Τουφεκιά σε καθιστό θήραμα...
- Thread starter Μυρος.
- Ημερομηνία δημιουργίας
Όλοι οι παλιοί, όποτε είχαν την ευκαιρία, ρίχναν στα καθιστά. Όπως το είπες. Οικονομία και σιγουριά. Τα πουλιά που ρίχνω πάντα καθιστά, είναι τα ψαρώνια. Έχω και τεχνική. Όταν πάει το κοπάδι και κάθετε στο έδαφος, πλησιάζω όσο μπορώ και ρίχνω πάντα, με χοντρά σκάγια. Επειδή δεν κυνηγάω πολλά χρόνια με καραμπίνα και δεν μου έχουν κάτσει τα τελευταία χρόνια, θα σου το περιγράψω με το δίκαννο. Βάζω 5άρι και 6άρι, και ρίχνω πρώτα με το 5άρι στο έδαφος, με ανοιχτό τσοκ. Περιμένω 1 με 2 δευτερόλεπτα να σηκωθούν σαν μια γραμμή κανα μέτρο από το έδαφος και ρίχνω στο κέντρο της γραμμής την δεύτερη, 5 -6 μέτρα αριστερά ή δεξιά, από εκεί που πρωτοέριξα, με 3 ή 2 άστρα. Μετά είναι οι καρακάξες. Έκει παίζει στενό τσοκάρισμα, 1 ή 2 άστρα και μπαμ στην μούρη. Άλλο θήραμα, δεν μου έχει κάτσει, να του ρίξω καθιστό, από μακριά. Κοντά μόνο, σε τίποτα τσίχλοκότσυφα, που όταν τα βρογκάμε από πουρνάρια στο περπατητό, πάνε και κάθονται για 1 δεύτερο, στην άκρη, στο ξερόκλαδο, για να ελέγξουν την φάση.
Last edited:
Εννοείται, εννοείται!!Εσείς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θα μας πείτε περισσότερες λεπτομέρειες!
Η γνώση είναι για να μοιράζεται!
Ωραίο θέμα Μύρο.Οι παλιοί κυνηγοί έριχναν επί το πλείστον σε καθιστά θηράματα, περισσότερο για λόγους οικονομίας και σιγουριάς....
Όλοι έχουμε ρίξει σε καθιστά θηράματα!
Ας γράψουμε εμπειρίες, τεχνικές,τσοκαρίσματα κ.τ.λ...
Ξέρω ότι μερικοί θα αρχίσουν για ευκαλύπτους,ξεράδια και κλαριά αλλά γουστάρω...
Από εκεί ξεκίνησα, στα 16 μου, κοντά με τον αείμνηστο πατέρα μου, στο ανέβασμα που λέγαμε για κιχλοκοτσυφα, απόγευμα στα καθιστά . Βέβαια εγώ έφευγα από νωρίς και αργότερα ερχόταν ο πατέρας. Με το πρώτο μου όπλο, ένα 16αρι μονόκανο μπαικαλ. Ο καθένας είχε το πόστο του, ποτέ δεν καθόμασταν σε πόστο άλλων, εκτός αν ξέραμε σίγουρα ότι δε θα έρθει, ηλικιωμένοι κυνηγοί του χωριού κυρίως ερχόταν εκεί αλλά και κάποια μικροπαιδα όπως εγώ με τους πατεράδες τους. Ο πατέρας προσπαθούσε να δει τη κιχλα ή τον κοτσυφο που έκατσε.....εγώ από την άλλη τη μπουμπουνιζα μέσα στη τσουφα και αν έπεφτε καλώς...... θυμάμαι μου έλεγε, μη βιάζεσαι και μην κουνιέσαι, θα κάτσει για λίγο .....αλλά που εγώ.......
Με γύρισες πολλά χρόνια πίσω φίλε Μύρο...... σ' ευχαριστώ.....
Δεν το συνηθιζω σε φτερωτο παρολο που μικρος το εκανα.Αυτο που μου εχει μεινει στο μυαλο σαν εικονα και ασχημη μαλιστα ειναι που εριξα σε λαγο στο γιατακι του που στο φιναλε αποδειχτηκε λαγινα γκαστρωμενη με 2 σχεδον τελειωμενα λαγουδακια.Η τουφεκια την ξεκοιλιασε παρολο που σημαδεψα κεφαλι καθως τιναχτηκε την ωρα που πατουσα την σκανδαλη.Τα σκυλια ορμηξανε και φαγανε τα λαγουδακια.Ο μοναδικος λαγος απο πολλους που καρπωθηκα και δεν ευχαριστηθηκα την τουφεκια του.Απο τοτε ειπα ποτε ξανα λαγο οταν καθεται.Οι παλιοί κυνηγοί έριχναν επί το πλείστον σε καθιστά θηράματα, περισσότερο για λόγους οικονομίας και σιγουριάς....
