Οι περισσότεροι σηκώνουν όπλο πάνω από τα 40 μέτρα και αυτό το πρακτικό που τηρούσαν κάποιοι παλιοί επειδή δεν υπήρχε επάρκεια φυσιγγίων ότι πρέπει να ξεχωρίζω το χρώμα του πουλιού για να ρίξω αν το κάνουμε με τα συνχρονα πυρομαχικά τσοκ κανες ειδικά τα μικρά θηράματα θα τα κόβαμε στη μέση
Μύθος ή Πραγματικότητα;
- Thread starter HL Mod
- Ημερομηνία δημιουργίας
gvp9000
Banned
Ευχαριστούμε captain ... βάλε αύριο το επόμενο άρθρο σε παρακαλώ ... αυτό με τα πούπουλα ...Βασίλη είσαι!...... my hat is off to you!!!
Οι μέγιστες αποστάσεις σκαγιών και βλημάτων.
Τα σκάγια πάνε πολύ κοντά για να κάνουν δουλειά και πολύ μακριά για να κάνουν ζημιά. Αυτό να το θυμάστε πάντα όταν πιέζετε τη σκανδάλη. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το Νο7 (2,5mm), μπορεί να τραυματίσει σοβαρά το μάτι ενός συνανθρώπου μας ή κατοικίδιου ζώου, σε απόσταση μεγαλύτερη των 200m., ενώ το χρήσιμό του βεληνεκές στο κυνήγι δεν ξεπερνά τα 40m., για αντίστοιχο σε μέγεθος θήραμα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το θήραμα για να καταβληθεί, απαιτούνται τουλάχιστον 5 σκάγια. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις τραυμάτων στον εγκέφαλο, στη σπονδυλική στήλη και στη καρδιά.
Πρώτος ο Γάλλος ερευνητής Bommie, ήταν αυτός που μελέτησε τη φυσιολογική επίδραση των τραυμάτων και αξιολόγησε με εκατοντάβαθμο την ακαριαία καταβολή του θηράματος. Με αυτό όμως το θέμα θ’ ασχοληθούμε στο επόμενο άρθρο μας για να γίνει κατανοητή σε όλους η σημασία των αποστάσεων και διάφορα φαινόμενα όπως ματωμένα θηράματα, πούπουλα στον αέρα κ.α.
Τα σκάγια, ανάλογα με τη διάμετρό τους και την αρχική ταχύτητα, διανύουν μία απόσταση Α, η οποία διαφέρει πολύ μεταξύ τους, ανάλογα με τη διάμετρό τους. Επίσης σπουδαίο ρόλο στη τελική απόσταση, παίζει και η σκληρότητα, σφαιρικότητα κ.α. των σκαγίων και το choke της κάνης. Για σκάγια με ταχύτητα V1 380m/sec., οι μέγιστες δυνατές αποστάσεις, ενδεικτικά είναι οι ακόλουθες στον πίνακα 1.
Πίνακας: 1
Είναι εύκολο μελετώντας τον πίνακα να διαπιστώσουμε και να υπολογίσουμε τη μέγιστη απόσταση σε μέτρα που είναι ίση με το γινόμενο από τον πολλαπλασιασμό της διαμέτρου των σκαγίων επί 80, δηλαδή για σκάγια Νο6 είναι 2,75×80 άρα το Νο6 διατηρεί επικίνδυνη ταχύτητα και πέρα των 220m.
Επίσης, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα σκάγια για να φτάσουν στην απόσταση αυτή, πρέπει να βληθούν με ανάλογη κλίση του όπλου, λόγω της καμπύλης των σκαγίων πριν της πτώσεως τους, η οποία δεν είναι ευκαταφρόνητη π.χ. για σκάγια Νο9 2mm, απαιτείται κλίση 18Ο. Ακόμη κάτι που ίσως ελάχιστοι γνωρίζουν -μέχρι και οι αρθρογράφοι που ασχολούνται με θέματα βλητικής- είναι ότι στις αποστάσεις αυτές, ανάλογα με το choke του όπλου, τα σκάγια έχουν διασπορά πλάτους πάνω από 100m.
Είναι λοιπόν φανερό, πόσο εύκολα μπορούμε να γίνουμε υπαίτιοι τραυματισμών όταν δεν προσέχουμε και πυροβολούμε ανεξέλεγκτα. Αλλά σε περίπτωση συσσωμάτωσης των σκαγίων από ελαττωματική βυσμάτωση, οι αποστάσεις αυτές και ανάλογα με τη μάζα της συσσωμάτωσης, μπορούν να υπερδιπλασιαστούν.
