Σημαδεύοντας την Επικαιρότητα - Αρχείο

Forum Νέες Δημοσιεύσεις
Status
Not open for further replies.
spiridon said:
Γιάννη, αυτό που ήθελα να θίξω είναι η ανθρωπομορφική αντίληψη που έχουν πολλοί για τα ζώα και εντάξει ήταν και αλληγορικό για την ανάγκη των ανθρώπων για αφεντικά....
Click to expand...
Για μένα πάντως, η όλη ρητορική περί αδέσποτων και δεσποζόμενων(!), αποδεικνύει πόσο καλά έχει φωλιάσει ο δεσποτισμός στο DNA των υποτιθέμενων φιλελεύθερων κοινωνιών και πόσο αποτελεσματικά δουλεύει, έστω και σε λανθάνουσα μορφή. Τον βλέπουμε να διέπει όχι μόνο τις σχέσεις των ανθρώπων με τα κατοικίδια αλλά ακόμα και τις σχέσεις μεταξύ τους και τη σχέση με τον εαυτό τους, σε κάθε επίπεδο και θεσμό, ακόμα και τις σχέσεις τις ερωτικές. «Σκλάβος σου για πάντα» τραγουδούσε απόψε ο Πορτοκάλογλου και «I’ll be watching you.. You belong to me», κάτι που θα μπορούσαν να λένε και οι ΗΠΑ στην ΕΕ (αγαπημένο τραγουδάκι παρεμπιπτόντως – ομολογώ). Παρ’ όλη τη μαρξιστική κριτική, μια χαρά αντέχει κοσμοϊστορικά η διαλεκτική «αφέντης-δούλος» και διαπνέει κάθε πτυχή αυτής της κοινωνίας που την αναπαράγει.

Όσον αφορά στους αδέσποτους ανθρώπους, έχεις πολύ δίκιο Σπύρο! Στα κοινωνικά συστήματα των σύγχρονων δεσποτάτων, τα άτομα έχουν εσωτερικεύσει τα αλλότρια κριτήρια αξιολόγησης της ύπαρξής τους. Αν δεν είναι χρήσιμα στους σκοπούς και στα συμφέροντα του σύγχρονου δεσπότη, δεν είναι χρήσιμα ούτε για τον εαυτό τους, εφόσον κι αυτός ο ίδιος δεν τους ανήκει πια (για ένα κομμάτι ψωμί, δε φτάνει μόνο η δουλειά), και, ως γνωστόν, αντίδωρο λαμβάνουν μόνο όσοι φυλούν το χέρι του δεσπότη.

Με αισθήματα ταπείνωσης κι ενοχής, όταν κριθούν ανίκανα ή άχρηστα, αποσύρονται οικιοθελώς και σιωπηρά από το προσκήνιο και τις δομές του κοινωνικού οικοδομήματος που πιθανότατα συνέβαλαν στην ανοικοδόμησή του, με το στίγμα του «αποτυχημένου» να τα πληγώνει σαν ακάνθινο στεφάνι, απαλλάσσοντας το καθεστώς από το κόστος του εκτοπισμού κι εν τέλει της εξαφάνισής τους, αναλαμβάνοντας αποκλειστικά την ευθύνη της «αποτυχίας» τους – ατομικά.

Ο Μπάουμαν στο βιβλίο του «Η εργασία, ο καταναλωτισμός και οι νεόπτωχοι», σε κάποιο σημείο αναφέρει:

Όπως εξήγησε πρόσφατα ο Xavier Emmanuelli αναφερόμενος στην εκπληκτική αταραξία των φτωχών:
Προφανώς, η «κλασική» φτώχεια, κληρονομημένη από το παρελθόν, μεταδιδόταν από τη μια γενιά στην άλλη και επέμεινε παρά την ισχυρότατη οικονομική μεγέθυνση στην εκβιομηχανισμένη χώρα [...]. Αλλά σε αυτό προστέθηκε ένα καινούργιο φαινόμενο, ιδιάζον στην εποχή μας —εποχή ραγδαίων αλλαγών— και ανήκουστο στην έκτασή του. Αυτό είναι η επισυσσώρευση, η διασύνδεση των άτυχων στιγμών, η οποία εξακοντίζει άτομα ή ολόκληρες οικογένειες στην έσχατη ένδεια και συχνά τα πετά στο δρόμο. Απώλεια εργασίας, απώλεια εισοδήματος, συγγενικές απώλειες, διαζύγιο, χωρισμός, απώλεια στέγασης. Από αυτή την αλυσίδα προκύπτει ο αποκλεισμός — η απομόνωση από το δίκτυο της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και των κοινωνικών ανταλλαγών, η απουσία σημείων αναφοράς, η αδυναμία να προβάλεις τη μοίρα σου στο μέλλον.

