Σημαδεύοντας την Επικαιρότητα - Αρχείο
- Thread starter Yannis304
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
D
dionisis
Στα ζώα που δεν έχουν κανέναν σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή , που ο φανατισμός τους είναι τέτοιος που δεν διστάζουν να κάνουν πράγματα που δεν χωράει ο ανθρώπινος νους.
Αλλά γιατι με ρωτάς;;;;
Εκτός κι αν πιστεύεις ότι όλοι αυτοί που κοιμούνται στις λάσπες με τα νεογέννητα παιδιά τους είναι τζιχαντιστές.
Επισυνάπτω γιατί αναφέρω τους τζιχαντιστές.
http://www.protothema.gr/world/arti...-me-apokefalismo-tous-katoikous-tis-georgias/
http://www.protothema.gr/world/arti...-me-apokefalismo-tous-katoikous-tis-georgias/
Πιστεύεις ειλικρινά ότι δεν υπάρχουν θύλακες τζιχαντιστών ανάμεσα στους μετανάστες.
Ξέρεις τι με ανησυχεί?
όταν πρόσφατα στα Μ.Μ.Ε δήλωσαν ότι υπάρχουν 10,000 παιδιά που προήλθαν από τους μετανάστες στα αζήτητα , τότε ναι με φρικάρει αυτό πάρα πολύ.
Με ανησυχεί το γεγονός ότι πολλοί από τους τζιχαντιστές χρησιμοποίησαν τα παιδάκια αυτά για να περάσουν τα σύνορα.
D
dionisis
Το έχω διαβάσει εδω και καιρό αλλά πάλι δεν καταλαβαίνω γιατί τους αναφέρουμε ,
Στην Ελλάδα σήμερα έχουμε ένα σοβαρότατο πρόβλημα ανθρωπιστικής κρίσης με ανθρώπους που έφυγαν κακήν κακώς από την πατρίδα τους για να σωθούν απο έναν πόλεμο με πολλά πρόσωπα ένα εκ των οποίων είναι και οι φανατικοί τζιχαντιστές.
Γιατί κάθε φορά που μιλάμε για τους εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένους βάζουμε στην κουβέντα πρώτους πρώτους μερικούς τζιχαντιστές που πιθανόν να πέρασαν μαζί με τους υπολοίπους;;;;
Εγω δεν διαφωνώ ότι μαζί με τους απλούς ανθρώπους πέρασαν και καθάρματα αλλά η συντριπτική πλειοψηφία είναι άνθρωποι που έχουν την ανάγκη μας.
A
AltairLusso
Κατά την γνώμη μου, όλος ο συλλογισμός είναι λάθος γιατί πρόκειται για πρόσφυγες που τους κατεδάφισαν τα σπίτια και ουδεμία σχέση ήθελαν να έχουν με το μπουρδέλο μας. Από αυτά που ακούω κανείς δεν θέλει να μείνει στην Ελλάδα.
Να διευκρινίσω , ότι με τους ανθρώπους δεν έχω τίποτα. Ίσα ίσα που είναι θύματα μια ανεξέλεγκτης κατάστασης.
Είπα όμως ότι η κατάσταση είναι όλη ύποπτη , από την στιγμή που τα σύνορά μας είναι ξέφραγο αμπέλι
και τα γειτονικά μας κράτη έχουν σφραγίσει τα σύνορά τους και έχοντας ξεμείνει εδώ οι πρόσφυγες και οι λαθρομετανάστες δημιουργούνται άθλιες καταστάσεις.Για αυτό είπα ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο.
Ερωτώ , 1ον γιατί δεν πάνε σε άλλες μουλσουμανικές χώρες και πάνε σε χριστιανικές χώρες?
2ον ,Από εμάς τους χριστιανούς , ποιος πάει σε μουλσουμανική χώρα ως πρόσφυγας?
Αυτή την ώρα που μιλάμε ο Ελληνικός λαός είναι εξαθλιωμένος και πρεσαρισμένος από τα μνημόνια , η φτώχεια έχει μπει σε πολλά σπίτια , η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη , το μέλλον των παιδιών μας είναι αβέβαιο , τώρα έχουμε την ανθρωπιστική κρίση. Δηλαδή ? τι έχουμε τώρα αυτήν την στιγμή?
Δείτε τους Ευρωπαίους που ενώ μας "δίδαξαν" ανθρωπισμό γίνανε ξαφνικά εθνικιστές.
Έτσι που πάει το πράμα , θα διαλυθεί η Ε.Ε.
Και αναρωτιέμαι τι επιπτώσεις θα υπάρξουν τότε εδώ στην Ελλάδα.
Είμαι σίγουρος ότι θα μας πιάσει τρομερή πείνα και ταραχή.
Αυτήν την κατάσταση ποιος την δημιούργησε ?
Είπα όμως ότι η κατάσταση είναι όλη ύποπτη , από την στιγμή που τα σύνορά μας είναι ξέφραγο αμπέλι
και τα γειτονικά μας κράτη έχουν σφραγίσει τα σύνορά τους και έχοντας ξεμείνει εδώ οι πρόσφυγες και οι λαθρομετανάστες δημιουργούνται άθλιες καταστάσεις.Για αυτό είπα ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο.
Ερωτώ , 1ον γιατί δεν πάνε σε άλλες μουλσουμανικές χώρες και πάνε σε χριστιανικές χώρες?
2ον ,Από εμάς τους χριστιανούς , ποιος πάει σε μουλσουμανική χώρα ως πρόσφυγας?
Αυτή την ώρα που μιλάμε ο Ελληνικός λαός είναι εξαθλιωμένος και πρεσαρισμένος από τα μνημόνια , η φτώχεια έχει μπει σε πολλά σπίτια , η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη , το μέλλον των παιδιών μας είναι αβέβαιο , τώρα έχουμε την ανθρωπιστική κρίση. Δηλαδή ? τι έχουμε τώρα αυτήν την στιγμή?
Δείτε τους Ευρωπαίους που ενώ μας "δίδαξαν" ανθρωπισμό γίνανε ξαφνικά εθνικιστές.
Έτσι που πάει το πράμα , θα διαλυθεί η Ε.Ε.
Και αναρωτιέμαι τι επιπτώσεις θα υπάρξουν τότε εδώ στην Ελλάδα.
Είμαι σίγουρος ότι θα μας πιάσει τρομερή πείνα και ταραχή.
Αυτήν την κατάσταση ποιος την δημιούργησε ?
D
dionisis
Δεν νομίζω το κριτήριο να έχει να κάνει με την θρησκεία .
Πάνε σε σύγχρονες χώρες με ανεπτυγμένο κοινωνικό και ασφαλιστικό σύστημα.Έχω λίγο χρόνο και θα σου εξηγήσω γιατί θέλουν πχ να πάνε στην Γερμανία.
Με το που μπαίνει στην χώρα μια τετραμελής οικογένεια ας πούμε , εγγράφονται στα τοπικά μητρώα της περιοχής που βρίσκονται εκείνη την στιγμή ( φερειπείν στο Δημαρχείο Αιγάλεω) .
