Να κυνηγάω με έμαθε ο πατέρας μου!
Μου έδωσε το s.p. ένα marocci, μόλις έκλεισα τα 18 και μπορούσα να βγάλω άδεια και αυτός πήρε καραμπίνα. Κυνηγουσαμε μόνο λαγό,δεν κυνηγάει κάτι άλλο ο πατέρας
Οι παππούδες μου δεν κυνηγούσαν.
Τρυγόνι τσίχλα, κοτσύφια,φάσσα έμαθα να τα κυνηγάω μόνος μου,δεν μου έδειξε κανένας τίποτα, γιατί δεν υπήρχε κάποιος να μου δείξει.
Έριχναν και στο φτερό και καθιστά, πολλές φορές είχα κάτσει κάτω από ψηλά δέντρα ξερά και περίμενα με το δάχτυλο στην δεύτερη σκανδάλη.
Αν έρθει ένα πουλί και κάτσει μπροστά μου όπως περπατάω θα του ρίξω, μερικές φορές και τώρα θα κάτσω για ένα καφέ μήπως έρθει καμία φάσσα (μόνο στην φάσσα)...
Εγώ τύχη πρώτη μέρα σε κυνήγι λαγού πρίν μερικά χρόνια στα νότια παράλια και σηκώνονταν τα τρυγόνια από τα πόδια μου και ξανά κάθονταν στα 15 μέτρα, ανήμπορα να πετάξουν από το ταξίδι,τα είχε κάτσει ο καιρός,τα λυπήθηκα τόσο πολύ....δεν μου έχει ξανά τύχει.δεν σου περνούσε καν από το μυαλό να σηκώσεις όπλο.
Έχω το χάρισμα,ας το πούμε έτσι,να βλέπω τους λαγούς στο γιατακι,αν δεν είναι πυκνά,θα τον ακουμπήσω με το μποτάκι στον κωλο να σηκωθεί,αν είναι πυκνό,δεν θα το ρισκάρω,θα του κόψω την Μουτσούνα.
Καρπώνομαι το θήραμα,για να το φάω με την οικογένεια μου και με τους φίλους μου να πιούμε πέντε,δέκα κρασιά,να πούμε 5 πράγματα όσον αφορά το κυνήγι να πειράξει ο ένας τον άλλο.
Ότι σκοτώνω το τρώω.
Σε οτι δεν τρώγεται,δεν ρίχνω, μόνο σε επιβλαβή.
Όποιος λοιπών πηγαίνει για κυνήγι μόνο και μόνο για σκοποβολή, καλύτερα να πηγαίνει σε σκοπευτήριο γιατί το κυνήγι δεν είναι άθλημα, ούτε χόμπι...
Ότι παίρνουμε από την φύση,το τρώμε, αλλιώς.... Σκοπευτήριο και φεύγοντας, κρεοπωλείο...