Προς οριστική διάλυση οι Οικολόγοι Πράσινοι: 80 στελέχη καταγγέλλουν Τσιρώνη - ΣΥΡΙΖΑ και αποχωρούν
«Μιλούν για καταστροφική πορεία και ρίχνουν «χοντρά καρφιά» για τον αναπληρωτή υπουργό:
«Είχε πει ότι θα δίνει το 50% των μηνιαίων αποδοχών του στο κόμμα αλλά είναι αμφίβολο εάν κατέβαλλε το 15-20 - ![bbq2 .eatt. .eatt.](/forums/data/assets/smilies/bbq.gif)
![bbq2 .eatt. .eatt.](/forums/data/assets/smilies/bbq.gif)
Πρέπει να αποτελεί μοναδική περίπτωση ως προς τον αριθμό των προσφυγών στην Δικαιοσύνη που έχει δεχτεί συνολικά το πολιτικό του έργο»
Προς οριστική διάλυση φαίνεται να οδεύουν οι Οικολόγοι Πράσινοι χτυπημένοι βαριά από τον «κυβερνητισμό» που έχει πλήξει τα στελέχη του κόμματος αλλά και την πολιτική που ακολουθούν οι υπουργοί του κόμματος Τσιρώνης και Δημαράς.
Αναλυτικά το κείμενο που κυκλοφορούν οι αποχωρήσαντες εν όψει του συνεδρίου των Ο-Π, έχει ως εξής:
Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες,
Παρόλες τις φιλότιμες 3ετείς προσπάθειες, οι πάγιες προγραμματικές θέσεις των Οικολόγων Πράσινων δεν επηρέασαν την κυβερνητική πολιτική περισσότερο από όσο θα την επηρέαζαν αν προβάλλονταν με κινηματικούς όρους. Από την άλλη πλευρά, η οικονομική ασφυξία που βιώνει έντεχνα σήμερα το κόμμα δεν εξυπηρετεί παρά σκοπιμότητες πολιτικής ομηρίας, αδυναμίας οργανωτικής ανάπτυξης και τελικά ουσιαστικής κατάργησης της αυτονομίας του.
Σε αντίθεση με τη λογική της χρησιμότητας της επικοινωνιακής στήριξης των υπουργών και των πολιτικών παραγόντων κατά κύριο λόγο, η κοινωνία επιβραβεύει το πραγματικό έργο και την ουσιαστική σχέση και σύνδεση μαζί της. Μέσω της επικοινωνιακής κυριαρχίας των δύο διορισμένων από τον πρωθυπουργό Bουλευτών - μελών του κόμματος - η συλλογική λειτουργία των εκλεγμένων πολιτικών οργάνων ακυρώνεται την ίδια στιγμή που υποσκάπτεται η εσωκομματική δημοκρατία.
Το κόμμα έχει ήδη πληγεί σοβαρά από τον κυβερνητισμό και έχει χάσει την επαφή του με την κοινωνία και τα κινήματα. Η επιδίωξη της κατάργησης του ασυμβίβαστου μεταξύ κυβερνητικών θέσεων και μέλους του Πανελλαδικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Γραμματείας θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση και θα οδηγήσει στην πλήρη κρατικοποίηση του κόμματος, με αποτέλεσμα την ταύτιση των αμειβόμενων με δημόσιο χρήμα - που έχουν επιλέξει ως βοηθούς ο Αν.Υπουργός και οι Βουλευτές - με τα μέλη των οργάνων, έτσι ώστε να συμπίπτουν οι κυβερνητικές επιλογές με αυτές του κόμματος και να εξουδετερωθεί η κομματική, ίσως διαφορετική, πολιτική άποψη.
Δεδομένων των παραπάνω, η διαχρονική επιδίωξη του οικολογικού κινήματος να εκπροσωπηθεί κοινοβουλευτικά και να έχει Υπουργό Περιβάλλοντος, αναδεικνύεται ως συντελεστής συρρίκνωσης του κόμματος, απαξίωσης των λειτουργιών του και απομόνωσης του από την κοινωνία των πολιτών, τις κοινωνικές, αλληλέγγυες, εναλλακτικές, περιβαλλοντικές, φιλοζωικές και τοπικές οργανώσεις, από τις πρωτοβουλίες και από τα κινήματα.
