Καλημέρα σ' όλους τους φίλους...
...
Αν και πάλι συνεχιζουμε
of topic, θα συμφωνησω με τους προ-λαλησαντες και πιο ειδικα με τον
@Vaggelis ioannina και το φιλο
@Xklefteris ...
Τα παρακάτω νομίζω τα εχω ξανανεβάσει , ειναι αυτούσια απο Κυπριακό σαιτ,
αντικείμενο προς κρίση , όμως....
==================================
Ορίζεται ως " Πυκνότητα φόρτωσης (Load Dencity) " ή αναλογία μεταξύ του βάρους της πυρίτιδας και του όγκου του χώρου στον οποίο αυτή περιέχεται. Αυτή είναι μια παράμετρος η οποία επηρεάζει σημαντικά την απόδοση της πυρίτιδας.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης είναι υψηλή (δηλαδή, όπως λένε οι ιδιογομωτές, η πυρίτιδα είναι πολύ πιεσμένη ) δρα ως ενίσχυση της ανάφλεξης του καψυλίου , αυξάνει την πίεση (σε ορισμένες περιπτώσεις εξαιρετικά σοβαρά) και επίσης αυξάνει την ταχύτητα του γόμωσης.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης μειώνεται, δηλαδή, όταν η πυρίτιδα είναι λίγη ή δεν συμπιεστεί όσο πρέπει, εμφανίζεται μια μείωση της καμπύλης πίεσης, με μειωμένη ταχύτητα του γόμωσης και το επικίνδυνο φαινόμενο της έκρηξης στομίου με την εμφάνιση μακριάς φλόγας στο στόμιο της κάνης
Η πιο κατάλληλη πίεση είναι αυτή που ορίζεται " ως ασφαλής επαφή » και τεχνικά αντιστοιχεί σε 3-4 kg. Αυτό το χαρακτηριστικό ταιριάζει με τις περισσότερες από τα μονοβασικές ή διβασικές πυρίτιδες μεσαίας προοδευτικότητας. Επίσης συμπεριλαμβάνονται σε αυτό και οι κοκκώδεις πυρίτιδες τύπου granule.
Για να ολοκληρωθεί ο υπολογισμός, για να ληφθεί η τιμή της πυκνότητας φόρτωσης (LD) , πρέπει να διαιρέσουμε τον όγκο που καταλαμβάνεται από την πυρίτιδα (Vp) προς τον συνολικό όγκο που αυτή καταλαμβάνει (Vbr) .
LD (%) = 100 × (Vp ⁄ Vbr)
Υπάρχει σχετικη μεθοδος προκειμένου να γίνει ο υπολογισμός του όγκου που καταλαμβάνει μια δόση πυρίτιδας αλλα εκφεύγει της παρούσης απάντησης και δεν την θεωρώ χρήσιμο στοιχείο στην όλη συζήτηση.
Πρακτικά τα παραπάνω αποτυπώνονται ως εξής:
(a) Μονοβασικές πυρίτιδες μεγάλου όγκου
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι η σειρά Α, PSB, CSB , 206 , AQUILLA , D20 , C7, SIDNA κ.λ.π
Η φύση και η μορφολογία των πυρίτιδων αυτών δεν επιτρέπει την μεταβολή του όγκου τους με την όποια συμπίεση τους . Η όποια πίεση ασκηθεί εκ μέρους του βύσματος σκοπό έχει την "τεκτονική συννεκτικότητα" μεταξύ των φυλλιδίων της πυρίτιδας με την αποβολή της όποιας ποσότητας αέρα εγκλωβίζεται ανάμεσα τους.
Καλόν είναι πρίν την τοποθέτηση του βύσματος να προηγούνται ένα-δύο κτυπήματα του κάλυκα με την πυρίτιδα εντός ώστε να "τακτοποιηθούν" τα φυλλίδια αυτής σε ένα περισσότερο ομοιογενές σύνολο.
(β) Τροποποιημένες μονοβασικές πυρίτιδες
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι οι παραγόμενες απο την Ιταλική εταιρεία Bascchieri & Pellagri, όπως η σειρές ΜΒ, F2, G.2000 αλλα και οι μεμονωμένες NIKE, G3000, G.P κ.λ.π
Οι πυρίτιδες αυτές έχουν μια ιδιαιτερότητα ώς πρός την φύση και την μορφολογία τους.
Ο όγκος που καταλαμβάνουν μπορεί να μεταβληθεί με την όποια συμπίεση τους ασκηθεί.
Συνεπώς μπορούμε να μεταβάλουμε τον δείκτη της ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ ΦΟΡΤΙΣΗΣ ασκώντας την κατάλληλη πίεση και κατα συνέπεια μεταβάλλοντας τον όγκο που αυτές τελικά θα καταλάβουν εντός του κάλυκα.