Αν δεν έχουν ήδη πρόταση για δουλειά ( απο κάποιον φίλο τους που εργάζεται ) τότε δηλώνουν την επαγγελματική τους κατάρτιση , τα πτυχία αν υπάρχουν κλπ.Αν πρόκειται για ανειδίκευτο εργάτη σχεδόν αμέσως υπάρχει πρόταση για εργασία σε γραμμή παραγωγής κάποιου εργοστασίου (στην Γερμανία υπάρχει τεράστια ζήτηση για εργατικά χέρια).
Απο εδώ και πέρα ξεκινούν τα ωραία.
Ο μισθός είναι ετσι διαμορφωμένος απο το Γερμανικό ασφαλιστικό σύστημα ώστε ο εργαζόμενος να έχει το δικαίωμα να πάρει τα κάτωθι επιδόματα (νομίζω 880 ευρώ, από εκεί και πάνω ο εργαζόμενος χάνει το δικαίωμα επιδομάτων) ).
Παίρνει επίδομα η σύζυγος για το κάθε ανήλικο παιδί και η οποία δεν εργάζεται .Νομίζω περίπου 230 το παιδί.
Πάιρνει η οικογένεια επίδομα ενοικίου περίπου 450 ευρώ .
Και στο τέλος έχουν κάποιες κοινωνικές παροχές σε τρόφιμα , παιδικούς σταθμούς κλπ.
Κάνε την σούμα και μετά από αυτά πές αν μου αναρωτιέσαι ακόμα γιατί οι πρόσφυγες θέλουν να πάνε με το ζόρι στην Γερμανία;;;;;;;
Διάβασε λίγο την πρόσφατη ιστορία και θα εκπλαγείς
Αρκετές χιλιάδες Ελληνες της Μικρασιατικής καταστροφής κατέφυγαν στην Συρία.
Πέραν από αυτό , η γη απο άκρη σε άκρη έχει Ελληνες που κάποια στιγμή στο παρελθόν μετανάστευσαν για οικονομικούς κυρίως λόγους .Πολλές χώρες από αυτές είναι μουσουλμανικές
Πάντα ήταν δεν έγιναν τώρα .
Απλά τώρα δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες για να δείξουν το πραγματικό τους πρόσωπο
Εύχομαι να ζω να δω αυτήν την μέρα που θα διαλυθεί αυτό το μόρφωμα που λέγεται ΕΕ
Last edited by a moderator:
Οταν ο Γκλιγκορωφ Προεδρος των Σκοπιων ελεγε σε δηλωσεις του το 1993 τα αυτονοητα
Last edited:
Με ενοχλεί το γεγονός ότι έρχονται χωρίς χαρτιά , χωρίς έγραφα ,χωρίς τίποτα κατά χιλιάδες και δεν λένε συνήθως την χώρα καταγωγής τους και αφετέρου με ενοχλεί που εδώ δεν έχουμε να φάμε και αυτοί έχουν χρήματα να πληρώνουν τους δουλεμπόρους με ταρίφες 1.000€-2.000€ - 3.000€ το άτομο .
Μπορεί να μου πει κάποιος , που τα βρίσκουν όλα αυτά τα χρήματα εν μέσω πολέμου?
Μόνο σας παρακαλώ μην μου απαντήσει κάποιος ότι πούλησε τα υπάρχοντά του ή το σπίτι του ή το χωράφι τους. Σε καιρό πολέμου ποιος έχει δολάρια?
Και το βιβλιαράκι με τις οδηγίες που έχουν οι λαθρομετανάστες , κάνει πολύ καλά την δουλειά του σε διάφορες γλώσσες . Λέω για το βιβλιαράκι που έχει φτιάξει ο Τζορτζ Σόρος. Υπονοώ το αυτό και με ότι συνεπάγεται.
Εύχομαι πραγματικά να μην πραγματοποιηθεί αυτό , πως Τούρκος πρωθυπουργός είχε πει πως δεν χρειάζεται να κάνεις πόλεμο στην Ελλάδα για να την κατακτήσεις, αρκεί να της στείλεις περί τους 400.000 μετανάστες και έλυσες το πρόβλημά σου.
Θα σου θεσω και γω μερικα ερωτηματα για να δεις που μπορει να βρεθουν τα 1000-2000 δολλαρια που δινει το ατομο για να περασει τα συνορα μας. Εχεις αναρωτηθει αν ολοι αυτοι οι ανθρωποι που βλεπεις, δεν καταληγουν σκλαβοι σε καποιες εργασιες, με το υποτυπωδες μεροκαματο τους να εχει ηδη κατασχεθει, επειδη θα χρωστανε στο δουλεμπορα; Αν καποιες απο τις κοπελες αυτες δεν καταληγουν σε σκαβοπαζαρα, σε κυκλωματα πορνειας, δεν πωλουνται σε κανενα πλουσιο κοιλαρα, παντα ομως Χριστιανο.... Ποιος σε διαβεβαιωνει οτι τα παιδακια δεν ειναι απλα "ανταλλακτικα" για πουλημα στη μαυρη αγορα μεταμοσχευσης οργανων, με το "συνεργειο" ηδη ετοιμο;
Καλως ή κακως αυτη τη στιγμη 40000 ανθρωποι ζουν σε συνθηκες που ουτε τα σκυλια μας δε θα αφηναμε να ζουν. Και αν υποθεσουμε οτι το 1/4 αυτων ειναι τζιχαντιστες, τρομοκρατες και δε ξερω και γω τι, μενουν ακομα 30000 ανθρωποι που το μονο που θελουν ειναι το δικαωμα να ζησουν μια ανθρωπινη ζωη. Και σαν λαος που εχουμε ζησει στην ιστορια μας πολλες φορες και τον ξεριζωμο, και την προσφυγια, και τη φρικη του πολεμου και του εμφυλιου, πρεπει τουλαχιστον αν δεν ειμαστε μερος της λυσης, να μην γινομαστε μερος του προβληματος.
Καλως ή κακως αυτη τη στιγμη 40000 ανθρωποι ζουν σε συνθηκες που ουτε τα σκυλια μας δε θα αφηναμε να ζουν. Και αν υποθεσουμε οτι το 1/4 αυτων ειναι τζιχαντιστες, τρομοκρατες και δε ξερω και γω τι, μενουν ακομα 30000 ανθρωποι που το μονο που θελουν ειναι το δικαωμα να ζησουν μια ανθρωπινη ζωη. Και σαν λαος που εχουμε ζησει στην ιστορια μας πολλες φορες και τον ξεριζωμο, και την προσφυγια, και τη φρικη του πολεμου και του εμφυλιου, πρεπει τουλαχιστον αν δεν ειμαστε μερος της λυσης, να μην γινομαστε μερος του προβληματος.
Δεν θα πω κάτι άλλο ,γιατί αρχίζω και καταλαβαίνω ότι ανοίγουμε μια μεγάλη συζήτηση .