Το 1955 βρέθηκε σκοτωμένος ένας τσοπάνος από συσσωμάτωση στο κεφάλι που βρισκόταν σε απόσταση 350 m. που πυροβολήθηκε από κυνηγό που βρισκόταν στον απέναντι λόφο και κυνηγούσε πέρδικες. Τα όσα αναφέραμε για τις μέγιστες αποστάσεις, αφορούν την οριζόντια βολή.
Για κάθετες βολές, τα ύψη που μπορούν να φτάσουν τα σκάγια είναι κάπως περιορισμένα. Εάν θέλετε να μάθετε σε τι ύψος φτάνουν τα σκάγια σας, θα πρέπει να πολλαπλασιάσετε τις αναφερόμενες αποστάσεις οριζοντίου βολής με το συντελεστή 0,75, δηλαδή για σκάγια διαμέτρου 2,5mm λόγω του ότι η ανώτερη δυνατή απόσταση, είναι 210m, το μέγιστο ύψος του No7 θα είναι 157m. Τα 9βολα με διάμετρο βολίδας 8,6 έχουν πτώση στα 600m περίπου, ενώ το μονόβολο ξεπερνά το 1 χιλιόμετρο.
Γνωστή ελληνική εταιρεία για τα ευρήματά της, είχε σχεδιάσει ένα υποτυπώδες «καπέλο» που τοποθετούσε πάνω από τα σκάγια και στις κανονικές αποστάσεις συμπεριφερόταν σαν μονόβολο διαπερνώντας λαμαρίνα 2,5mm, ενώ πάνω από τα 70m ελευθερωνόταν η δέσμη των σκαγίων, με αποτέλεσμα να είναι δυνατή η καταβολή μεγάλων υδροβίων, σε αποστάσεις 90m και πλέον.
Ο κυνηγός όμως, θα έπρεπε να εκτιμήσει σωστά την απόσταση, την καμπύλη της τροχιάς κ.α., πράγμα πολύ δύσκολο για το σύνολο των κυνηγών. Τα φυσίγγια αυτά δεν κυκλοφόρησαν ποτέ στην αγορά, γιατί από την ίδια την εταιρεία θεωρήθηκαν αντιοικολογικά και μόνο μεγάλη ζημιά θα έκαναν στην πανίδα, με ελάχιστη κάρπωση του χρήστη.
Τα σκάγια των φυσιγγίων MAGNUM ιδίας διαμέτρου με εκείνα των κοινών με 36g., έχουν αισθητά μικρότερες τιμές μέγιστων αποστάσεων για τον απλό λόγο ότι η αρχική τους ταχύτητα είναι κατά πολύ μικρότερη εκείνων των συμβατικών. Τώρα πως γίνεται και ορισμένοι Έλληνες γομωτές στα κουτιά των φυσιγγίων MAGNUM γράφουν με μεγάλα γράμματα «Υψηλών ταχυτήτων», ίσως κάτι θα ξέρουν περισσότερο από τους πρώτους διδάξαντες, τους Αμερικανούς που τα MAGNUM τους δεν ξεπερνούν V1 360m/sec.
Πριν κυκλοφορήσουν έναν τύπο φυσίγγια, θα πρέπει αν δοκιμάσουν μερικά αναγνωρισμένων και όχι να καινοτομούν για λόγους εντυπωσιασμού. Την παρατήρηση αυτή, την κάνω καλοπροαίρετα. Όλοι πρέπει να συμβάλλουμε για να βελτιωθεί ποιοτικά η εγχώρια παραγωγή, αδιακρίτως προϊόντος.
Φυσικά, οι μέγιστες αποστάσεις, μπορούν να αυξηθούν εάν χρησιμοποιηθούν διάφορα ευρήματα κατά πολύ. Θα ήταν παράλειψη να μην σας επιστήσουμε τη προσοχή στο ότι θα πρέπει να σεβόμαστε τα θηράματα και ν αποφεύγουμε να τα πυροβολούμε σε αποστάσεις που απλώς τα τραυματίζουμε και μετά γίνονται βορά των σαρκοφάγων και όλα αυτά γιατί κάποτε έτυχε να έχετε επιτυχή βολή σε απόσταση 60m ή 70m.