Πρακτικά αυτό ισοδυναμεί με μια μείωση της αρχικής στήλης της πυρίτιδας κατα 2 χιλιοστά οπότε και το όλο σύνολο της πυρίτιδας καταλήγει σε μια περισσότερο συνεκτική και compact μορφή των φυλλιδίων.
Η σκοπιμότητα της πίεσης επί της πυρίτιδας στις περιπτώσεις αυτές είναι ακριβώς ο ίδιος με την προαναφερθείσα περίπτωση (α). Δηλαδή η αποβολή της εγκλωβιζόμενης ποσότητας του αέρα προκειμένου η διαδικασία και ο ρυθμός καύσης (burn rate) της πυρίτιδας να είναι όσο το δυνατόν πλησιέστερα στις προδιαγραφές της και στην προοδευτικότητα της.
(γ) Διβασικές ευρωπαικές πυρίτιδες
Ειναι οι γνωστές μας πυρίτιδες S.4/N, SIPE/N, TECNA/N
Εδώ ισχύουν τα ίδια που αναφέραμε και στην περιπτωση (β) με την διαφορά ότι πρακτικά η στήλη της πυρίτιδας στις περιπτώσεις των S.4/N και TECNA/N θα πρέπει να μειώνεται κατά 1 χιλιοστό περίπου ενω στην περίπτωση της SIPE/N δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 0,7 χιλ.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Οι τρόποι που σε ερασιτεχνικό επίπεδο μπορεί ένας ιδιογομωτής να διαχειριστεί την απαιτούμενη πίεση επι του βύσματος και η οποία όπως προαναφέρθηκε είναι της τάξεως των 3~4 κιλών ώστε αυτό αναλόγως της σκληρότητας του να συμπιεστεί κατα 0,5~2,0 χιλιοστά σε σχέση με το αρχικό του ύψος είναι δύο.
1. η μέθοδος-πρακτική κλεισίματος του φυσιγγίου είτε αστεροειδώς είτε με στρογγυλό κλείσιμο.
2. ο ελεύθερος χώρος απο το ανω επίπεδο της στήλης των σκαγιών έως του ύψους των χειλέων του κάλυκα.
Είναι ευνόητο ότι στις περιπτώσεις (β) και (γ) ο ελεύθερος χώρος θα πρέπει να προσδιορίζεται κατα τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου,
- η συμπίεση της στήλης της πυρίτιδας κατα 2,0 - 1,0 - 0,5 χιλ αναλόγως του τύπου της
- η συμπίεση της διάταξης του βύσματος κατα 0,5 - 2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Τα καλής ποιότητας βύσματα είναι μελετημένα κατα την κατασκευή τους να επιδέχονται την σωστή συμπίεση των 3~4 κιλών χωρίς να παρουσιάζουν αλλοιώσεις στην αρχιτεκτονική τους και στην εν γένει δομή και την μορφολογία τους.
Κατα συνέπεια εαν μετά το τελικό κλείσιμο του φυσιγγίου το χρησιμοποιούμενο βύσμα παρουσιάζει στρεβλώσεις με πλάγια μετατόπιση , ασύμμετρη συμπίεση της διάταξης "αμορτισέρ", υπερβολική διάνοιξη των κενών μεταξύ των πτερυγίων του κυαθίου ή παρατηρούνται ανωμαλίες επι της λείας επιφάνειας του κάλυκα τότε αυτά είναι σημεία που δηλώνουν υπερβολική πίεση επι του βύσματος και θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε αναθεώρηση είτε του τύπου του βύσματος ανάλογα με την σκληρότητα του είτε σε κατάλληλη προσαρμογή του ελεύθερου χώρου μεταξύ του σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΓΓΙΟΥ
Ο τρόπος κλεισίματος του φυσιγγίου πάντα συσχετίζεται με τον ελεύθερο χώρο (ε.χ) μεταξυ των σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα. Ο ε.χ με την σειρά του επηρεάζει τον βαθμό συμπίεσης του εκάστοτε χρησιμοποιούμενου βύσματος.
Ανακύπτει λοιπόν ένα βασικότατο ερώτημα στον οποιοδήποτε ιδιογομωτή.
Πώς θα ξέρω κάθε φορά ότι το βύσμα που χρησιμοποιώ έχει πάρει κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου την συμπίεση που αντιστοιχεί στα 3~4 κιλά ωστε να εξασφαλίσω την "ασφαλή επαφή" επι της πυρίτιδας που προαναφέραμε στο θεωρητικό μέρος της απάντησης.
Εδώ διακρίνουμε τις περιπτώσεις του αστεροειδούς κλεισίματος (star crimp) και του στρογγυλού κλεισίματος (roll crimp).