Προσπάθησα να τονίσω τον εθνικό κίνδυνο που διατρέχουμε όλοι και να έχουμε τον νου μας
και να υπενθυμίσω τον κίνδυνο της εθνικής μας κυριαρχίας με την δημιουργία εθνικών μειονοτήτων
στην πλειοψηφία μουσουλμάνων , από την στιγμή που ανακοινώνει η Ελληνική κυβέρνηση ότι μέχρι 3 χρόνια θα κάτσουν οι λαθρομετανάστες και οι πρόσφυγες .
Αν το σκεφτείτε καθαρά με θρησκευτικούς λόγους δεν μας συμφέρει αυτό το πράγμα διότι ξεκάθαρα οι θρησκευτικοί ηγέτες θα είναι από την Άγκυρα.
Δείτε τι γίνεται στον Έβρο.
Αυτά.
Προσπάθησα να τονίσω τον εθνικό κίνδυνο που διατρέχουμε όλοι και να έχουμε τον νου μας
και να υπενθυμίσω τον κίνδυνο της εθνικής μας κυριαρχίας με την δημιουργία εθνικών μειονοτήτων
στην πλειοψηφία μουσουλμάνων , από την στιγμή που ανακοινώνει η Ελληνική κυβέρνηση ότι μέχρι 3 χρόνια θα κάτσουν οι λαθρομετανάστες και οι πρόσφυγες .
Αν το σκεφτείτε καθαρά με θρησκευτικούς λόγους δεν μας συμφέρει αυτό το πράγμα διότι ξεκάθαρα οι θρησκευτικοί ηγέτες θα είναι από την Άγκυρα.
Δείτε τι γίνεται στον Έβρο.
Αυτά.
Δεν εχεις αδικο ετσι οπως το θετεις, αλλα σκεψου ομως οτι παλιοτερα ειχαμε ενα σωρο φιλιππινεζους στην Ελλαδα, και ποτε δεν τεθηκε θεμα μειονοτητας. Οι μουσουλμανοι της Θρακης ειναι Ελληνικης καταγωγης (ασχετως πως το Ελληνικο κρατος τους αντιμετωπιζει σαν μη Ελληνες ή αδιαφορει) οποτε εδωσε πατημα στη γειτονα χωρα.
Μην νομιζεις οτι επειδη ειμαστε απο αλλα μερη, μας ενδιαφερει το τι γινεται στον Εβρο λιγοτερο απο οσους μενουν εκει, τουλαχιστον εμενα προσωπικα. Απλα σκεφτομαι ομως οτι ακομα και αν δημιουργηθει ενας πληθυσμος Συριων στην Ελλαδα, θα ειναι φοβερα δυσκολο για οποιαδηποτε αλλη χωρα να τον καπηλευτει, εκτος ισως της ιδιας της πατριδας τους. Οποτε και οι Συριοι θα θελησουν να εχουν δικο τους ιερεα, οπως πχ οι Ελληνες της Αμερικης δυσκολα θα δεχοντουσαν ενα ορθοδοξο ιερεα απο τη Χαβαη...
Μην νομιζεις οτι επειδη ειμαστε απο αλλα μερη, μας ενδιαφερει το τι γινεται στον Εβρο λιγοτερο απο οσους μενουν εκει, τουλαχιστον εμενα προσωπικα. Απλα σκεφτομαι ομως οτι ακομα και αν δημιουργηθει ενας πληθυσμος Συριων στην Ελλαδα, θα ειναι φοβερα δυσκολο για οποιαδηποτε αλλη χωρα να τον καπηλευτει, εκτος ισως της ιδιας της πατριδας τους. Οποτε και οι Συριοι θα θελησουν να εχουν δικο τους ιερεα, οπως πχ οι Ελληνες της Αμερικης δυσκολα θα δεχοντουσαν ενα ορθοδοξο ιερεα απο τη Χαβαη...
ΕΝΤΑΞΕΙ ΜΑΓΚΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΝ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΟΙΟ ΚΑΤΩ .asking..asking..asking.
ΑΠΟΦΑΣΗ-ΒΟΜΒΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ: ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΙ Ο ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ Ο ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗΣ
Με δεύτερη απόφαση οι αρεοπαγίτες αναγνώρισαν ευθύνη σε 41χρονο οδηγό νταλίκας για τον θάνατό του (εν ώρα εργασίας) επειδή δεν φορούσε ζώνη
Αλλάζει άρδην ο χάρτης των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, με δύο αποφάσεις-βόμβα του Αρείου Πάγου που ανατρέπουν πολλά από τα έως σήμερα νομικά κεκτημένα των ιδιωτικών υπαλλήλων. Πλέον η ζυγαριά της Δικαιοσύνης γέρνει επικίνδυνα κατά των εργαζομένων, καθώς η σχετική νομολογία των δικαστηρίων που μέχρι τώρα τους προστάτευε σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων, σκληραίνει επικίνδυνα με τη βούλα του Αρείου Πάγου.
Και αυτό γιατί για πρώτη φορά με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανοίγει ο δρόμος ώστε οι εργοδότες να διεκδικούν πλήρη αποζημίωση από τους εργαζομένους τους για ζημιές που μπορεί να λάβουν χώρα εν ώρα εργασίας. Παράλληλα, με άλλη δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου αναγνωρίζεται υψηλό ποσοστό συνυπαιτιότητας σε εργαζόμενο ο οποίος έχασε τη ζωή του και πάλι εν ώρα εργασίας, για τον θάνατό του! Οι δύο αποφάσεις προκαλούν ήδη τον σφοδρό αντίλογο καταξιωμένων νομικών, οι οποίοι με δημόσιες τοποθετήσεις τους τις χαρακτηρίζουν βαθιά αντεργατικές, αντικοινωνικές και αντίθετες με το αίσθημα δικαίου.
Ειδικότερα, η πρώτη απόφαση που εκδόθηκε από τον Αρειο Πάγο αφορά σε ατύχημα που είχε λάβει χώρα στην Ιταλία το καλοκαίρι του 2011 όταν οδηγός μεγάλης νταλίκας που μετέφερε (σε ψυγείο) γαλακτοκομικά προϊόντα, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του, με αποτέλεσμα αυτό να εκτραπεί της πορείας του και να προσκρούσει στο στηθαίο ασφαλείας του αυτοκινητοδρόμου. Το όχημα, ιδιοκτησίας ελληνικής εταιρείας, κινούνταν με ταχύτητα 90 χιλιομέτρων την ώρα στο εθνικό δίκτυο Μπολόνιας – Ανγκόνας. Από τη σύγκρουση το μεγαλύτερο μέρος της νταλίκας καταστράφηκε όπως και το φορτίο που μετέφερε, ενώ την τελευταία στιγμή ο οδηγός της κατάφερε να βγει από το φλεγόμενο όχημα και να σωθεί.