Έχει αποδειχθεί ότι τα θηράματα που καρπούμεθα, τα πυροβολούμε σε αποστάσεις μέχρι και 30m. Η αναλογία είναι 80% και πλέον και το υπόλοιπο 20% πάνω από αυτές τις αποστάσεις. Πάνω δε από 35m, για τα συμβατικά φυσίγγια με κάνη full(*), τα θηράματα που πυροβολούνται, τραυματίζονται, ή πέφτουν πολύ μακριά σε ποσοστό 80%. Στην περίπτωση αυτή δεν κυνηγάμε, απλά τζογάρουμε.
Είναι κατανοητό, τι ζημιά κάνουν αυτές οι μακρινές βολές στη πανίδα. Γι’ αυτό πρέπει ν’ αποφεύγουμε τις μακρινές βολές που άλλωστε τις περισσότερες και να πέσει το θήραμα, είναι πολύ δύσκολο να το βρούμε. Το «Δε βαριέσαι, εγώ το σκότωσα κι ας μην το πάρω», πρέπει να το ξεχάσουμε δια παντός.
του Δέλτα Σίγμα
Υ.Γ1: πάλι «απαρχαιωμένο» άρθρο παρέβαλα…, να προσθέσω ότι στο πρώτο που παρέθεσα, ουδέποτε ανέφερα ότι οι απόψεις του γράφοντα ( του Κύριου Ιορδάνογλου ) είναι σωστές, απλά ότι συμφωνώ εγώ με αυτές, ομοίως και σε αυτό. Επ’ ουδενί δεν αποθαρρύνω(ποιος είμαι άλλωστε!) ούτε αποδοκιμάζω κανέναν(με ποιο δικαίωμα αλλώστε!) που τουφεκάει και στα 45,50 και 60 μέτρα, και έχει επιτυχίες, τουναντίον τον θαυμάζω, ειλικρινά…
Υ.Γ2: Προσωπικά , θυμάμαι κάποτε καλοσημάδεψα ένα κουνέλι που πρόβαλε αργά σ’ έναν γκρεμό με Cal.16 32 γρ Νο 6 Federal hevi shot(σσ. είναι η βαρύτερη γόμωση για το διαμέτρημα, ~ 38 γρ. σε Cal.12 ), με 8.5/10 τσόκ. Στον τόπο έμεινε...
Όταν κατέβηκα να το μαζέψω, γύρισα και είδα ….την «Κυρία Κατεχάκη». Έκτοτε δεν μου έτυχε ξανά, αλλά και δεν το ξαναεπιχείρησα ποτέ μου σε παρόμοιες αποστάσεις…
Πρώτος ο Γάλλος ερευνητής Bommie, ήταν αυτός που μελέτησε τη φυσιολογική επίδραση των τραυμάτων και αξιολόγησε με εκατοντάβαθμο την ακαριαία καταβολή του θηράματος. Με αυτό όμως το θέμα θ’ ασχοληθούμε στο επόμενο άρθρο μας για να γίνει κατανοητή σε όλους η σημασία των αποστάσεων και διάφορα φαινόμενα όπως ματωμένα θηράματα, πούπουλα στον αέρα κ.α.
Ήταν ιατροδικαστής Βασίλη ,δίδασκε ενσυναίσθηση, ή πέταγε και έτρωγε ντουφεκιες
gvp9000
Banned
Που να ξέρω τι ήταν βρε Γιάννη ... εγώ όλους τους διαβάζω και κρατάω όσα πιστεύω ότι είναι σωστά ...
Τα υπόλοιπα αφού τα τσεκάρω ... τα πετάω στο ποτάμι της λήθης ...
Εννοείται φίλε πλάκα κάνω
Δεν ειναι σωστη αλλα μπραβο για τον κοπο σου, το κεντρο που ηταν το cd ειχε δυο σκαγια συν μερικα απο πανω...το 3% ηταν αρκετο παντως για να πεσει η καριολα ταυλα.
gvp9000
Banned
Σταμάτα βρε γκρινιάρη ... το πιο πυκνό σημείο πήρα ...Δεν ειναι σωστη αλλα μπραβο για τον κοπο σου, το κεντρο που ηταν το cd ειχε δυο σκαγια συν μερικα απο πανω...το 3% ηταν αρκετο παντως για να πεσει η καριολα ταυλα.
Τις διαστάσεις τις βρήκα από το cd
Αυτο που λενε ισχυει.
Απλα δεν αναφερονται στο γενικο χρωμα της σιλουετας, αλλα σε λιγο πιο συγκεκριμνα χαρακτηριστικα, οπως καθαρα χρωμματα, δακτυλιδι κλπ.
