Μπράβο!!! Έτοιμες για το Iowa State Fair contest !!! Εκεί που οι Αμερικάνοι μαζεύουν κάτι τέρατα και τα μεταφέρουν με κλαρκ και μπουλντόζες!
Καλοφάγωτες! Εντυπωσιακή παραγωγή αν αναλογιστεί κάποιος ότι είναι συμβατική γεωργία χωρίς κόλπα και τεχνάσματα!
Και για να επεξηγήσω αυτό το σημείο, θα έχετε δει ή ακούσει φυσικά τις κολοκύθες τέρατα (από 500-900 κιλά) των Αμερικανών... Κάνουν μάλιστα και μεγάλους διαγωνισμούς και κρατάνε λεπτομερή πρακτικά...
Αν αναρωτιέστε πως βγαίνουν έτσι είναι αποτέλεσμα των εξής παραγόντων:
1) Ο σπόρος. Διαλέγουν πολύ προσεκτικά το σπόρο από φυτά που έχουν στο παρελθόν δώσει κολοκύθες που έχουν κερδίσει βραβεία (μόνο pedigree που δεν έχουν φτιάξει)
2) Τρομερή προετοιμασία του εδάφους με αναλύσεις και εμπλουτισμό με πολύ οργανική ουσία (κοπριά) καθώς και απολυμάνσεις
3) Φύτεμα πολύ νωρίς ώστε να έχει η κολοκύθα το χρόνο να μεγαλώσει και ωριμάσει στο μέγιστο βαθμό... Σε πολλές πολιτείες φυτεύουν από τον Μάρτη κιόλας και τοποθετούν μικρά θερποκήπια και λάμπες για να προσομοιάσουν τις ευνοϊκές συνθήκες βλάστησης του φύτρου.
4) Διαφυλλικός ψεκασμός με άζωτο, ασβέστιο και κάλιο (βοηθά πολύ όχι μόνο σε ανάπτυξη και καρποφορία αλλά κάνουν και το φυτό ανθεκτικό σε μύκητες που το προσβάλουν στη ρίζα και τη βάση) και διοξείδιο του άνθρακα (επιταχύνει τρομερά την φωτοσύνθεση και τροφή του φυτού)
5) Ψεκασμός με σκευάσματα για να μην χτυπήσει τα φύλλα περονόσπορος (κίτρινα και καφέ στίγματα) και ωίδιο (στάχτισμα/βαμβάκιασμα) που θα καθυστερήσουν τη ανάπτυξη του φυτού και αύξηση του καρπού
6) Πότισμα με περίπου 120 κυβικά το μήνα ανά ρίζα με αισθητήρες υγρασίας και περισσότερα από 80 μπεκ για να μεγαλώσουν σε όλη την έκταση οι ρίζες, για να μην διψάσει ποτέ το φυτό, αλλά ούτε να σαπίσει.
7) Χρησιμοποίηση ανεμιστήρων και ψεκασμού με κρυο νερό για να μην "ανάψει" το φυτό όταν η θερμοκρασία ανέβει πολύ και να μην σκληρύνει νωρίς η φλούδα και σκάσει καθώς αναπτύσσεται το κολοκύθι...