Η υπόθεση έφτασε στα αστικά δικαστήρια αλλά και στον Αρειο Πάγο, ο οποίος, υιοθετώντας πλήρως τη σχετική απόφαση που είχε λάβει προηγουμένως το Εφετείο, έκρινε ότι ο οδηγός της νταλίκας δεν εκτέλεσε την εργασία του με επιμέλεια ως όφειλε και γι’ αυτό ευθύνεται για τη ζημιά που προκάλεσε στον εργοδότη του, δηλαδή την καταστροφή του οχήματος αλλά και του εμπορεύματος. Το ποσοστό δε συνυπαιτιότητάς του στο ατύχημα είναι 99% και ως εκ τούτου ο εργοδότης μπορεί να αξιώσει αποζημίωση από τον υπάλληλό του.
Ο Αρειος Πάγος και συγκεκριμένα το Β2 Τμήμα του που εξέδωσε την απόφαση στηρίζει την κρίση του αυτή στο εξής σκεπτικό: «Υπαίτιος του ατυχήματος και των συνεπειών που προκλήθηκαν από αυτό είναι ο οδηγός του οχήματος, καθόσον αυτός παρότι έμπειρος και ικανός ασχολούμενος επαγγελματικά με την οδήγηση φορτηγών, επέδειξε αμέλεια κατά την εκτέλεση ελιγμού προς τα αριστερά και δεν συγκράτησε το όχημα που οδηγούσε, κατά τρόπο ώστε αυτό να παραμείνει κινούμενο εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά έχασε τον έλεγχο αυτού, τον οποίο δεν ανέκτησε, με τις περαιτέρω συνέπειες…».
Η μειοψηφία
Κατά πλειοψηφία οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί απέρριψαν τον ισχυρισμό του οδηγού ότι ο ίδιος δεν φέρει ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη και ότι η ζημιά πρέπει να βαρύνει τον εργοδότη του και όχι τον ίδιο «ως εμπίπτουσα στη σφαίρα του επιχειρηματικού κινδύνου». Παράλληλα, οι αρεοπαγίτες απέρριψαν και το βασικό επιχείρημα του οδηγού ότι τα λάστιχα που είχαν τοποθετηθεί στην νταλίκα ήταν προβληματικά εξαρχής και εξ αυτού του λόγου έχασε τον έλεγχο του οχήματός του.
Αντίθετα, ένα μέλος του δικαστηρίου που μειοψήφησε εξέφρασε την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη συνυπαιτιότητα του εργαζομένου σε εργατικό ατύχημα με το εξής σκεπτικό: «Ο εργοδότης με την αντιπαροχή του αμείβει την εργασία και όχι την ανάληψη κινδύνου. Ο μισθός που λαμβάνει ο εργαζόμενος δεν αντισταθμίζει τους κινδύνους ζημιών στους οποίους αυτός εκτίθεται κατά την εκτέλεση της εργασίας του, μέσα σε συνθήκες ή καταστάσεις πίεσης τις οποίες αποκλειστικά διαμορφώνει και επηρεάζει ο εργοδότης. Ακόμη και για τον πιο επιμελή και ευσυνείδητο εργαζόμενο ενδέχεται να καταστεί αναπόφευκτη μια στιγμιαία χαλάρωση της προσοχής με εντελώς δυσανάλογες συνέπειες».
Συνυπαίτιος για τον θάνατό του!
Η δεύτερη υπόθεση που απασχόλησε τον Αρειο Πάγο ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, καθώς εν ώρα εργασίας έχασε τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, οδηγός βυτιοφόρου. Το τραγικό συμβάν έλαβε χώρα ενώ ο 41χρονος οδηγός εκτελούσε δρομολόγιο από το Ζάκρο Καρδίτσας στον Ταύρο Αττικής μεταφέροντας γάλα. Το όχημά του εξετράπη της πορείας του και έπεσε σε γκρεμό με αποτέλεσμα ο οδηγός του, που μόλις είχε προσληφθεί στη συγκεκριμένη εταιρεία με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, να βρει ακαριαία τραγικό θάνατο αφού το τεράστιο όχημα τον καταπλάκωσε.
Οι γονείς του 41χρονου και τα αδέλφια του προσέφυγαν στα αστικά δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για ψυχική οδύνη υποστηρίζοντας ότι ο θάνατος του γιου και αδελφού τους οφείλεται σε υπαιτιότητα του εργοδότη. Και αυτό διότι, όπως υποστήριξαν στο δικαστήριο, η εργοδότρια εταιρεία τον ανάγκαζε να εκτελεί συνεχή δρομολόγια πέραν του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, επί οκτώ ώρες κάθε ημέρα και χωρίς ξεκούραση. Μάλιστα, όπως υποστήριξαν οι συγγενείς του, ο 41χρονος, φοβούμενος μη χάσει τη δουλειά του, εργάζονταν νυχθημερόν αδιαμαρτύρητα.
Από την πλευρά τoυς οι νομικοί παραστάτες της εργοδότριας εταιρείας προέβαλλαν στο δικαστήριο ως βασικό επιχείρημα ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το δυστύχημα έφερε και ο 41χρονος οδηγός, καθώς, όπως υποστήριξαν, κατά το μοιραίο δρομολόγιο δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, κάτι που ενδεχομένως και να του έσωζε τη ζωή. Η παράλειψη αυτή, σύμφωνα με τον ισχυρισμό που προέβαλε η εργοδότρια εταιρεία, θεμελιώνει συνυπαιτιότητα του θανόντος κατά 40% στην πρόσκληση του δυστυχήματος και η τυχόν αποζημίωση που θα επιδικάσει το δικαστήριο στους συγγενείς του θα πρέπει να είναι σε άμεση συνάφεια με το γεγονός αυτό.
Εξετάζοντας τα στοιχεία του φακέλου της τραγικής αυτής υπόθεσης -ανάμεσά τους και εξετάσεις που δεν ανίχνευσαν στο αίμα του θανόντος οινόπνευμα ή άλλες ουσίες- οι εφέτες έκαναν εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό της οικογένειας του 41χρονου. Αφενός έκριναν ότι η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται μόνο κατά ποσοστό 60% για το τραγικό δυστύχημα (συνυπαιτιότητα) επειδή ανάγκαζε τον υπάλληλό της να εργάζεται κατά παράβαση του ωραρίου εργασίας και αφετέρου απεφάνθησαν ότι υπάρχει και ευθύνη σε ποσοστό 40% του άτυχου 41χρονου. Και αυτό επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας όπως ήταν υποχρέωσή του, με αποτέλεσμα να συμβάλει στο δυστύχημα και στον θάνατό του! Ετσι, με βάση την απόφαση του Εφετείου η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται σε αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν οι συγγενείς του άτυχου οδηγού κατά 60% και μέχρι εκεί οφείλουν να αποζημιώσουν την οικογένειά του.