Η αναφορα εχει γινει, διοτι το πουλι αυτο συνηθως ο πολυς κοσμος το τουφεκαει σε απαγορευτικες αποστασεις
Tolis SBE1
Banned
Ενωειτε ρε αλεξ που ξερω εγω φυσικα το κανουν και αλλοι
Σ"ωραιος!!Σταμάτα βρε γκρινιάρη ... το πιο πυκνό σημείο πήρα ...
Τις διαστάσεις τις βρήκα από το cd
View attachment 41311
Tolis SBE1
Banned
Το cd απο dave carrie δωκιμες???
Μπαα...του dj Dave Seaman πρεπει να ηταν...
Καλημέρα σ' όλους!
Ένα πολύ ωραίο άρθρο, που πραγματεύεται πολλά σχετικά με το θέμα....
A look at the exterior ballistics of shot tells the tale: it is better to increase shot size than velocity for downrange wing shooting performance. Lyman's shows the drastic difference. For example, #7-1/2 shot launched at a muzzle velocity of 1330 fps has only .9 ft. lbs. of energy at 60 yards. Take #5 shot, launch it at just 1135 fps, and at the same 60 yards it retains in excess of 200% more terminal energy, 2.1 ft. lbs. Compared in a different way, 1200 fps #5 shot has more energy at 60 yards (2.2 ft. lbs.) than #7-1/2 has at 20 yards (2.1 ft. lbs.) when launched at identical velocities.
If you want to spin doves past 50 yards with authority, #7 shot beats #8 or #9 shot every time. Same way with pheasants, #5 (or even #4 shot) kills them quicker, cleaner past 50 yards than #6 shot. Over 40 yards of dove and pheasant hunting has made this clear to me.
All of this is predicated on regular, uniform patterns. No two guns pattern identically, no two chokes pattern identically and no two shells pattern identically. If we don't take the time to pattern, we are just "winging it," literally, and have no real concept of how efficient and effective our patterns may (or may not) be.
Shot deforms shot, primarily on initial setback. Many of the loads commonly used today are tremendously over bore capacity. They might pattern well in a specific gun, but the closer we stay to the "squared" shot column, the more efficient our patterns tend to be in more guns, particularly when using soft, low antimony, small diameter shot..
Moderate, highly efficient (near optimum) loads are exemplified by the 3/4 ounce 28 gauge load, 7/8 ounce 20 gauge load, 1 ounce 16 gauge load and 1-1/8 ounce 12 gauge load. Often, adding more small, soft shot in any of these gauges does not make for longer killing range patterns, but looser "blown" patterns with less effective killing range. However, with very hard, high antimony shot this may not be the case, nor is it true with buffered loads or large diameter shot.
Only the pattern board can illuminate this for us. Squeezing 2 ounces of shot through a 12 bore might give us satisfactory wing shooting patterns, but too often the converse is true. Only trigger time on a 3x3 foot sheet of paper, or a re-paintable metal plate can show us what is going on down range. An important component of pattern quality is density and uniformity at the fringe area, as almost all shotshell component combinations have hot cores.
Harder, high antimony shot gives higher percentage patterns, as does nickel-plated shot (the nickel plating serves as a lubricant). Buffered loads certainly work, particularly with the heavier shot payloads.
The shell is the primary component to quality patterns. It isn't that back-boring, forcing cone work and similar efforts cannot work, but they can just as easily harm patterns as help and metal is hard to sand back on.
It costs manufacturers no more to cut a long forcing cone than a short one, so why would they not all have long forcing cones? The reason, of course, is that the benefits are dubious and not always easily discerned. There can be no uniformity in a chamber that accepts 2-3/4 inch, 3 inch and 3-1/2 inch shells interchangeably, yet that does not seem to bother us a great deal.
True "back-boring" lightens barrels, and was designed to pull a few ounces out of lifeless, "dead" barrels to give us better balance and handling. Factory "back-bored" barrels are not really back-bored at all; they are just larger pieces of pipe. No way can so-called "back-bored" factory barrels compete with the pattern efficiency of a larger gauge. That gives a shorter shot column for a given payload well beyond what back-boring can possibly achieve.
Shotguns are for the birds. If there is a trend in what we are doing, it would be using more shot than we should and more choke constriction than we should, a trend that should be resisted. Instead, we should be focusing on quality high antimony (hard) shot, moderate (square) shot loads, and defining personal patterning performance in our own individual guns. That's where most of us fail to put in the time, but that is where the major benefits can be quantified and used to bag more game, cleanly.
