρασινα και "ξανθα" τετραγωνακια και εχει και πρασινους δισκους καλιτερα να τη κρατισεις για ενθιμιο !!!
Click to expand...
Αυτο βλεπο και εγω.μηξ 3 σηγουρα.τη διαολο οτη περισεβε εκει μεσα το ερηχνε .hair.
 
Status
Not open for further replies.
Back
Top