Καμία ευθύνη, ήταν ξεκούραστος
Ωστόσο, εντελώς διαφορετική ήταν η κρίση του Αρείου Πάγου, ο οποίος ανέτρεψε άρδην την εφετειακή απόφαση, εντοπίζοντας κενά και αντιφάσεις στην αιτιολόγησή της. Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες, το Εφετείο δεν παρέθεσε στην απόφασή του «τα πραγματικά περιστατικά που να δικαιολογούν την κόπωση του θανόντος και την εξασθένηση των δυνάμεων των αντανακλαστικών του».
Κατά το Ανώτατο Δικαστήριο, ο άτυχος 41χρονος πράγματι εργάστηκε καθ’ υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, ωστόσο μόνο κατά 3,5 ώρες και κατά την ημέρα που έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν! Αυτό, όμως, σύμφωνα με την αρεοπαγίτικη απόφαση -«δεν επάγεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω και της ολιγόωρης απασχόλησης του θανόντος κατά τις δύο προηγούμενες ημέρες του δυστυχήματος αλλά και της μη απασχόλησής του τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατό του, τέτοιο αποτέλεσμα», δηλαδή την πρόκληση του δυστυχήματος!
Με το σκεπτικό αυτό ο Αρειος Πάγος ανέπεμψε την υπόθεση για νέα κρίση στο Εφετείο και παράλληλα οι συγγενείς του άτυχου άνδρα έχασαν κάθε ελπίδα να δικαιωθούν σε αστικό επίπεδο για την απώλεια που βιώνουν.
http://www.protothema.gr/
ΑΠΟΦΑΣΗ-ΒΟΜΒΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ: ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΙ Ο ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ Ο ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗΣ
Με δεύτερη απόφαση οι αρεοπαγίτες αναγνώρισαν ευθύνη σε 41χρονο οδηγό νταλίκας για τον θάνατό του (εν ώρα εργασίας) επειδή δεν φορούσε ζώνη
Αλλάζει άρδην ο χάρτης των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, με δύο αποφάσεις-βόμβα του Αρείου Πάγου που ανατρέπουν πολλά από τα έως σήμερα νομικά κεκτημένα των ιδιωτικών υπαλλήλων. Πλέον η ζυγαριά της Δικαιοσύνης γέρνει επικίνδυνα κατά των εργαζομένων, καθώς η σχετική νομολογία των δικαστηρίων που μέχρι τώρα τους προστάτευε σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων, σκληραίνει επικίνδυνα με τη βούλα του Αρείου Πάγου.
Και αυτό γιατί για πρώτη φορά με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανοίγει ο δρόμος ώστε οι εργοδότες να διεκδικούν πλήρη αποζημίωση από τους εργαζομένους τους για ζημιές που μπορεί να λάβουν χώρα εν ώρα εργασίας. Παράλληλα, με άλλη δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου αναγνωρίζεται υψηλό ποσοστό συνυπαιτιότητας σε εργαζόμενο ο οποίος έχασε τη ζωή του και πάλι εν ώρα εργασίας, για τον θάνατό του! Οι δύο αποφάσεις προκαλούν ήδη τον σφοδρό αντίλογο καταξιωμένων νομικών, οι οποίοι με δημόσιες τοποθετήσεις τους τις χαρακτηρίζουν βαθιά αντεργατικές, αντικοινωνικές και αντίθετες με το αίσθημα δικαίου.
Ειδικότερα, η πρώτη απόφαση που εκδόθηκε από τον Αρειο Πάγο αφορά σε ατύχημα που είχε λάβει χώρα στην Ιταλία το καλοκαίρι του 2011 όταν οδηγός μεγάλης νταλίκας που μετέφερε (σε ψυγείο) γαλακτοκομικά προϊόντα, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του, με αποτέλεσμα αυτό να εκτραπεί της πορείας του και να προσκρούσει στο στηθαίο ασφαλείας του αυτοκινητοδρόμου. Το όχημα, ιδιοκτησίας ελληνικής εταιρείας, κινούνταν με ταχύτητα 90 χιλιομέτρων την ώρα στο εθνικό δίκτυο Μπολόνιας – Ανγκόνας. Από τη σύγκρουση το μεγαλύτερο μέρος της νταλίκας καταστράφηκε όπως και το φορτίο που μετέφερε, ενώ την τελευταία στιγμή ο οδηγός της κατάφερε να βγει από το φλεγόμενο όχημα και να σωθεί.
Η υπόθεση έφτασε στα αστικά δικαστήρια αλλά και στον Αρειο Πάγο, ο οποίος, υιοθετώντας πλήρως τη σχετική απόφαση που είχε λάβει προηγουμένως το Εφετείο, έκρινε ότι ο οδηγός της νταλίκας δεν εκτέλεσε την εργασία του με επιμέλεια ως όφειλε και γι’ αυτό ευθύνεται για τη ζημιά που προκάλεσε στον εργοδότη του, δηλαδή την καταστροφή του οχήματος αλλά και του εμπορεύματος. Το ποσοστό δε συνυπαιτιότητάς του στο ατύχημα είναι 99% και ως εκ τούτου ο εργοδότης μπορεί να αξιώσει αποζημίωση από τον υπάλληλό του.
Ο Αρειος Πάγος και συγκεκριμένα το Β2 Τμήμα του που εξέδωσε την απόφαση στηρίζει την κρίση του αυτή στο εξής σκεπτικό: «Υπαίτιος του ατυχήματος και των συνεπειών που προκλήθηκαν από αυτό είναι ο οδηγός του οχήματος, καθόσον αυτός παρότι έμπειρος και ικανός ασχολούμενος επαγγελματικά με την οδήγηση φορτηγών, επέδειξε αμέλεια κατά την εκτέλεση ελιγμού προς τα αριστερά και δεν συγκράτησε το όχημα που οδηγούσε, κατά τρόπο ώστε αυτό να παραμείνει κινούμενο εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά έχασε τον έλεγχο αυτού, τον οποίο δεν ανέκτησε, με τις περαιτέρω συνέπειες…».
Η μειοψηφία
Κατά πλειοψηφία οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί απέρριψαν τον ισχυρισμό του οδηγού ότι ο ίδιος δεν φέρει ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη και ότι η ζημιά πρέπει να βαρύνει τον εργοδότη του και όχι τον ίδιο «ως εμπίπτουσα στη σφαίρα του επιχειρηματικού κινδύνου». Παράλληλα, οι αρεοπαγίτες απέρριψαν και το βασικό επιχείρημα του οδηγού ότι τα λάστιχα που είχαν τοποθετηθεί στην νταλίκα ήταν προβληματικά εξαρχής και εξ αυτού του λόγου έχασε τον έλεγχο του οχήματός του.