Ειναι χρήσιμο εφόσον έχουμε επιλέξει με ποια υλικά θα συναρμολογήσουμε το φυσίγγι μας να επικεντρωθούμε στον τύπο κάλυκα και το βύσμα. Καλό θα έιναι να έχουμε πάντα κάποιους διαφανείς ή ήμιδιαφανείς κάλυκες απο κάθε τύπο κάλυκα που έχουμε επιλέξει οι οποίοι θα μας χρησιμεύσουν για τις παρατηρήσεις μας
1.Αστεροειδές κλείσιμο.
Ο πιο ενδεδειγμένος πρακτικά τρόπος ο οποίος και έχει υιοθετηθεί απο τους επαγγελματίες του είδους είναι η χρήση του Γ σταδίου κατα την διαδικασία του αστεροειδους κλεισίματος .
Ο λόγος είναι διότι μπορούμε ΠΑΝΤΑ να συσχετίζουμε το βάθος ρελιάσματος με την σωστή συμπίεση επι του βύσματος αλλα και το ενδεικνυόμενο ασφαλές ύψος του τελικού φυσιγγίου.
2.Στρογγυλό κλείσιμο.
Τα πράγματα εδώ δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται. Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε!! Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι τουλάχιστον δεν ειναι τόσο δύσκολα.
Στο στρογγυλό κλείσιμο καλούμαστε να εφαρμόσουμε κάποια στοιχειώδη μέτρα και κανόνες.
Ενα απο αυτά για παράδειγμα στους πλαστικούς κάλυκες είναι ότι το βάθος ή το ύψος ρελιού αν θέλετε θα πρέπει να κυμαίνετε στα 3 χιλιοστά.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει με το κλείσιμο του φυσιγγίου να έχω επιτύχει αφενός μεν την άσκηση μιάς πιέσεως της τάξεως των 3~4 κιλών , αφετέρου δε την συμπίεση του βύσματος κατα 0,5~2,00 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
Κυριάρχο στοιχείο για την επίτευξη αυτού του συνδιασμού είναι ο τύπος του χρησιμοποιούμενου ΣΤΡΟΦΕΙΟΥ.
Θεωρώ ότι το στροφείο που θα πρέπει να χρησιμοποιείται δεν θα πρέπει να έχει ένα βάθος που να κυμαίνεται απο 3,50~3,20 χιλ.
Ο λόγος έιναι απλός. Κατα το ρέλιασμα του φυσιγγίου το πλαστικό του κάλυκα πρέπει να ρελιάζεται και να "κατεβαίνει" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΡΊΣΚΕΙ ΕΜΠΟΔΙΟ επι της καλυπτήριας τάπας (διαφανο διασκίο, χαρτάκι, φελλός) έως ότου συμπληρωθεί το βάθος των 3 χιλιοστών στο ρέλι. Απο εκεί και πέρα το βύσμα επανερχόμενο προς τα πάνω απο την όποια συμπίεση έχει υποστεί από το "μέτωπο" ή "πατούρα" του στροφείου θα σταματήσει στο επίπεδο που έχουμε εμείς προσδιορίσει ανάλογα με την σκληρότητα του και τον ελεύθερο χώρο που αφήσαμε από την τάπα πριν ξεκινήσουμε την διαδικασία ρελιάσματος .
Ιδιαίτερα θα ήθελα να αναφερθώ στους χάρτινους κάλυκες όπου εκεί το χαρτί δεν "παίζει" τα παιχνίδια του πλαστικού. Κατα συνέπεια ρελιάζουμε με το κατάλληλο στροφείο μας που συνήθως για τους καινούργιας γενεάς χάρτινους κάλυκες έχουν ένα βάθος 2 χιλ. εκει που επιτυγχάνουμε ισόποσο βάθος ρελιου και ταυτόχρονα συμπίεση του βύσματος 0,5~2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
=========
...εγω προσωπικα εχω υιοθετήσει και τον εξης κανονα, για αστεροειδες κλεισιμο 2 σταδιων σε διαμετρημα 16:
Σαν γεννικο κανονα και παντα πλυν μεμονομενων εξαιρεσεων, μπορουμε να πουμε οτι για πυριτιδες με ακαριαια καυση και μικρης προοδευτικοτητας θα πρεπει να χρησιμοποιουμε ελαστικους συγκεντρωτηρες, ενω αντιθετα για προοδευτικες και υπερπροοδευτικες πυριτιδες θα πρεπει να χρησιμοποιουμε σκληροτερους συγκεντρωτηρες. Βεβαιως θα πρεπει να εχουμε φροντισει να ειναι σωστα πατημενοι, με τη σωστη στατικη πιεση και με το σωστο τυπο και βαθος ρελιου.