Όλοι έχουμε ρίξει σε καθιστά θηράματα!
Ας γράψουμε εμπειρίες, τεχνικές,τσοκαρίσματα κ.τ.λ...
Ξέρω ότι μερικοί θα αρχίσουν για ευκαλύπτους,ξεράδια και κλαριά αλλά γουστάρω...
Που να δεις τουφεκιά σε ψαρωνια στα 35 μέτρα καθιστά νο 8 διασποράς 4 άστρα 40γρ
το χωράφι έγινε μαύρο 
Ολοι έτσι ξεκινήσαμε...
Τα κοτσύφια τα χτυπαγα κοντά στο σουρουπο που μετακινούνταν από ελιά σε ελιά..
Με τα μονοκαννα είτε με 36αρι είτε με το 12αρι...
Η εστηνα καρτέρι(κ για τσίχλες) κάτω από δυο μεγάλες ελιές που ηταν ενωμένες αναμεταξυ τους..
Τότε με ένα πλαγιοκαννο Churchill by kaasnar 1*-3* κατασκευασμενο από την zabala για την Αμερικανική αγορά..
Αν κ κοντινές αποστάσεις τα πουλια δεν χαλαγαν γιατί βαραγα μέσα σε φουντες κ πολλες φορες χωρίς να το βλέπω αλλά εριχνα στο σημείο που καθόταν(κυρίως τσίχλες)....
Μάλιστα έλεγα κ του πατερα μου που μάζευε τις ελιές να μου αφήσει την μία αμάζευτη...
Απο κατω ήταν ένας καλαμιώνας κ έβγαινε από μέσα ένα-ένα πουλι για να κάτσει...
Τα πουλια δεν τρομαζαν από τον(δυνατο στην προκειμενη) ήχο του όπλου κ ερχόντουσαν μετά από λίγο ή κ την ίδια στιγμή.....
Την πρωτη μου περδικα(το 2002)έτυχε να την παρω καθιστά κ εντελώς τυχαία ένα πρωί που καθόμουν για κοτσυφια....
Στα τρυγόνια δεν τους την εστηνα αλλά όταν τα έβλεπα κάπου να κάθονται προσπαθουσα να τα πλησιασω κ κάποτε το κατάφερνα....
Εκτός όμως από το καρτέρι, τουφεκιές σε καθιστά θηράματα μπορεί να τυχουν κ κατά την διάρκεια του περπατητού κυνηγίου....
Πχ Δεν είναι λίγες οι φορές που τα τσιχλοκοτσυφα που θα πεταχτουν θα καθισουν λίγο παρακατω ειδικά αν δεν είναι τοσο κυνηγημένα-πονηρεμένα...
Εκεί θα επιλεξω κ κάννη (αν ειμαι με το δικαννο)αναλόγωςτην απόσταση.......
Και επειδή πολλά λέγονται κ πολλα γράφονται......
Εγώ είμαι υπέρ τις τουφεκιάς που θα βάλλει σε ένα καθιστό θήραμα....
Μια τσίχλα στο φτερό+και μια στα καθιστά= δυο άψυχες τσιχλες για εμενα........
Το λέω απλά για να γίνω κατανοητός....
Δεν γίνεται να αποδίδουμε τα εύσημα στον λαγοκυνηγο που βάρεσε ένα λαγο που έκατσε στο μονοπάτι να αφουγκραστει τα σκυλιά, η έναν γουρουνοκυνηγο που χτυπησε ενα γουρουνι στην στάμπα που τον είχαν "ζωσει" τα σκυλιά κ να κραζουμε έναν κλαροκυνηγο ακόμα κ αν κυνηγάει αποκλειστικά με αυτό τον τρόπο....
Και μαλλον εδώ κολλάει κ μια φράση του Κυπριδημου "Δεν έχει σημασία πως τα χτυπησες, αλλά ποσα χτύπησες"......
Ωστόσο θα συμφωνήσω πως είναι κ η ευκολότερη κυνηγετική βολή που μπορεί να επιχειρήσει κάποιος...