Μεταφράζω μερικά κυρία σημεία που έχω επισημάνει με bold....
Για καλύτερη απόδοση (διατρητικότητα/φονικότατα) είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσουμε χονδρότερα σκάγια από το να αυξήσουμε την ταχύτητα.
Ο γράφων το έχει κατ' ιδίαν διαπιστώσει για βολές άνω των 36,5 μέτρων σε κυνήγια περιστεριών και φασιανού.
Τα σκάγια παραμορφώνονται περισσότερο, κατά την αρχική πυροδότηση.
Όσο πιο κοντά παραμένουμε στην τετράγωνη γόμωση τόσο πιο αποτελεσματικές κατανομές έχουμε για τα περισσότερα όπλα , ειδικά όταν χρησιμοποιούμε απλά σκάγια. Η τετράγωνη γόμωση είναι για τον γράφοντα , 21 γρ για το 28αρι, 24 για το 20αρι, 28 για το 16αρι και 32 γρ για το 12αρι. Μόνο ο πινάκας μπορεί να μας διαφωτίσει περί αυτού.
Μια υπέρ-γόμωση των 56,6 γρ ( σσ. 2 ουγγιές αναφέρει ) μπορεί να μας δώσει ικανοποιητικές κατανομές για βολές σε πτερωτά , μπορεί όμως και όχι.
Σκληρά σκάγια , με μεγάλο ποσοστό αντιμονίου , η επινικελωμένα σκάγια, δίνουν καλύτερες κατανομές. Η χρήση buffer επίσης ειδικά στις βαρύτερες γομώσεις.
Οι διευρυμένοι αυλοί δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αποτελεσματικότητα των κατανομών ενός μεγαλυτέρου διαμετρήματος διότι αυτά δίδουν πολύ μικρότερη κολώνα σκαγιών από όσο μπορεί να δώσει ο διευρυμένος αυλός.(σσ. εννοεί του Cal.10 & 8 σε σχέση με το Cal.12 όσον αφορά την χρήση βαρίων γομώσεων. Αναλογικά το ίδιο συμβαίνει με τα μικρότερα ανά σειρά διαμετρήματα σε σχέση από το μικρότερο προς το μεγαλύτερο όσο αυξάνει η γόμωση.)
Εν κατακλείδι θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε ποιοτικά σκληρά σκάγια , υψηλής περιεκτικότητας αντιμονίου, τετράγωνες ( μέτριες ) γομώσεις και να δοκιμάσουμε στον πίνακα, με τα δικά μας όπλα.
Υ.Γ: ότι καλύτερο μπορούσα έκανα....
Ένα πολύ ωραίο άρθρο, που πραγματεύεται πολλά σχετικά με το θέμα....
A look at the exterior ballistics of shot tells the tale: it is better to increase shot size than velocity for downrange wing shooting performance. Lyman's shows the drastic difference. For example, #7-1/2 shot launched at a muzzle velocity of 1330 fps has only .9 ft. lbs. of energy at 60 yards. Take #5 shot, launch it at just 1135 fps, and at the same 60 yards it retains in excess of 200% more terminal energy, 2.1 ft. lbs. Compared in a different way, 1200 fps #5 shot has more energy at 60 yards (2.2 ft. lbs.) than #7-1/2 has at 20 yards (2.1 ft. lbs.) when launched at identical velocities.
If you want to spin doves past 50 yards with authority, #7 shot beats #8 or #9 shot every time. Same way with pheasants, #5 (or even #4 shot) kills them quicker, cleaner past 50 yards than #6 shot. Over 40 yards of dove and pheasant hunting has made this clear to me.
All of this is predicated on regular, uniform patterns. No two guns pattern identically, no two chokes pattern identically and no two shells pattern identically. If we don't take the time to pattern, we are just "winging it," literally, and have no real concept of how efficient and effective our patterns may (or may not) be.
Shot deforms shot, primarily on initial setback. Many of the loads commonly used today are tremendously over bore capacity. They might pattern well in a specific gun, but the closer we stay to the "squared" shot column, the more efficient our patterns tend to be in more guns, particularly when using soft, low antimony, small diameter shot..
Moderate, highly efficient (near optimum) loads are exemplified by the 3/4 ounce 28 gauge load, 7/8 ounce 20 gauge load, 1 ounce 16 gauge load and 1-1/8 ounce 12 gauge load. Often, adding more small, soft shot in any of these gauges does not make for longer killing range patterns, but looser "blown" patterns with less effective killing range. However, with very hard, high antimony shot this may not be the case, nor is it true with buffered loads or large diameter shot.
