Κυνηγετική Γωνιά - Αρχείο

Status
Not open for further replies.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια παιδιά, πιστεύω έτσι πρέπει να κάνουμε όλοι μας ώστε η νέα γενιά κυνηγών να μάθει να σέβεται τα θηράματα και τη φύση. Εξαλου έτσι μ' εμαθε και ο πατέρας μου. Για το λαγό το έχει πει ήδη στους παππούδες και τις γιαγιαδες του, αν τον βλεπατε με τη ενθουσιασμό περιέγραφε τη φάση.
Respect Γιαναρε..RESPECT.
Αν δικαιουσουν να τον κτυπησεις και δεν ερχοταν πισω κάποια παρεα ισως δεν θα ταν ασχημα να τ κάνεις.
Εννοω λαθος απο πλευρας παραδειγματος.
Θα τον εκανες λαγοκυνηγο στο πι και φι :)
Ωστοσο στις 9μιση στο ξαφνικα και χωρις λογο σπανια κινειται ο λαγος.
Οποταν εκανες και το σωστο και το ηθικο

Το μαθημα που εδωσες ειναι αληθινο και δυσκολο και συγχαρητηρια.:)
 
η νεα ειναι ωραια αλλα η καυμενη η γριουλα ξανανοιωσε ειναι εξοπλισμενη με 2 κανες και ξαναελεγχθηκαν ενδελεχως ολα τα ελατηρια. ιδου η ροδος ιδου και το πηδημα μαγκες. το καλο πλεον ειναι οτι εχω 2 οπλα απολυτως του γουστου μου. καμμια δεν θα μεινει παραπονεμενη
Ο ενας μιλφαρα..ο αλλος θα τις ''περνει'' δυο μαζι...και νεα και μεγαλη...μαρεσει εδω μεσα ειμαστε καυ@ριδες.sarcastic.
 
Από την ώρα που ανακοίνωσε ο Χρήστος το θλιβερό περιστατικό του ξαφνικού χαμού ενός ανθρώπου 49 χρονών, δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου, σκέφτομαι διάφορα και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω το θέμα όπως θα ήθελα. Δεν ξέρω γιατί με πείραξε τόσο πολύ αυτή η είδηση, για κάποιον άνθρωπο που δεν ήξερα...

Eχοντας βιωσει τετοιους αιφνιδιους θανατους στην οικογενεια, και στον εργασιακο χωρο, μπορω να πω οτι καταλαβαινω απολυτα το ποσο αποσβολωμενος στεκεται κανεις σε ενα τετοιο γεγονος. Την Πεμπτη εφυγε ενας συναδελφος ετων 44, και ειχαμε ακριβως την ιδια συζητηση. Ειναι δυστυχως σημαδι της καθιστικης ζωης, μη προσοχης των οποιων σημαδιων που μας δινει το σωμα, και το κυριοτερο η αισθηση οτι ειμαστε ατρωτοι και αιωνιοι. Το καλο, αν μπορει κανεις να βρει κατι καλο σε τετοια κατασταση, ειναι πως αυτα τα γεγονοτα μας δινουν μια σκουντια ως πως το ποιο ειναι το σημαντικο και ποιο το ασημαντο στη ζωη μας. Δυστυχως η σκουντια αυτη, ξεχνιεται γρηγορα απο την καθημερινοτητα, ενω θα επρεπε να μενει ως μαθημα.

Κουραγιο και υπομονη Χρηστο, δεν ειναι ευκολο να χανεις ανθρωπους σε αυτη την ηλικια.
 
Επισης στην Ηπειρο στα χωρια της Ζιτσας φτιαχνουμαι τα λεγομενα ζμπεκια......τα οποια ειναι καρυδια περασμενα σε κλωστη και βουτηγμενα μεσα στον μουστο....
Αυτο εμεις το λεμε σιουσιουκο.
ΚΙ τη μουστακερια παλουζε
Και τον παλουζε κομμενο σε τετραγωνα και ξεραΜενο στον ηλιο τον λεμε κιοφτερι και ειναι πολυ δυνατο εδεσμα στο βουνο
 