Από τσοκαρισματα θεωρώ πως από 3* κ άνω εχουν το πλεονέκτημα σε αυτό το είδος κυνηγιου με αυτό τον τρόπο ειναι σχεδόν εγγυημενο πως ότι πεφτει δεν θα το βάζει στα ποδια κ αυτό είναι σημαντικό γιατί σε κάποιες περιπτωσεις δεν θα παμε αμέσως να το αναζητήσουμε..............
Τα κοτσύφια τα χτυπαγα κοντά στο σουρουπο που μετακινούνταν από ελιά σε ελιά..
Με τα μονοκαννα είτε με 36αρι είτε με το 12αρι...
Η εστηνα καρτέρι(κ για τσίχλες) κάτω από δυο μεγάλες ελιές που ηταν ενωμένες αναμεταξυ τους..
Τότε με ένα πλαγιοκαννο Churchill by kaasnar 1*-3* κατασκευασμενο από την zabala για την Αμερικανική αγορά..
Αν κ κοντινές αποστάσεις τα πουλια δεν χαλαγαν γιατί βαραγα μέσα σε φουντες κ πολλες φορες χωρίς να το βλέπω αλλά εριχνα στο σημείο που καθόταν(κυρίως τσίχλες)....
Μάλιστα έλεγα κ του πατερα μου που μάζευε τις ελιές να μου αφήσει την μία αμάζευτη...
Απο κατω ήταν ένας καλαμιώνας κ έβγαινε από μέσα ένα-ένα πουλι για να κάτσει...
Τα πουλια δεν τρομαζαν από τον(δυνατο στην προκειμενη) ήχο του όπλου κ ερχόντουσαν μετά από λίγο ή κ την ίδια στιγμή.....
Την πρωτη μου περδικα(το 2002)έτυχε να την παρω καθιστά κ εντελώς τυχαία ένα πρωί που καθόμουν για κοτσυφια....
Στα τρυγόνια δεν τους την εστηνα αλλά όταν τα έβλεπα κάπου να κάθονται προσπαθουσα να τα πλησιασω κ κάποτε το κατάφερνα....
Εκτός όμως από το καρτέρι, τουφεκιές σε καθιστά θηράματα μπορεί να τυχουν κ κατά την διάρκεια του περπατητού κυνηγίου....
Πχ Δεν είναι λίγες οι φορές που τα τσιχλοκοτσυφα που θα πεταχτουν θα καθισουν λίγο παρακατω ειδικά αν δεν είναι τοσο κυνηγημένα-πονηρεμένα...
Εκεί θα επιλεξω κ κάννη (αν ειμαι με το δικαννο)αναλόγωςτην απόσταση.......
Και επειδή πολλά λέγονται κ πολλα γράφονται......
Εγώ είμαι υπέρ τις τουφεκιάς που θα βάλλει σε ένα καθιστό θήραμα....
Μια τσίχλα στο φτερό+και μια στα καθιστά= δυο άψυχες τσιχλες για εμενα........
Το λέω απλά για να γίνω κατανοητός....
Δεν γίνεται να αποδίδουμε τα εύσημα στον λαγοκυνηγο που βάρεσε ένα λαγο που έκατσε στο μονοπάτι να αφουγκραστει τα σκυλιά, η έναν γουρουνοκυνηγο που χτυπησε ενα γουρουνι στην στάμπα που τον είχαν "ζωσει" τα σκυλιά κ να κραζουμε έναν κλαροκυνηγο ακόμα κ αν κυνηγάει αποκλειστικά με αυτό τον τρόπο....
Και μαλλον εδώ κολλάει κ μια φράση του Κυπριδημου "Δεν έχει σημασία πως τα χτυπησες, αλλά ποσα χτύπησες"......
Ωστόσο θα συμφωνήσω πως είναι κ η ευκολότερη κυνηγετική βολή που μπορεί να επιχειρήσει κάποιος...
Από τσοκαρισματα θεωρώ πως από 3* κ άνω εχουν το πλεονέκτημα σε αυτό το είδος κυνηγιου με αυτό τον τρόπο ειναι σχεδόν εγγυημενο πως ότι πεφτει δεν θα το βάζει στα ποδια κ αυτό είναι σημαντικό γιατί σε κάποιες περιπτωσεις δεν θα παμε αμέσως να το αναζητήσουμε..............
Last edited:
Λόγω πληθώρας θηραμάτων και λόγω ότι έτσι είχαν μάθει.Όποιος έριχνε στο φτερό ήταν υπεράνθρωπος.