Αντίθετα, ένα μέλος του δικαστηρίου που μειοψήφησε εξέφρασε την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη συνυπαιτιότητα του εργαζομένου σε εργατικό ατύχημα με το εξής σκεπτικό: «Ο εργοδότης με την αντιπαροχή του αμείβει την εργασία και όχι την ανάληψη κινδύνου. Ο μισθός που λαμβάνει ο εργαζόμενος δεν αντισταθμίζει τους κινδύνους ζημιών στους οποίους αυτός εκτίθεται κατά την εκτέλεση της εργασίας του, μέσα σε συνθήκες ή καταστάσεις πίεσης τις οποίες αποκλειστικά διαμορφώνει και επηρεάζει ο εργοδότης. Ακόμη και για τον πιο επιμελή και ευσυνείδητο εργαζόμενο ενδέχεται να καταστεί αναπόφευκτη μια στιγμιαία χαλάρωση της προσοχής με εντελώς δυσανάλογες συνέπειες».
Συνυπαίτιος για τον θάνατό του!
Η δεύτερη υπόθεση που απασχόλησε τον Αρειο Πάγο ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, καθώς εν ώρα εργασίας έχασε τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, οδηγός βυτιοφόρου. Το τραγικό συμβάν έλαβε χώρα ενώ ο 41χρονος οδηγός εκτελούσε δρομολόγιο από το Ζάκρο Καρδίτσας στον Ταύρο Αττικής μεταφέροντας γάλα. Το όχημά του εξετράπη της πορείας του και έπεσε σε γκρεμό με αποτέλεσμα ο οδηγός του, που μόλις είχε προσληφθεί στη συγκεκριμένη εταιρεία με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, να βρει ακαριαία τραγικό θάνατο αφού το τεράστιο όχημα τον καταπλάκωσε.
Οι γονείς του 41χρονου και τα αδέλφια του προσέφυγαν στα αστικά δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για ψυχική οδύνη υποστηρίζοντας ότι ο θάνατος του γιου και αδελφού τους οφείλεται σε υπαιτιότητα του εργοδότη. Και αυτό διότι, όπως υποστήριξαν στο δικαστήριο, η εργοδότρια εταιρεία τον ανάγκαζε να εκτελεί συνεχή δρομολόγια πέραν του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, επί οκτώ ώρες κάθε ημέρα και χωρίς ξεκούραση. Μάλιστα, όπως υποστήριξαν οι συγγενείς του, ο 41χρονος, φοβούμενος μη χάσει τη δουλειά του, εργάζονταν νυχθημερόν αδιαμαρτύρητα.
Από την πλευρά τoυς οι νομικοί παραστάτες της εργοδότριας εταιρείας προέβαλλαν στο δικαστήριο ως βασικό επιχείρημα ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το δυστύχημα έφερε και ο 41χρονος οδηγός, καθώς, όπως υποστήριξαν, κατά το μοιραίο δρομολόγιο δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, κάτι που ενδεχομένως και να του έσωζε τη ζωή. Η παράλειψη αυτή, σύμφωνα με τον ισχυρισμό που προέβαλε η εργοδότρια εταιρεία, θεμελιώνει συνυπαιτιότητα του θανόντος κατά 40% στην πρόσκληση του δυστυχήματος και η τυχόν αποζημίωση που θα επιδικάσει το δικαστήριο στους συγγενείς του θα πρέπει να είναι σε άμεση συνάφεια με το γεγονός αυτό.
Εξετάζοντας τα στοιχεία του φακέλου της τραγικής αυτής υπόθεσης -ανάμεσά τους και εξετάσεις που δεν ανίχνευσαν στο αίμα του θανόντος οινόπνευμα ή άλλες ουσίες- οι εφέτες έκαναν εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό της οικογένειας του 41χρονου. Αφενός έκριναν ότι η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται μόνο κατά ποσοστό 60% για το τραγικό δυστύχημα (συνυπαιτιότητα) επειδή ανάγκαζε τον υπάλληλό της να εργάζεται κατά παράβαση του ωραρίου εργασίας και αφετέρου απεφάνθησαν ότι υπάρχει και ευθύνη σε ποσοστό 40% του άτυχου 41χρονου. Και αυτό επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας όπως ήταν υποχρέωσή του, με αποτέλεσμα να συμβάλει στο δυστύχημα και στον θάνατό του! Ετσι, με βάση την απόφαση του Εφετείου η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται σε αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν οι συγγενείς του άτυχου οδηγού κατά 60% και μέχρι εκεί οφείλουν να αποζημιώσουν την οικογένειά του.
Καμία ευθύνη, ήταν ξεκούραστος
Ωστόσο, εντελώς διαφορετική ήταν η κρίση του Αρείου Πάγου, ο οποίος ανέτρεψε άρδην την εφετειακή απόφαση, εντοπίζοντας κενά και αντιφάσεις στην αιτιολόγησή της. Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες, το Εφετείο δεν παρέθεσε στην απόφασή του «τα πραγματικά περιστατικά που να δικαιολογούν την κόπωση του θανόντος και την εξασθένηση των δυνάμεων των αντανακλαστικών του».
Κατά το Ανώτατο Δικαστήριο, ο άτυχος 41χρονος πράγματι εργάστηκε καθ’ υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, ωστόσο μόνο κατά 3,5 ώρες και κατά την ημέρα που έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν! Αυτό, όμως, σύμφωνα με την αρεοπαγίτικη απόφαση -«δεν επάγεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω και της ολιγόωρης απασχόλησης του θανόντος κατά τις δύο προηγούμενες ημέρες του δυστυχήματος αλλά και της μη απασχόλησής του τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατό του, τέτοιο αποτέλεσμα», δηλαδή την πρόκληση του δυστυχήματος!
Με το σκεπτικό αυτό ο Αρειος Πάγος ανέπεμψε την υπόθεση για νέα κρίση στο Εφετείο και παράλληλα οι συγγενείς του άτυχου άνδρα έχασαν κάθε ελπίδα να δικαιωθούν σε αστικό επίπεδο για την απώλεια που βιώνουν.
http://www.protothema.gr/
.badboys..badboys.ΕΝΤΑΞΕΙ ΜΑΓΚΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΝ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΟΙΟ ΚΑΤΩ .asking..asking..asking.
ΑΠΟΦΑΣΗ-ΒΟΜΒΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ: ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΘΑ ΑΠΟΖΗΜΙΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΕΙ Ο ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ Ο ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΗΣ
Με δεύτερη απόφαση οι αρεοπαγίτες αναγνώρισαν ευθύνη σε 41χρονο οδηγό νταλίκας για τον θάνατό του (εν ώρα εργασίας) επειδή δεν φορούσε ζώνη
Αλλάζει άρδην ο χάρτης των δικαιωμάτων που απολαμβάνουν εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, με δύο αποφάσεις-βόμβα του Αρείου Πάγου που ανατρέπουν πολλά από τα έως σήμερα νομικά κεκτημένα των ιδιωτικών υπαλλήλων. Πλέον η ζυγαριά της Δικαιοσύνης γέρνει επικίνδυνα κατά των εργαζομένων, καθώς η σχετική νομολογία των δικαστηρίων που μέχρι τώρα τους προστάτευε σε περιπτώσεις εργατικών ατυχημάτων, σκληραίνει επικίνδυνα με τη βούλα του Αρείου Πάγου.