Αυτός είναι ο λόγος που στις μέρες μας οι άνθρωποι που αποκαλούνται «οι αποκλεισμένοι» δεν βγαίνουν στο προσκήνιο με αιτήματα ή με σχέδια, δεν φαίνονται να εκτιμούν τα δικαιώματά τους, δεν ασκούν τα καθήκοντά τους ως άνθρωποι και ως πολίτες. Καθώς η ύπαρξή τους στα μάτια των άλλων τερματίστηκε, έτσι σταδιακά τερματίστηκε και στα δικά τους μάτια.
Click to expand...

Στα σύγχρονα καθεστώτα, η αμόλυντη ηθική, θεωρείται θανατηφόρα κοινωνική ασθένεια· η ελευθερία σκέψης, ρυπαρή κηλίδα στο λεγόμενο «κοινό νου»· η κριτική στάση, ενοχλητικό εμπόδιο στο μαζικό ρεύμα της εποχής και η άρνηση δήλωσης υποτέλειας (Non serviam), θανάσιμο αμάρτημα, ενώ, οι φορείς όλων αυτών των κοινωνικών ελαττωμάτων, επικίνδυνοι κοινωνικοί εχθροί (είν’ επικίνδυνοι όλοι αυτοί…). Αν λοιπόν όλοι αυτοί οι «κατ’ επιλογήν αποτυχημένοι» δε συνεισφέρουν στο κοινωνικό προϊόν, εμπορευματοποιώντας έστω την αποτυχία τους, μαζί με τα υπόλοιπα αδέσποτα, καλύτερα να μην υπάρχουνε καθόλου. Η διαφορά με τα προηγούμενα καθεστώτα, είναι ότι η διαδικασία της εκκαθάρισης, έχει εμφωλευτεί στα ίδια τα άτομα.

Υ.Γ.
Όποιος αναζητάει στις επιλογές των αποτυχημένων τα αίτια της αποτυχίας τους, ας διαβάσει τα διηγήματα του Ρέιμοντ Κάρβερ, και ειδικά το «Ελέφαντας», και θα καταλάβει τι Δούρειο Ίππο έχουμε μπάσει στην Πόλη μας, δεκαετίες τώρα!
 
tratsis said:
...γκογκόβια βλέπω τα δικά μου φίλε!...βάστα τις φουτουγραφίες σου...

...τι αρπάζεσαι? συνέχεια αρπάζεσαι, μυγιάγκιχτε!...άμα θες δεν ξαναγράφω...:p.very funny..yelling.
Click to expand...
Ρε σκατουνα‼️ ποιος αρπαζειτει δεν αρπαζουμει χιούμορ κάνου ουλ τν ώρα‼️
 
DimDre said:
Δεν μαζευε δολώματα. Αγγούρια της θάλασσας μαζευε. Τους έχουν ταράξει τους γιαλοψωλους τα τελευταία χρόνια. Τους πουλάνε Κινα.
Click to expand...
Οι Κινέζοι τρελαίνονται για ψωλιάγκους!
Ολοθούρια για τις δεσποινίδες...
 
Διαχειριστείτε τους εαυτους σας όσο μπορειται ορθότερα γιατί πολλά ευτράπελα συμβαίνουν ανά τον κόσμο αρχίσαμε να βλέπουμε και αποσταλμενους του Θεού,άμα συνεχιστεί αυτό το έργο που θα συνεχιστεί σίγουρα κοιτάξτε μη αρχίσουμε και ακούμε ότι είμαι ο superman η ο batman.
 
Status
Not open for further replies.
Back
Top