Κι εγώ το έχω ακούσει γενικά για τις διβασικές, αλλά δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον από χημική άποψη. Η νιτρογλυκερίνη αποτελείται από άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο και άζωτο, τα οποία με την καύση της μετατρέπονται σε αέρια, διοξείδιο το άνθρακα, οξείδια του αζώτου, και νερό (ατμός) και δεν δημιουργείται κάποια χημική ένωση που θα προκαλούσε διάβρωση του μετάλλου της κάννης. Εξάλλου από τα ίδια ακριβώς στοιχεία αποτελείται και η καθαρή νιτροκυτταρίνη (απλώς σε διαφορετικές αναλογίες και με διαφορετικούς χημικούς δεσμούς μεταξύ των ατόμων τους) οπότε αν ίσχυε κάτι τέτοιο θα έπρεπε να συμβαίνει και με τις μονοβασικές πυρίτιδες !!!
Κάτι άλλο που έχω διαβάσει, και ίσως έχει κάποια λογική βάση, είναι ότι οι διβασικές παράγουν περισσότερη θερμότητα κατά την καύση τους, οπότε τα αέρια έχουν υψηλότερη θερμοκρασία από ότι στις μονοβασικές, και "καίνε" το μέταλλο με αποτέλεσμα μετά από μακροχρόνια και συχνή χρήση να εμφανίζονται διαβρώσεις, κυρίως στην περιοχή του κώνου, που επιδρά άμεσα αυτή η πολύ καυτή φλόγα, και περισσότερο αν δεν είναι καλά λειασμένος. (Forcing cone erosion - αν και το φαινόμενο αυτό αναφέρεται περισσότερο για τα περίστροφα, από τους αμερικάνους, και δεν είναι και σίγουρο ότι οφείλεται στις πυρίτιδες). .xm.
Κι εγώ πιστεύω, όπως είπε κι ο Νίκος κι ο Μίλτος, ότι η ζημιά γινόταν παλαιότερα από τον βροντώδη υδράργυρο των καψουλιών, που είχε "καταστρέψει" πολλά όπλα (και όχι μόνο λειόκαννα) γι'αυτό και τον κατάργησαν σαν εκρηκτικό μίγμα για τα καψούλια όλων των ειδών.
............................................
Υ.Γ. ... Καλά, ότι θα "υπερασπιζόμουν" τις διβασικές πυρίτιδες ... ούτε καν το είχα διανοηθεί ποτέ !!!! .what. .buy buy.