Only the pattern board can illuminate this for us. Squeezing 2 ounces of shot through a 12 bore might give us satisfactory wing shooting patterns, but too often the converse is true. Only trigger time on a 3x3 foot sheet of paper, or a re-paintable metal plate can show us what is going on down range. An important component of pattern quality is density and uniformity at the fringe area, as almost all shotshell component combinations have hot cores.
Harder, high antimony shot gives higher percentage patterns, as does nickel-plated shot (the nickel plating serves as a lubricant). Buffered loads certainly work, particularly with the heavier shot payloads.
The shell is the primary component to quality patterns. It isn't that back-boring, forcing cone work and similar efforts cannot work, but they can just as easily harm patterns as help and metal is hard to sand back on.
It costs manufacturers no more to cut a long forcing cone than a short one, so why would they not all have long forcing cones? The reason, of course, is that the benefits are dubious and not always easily discerned. There can be no uniformity in a chamber that accepts 2-3/4 inch, 3 inch and 3-1/2 inch shells interchangeably, yet that does not seem to bother us a great deal.
True "back-boring" lightens barrels, and was designed to pull a few ounces out of lifeless, "dead" barrels to give us better balance and handling. Factory "back-bored" barrels are not really back-bored at all; they are just larger pieces of pipe. No way can so-called "back-bored" factory barrels compete with the pattern efficiency of a larger gauge. That gives a shorter shot column for a given payload well beyond what back-boring can possibly achieve.
Shotguns are for the birds. If there is a trend in what we are doing, it would be using more shot than we should and more choke constriction than we should, a trend that should be resisted. Instead, we should be focusing on quality high antimony (hard) shot, moderate (square) shot loads, and defining personal patterning performance in our own individual guns. That's where most of us fail to put in the time, but that is where the major benefits can be quantified and used to bag more game, cleanly.
Μεταφράζω μερικά κυρία σημεία που έχω επισημάνει με bold....
Για καλύτερη απόδοση (διατρητικότητα/φονικότατα) είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσουμε χονδρότερα σκάγια από το να αυξήσουμε την ταχύτητα.
Ο γράφων το έχει κατ' ιδίαν διαπιστώσει για βολές άνω των 36,5 μέτρων σε κυνήγια περιστεριών και φασιανού.
Τα σκάγια παραμορφώνονται περισσότερο, κατά την αρχική πυροδότηση.
Όσο πιο κοντά παραμένουμε στην τετράγωνη γόμωση τόσο πιο αποτελεσματικές κατανομές έχουμε για τα περισσότερα όπλα , ειδικά όταν χρησιμοποιούμε απλά σκάγια. Η τετράγωνη γόμωση είναι για τον γράφοντα , 21 γρ για το 28αρι, 24 για το 20αρι, 28 για το 16αρι και 32 γρ για το 12αρι. Μόνο ο πινάκας μπορεί να μας διαφωτίσει περί αυτού.
Μια υπέρ-γόμωση των 56,6 γρ ( σσ. 2 ουγγιές αναφέρει ) μπορεί να μας δώσει ικανοποιητικές κατανομές για βολές σε πτερωτά , μπορεί όμως και όχι.
Σκληρά σκάγια , με μεγάλο ποσοστό αντιμονίου , η επινικελωμένα σκάγια, δίνουν καλύτερες κατανομές. Η χρήση buffer επίσης ειδικά στις βαρύτερες γομώσεις.
Οι διευρυμένοι αυλοί δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αποτελεσματικότητα των κατανομών ενός μεγαλυτέρου διαμετρήματος διότι αυτά δίδουν πολύ μικρότερη κολώνα σκαγιών από όσο μπορεί να δώσει ο διευρυμένος αυλός.(σσ. εννοεί του Cal.10 & 8 σε σχέση με το Cal.12 όσον αφορά την χρήση βαρίων γομώσεων. Αναλογικά το ίδιο συμβαίνει με τα μικρότερα ανά σειρά διαμετρήματα σε σχέση από το μικρότερο προς το μεγαλύτερο όσο αυξάνει η γόμωση.)
Εν κατακλείδι θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε ποιοτικά σκληρά σκάγια , υψηλής περιεκτικότητας αντιμονίου, τετράγωνες ( μέτριες ) γομώσεις και να δοκιμάσουμε στον πίνακα, με τα δικά μας όπλα.
