Η αλήθεια ειναι πως στα χοντρά σκάγια ήταν δυναμίτες.η ίδια τακτική συμβενει κ τώρα.παντως η αλήθεια ειναι ότι κατά γενική ομολογία έχει καλά φυσιγγια.εχω μισό κουτί από τα καφέ τα παλιά κ στο πλάι γράφει φυσιγγια με σκάγια Λαυρίου...άλλες εποχές...
σ όλο τον Πειραιά ΓιάννηΛίγο πιο μετά το άνοιξε, ένα στενό από κάτω.
Σε ποια περιοχή δουλευες ;
αν βρεθούμε από κοντά θα έχουμε πολλά να πούμεΕίναι η παλιά μου γειτονιά Μάκη, από Ταμπουρια μέχρι Πασαλιμάνι.
Για να βάλω ενα δίλλημα τωρα..πάμε..maionchi η τα σημερινά nsi?υπαρχουν διαφορες αξίες σχολιασμού?ρωτώ μιας κ τα παλιά maionchi δεν τα έριχνα.
Στη Νοταρα ήταν το μαγαζί του υιού Χατζησωτηριου που έφερνε κάτι εξαιρετικά Σκωτσεζικα χαρτινα μαλλινοταπα 28 γρ.Έχω ακόμα ένα κουτί μισό ν.7.Tους Πειραιωτες τους γνωριζα,και απο εκει ψωνιζα,αλλα θα πω οτι τα μονα φυσσιγκια που θυμαμαι ειναι τα εγγλεζικα με μαλλινη ταπα που με ενθουσιαζαν που εφερνε ο Βραχνος και ο αλλος στη Νοταρα αργοτερα,τα κλασσικα με συγκχρονες βυσματωσεις δεν εκοβα φλεβες.Ασε που κατα το πλιστων σκορποσκαγιαζουν,τα Λαμπρο ωντος σκοτωναν αλλα τα δουλευαμε στα καρτερια στα παπια τοτε,η σε ντιμενα με αλμυρικια νερα,συνηθως η βολες ηταν νορμαλ.Σε ανοιχτο βαλτο αργοτερα δεν με ενθουσιαζαν,εκει δουλευα τα Ριο του Βραχνου,ωντος τα Λαμπρο ηταν κανονια,αλλα και αυτα σκορποσκαγιαστρες....στα παλια φυσσιγκια απλα υπαρχη αυτο που λεμε νοσταλγια,βλητικα ο ιδιογομωτης με διαφορα φτιαχνει φυσσιγκια που πραγματη αξιζουν για συλλογη,και να τα θυμαται κανεις.