Η θερμοκρασία της πυριτιδας και σε μικρότερο βαθμό η θερμοκρασία της κάνης, βελτιώνουν πολύ ή αντίστοιχα δυσκολεύουν την καύση της πυριτιδας. Όταν σε μία συνταγή (σεταπ), το βάρος των σκαγιων είναι στο χαμηλό όριο της πυριτιδας, και την απαραίτητη για το αναμα της αντίσταση την παίρνουμε από το ισχυρό καψυλιο ή το βαθύτερο ρελιασμα, μόλις η γόμωση περάσει στον αυλό της κάνης, η μόνη αντίσταση στην διαστολή των αεριων είναι το βύσμα με τα σκάγια η οποία σε αυτή την περίπτωση είναι μικρότερη της απαιτούμενης και όταν συνδυαζεται με θερμοκρασία χαμηλή η καύση γίνεται προβληματική ή και ατελής. Πχ έχουμε 1,90γρ tecna με 36γρ σκάγια, σε 25°c ταχύτητα 410 μ/δ. Το ίδιο φυσίγγι σε -5° c θα βγάλει κάτω από 380μ/δ. Αν με όλα ίδια αλλά με 42γρ σκάγια σε 25 βαθμούς βγαζει385 μ/δ, στους-5°c θα πέσει πολύ λιγότερο γύρω στα 370 μ/δ. Αυτά πολύ χοντροκομενα γιατί υπάρχουν πολλες παράμετροι ακόμα, απλά έβαλα ένα κλασικό παράδειγμα. Σαν κανόνας μπορεί να είναι το εξής, όσο γίνεται μικρότερη αντίσταση ξέρελιασματος, χαμηλή ισχύς καψυλιου ,μεγάλη υποχωρητικοτητα του αμορτισέρ του βύσματος, και για να ισοφαρισουμε την μειωμένη συμβολή αυτών των παραγόντων, όσο πιο ταχυκαυστη πυρίτιδα, στο ψηλότερο όριο των βαρών σκαγιων που ενδείκνυται, πάντα στο επιθυμητό εύρος πιέσεων.
......αστο...
. Εγω αλλα περιμενα απο αυτον παντως. Τελικα μονο ακοπους τους χρησιμοποιω σε 4-5 αστερια χαχαχ