Υ.Γ: ότι καλύτερο μπορούσα έκανα....
gvp9000
Banned
Ανοίγεις μεγάλη συζήτηση αλλά τα πράγματα είναι απλά για εμένα.Καλημέρα σ' όλους!
Ένα πολύ ωραίο άρθρο, που πραγματεύεται πολλά σχετικά με το θέμα....
A look at the exterior ballistics of shot tells the tale: it is better to increase shot size than velocity for downrange wing shooting performance. Lyman's shows the drastic difference. For example, #7-1/2 shot launched at a muzzle velocity of 1330 fps has only .9 ft. lbs. of energy at 60 yards. Take #5 shot, launch it at just 1135 fps, and at the same 60 yards it retains in excess of 200% more terminal energy, 2.1 ft. lbs. Compared in a different way, 1200 fps #5 shot has more energy at 60 yards (2.2 ft. lbs.) than #7-1/2 has at 20 yards (2.1 ft. lbs.) when launched at identical velocities.
If you want to spin doves past 50 yards with authority, #7 shot beats #8 or #9 shot every time. Same way with pheasants, #5 (or even #4 shot) kills them quicker, cleaner past 50 yards than #6 shot. Over 40 yards of dove and pheasant hunting has made this clear to me.
All of this is predicated on regular, uniform patterns. No two guns pattern identically, no two chokes pattern identically and no two shells pattern identically. If we don't take the time to pattern, we are just "winging it," literally, and have no real concept of how efficient and effective our patterns may (or may not) be.
Shot deforms shot, primarily on initial setback. Many of the loads commonly used today are tremendously over bore capacity. They might pattern well in a specific gun, but the closer we stay to the "squared" shot column, the more efficient our patterns tend to be in more guns, particularly when using soft, low antimony, small diameter shot..
Moderate, highly efficient (near optimum) loads are exemplified by the 3/4 ounce 28 gauge load, 7/8 ounce 20 gauge load, 1 ounce 16 gauge load and 1-1/8 ounce 12 gauge load. Often, adding more small, soft shot in any of these gauges does not make for longer killing range patterns, but looser "blown" patterns with less effective killing range. However, with very hard, high antimony shot this may not be the case, nor is it true with buffered loads or large diameter shot.
Only the pattern board can illuminate this for us. Squeezing 2 ounces of shot through a 12 bore might give us satisfactory wing shooting patterns, but too often the converse is true. Only trigger time on a 3x3 foot sheet of paper, or a re-paintable metal plate can show us what is going on down range. An important component of pattern quality is density and uniformity at the fringe area, as almost all shotshell component combinations have hot cores.
Harder, high antimony shot gives higher percentage patterns, as does nickel-plated shot (the nickel plating serves as a lubricant). Buffered loads certainly work, particularly with the heavier shot payloads.
The shell is the primary component to quality patterns. It isn't that back-boring, forcing cone work and similar efforts cannot work, but they can just as easily harm patterns as help and metal is hard to sand back on.
It costs manufacturers no more to cut a long forcing cone than a short one, so why would they not all have long forcing cones? The reason, of course, is that the benefits are dubious and not always easily discerned. There can be no uniformity in a chamber that accepts 2-3/4 inch, 3 inch and 3-1/2 inch shells interchangeably, yet that does not seem to bother us a great deal.
True "back-boring" lightens barrels, and was designed to pull a few ounces out of lifeless, "dead" barrels to give us better balance and handling. Factory "back-bored" barrels are not really back-bored at all; they are just larger pieces of pipe. No way can so-called "back-bored" factory barrels compete with the pattern efficiency of a larger gauge. That gives a shorter shot column for a given payload well beyond what back-boring can possibly achieve.
Shotguns are for the birds. If there is a trend in what we are doing, it would be using more shot than we should and more choke constriction than we should, a trend that should be resisted. Instead, we should be focusing on quality high antimony (hard) shot, moderate (square) shot loads, and defining personal patterning performance in our own individual guns. That's where most of us fail to put in the time, but that is where the major benefits can be quantified and used to bag more game, cleanly.
Μεταφράζω μερικά κυρία σημεία που έχω επισημάνει με bold....
Για καλύτερη απόδοση (διατρητικότητα/φονικότατα) είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσουμε χονδρότερα σκάγια από το να αυξήσουμε την ταχύτητα.
Ο γράφων το έχει κατ' ιδίαν διαπιστώσει για βολές άνω των 36,5 μέτρων σε κυνήγια περιστεριών και φασιανού.
Τα σκάγια παραμορφώνονται περισσότερο, κατά την αρχική πυροδότηση.
