Στις καθυστερήσεις είχαμε τη πρωτη αγκαλίτσα για φέτος.....ξεκίνημα στο πρώτο κομμάτι, στα 50 μέτρα παίρνει τη πρώτη φέρμα ο Bravo, στην άκρη του δρόμου, ωραία λέω στο ισιο....κάνει μια ποντα και στα 10 μέτρα ξανακαθεται, μόνος δε μπορούσα να κλείσω το λογκαδακι, οπότε στήνομαι και περιμένω, κάποια στιγμή ακούω φτερό και στι καπάκι δεύτερο, το ζευγαράκι μου πέρασε καμιά 20αρια μετρα αριστερά, τουφεκιά δεν πρόλαβα....περνει ο Bravo το πλαι και σε κανα 10λεπτο ξανακουω φέρμα, να ανεβω ούτε σκέψη οποτε κάθομαι βασανιστικά να ακούω τη φέρμα.....Τελικά τις ειδα να περνούν παλι τον ανήφορο και να χάνονται στη κορυφή, με τα χίλια ζόρια τραβηξα το σκυλάκο γιατί αν επερνε τη κορυφή χαιρετίσματα, στη συνέχεια βρίσκουμε μια ανήσυχη, τρεις φορές μόλις ζυγώνε ο σκυλάκος εκανε φτερό......αλλαγη τόπου, η πρώτη περπάταγε μεσα στο πυκνό κάνοντας τον σκυλάκο τούρμπο, σηκώθηκε ούτε που την είδα, η δεύτερη φερμαρίστηκε σρ μια κατηφόρα απότομη όποτε έμεινα ξανα θεατής για κανα 10λετο , αν δεν έριχνα μια τουφεκιά να φύγει μπορεί αμομα εκει να ήμασταν......Τελικά το τελευταίο κορίτσι με περίμενε στα 50 μέτρα απο το αμάξι, στο ισιο μεσα στις σφαλιές, περπάτημα του χαμού, ποντα φερμα ο σκυλάκος ώσπου παει να κάνει ενα βατραχοπηδημα και μια ωραία τουφεκιά με το 16ρι την έστειλε πρώτα στο στόμα του bravo και μετά στην αγκαλιά μου. Υπέροχα συναισθήματα κρατώντας την στα χέρια μου.
Συγγνώμη αν σας κούρασα παιδιά.
View attachment 36953View attachment 36954