Καλημερα σας
Θα μιλησω για μενα και τις εμπειριες τις δικες μου, οπως τις αποκομισα βλεποντας τον πατερα μου και αργοτερα την αφεντια μου.
Κατ'αρχιν η πλειονοτητα ξεκιναει για να γλυτωσει εξοδα. Θεωρει οτι με μια μικρη αρχικη επενδυση φτιαχνεις φυσιγγι σταθερο και μπορεις να κυνηγησεις. Ισχυει αυτο, ομως το φυσιγγι που θα φτιαξεις μπορει να ειναι σταθερο, ομως σε καμμια περιπτωση δε σου βγαινει φτηνοτερο. Θα πρεπει να υπολογισεις το κοστος των υλικων, και το κοστος της ωρας που θα γεμιζεις. Στην περιπτωση των φυσιγγιων για τσιχλα, ειναι μια ή αλλη, ισως και τα ετοιμα να σου βγαινουν πιο φτηνα. Εκει ομως που συμφερει ειναι στα εξειδικευμενα φυσιγγια (βαλτο-φασσα-λαγο-γουρουνι) ειδικα στα 2 πρωτα που μπορει να ριξεις και αρκετες, ομως λογω μεγεθους θηραματος, και αυτοπεποιθησης, σπανια ενας νεος ιδιογομωτης θα ξεκινησει σε τετοια θηραματα με δικα του φυσιγγια. Η διαφορα κοστους ιδιογομωμενων-ετοιμων, ειναι χαωδης εκει, οποτε η ιδιογομωση σε τετοια φυσιγγια μπορει να ειναι και ενα ειδος οικονομιας αναλωσιμων. Βεβαια μπαινει και ο παραγοντας "αγοραζω διαφορες πυριτιδες-υλικα και πειραματιζομαι" που καταληγει σε εργαστηρια με 10 διαφορετικα ειδη πυριτιδων και βυσματων. Τα ξερετε οσοι γεμιζετε, και μη κανετε τους ανηξερους. Ομοιως και του σκοπευτηριου, που το κοστος ειναι ελαχιστα μικροτερο, ο ογκος των φυσιγγιων που ριχνεις ομως προυποθετει πολυ ελευθερο χρονο για γεμισμα.
Προσωπικα ξεκινησα για να γεμιζω γιατι η διαδικασια ηταν συνυφασμενη με τα παιδικα μου χρονια. Οσο θυμαμαι τον εαυτο μου, περιμενα με ανυπομονησια την Παρασκευη το βραδι, να γεμισουμε. Ρομαντικο θα πεις, παλιμπαιδισμος θα πεις, αυτο ειχα στο μυαλο μου οταν ξεκινησα, και αυτο αποκομιζω και τωρα οταν θελω να γεμισω. Απο κει και περα, η ιδια η διαδικασια μπορει να σε οδηγησει σε διαφορες κατευθυνσεις. Πχ, οταν ξεκινησεις και αποκτησεις αρκετη εμπειρια και αυτοπεποιθηση, τοτε ισως θες και το βημα παραπανω. Και θα πειραματιστεις με αλλα βαρη, και θα παιξεις και με buffer και long range φυσιγγια, και ολα. Ειναι φυσιολογικο να το κανεις, αφου αποκτας την εμπειρια και θες να πειραματιστεις. Πολλοι ομως, οπως και γω, αρεσκονται να γεμιζουν τα φυσιγγια που κυνηγανε, χωρις να ψαχνουν το παραπανω. Εφοσον ανακαλυψουν μια γομωση την οποια βολευονται, την κρατανε, και μενουν εκει. Ειναι τεραστιο ψυχολογικο αβανταζ να μην σκας για το τι φυσιγγι χρησιμοποιεις, το ξερετε αλλωστε ολοι. Προσφατως ανακαλυψα οτι εχει και αλλη διεξοδο. Δηλαδη, αντι απο την απλη ιδιογομωση να κανεις μια στροφη σε πιο παραδοσιακες τεχνικες. Χαρτινο καλυκα, μαλλινη ταπα, παραδοσιακο ρελι. Αλλη διαδικασια, αλλες εμπειριες και στο γεμισμα και στο κυνηγι.
Η ολη διαδικασια του γεμισματος, ακομα και μεταξυ φιλων, εχει μεγαλο χωρο για πειραγματα και πλακες, που ομως εχουν και τον χαρακτηρα της κοντρας. Ευκολα χανεται η πλακα και η κοντρα γινεται πραγματικη ομως αν δεν το διαχειριστεις σωστα. Προσωπικα δεν εσκαγα ποτε μου αν τα φυσιγγια μου δεν ηταν τα καλυτερα, τα πιο γρηγορα και τα πιο αποτελεσματικα. Για μενα ηταν τα καλυτερα γιατι τα εφτιαχνα εγω, και η ευχαριστηση που αποκομιζω ειναι τοσο μεγαλη οταν κυνηγαω, που δεν μπορω να διανοηθω να κυνηγησω με αλλα. Οποτε αυτο απανταει και εν μερει στο Χρηστο, για το αν θα μπορουσα (ειπαμε μιλαω προσωπικα) να το κανω σαν επαγγελμα. Οχι, δεν θα μπορουσα, γιατι αυτο που αρεσει εμενα δεν ειναι σιγουρο οτι θα αρεσει σε πολλους. Αν το αλλαζα για να αρεσει σε πολλους, δε θα αρεσε σε μενα, οποτε ενα επαγγελμα που δε θα μου εδινε τη χαρα που μου δινει σαν χομπι, δεν θα το εκανα ευχαριστως.