Ιδίως στα χωριά τα υπολόγιζαν τα πυρομαχικα τότε γιατί κόστιζαν.....
Φυσικά κ η τουφεκιά στο φτερό δεν είναι κάτι "νέο"...
Πολλες αναφορές στα κυνηγετικά νέα της δεκαετίας του '30 η κ σε άλλα παλαιοτερα συγγράμματα...
Ο παππους μου, κοιταγε να βρει σε κανα λοφάκι, γκορτσια μονη της και καρτερουσε πιο διπλα, κρυμμενος, τα τρυγονια που πηγαιναν και καθονταν επανω, να ξεκουραστουν.
Ιστορίες παππούδων....
Να περιμένουν στο παράθυρο,με χαλασμένο μπροστόγεμο,να κάτσει ο λαγός στο μπαξέ,να πατήσει το πόδι της γυναίκας, που έστεκε δίπλα με κερί στο χέρι... να βάλει φωτιά,ν αρπάξει το μπαρούτι!!!
Δε ξέρω που σταματάει η αλήθεια κ αρχίζει ο μύθος...
Απλά μεταφέρω τα λεγόμενα των πρεσβυτέρων!
Να περιμένουν στο παράθυρο,με χαλασμένο μπροστόγεμο,να κάτσει ο λαγός στο μπαξέ,να πατήσει το πόδι της γυναίκας, που έστεκε δίπλα με κερί στο χέρι... να βάλει φωτιά,ν αρπάξει το μπαρούτι!!!
Δε ξέρω που σταματάει η αλήθεια κ αρχίζει ο μύθος...
Απλά μεταφέρω τα λεγόμενα των πρεσβυτέρων!
Μύρο ο πατέρας μου είναι 86... Τουφέκια δεν είχαν...
Σκέψου χαλαγανε(μεταπολεμικά)mannlicher και gras σε 36αρια κ 16αρια για να μπορέσουν να ρίξουν σκάγια!
Κυνηγουσαν ΚΥΡΊΩΣ για να συμπληρώσουν το σιτηρέσιο της οικογένειας. Και όταν δεν το έκαναν ανορθόδοξα( σύρματα για λαγούς, βοτάνια στην ακρολιμνιά για πάπιες κτλ κτλ) τουφεκουσαν κοντά, καθιστά και μόνο "σοβαρά" θηράματα, παπί,λαγό,άντε και καμιά πέρδικα!
Ως προς τις αποστάσεις... Ο σχωρεμένος ο θείος μου,έλεγε ότι δεν τουφεκούσαν αν δεν έβλεπαν το μάτι του παπιού!!!
Μετά το 60 άρχισαν να κυνηγούν όπως ξέρουμε εμείς!
Τώρα στο σήμερα...
Το κυνήγι ευτυχώς άλλαξε από τότε! Κυνηγάμε όχι για επιβίωση...
Δεν επιδιώκω τη βολή στο καθιστό!
Δε θα ρίξω ανάθεμα σε κάποιον αν το κάνει,αλλά 3-4 φορές που την έχω δει στο χώμα τη μπεκάτσα,τη σήκωσα και της έριξα!
Είναι κάτι το οποίο προσωπικά δεν το επιδιώκω κ αν θα γίνει, θα γίνει από ανάγκη κυρίως σε φάσσες σε πολύ κλειστα κομμάτια που δεν υπάρχει άλλο περιθώριο... Για κάποιο λόγο, ποτέ δεν το είχα με τα καθιστά... Πέρα από κάποια περίοδο πιτσιρικάς που η λαχτάρα για να πιάσουμε το θήραμα στα χέρια μας νικουσε οποιαδήποτε λογική, δεν το συνηθίζω πλέον... Για να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω κιόλας... Πάντα θα σηκωθώ να τουφεκισω τα δευτερόλεπτα πριν πιάσει το θήραμα η θα σηκωθώ από τη φυλαχτρα μου για να σηκωθεί... Το τρυγόνι είναι από τα ελάχιστα θηράματα που δεν θα του ρίξω καθιστό ότι κ να γίνει... Μου είχε κακοφανει πολύ πιτσιρικάς που βαρεσα ένα έτσι, έχω κ μια ιδιαίτερη αγάπη για το θήραμα αυτό, που δεν θα του ρίξω καθιστό...
Δεν κατακρίνω ούτε νιώθω κάτι αρνητικό για όποιον του αρέσει, έχει κ αυτό μια τέχνη κ μια ηρεμία που απαιτείται να γίνεις αόρατος ωστόσο δεν μου ταιριάζει... Κ δεν το έχω...