Eχοντας βιωσει τετοιους αιφνιδιους θανατους στην οικογενεια, και στον εργασιακο χωρο, μπορω να πω οτι καταλαβαινω απολυτα το ποσο αποσβολωμενος στεκεται κανεις σε ενα τετοιο γεγονος. Την Πεμπτη εφυγε ενας συναδελφος ετων 44, και ειχαμε ακριβως την ιδια συζητηση. Ειναι δυστυχως σημαδι της καθιστικης ζωης, μη προσοχης των οποιων σημαδιων που μας δινει το σωμα, και το κυριοτερο η αισθηση οτι ειμαστε ατρωτοι και αιωνιοι. Το καλο, αν μπορει κανεις να βρει κατι καλο σε τετοια κατασταση, ειναι πως αυτα τα γεγονοτα μας δινουν μια σκουντια ως πως το ποιο ειναι το σημαντικο και ποιο το ασημαντο στη ζωη μας. Δυστυχως η σκουντια αυτη, ξεχνιεται γρηγορα απο την καθημερινοτητα, ενω θα επρεπε να μενει ως μαθημα.

Κουραγιο και υπομονη Χρηστο, δεν ειναι ευκολο να χανεις ανθρωπους σε αυτη την ηλικια.
Ετσι ακριβως.
 
Να χαίρεσαι Γιάννη το παλικαράκι σου, αν και θα διαφωνήσω κάθετα με το σκεπτικό σου. Ο λαγός έπρεπε να ήταν στην μαρινάδα στο ψυγείο σου :)
Όχι για το φαΐ, φαΐ δόξα τον Θεό έχουμε να φάμε αλλά για πολλούς άλλους λόγους εκ των οποίων ο ποιο ισχυρός να ήταν η θύμηση ενός χτυπημένου λαγού στο πρώτο κυνήγι με τον πατέρα του.
Γιώργο και το επιχείρημα σου σωστό αλλά εκεινη την ώρα έτσι σκεφτηκα. Θέλω να του δώσω σωστές βάσεις, ίσως να έκανα σωστά ίσως λάθος, δεν ξερω, αυτό που ξέρω είναι ότι ενθουσιάστηκε με την όλη φαση, χθες όλη μέρα μιλουσε για το κυνήγι που ππήγε με το μπαμπά του και πόσο ωραία πέρασε.
 
Respect Γιαναρε..RESPECT.
Αν δικαιουσουν να τον κτυπησεις και δεν ερχοταν πισω κάποια παρεα ισως δεν θα ταν ασχημα να τ κάνεις.
Εννοω λαθος απο πλευρας παραδειγματος.
Θα τον εκανες λαγοκυνηγο στο πι και φι :)
Ωστοσο στις 9μιση στο ξαφνικα και χωρις λογο σπανια κινειται ο λαγος.
Οποταν εκανες και το σωστο και το ηθικο

Το μαθημα που εδωσες ειναι αληθινο και δυσκολο και συγχαρητηρια.:)
Χρυσανθε δεν υπήρχε κάποια παρέα με λαγισκυλα εκεί γυρω, τωρα πως βρέθηκε να σουλατσαρει τέτοια ώρα ο λαγός μόνο αυτός ξέρει. Όπως έγραψα και παραπάνω στι Γιώργο, εκείνη την ώρα έτσι το σκέφτηκα, αλλά και αυτός ο ξεφτιλας ο λαγός να κάθεται και να μας κοιτάει......sarcastic.
 
Ξέρεις
Γιώργο και το επιχείρημα σου σωστό αλλά εκεινη την ώρα έτσι σκεφτηκα. Θέλω να του δώσω σωστές βάσεις, ίσως να έκανα σωστά ίσως λάθος, δεν ξερω, αυτό που ξέρω είναι ότι ενθουσιάστηκε με την όλη φαση, χθες όλη μέρα μιλουσε για το κυνήγι που ππήγε με το μπαμπά του και πόσο ωραία πέρασε.
Ξερεις οτι ο λαγός δεν σας βγήκε τυχαια ετσι.?.sarcastic.
Κουδουνακι χτυπαει ο μικρος πρεπει να γινει λαγοκυνηγος..my man.
Ετοίμασε σκυλιά σε παρακαλω και να δω ενα πλαγιοκαννο στα χερια του :)
 
Από την ώρα που ανακοίνωσε ο Χρήστος το θλιβερό περιστατικό του ξαφνικού χαμού ενός ανθρώπου 49 χρονών, δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου, σκέφτομαι διάφορα και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω το θέμα όπως θα ήθελα. Δεν ξέρω γιατί με πείραξε τόσο πολύ αυτή η είδηση, για κάποιον άνθρωπο που δεν ήξερα...