Όσο πιο κοντά παραμένουμε στην τετράγωνη γόμωση τόσο πιο αποτελεσματικές κατανομές έχουμε για τα περισσότερα όπλα , ειδικά όταν χρησιμοποιούμε απλά σκάγια. Η τετράγωνη γόμωση είναι για τον γράφοντα , 21 γρ για το 28αρι, 24 για το 20αρι, 28 για το 16αρι και 32 γρ για το 12αρι. Μόνο ο πινάκας μπορεί να μας διαφωτίσει περί αυτού.
Μια υπέρ-γόμωση των 56,6 γρ ( σσ. 2 ουγγιές αναφέρει ) μπορεί να μας δώσει ικανοποιητικές κατανομές για βολές σε πτερωτά , μπορεί όμως και όχι.
Σκληρά σκάγια , με μεγάλο ποσοστό αντιμονίου , η επινικελωμένα σκάγια, δίνουν καλύτερες κατανομές. Η χρήση buffer επίσης ειδικά στις βαρύτερες γομώσεις.
Οι διευρυμένοι αυλοί δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την αποτελεσματικότητα των κατανομών ενός μεγαλυτέρου διαμετρήματος διότι αυτά δίδουν πολύ μικρότερη κολώνα σκαγιών από όσο μπορεί να δώσει ο διευρυμένος αυλός.(σσ. εννοεί του Cal.10 & 8 σε σχέση με το Cal.12 όσον αφορά την χρήση βαρίων γομώσεων. Αναλογικά το ίδιο συμβαίνει με τα μικρότερα ανά σειρά διαμετρήματα σε σχέση από το μικρότερο προς το μεγαλύτερο όσο αυξάνει η γόμωση.)
Εν κατακλείδι θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε ποιοτικά σκληρά σκάγια , υψηλής περιεκτικότητας αντιμονίου, τετράγωνες ( μέτριες ) γομώσεις και να δοκιμάσουμε στον πίνακα, με τα δικά μας όπλα.
Υ.Γ: ότι καλύτερο μπορούσα έκανα....
Όσοι λένε ότι τα όπλα τους δεν σκοτώνουν φταίνε αυτοί ή τα φυσίγγια που χρησιμοποιούν και όχι τα όπλα.
Σκοπευτής - φυσίγγι το δίπτυχο της επιτυχίας το όπλο μπαίνει μέσα σε ελάχιστες εξαιρετικές περιπτώσεις ιδιαίτερων βολών έχοντας αλλάξει και πειράξει τόσα όπλα εκεί έχω καταλήξει.
Βασίλη Καλημέρα!
Νομίζω ομοίως έχω μια γενική εικόνα!
Αν εξαιρέσουμε το θέμα της σκοπευτικής δεινότητας , νομίζω ότι ο αρθρογράφος δίνει μια σύντομη σφαιρική εικόνα αρκετά κατατοπιστική.
Πραγματεύεται το θέμα της "Τετράγωνης Γόμωσης" σε συνδυασμό με την κατάλληλη ταχύτητα , το μέγεθος και το είδος των σκαγιών και τις μοντέρνες εφευρέσεις (π.χ. το bufer).
Ως ένα σημείο για το Cal.12 όσο πιο κοντά μένουμε στην Τετράγωνη γόμωση τα πράγματα είναι ικανοποιητικά. Από ένα σημείο και μετά η ανωτερότητα του μεγαλύτερου διαμετρήματος (π.χ. 10 & 8) είναι δεδομένη(στις υπερ-γομώσεις).
Κατι ανάλογο συμβαίνει και με τα μικρά διαμετρήματα.
Υπάρχει και η ειδική περίπτωση του 2ιντσου όπλου επίσης (αντίστροφη όμως).
Προσωπικά πιστεύω το γεγονός ότι οι επιλογές που επιβλήθηκαν εμπορικά με τα Cal. 12 & 20 και η τσέπη μας μας δένει τα χέρια....
Αυτά γενικά...
Και όπως καταλαβαίνετε ασχέτως με το τι ψάχνουμε και το μάρκετινγκ των όπλων το σοβαρότερο θέμα στην όλη υπόθεση είναι το αξιόλογο και σταθερό φυσίγγι αν το είχαμε αυτό στα εμπορικά θα ασχολούμασταν πολύ λιγότερο με το που και αν σκοτώνει το κάθε όπλο .Η μη σωστή ποιότητα πυρομαχικου μας κάνει να ψαχνομαστε να διορθώσουμε το φυσίγγι με την κανη.