Σωστο και αυτο αλλα εδω εβγαλε ενα φυσιγγι για 10-20 μετρα που εδινε μεσο ορο ντουφεκια σκονη
75 ποντους και την συγκρινει με την μαλλινη σε αυτα τα μετρα.Μονο κατανομη παιζει εδω.Στα 35 μετρα
π.χ η ελατωμματικη-χιλια μυρια μαλλινη κοβει μπεκατσα ενω το δικο του,τα ακροσκαγα για να παει το
ενα στο αλλο θελει ταξι απο το ανοιγμα της ντουφεκιας στα 35.Αρα?
Αλέξανδρε, δεν έχει σχέση το συγκεκριμένο φυσίγγι με το θέμα που ήθελα να θίξω, και που είναι μόνο η φράση που έχω περικυκλώσει.
Δεν είναι η υπερδιασπορά το θέμα. Η υπερδιασπορά φυσικά ΔΕΝ οφείλεται στην τάπα, ούτε ο μακαρίτης είχε ισχυριστεί ποτέ κάτι τέτοιο, αλλά όπως ξέρεις οφείλεται αποκλειστικά στον ανάποδο αποκεντρωτήρα που κλείνει το φυσίγγι. Τυχαία έβαλα αυτό το φυσίγγι, γιατί αυτή τη φωτο είχα πρόχειρη ... Θα μπορούσα να είχα βάλει το Ballader που είχε την ίδια τάπα, που αυτός το πρόβαλε σαν μεσαίων αποστάσεων - "50% αποκεντρωτικό", αλλά όπως είχα διαπιστώσει ήταν και γ@μω τα συγκεντρωτικά, με σφιχτά τσοκ !!
Αυτό που ήθελα να πω ήταν το εξής ερώτημα: Αν θέλουμε (για όποιοδήποτε λόγο) ένα φυσίγγι με τα σκάγια χύμα χωρίς προστατευτικό κυάθιο, μπορεί αντί για μάλλινη τάπα (είτε γνήσια, είτε τα γνωστά υποκατάστατα fiber, diana, κετσέ, φελλούς κλπ.) να χρησιμοποιηθεί μια ανάλογη πλαστική τάπα με φούστα και αμορτισέρ αλλά χωρίς ποτηράκι ;;;;;;
Αυτό έλεγε ο Στόκας στην παραπάνω φράση. Ότι η "μάλλινη" μπορεί να αντικατασταθεί με πλαστική, με το ίδιο τελικό αποτέλεσμα ή και καλύτερο !
Προσωπικά πιστεύω ότι είχε δίκιο. Δεν ξέρω και δεν μπορώ να φανταστώ τι "μαγικό" μπορεί να έχει η μάλλινη, και τι παραπάνω προσφέρει βλητικά από ένα ανάλογο πλαστικό βύσμα ...
Όσο για τα ελαττώματα, δεν ξέρω τι εννοούσε, πιθανόν τη δυσκολία γόμωσης σε επαγγελματικές μηχανές μαζικής παραγωγής όπως είπε κι ο Κωνσταντίνος, ίσως την πιθανότητα διαφυγής αερίων, ίσως το βάρος (δεν ξέρω αν είναι πιο "βαριές" οι μάλλινες & fiber από τις πλαστικές), ίσως ότι κάποιες είναι "κούτσουρα" ... κλπ.
Τέλος πάντων ... Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα ... Ένα λόγο υπέρ της μάλλινης δέχομαι: τη γοητεία και τη νοσταλγία του παλαιού, του "παραδοσιακού". Κι εμένα θα μου άρεσε να ρίχνω που και που κανένα μαλλινόταπο ρελιαστό σε χάρτινο κάλυκα ... Αλλά μέχρι εκεί ...