To 1939, η ριπή του υποπολυβόλου Thompson που δούλευε με αδράνεια, ανύψωνε τη κάννη. Ο Lyman προσάρμοσε έναν εκτονωτή αερίων θεωρώντας ότι η ταχύτητα της βολίδας ήδη είχε επιτευχθεί και έτσι ισορρόπησε το υποπολυβόλο. Ως ανήσυχο πνεύμα, προσάρμοσε ένα αντίστοιχο σε λειόκαννο, αρχικά Remington model 11 σωσία της Auto-5 και εμπνεύσθηκε τα εξωτερικά βιδωτά τσοκ, ΟΛΑ από το ίδιο μέταλλο της κάννης (σημαντικό ...). Έτσι μετά τον πόλεμο, η Remington 1100 εμφανίζεται στα σκοπευτήρια και με την εφαρμογή αυτή κατακτά πρωταθλήματα στο skeet.
Πάμε στη δική μου περίπτωση τώρα. Αφού έφαγα τον κόσμο να βρω κάτι σχετικό, διεύρυνα αυλό με honing στα 18.75 και χρησιμοποιώ την υπόψη κάννη για μονόβολα κυρίως, επιτυγχάνοντας ευθυτένεια με μολύβι wad cutter 525 Lyman 32.5 gr που υπερβαίνει τα 75 μέτρα και τηρεί ισχύ καταβολής αγριόχοιρου πάνω από τα 120 μέτρα. Η ταχύτητα στομίου φθάνει στα 545 m/sec. Αυτό διότι σταμάτησαν τα Remington Buckhammer των 475 m/sec - 36gr που χρησιμοποιούσα.
Το compensator είναι ο πρόδρομος του porting και τα τσοκ έχουν θάλαμο εκτόνωσης όπως τα Brain, ενώ μετά γίνεται η σύσφιξη. Με τα Buckhammer των 36γρ, σε συνδυασμό με τα 4 κιλά του όπλου και την απόλυτη ποσαρμογή του όπλου πάνω μου, η ανάκρουση θυμίζει ένα αεροβόλο.
Παραλληλα όμως με τα τσοκάκια, το ίδιο όπλο γίνεται καρτεροτούφεκο και εφόσον τα χέρια μου κρατάνε ακόμη 4 κιλά χωρις αορτήρα, με τον κύλινδρο πάμε για φερμαριστό.
Τα φυσίγγια πλέον ιδιογόμωση από φίλο που μοιραζόμαστε γνώσεις και εμπειρίες, καθόσον από πλευράς μου σπούδασα βλητική λόγω επαγγέλματος (πρώην Αξκος ΠΒ) σε Ελλάδα και εξωτερικό, με αρκετά χρόνια σε γραφεία μελετών και δοκιμών κάθε διαμετρήματος και πυρομαχικού, ακόμη και λειόκαννων.