Άσε που στις δέκα καθιστές φάσσες που έχω τουφεκισει τα τελευταία 5 χρόνια έχω πάρει μόνο μια... Ξουτ μακριά
Δεν κατακρίνω ούτε νιώθω κάτι αρνητικό για όποιον του αρέσει, έχει κ αυτό μια τέχνη κ μια ηρεμία που απαιτείται να γίνεις αόρατος ωστόσο δεν μου ταιριάζει... Κ δεν το έχω...
Άσε που στις δέκα καθιστές φάσσες που έχω τουφεκισει τα τελευταία 5 χρόνια έχω πάρει μόνο μια... Ξουτ μακριά
Ειναι τα σιγουρα που στο τελος τα χανουμε.Είναι κάτι το οποίο προσωπικά δεν το επιδιώκω κ αν θα γίνει, θα γίνει από ανάγκη κυρίως σε φάσσες σε πολύ κλειστα κομμάτια που δεν υπάρχει άλλο περιθώριο... Για κάποιο λόγο, ποτέ δεν το είχα με τα καθιστά... Πέρα από κάποια περίοδο πιτσιρικάς που η λαχτάρα για να πιάσουμε το θήραμα στα χέρια μας νικουσε οποιαδήποτε λογική, δεν το συνηθίζω πλέον... Για να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω κιόλας... Πάντα θα σηκωθώ να τουφεκισω τα δευτερόλεπτα πριν πιάσει το θήραμα η θα σηκωθώ από τη φυλαχτρα μου για να σηκωθεί... Το τρυγόνι είναι από τα ελάχιστα θηράματα που δεν θα του ρίξω καθιστό ότι κ να γίνει... Μου είχε κακοφανει πολύ πιτσιρικάς που βαρεσα ένα έτσι, έχω κ μια ιδιαίτερη αγάπη για το θήραμα αυτό, που δεν θα του ρίξω καθιστό...
Δεν κατακρίνω ούτε νιώθω κάτι αρνητικό για όποιον του αρέσει, έχει κ αυτό μια τέχνη κ μια ηρεμία που απαιτείται να γίνεις αόρατος ωστόσο δεν μου ταιριάζει... Κ δεν το έχω...
Άσε που στις δέκα καθιστές φάσσες που έχω τουφεκισει τα τελευταία 5 χρόνια έχω πάρει μόνο μια... Ξουτ μακριά
Μου εχει συμβει πολλες φορες καθιστη φασσα να τουφεκισω αλλα δεν......κ μετα αναρωτιεμαι τι φταίει.
Οποτε στο φτερο !
Τα κλειστά φτερά της δίνουν κάποια επιπλέον προστασία....
Τελικα δεν ειμαι ο μονος που δεν μπορω να παρω καθιστη φασσαΕίναι κάτι το οποίο προσωπικά δεν το επιδιώκω κ αν θα γίνει, θα γίνει από ανάγκη κυρίως σε φάσσες σε πολύ κλειστα κομμάτια που δεν υπάρχει άλλο περιθώριο... Για κάποιο λόγο, ποτέ δεν το είχα με τα καθιστά... Πέρα από κάποια περίοδο πιτσιρικάς που η λαχτάρα για να πιάσουμε το θήραμα στα χέρια μας νικουσε οποιαδήποτε λογική, δεν το συνηθίζω πλέον... Για να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω κιόλας... Πάντα θα σηκωθώ να τουφεκισω τα δευτερόλεπτα πριν πιάσει το θήραμα η θα σηκωθώ από τη φυλαχτρα μου για να σηκωθεί... Το τρυγόνι είναι από τα ελάχιστα θηράματα που δεν θα του ρίξω καθιστό ότι κ να γίνει... Μου είχε κακοφανει πολύ πιτσιρικάς που βαρεσα ένα έτσι, έχω κ μια ιδιαίτερη αγάπη για το θήραμα αυτό, που δεν θα του ρίξω καθιστό...
Δεν κατακρίνω ούτε νιώθω κάτι αρνητικό για όποιον του αρέσει, έχει κ αυτό μια τέχνη κ μια ηρεμία που απαιτείται να γίνεις αόρατος ωστόσο δεν μου ταιριάζει... Κ δεν το έχω...
Άσε που στις δέκα καθιστές φάσσες που έχω τουφεκισει τα τελευταία 5 χρόνια έχω πάρει μόνο μια... Ξουτ μακριά