Μολονότι οι Οικολόγοι Πράσινοι διαπίστωναν ήδη από το 2014 την αδυναμία του κόμματος της «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει ένα συνολικό εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αποφάσισαν την προεκλογική συνεργασία μαζί του αλλά δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν τη διαφορά και να εξασφαλίσουν ευρύτερη αποδοχή από τους πολίτες. Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας κυβερνητικών «εταίρων» της «Αριστεράς», όχι μόνον εισέπραξαν την κυβερνητική φθορά από την ανακολουθία λόγων και έργων, όχι μόνο δείχνουν να έχουν ενσωματωθεί στις λειτουργίες και τις πολιτικές σκοπιμότητες ενός άλλου κόμματος αλλά και η απήχησή τους στην κοινωνία και στους παραδοσιακούς υποστηρικτές των οικολογικών προταγμάτων έχει σχεδόν μηδενιστεί. Και αντί να γίνουν κινήσεις αποστασιοποίησης από το φθαρμένο πολιτικό σύστημα και τις κατεστημένες νεοφιλελεύθερες και αναπτυξιακές συνταγές που οδήγησαν τη χώρα στην πολύπλευρη κρίση, στην κατεύθυνση της επιτυχούς διαφοροποίησης των Οικολόγων Πράσινων σε σοβαρά θέματα όπως στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, η αδυναμία του κόμματος να κατέβει αυτόνομα στις εκλογές χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για μια νέα συνεργασία με την «Αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μερικούς ακόμη παράγοντες της πολιτικής αλλά από μια άλλη πολιτική, οικολογική κοινωνική και οικονομική ελπίδα, από ένα χώρο που να στηρίζει έμπρακτα τη βιωσιμότητα και την ποιότητα ζωής, τα συλλογικά αγαθά και τη δημόσια περιουσία, την προστασία της φύσης, τα δικαιώματα των ζώων, τη δια-γενεακή αλληλεγγύη, την πλανητική συνείδηση, την ανατροπή του καταναλωτικού και αδηφάγου μοντέλου «ανάπτυξης», την οικολογική και αποκεντρωμένη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τις επενδύσεις στην πράσινη οικονομία, την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, τις δομικές μεταρρυθμίσεις, τον χωρισμό κράτους-εκκλησίας, τη φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησιαστικής-μοναστηριακής περιουσίας, τον εκσυγχρονισμό και αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα, τη χρηματοδότηση της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, τον έλεγχο και τη συμπίεση των τιμών, τη μείωση της έμμεσης φορολογίας, τη σύγκρουση με τη διαπλοκή και τα καρτέλ, την κατάργηση του ορίου εισόδου στη Βουλή, τη διαφάνεια και την εναλλαγή στις θέσεις ευθύνης, τη συμμετοχική διακυβέρνηση, τη διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και γενικά όλα αυτά που η Πολιτική Οικολογία προτάσσει και διακηρύσσει.
Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της Πολιτικής Οικολογίας στη χώρα, θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση του χώρου της πολιτικής οικολογίας, δεδομένου ότι η οικολογία δεν μπορεί να είναι υπό εκποίηση σε άλλους πολιτικούς χώρους, σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, με διαφορετικές προτεραιότητες.
Με ορίζοντα τις ευρωεκλογές και τις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, οφείλουμε να επιδιώξουμε η επανασυσπείρωση του χώρου της πολιτικής οικολογίας στη βάση των προταγμάτων που τον ενώνουν σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, βάσει αυτών που είχαν συμβάλλει στην ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης και στην εδραίωσή του, που είχαν επιτυχημένη αυτόνομη κοινοβουλευτική και αυτοδιοικητική δράση και εμπειρία διοίκησης σε Περιφέρειες της χώρας τους, πριν συμμετάσχουν σε κυβερνήσεις, ώστε να μπορέσουν έτσι να επιβάλλουν απόλυτα ξεκάθαρους όρους σε πιθανότητα μετεκλογικής συνεργασίας. Όποιος δεν καθορίζεται από προσωπικές στρατηγικές αλλά ατενίζει ειλικρινά την διάσωση του μέλλοντος του χώρου της Πολιτικής Οικολογίας, διαβλέπει ότι η διαφαινόμενη «πρόσδεση» των Οικολόγων Πρασίνων για άλλη μια φορά στα ψηφοδέλτια άλλου κόμματος, δεν θα σημάνει μόνο την πλήρη εξαφάνιση τους αλλά θα αποτελέσει πλήγμα στην πολιτική αξιοπιστία του χώρου γενικότερα.
Οδεύοντας προς το τέλος μιας 3ετίας «εταίρων» της κυβέρνησης της «Αριστεράς», διαπιστώνουμε ότι η καταστροφική πορεία των Οικολόγων Πράσινων δεν είναι αναστρέψιμη. Η ιδεολογική τους υποταγή στο ισχύον πολιτικό σύστημα και η προοδευτική τους απορρόφηση από τις οπισθοδρομικές λογικές της κομματοκρατίας, με καθοδηγητές τους Βουλευτές και τον Αν.Υπουργό, Τσιρώνη και Δημαρά, οδήγησαν το κόμμα σε ένα απομεινάρι «σκιάς του εαυτού του». Το κόμμα που μας ενέπνευσε να αγωνισθούμε για την οικολογική μεταστροφή της κοινωνίας, με σκληρό προσωπικό κόστος, έχει εκπνεύσει. Είμαστε σίγουροι ότι στο κόμμα παραμένουν φίλοι πιστοί στην Πολιτική Οικολογία και στον αγώνα για την πραγμάτωση των προταγμάτων της, που δεν αισθάνονται έτοιμοι να αποδεσμευθούν από ένα όνειρο που κατέληξε σε εφιάλτη. Είμαστε σίγουροι ότι με αυτούς θα ξανασμίξουμε σύντομα τους δρόμους μας.
Πηγή: Greenagenda. gr