Και αυτό γιατί για πρώτη φορά με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανοίγει ο δρόμος ώστε οι εργοδότες να διεκδικούν πλήρη αποζημίωση από τους εργαζομένους τους για ζημιές που μπορεί να λάβουν χώρα εν ώρα εργασίας. Παράλληλα, με άλλη δικαστική απόφαση του Αρείου Πάγου αναγνωρίζεται υψηλό ποσοστό συνυπαιτιότητας σε εργαζόμενο ο οποίος έχασε τη ζωή του και πάλι εν ώρα εργασίας, για τον θάνατό του! Οι δύο αποφάσεις προκαλούν ήδη τον σφοδρό αντίλογο καταξιωμένων νομικών, οι οποίοι με δημόσιες τοποθετήσεις τους τις χαρακτηρίζουν βαθιά αντεργατικές, αντικοινωνικές και αντίθετες με το αίσθημα δικαίου.
Ειδικότερα, η πρώτη απόφαση που εκδόθηκε από τον Αρειο Πάγο αφορά σε ατύχημα που είχε λάβει χώρα στην Ιταλία το καλοκαίρι του 2011 όταν οδηγός μεγάλης νταλίκας που μετέφερε (σε ψυγείο) γαλακτοκομικά προϊόντα, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του, με αποτέλεσμα αυτό να εκτραπεί της πορείας του και να προσκρούσει στο στηθαίο ασφαλείας του αυτοκινητοδρόμου. Το όχημα, ιδιοκτησίας ελληνικής εταιρείας, κινούνταν με ταχύτητα 90 χιλιομέτρων την ώρα στο εθνικό δίκτυο Μπολόνιας – Ανγκόνας. Από τη σύγκρουση το μεγαλύτερο μέρος της νταλίκας καταστράφηκε όπως και το φορτίο που μετέφερε, ενώ την τελευταία στιγμή ο οδηγός της κατάφερε να βγει από το φλεγόμενο όχημα και να σωθεί.
Η υπόθεση έφτασε στα αστικά δικαστήρια αλλά και στον Αρειο Πάγο, ο οποίος, υιοθετώντας πλήρως τη σχετική απόφαση που είχε λάβει προηγουμένως το Εφετείο, έκρινε ότι ο οδηγός της νταλίκας δεν εκτέλεσε την εργασία του με επιμέλεια ως όφειλε και γι’ αυτό ευθύνεται για τη ζημιά που προκάλεσε στον εργοδότη του, δηλαδή την καταστροφή του οχήματος αλλά και του εμπορεύματος. Το ποσοστό δε συνυπαιτιότητάς του στο ατύχημα είναι 99% και ως εκ τούτου ο εργοδότης μπορεί να αξιώσει αποζημίωση από τον υπάλληλό του.
Ο Αρειος Πάγος και συγκεκριμένα το Β2 Τμήμα του που εξέδωσε την απόφαση στηρίζει την κρίση του αυτή στο εξής σκεπτικό: «Υπαίτιος του ατυχήματος και των συνεπειών που προκλήθηκαν από αυτό είναι ο οδηγός του οχήματος, καθόσον αυτός παρότι έμπειρος και ικανός ασχολούμενος επαγγελματικά με την οδήγηση φορτηγών, επέδειξε αμέλεια κατά την εκτέλεση ελιγμού προς τα αριστερά και δεν συγκράτησε το όχημα που οδηγούσε, κατά τρόπο ώστε αυτό να παραμείνει κινούμενο εντός της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά έχασε τον έλεγχο αυτού, τον οποίο δεν ανέκτησε, με τις περαιτέρω συνέπειες…».
Η μειοψηφία
Κατά πλειοψηφία οι ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί απέρριψαν τον ισχυρισμό του οδηγού ότι ο ίδιος δεν φέρει ευθύνη γι’ αυτό που συνέβη και ότι η ζημιά πρέπει να βαρύνει τον εργοδότη του και όχι τον ίδιο «ως εμπίπτουσα στη σφαίρα του επιχειρηματικού κινδύνου». Παράλληλα, οι αρεοπαγίτες απέρριψαν και το βασικό επιχείρημα του οδηγού ότι τα λάστιχα που είχαν τοποθετηθεί στην νταλίκα ήταν προβληματικά εξαρχής και εξ αυτού του λόγου έχασε τον έλεγχο του οχήματός του.
Αντίθετα, ένα μέλος του δικαστηρίου που μειοψήφησε εξέφρασε την άποψη ότι δεν μπορεί να υπάρξει απόλυτη συνυπαιτιότητα του εργαζομένου σε εργατικό ατύχημα με το εξής σκεπτικό: «Ο εργοδότης με την αντιπαροχή του αμείβει την εργασία και όχι την ανάληψη κινδύνου. Ο μισθός που λαμβάνει ο εργαζόμενος δεν αντισταθμίζει τους κινδύνους ζημιών στους οποίους αυτός εκτίθεται κατά την εκτέλεση της εργασίας του, μέσα σε συνθήκες ή καταστάσεις πίεσης τις οποίες αποκλειστικά διαμορφώνει και επηρεάζει ο εργοδότης. Ακόμη και για τον πιο επιμελή και ευσυνείδητο εργαζόμενο ενδέχεται να καταστεί αναπόφευκτη μια στιγμιαία χαλάρωση της προσοχής με εντελώς δυσανάλογες συνέπειες».
Συνυπαίτιος για τον θάνατό του!
Η δεύτερη υπόθεση που απασχόλησε τον Αρειο Πάγο ήταν ιδιαίτερα σοβαρή, καθώς εν ώρα εργασίας έχασε τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, οδηγός βυτιοφόρου. Το τραγικό συμβάν έλαβε χώρα ενώ ο 41χρονος οδηγός εκτελούσε δρομολόγιο από το Ζάκρο Καρδίτσας στον Ταύρο Αττικής μεταφέροντας γάλα. Το όχημά του εξετράπη της πορείας του και έπεσε σε γκρεμό με αποτέλεσμα ο οδηγός του, που μόλις είχε προσληφθεί στη συγκεκριμένη εταιρεία με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, να βρει ακαριαία τραγικό θάνατο αφού το τεράστιο όχημα τον καταπλάκωσε.
Οι γονείς του 41χρονου και τα αδέλφια του προσέφυγαν στα αστικά δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για ψυχική οδύνη υποστηρίζοντας ότι ο θάνατος του γιου και αδελφού τους οφείλεται σε υπαιτιότητα του εργοδότη. Και αυτό διότι, όπως υποστήριξαν στο δικαστήριο, η εργοδότρια εταιρεία τον ανάγκαζε να εκτελεί συνεχή δρομολόγια πέραν του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, επί οκτώ ώρες κάθε ημέρα και χωρίς ξεκούραση. Μάλιστα, όπως υποστήριξαν οι συγγενείς του, ο 41χρονος, φοβούμενος μη χάσει τη δουλειά του, εργάζονταν νυχθημερόν αδιαμαρτύρητα.
