ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΘΗΡΑΜΑΤΩΝ
(Ευτυχώς τηρώ αρχειο)
Το post αυτό ίσως σας προκαλέσει στο τέλος μια δυσάρεστη αίσθηση.
Άλλοτε το θήραμα έπεφτε κεραυνοβολημένο, άλλοτε συνέχιζε τη πορεία του και έπεφτε ξερό μετά από κάποια δευτερόλεπτα. Άλλοτε έπεφτε μαζεύοντας τα πτερά του και διατηρούσε τη ζωντάνια που είχε, τρυπώνοντας στους θάμνους. Άλλοτε είχε αίματα, άλλοτε ήταν στεγνό.
Για τα παραπάνω ακούστηκαν οι πιο απίθανες θεωρίες, που είχαν ως επίκεντρο το φυσίγγι, τις καιρικές συνθήκες, τις χρωμιομένες και αχρωμίωτες κάννες, τα μαλακά, τα σκληρά και τα «καυτά» σκάγια. Κάποιες θεωρίες πλησίαζαν σε μια ορθή παρατήρηση, κάποιες άλλες συνέχιζαν τους καφενειακούς μύθους που ευδοκιμούν ακόμη και στις μέρες μας.
Σχεδόν ποτέ δεν ασχολήθηκε το σύνολο, με την επιστήμη που αφορά ένα νεκρό θήραμα. Την ιατροδικαστική των ζώων και των πτηνών. Αυτό θα προσπαθήσω να περιγράψω σήμερα, όσο πιο απλά γίνεται. ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΩ τους ΙΑΤΡΟΥΣ να είναι επιεικείς μαζί μου για τυχόν λάθη σε εκφράσεις/ορισμούς που ενδέχεται να κάνω και φυσικά να με διορθώσουν προς όφελος όλων («Γηράσκω δ’ αιεί διδασκόμενος», που έλεγε και ο Σόλων)
Η καταβολή ενός θηράματος, αποσκοπεί στην επίτευξη διακοπής των ζωτικών του λειτουργιών.
Η κυνηγετική ηθική, υπαγορεύει την κατά το δυνατόν επίτευξη ενός ακαριαίου θανάτου και δεν επιθυμεί ένα πτηνό/ζώο να βασανίζεται τραυματισμένο. Αυτός εξάλλου είναι ο λόγος, που η ίδια ηθική δεν επιτρέπει την αυτοπροβολή με φωτογραφίες νεκρών θηραμάτων. Θα σταθώ λίγο στο σημείο αυτό: Και ο πόλεμος αποσκοπεί στην επίτευξη επιβολής της θελήσεως μας έναντι του αντιπάλου, κάτι το οποίο θα προκαλέσει απώλειες εκατέρωθεν. Κανείς ωστόσο δεν επικροτεί τις φωτογραφίες που δυστυχώς κατά καιρούς αναρτούν οι εμπόλεμοι, κομπάζοντας ανάμεσα σε πτώματα.
Η καταβολή του θηράματος είναι δυνατόν να επιτευχθεί με τραυματικό σοκ είτε με προσβολή ζωτικών του οργάνων. Συνήθως αμφότερα συμβαίνουν και διακρίνουμε τις περιπτώσεις στυτικής και απαθούς κατάστασης, αλλά σταματώ εδώ προς χάριν της κατανόησης.
Η χρήση σκαγιών, αφήνει το θέμα αυτό σχεδόν στη τύχη. Σε μια σωστή τουφεκιά, δεν γνωρίζουμε ποια σκάγια θα κτυπήσουν σε ζωτικά σημεία το θήραμα και ποια όχι. Το μόνο που ενδεχομένως να έχουμε κατά νου μετά από δοκιμές, είναι οι κατανομές των σκαγιών μας.
Πίνακες με αριθμό απαιτούμενων σκαγιών για τη καταβολή θηράματος, κυκλοφορούν πολλοί και είναι κατά κανόνα σωστοί. Αναφέρονται στην επίτευξη τραυματικού σοκ, δηλαδή σε μια πολυτραυματική κατάσταση για το θήραμα, που επιφέρει ακαριαίο θάνατο. Έχει παρατηρηθεί ότι πολλά θηράματα «πέφτουν ξερά» μετά από πυροβολισμό. Αν όμως μαδήσουμε/γδάρουμε το θήραμα, μόνο τότε μαθαίνουμε λίγο περισσότερα. Λαγός/Αγριοκούνελο έχουν βληθεί και πέθαναν ακαριαία, χωρίς να υπάρχουν διαμπερή ή βαθιά τραύματα από σκάγια. Υπήρξαν όμως πολλαπλά σκάγια στο δέρμα τους ή επιφανειακά, που τους προξένησαν πόνο και κατάγματα οστών, με συνέπεια την ανακοπή λειτουργίας του κυκλοφορικού τους συστήματος. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην αιμορραγήσουν, διότι δεν προσβλήθηκε αρτηρία είτε φλέβα. Το ίδιο συμβαίνει συχνά και σε πτηνά.
Άλλες φορές η προσβολή ενός ζώου/πτηνού, του επιτρέπει να ζήσει για κάποιο χρονικό διάστημα, έχοντας χάσει ή όχι τη δυνατότητα κίνησης/πτήσης. Εξετάζοντας ιατροδικαστικά, θα δούμε συνήθως διαμπερή τραύματα σε μαλακά μόρια (κοιλιακή χώρα) που προκαλούν αιμορραγία.
Ζώα/πτηνά που προσβάλλονται στο κεφάλι μόνο, δεν πεθαίνουν ακαριαία αλλά μετά από πάροδο λίγων δευτερολέπτων, παρουσιάζοντας έντονη αιμορραγία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιες ζωτικές λειτουργίες συνεχίζουν για κάποιο χρόνο, λόγω μη προσβολής άλλων ζωτικών τους κέντρων (καρδιά/νωτιαίος μυελός).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
- Βολές με καλή κατανομή, εμφανίζουν μεγαλύτερη πιθανότητα να επιτύχουν ακαριαίο θάνατο λόγω πολυτραυματικού σοκ. Στις περιπτώσεις αυτές συνήθως δεν έχουμε φαινόμενα έντονης αιμορραγίας.
- Βολές με μέτρια κατανομή είτε μακρινές, εμφανίζουν μεγαλύτερη πιθανότητα να επιτύχουν καταβολή του θηράματος μετά από λίγο. Στις περιπτώσεις αυτές συνήθως παρατηρούμε αιμορραγίες και λιγότερα τραύματα.
- Βολή στο κρανίο ενός θηράματος, επιφέρει σχεδόν ακαριαίο θάνατο και άμεση αδρανοποίηση του συναισθήματος του πόνου γι’ αυτά. Θεωρώ ότι πρέπει να αποτελεί το ζητούμενο κάθε βολής και σκόπευσης. Δεν είναι δύσκολο να συνηθίσει το μάτι μας να σκοπεύει το θήραμα, επικεντρώνοντας τη σκόπευσή μας στο κρανίο του. Αν προσπαθήσετε, θα δείτε πως είναι απλά θέμα συνήθειας.
- Η εξωτερική βλητική, εξηγεί την επίδραση των καιρικών φαινομένων σε συνδυασμό με τα αφορώντα την εσωτερική βλητική. Όλα αυτά, επηρεάζουν σε τελική ανάλυση τα αποτελέσματα της βολής στο θήραμα.