Θα ήθελα ωστόσο να δημοσιεύσω μια όμορφη σημερινή φωτογραφία που μετρίασε τις σκέψεις μου. Δημιουργεί αντιδιαμετρικα συναισθήματα και αφορά την αγάπη της ζωής μου...! Αυτό που θα ήθελα να συμβαίνει είναι να ζει ο άνθρωπος όσο περισσότερο γίνεται, όχι τόσο για τον εαυτό του αλλά την ανάγκη που τον έχουν τα παιδιά του.



Γιώργο πράγματι πολύ μεγάλος ο πόνος για έναν άνθρωπο που τον αγαπούσαν όλοι. Όπως ακριβώς είπες το δύσκολο είναι για αυτούς που μένουν. Αυτό που δεν περιγράφεται ήταν ο πόνος της μητέρας του... Μετά από όλα αυτά, όταν πήγαμε σπίτι με την γυναίκα και τα παιδιά του, τους είπα ότι από μια πλευρά ο Χρήστος (ήταν συνονόματος) ήταν τυχερός γιατί δεν είδε να φεύγουν δικοί του άνθρωποι.
Η ζωή όμως έχει λύπες αλλά και χαρές. Να χαίρεσαι την κορούλα σου. Πολύχρονη με Υγεία! Εύα λένε και την μητέρα μου. :)


Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα
 
Αυτο εμεις το λεμε σιουσιουκο.
ΚΙ τη μουστακερια παλουζε
Και τον παλουζε κομμενο σε τετραγωνα και ξεραΜενο στον ηλιο τον λεμε κιοφτερι και ειναι πολυ δυνατο εδεσμα στο βουνο
Aυτα ειναι τα ζμπεκια....καρυδια βουτηγμενα σε μουσταλευρια που υστερα αφηνονατι να στεγνωσουν.
Τα διατηρουμε σε βαζο μεχρι και 6 μηνες.
13321901_10209594991581504_4329685902653346595_n_zpsbbvuxegr.jpg
 
Eχοντας βιωσει τετοιους αιφνιδιους θανατους στην οικογενεια, και στον εργασιακο χωρο, μπορω να πω οτι καταλαβαινω απολυτα το ποσο αποσβολωμενος στεκεται κανεις σε ενα τετοιο γεγονος. Την Πεμπτη εφυγε ενας συναδελφος ετων 44, και ειχαμε ακριβως την ιδια συζητηση. Ειναι δυστυχως σημαδι της καθιστικης ζωης, μη προσοχης των οποιων σημαδιων που μας δινει το σωμα, και το κυριοτερο η αισθηση οτι ειμαστε ατρωτοι και αιωνιοι. Το καλο, αν μπορει κανεις να βρει κατι καλο σε τετοια κατασταση, ειναι πως αυτα τα γεγονοτα μας δινουν μια σκουντια ως πως το ποιο ειναι το σημαντικο και ποιο το ασημαντο στη ζωη μας. Δυστυχως η σκουντια αυτη, ξεχνιεται γρηγορα απο την καθημερινοτητα, ενω θα επρεπε να μενει ως μαθημα.

Κουραγιο και υπομονη Χρηστο, δεν ειναι ευκολο να χανεις ανθρωπους σε αυτη την ηλικια.

Βίκτωρα τα είπες όλα!
 
Καλημέρα στην παρέα, Γιώργο να χαίρεσαι την κοράκλα σου πάντα υγιής και χαμογελαστή.


Aυτα ειναι τα ζμπεκια....καρυδια βουτηγμενα σε μουσταλευρια που υστερα αφηνονατι να στεγνωσουν.
Τα διατηρουμε σε βαζο μεχρι και 6 μηνες.
13321901_10209594991581504_4329685902653346595_n_zpsbbvuxegr.jpg
Πως μπορείτε και τα αφήνεται να στεγνώσουν ffff
 
Status
Not open for further replies.
Back
Top