Από την πλευρά τoυς οι νομικοί παραστάτες της εργοδότριας εταιρείας προέβαλλαν στο δικαστήριο ως βασικό επιχείρημα ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το δυστύχημα έφερε και ο 41χρονος οδηγός, καθώς, όπως υποστήριξαν, κατά το μοιραίο δρομολόγιο δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας, κάτι που ενδεχομένως και να του έσωζε τη ζωή. Η παράλειψη αυτή, σύμφωνα με τον ισχυρισμό που προέβαλε η εργοδότρια εταιρεία, θεμελιώνει συνυπαιτιότητα του θανόντος κατά 40% στην πρόσκληση του δυστυχήματος και η τυχόν αποζημίωση που θα επιδικάσει το δικαστήριο στους συγγενείς του θα πρέπει να είναι σε άμεση συνάφεια με το γεγονός αυτό.
Εξετάζοντας τα στοιχεία του φακέλου της τραγικής αυτής υπόθεσης -ανάμεσά τους και εξετάσεις που δεν ανίχνευσαν στο αίμα του θανόντος οινόπνευμα ή άλλες ουσίες- οι εφέτες έκαναν εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό της οικογένειας του 41χρονου. Αφενός έκριναν ότι η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται μόνο κατά ποσοστό 60% για το τραγικό δυστύχημα (συνυπαιτιότητα) επειδή ανάγκαζε τον υπάλληλό της να εργάζεται κατά παράβαση του ωραρίου εργασίας και αφετέρου απεφάνθησαν ότι υπάρχει και ευθύνη σε ποσοστό 40% του άτυχου 41χρονου. Και αυτό επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας όπως ήταν υποχρέωσή του, με αποτέλεσμα να συμβάλει στο δυστύχημα και στον θάνατό του! Ετσι, με βάση την απόφαση του Εφετείου η εργοδότρια εταιρεία ευθύνεται σε αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν οι συγγενείς του άτυχου οδηγού κατά 60% και μέχρι εκεί οφείλουν να αποζημιώσουν την οικογένειά του.
Καμία ευθύνη, ήταν ξεκούραστος
Ωστόσο, εντελώς διαφορετική ήταν η κρίση του Αρείου Πάγου, ο οποίος ανέτρεψε άρδην την εφετειακή απόφαση, εντοπίζοντας κενά και αντιφάσεις στην αιτιολόγησή της. Σύμφωνα με τους αρεοπαγίτες, το Εφετείο δεν παρέθεσε στην απόφασή του «τα πραγματικά περιστατικά που να δικαιολογούν την κόπωση του θανόντος και την εξασθένηση των δυνάμεων των αντανακλαστικών του».
Κατά το Ανώτατο Δικαστήριο, ο άτυχος 41χρονος πράγματι εργάστηκε καθ’ υπέρβαση του νόμιμου ωραρίου εργασίας του, ωστόσο μόνο κατά 3,5 ώρες και κατά την ημέρα που έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν! Αυτό, όμως, σύμφωνα με την αρεοπαγίτικη απόφαση -«δεν επάγεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω και της ολιγόωρης απασχόλησης του θανόντος κατά τις δύο προηγούμενες ημέρες του δυστυχήματος αλλά και της μη απασχόλησής του τέσσερις ημέρες πριν τον θάνατό του, τέτοιο αποτέλεσμα», δηλαδή την πρόκληση του δυστυχήματος!
Με το σκεπτικό αυτό ο Αρειος Πάγος ανέπεμψε την υπόθεση για νέα κρίση στο Εφετείο και παράλληλα οι συγγενείς του άτυχου άνδρα έχασαν κάθε ελπίδα να δικαιωθούν σε αστικό επίπεδο για την απώλεια που βιώνουν.
http://www.protothema.gr/
.ghe..ghe..ghe..ghe..ghe..ghe..ghe..ghe..ban..ban..ban..ban.
Και όλα αυτά για να μην αρχίσω τα καντηλια
A
AltairLusso
Την Ευρώπη την διοικούν "κυριλέ κουστουμαρισμένοι" Ναζιστές, που αρνούνται να δώσουν λύση στο δράμα 40000 ανθρώπων ή αλλιώς σε ένα διάζωμα του Ολυμπιακού σταδίου. Για τόσο τεράστιο πλήθος μιλάμε. Από την άλλη, οι ντόπιοι χιτλερίσκοι μαζεύουν ψηφαλάκια διαφημίζοντας τον Ελληνικό εθνικισμό με κεντημένες σβάστιγκες στο κορμί τους. Τελικά έχω πειστεί ότι είναι οι μόνοι πατριώτες που θα υψώναν το ανάστημα τους στην ιδεολογικά μητέρα Γερμανία, προς όφελος της πατρίδας ... .hit.
Από ποιους περιμένουν οι αφελείς να δοθεί λύση στο πρόβλημα ; μήπως απο τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους που το δημιούργησαν ;
Αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να παίζουν τα παιχνίδια τους στις πλάτες των λαών και των αδυνάτων.Μήπως αυτά τα καριόλια δεν κρύβονται πίσω από τα τείχη και τα συρματοπλέγματα που υψώνονται στα βόρια σύνορά μας με χώρες που κρέμονται από τα παπάρια των Γερμανών ;
Όπου θέλουν εφαρμόζουν συνθήκες και συμφωνίες και όπου δεν τους βολεύει τις εφαρμόζουν μερικώς η και καθόλου.
Όλοι κλείνουν τα μάτια σε αυτό που γίνεται στη Συρία εδώ και τόσα χρόνια και απο την άλλη ήρθε και η υφυπουργός εσωτερικών των ΗΠΑ για να δει τι στο καλό γίνεται εκει στην Ειδομένη.
Απο την άλλη ολο αυτό λειτουργεί σαν λίπασμα στην γλάστρα της Χ.Α.
Τι θελω τώρα βραδιάτικα και γράφω......
Αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να παίζουν τα παιχνίδια τους στις πλάτες των λαών και των αδυνάτων.Μήπως αυτά τα καριόλια δεν κρύβονται πίσω από τα τείχη και τα συρματοπλέγματα που υψώνονται στα βόρια σύνορά μας με χώρες που κρέμονται από τα παπάρια των Γερμανών ;
Όπου θέλουν εφαρμόζουν συνθήκες και συμφωνίες και όπου δεν τους βολεύει τις εφαρμόζουν μερικώς η και καθόλου.
Όλοι κλείνουν τα μάτια σε αυτό που γίνεται στη Συρία εδώ και τόσα χρόνια και απο την άλλη ήρθε και η υφυπουργός εσωτερικών των ΗΠΑ για να δει τι στο καλό γίνεται εκει στην Ειδομένη.
Απο την άλλη ολο αυτό λειτουργεί σαν λίπασμα στην γλάστρα της Χ.Α.
Τι θελω τώρα βραδιάτικα και γράφω......
- Status