Επιστρέφοντας από δουλειά, ξέκλεψα ένα μισάωρο για απογευματινό καρτεράκι (περιοχή Ερατεινής). Φτάνω στο πόστο στις 6. Αφήνω τα πράγματα, βολεύομαι, 6:05 ακούω κουδούνια! Με ζώσανε τα φίδια: σε δύο λεπτά σκάει μύτη ένα κοπάδι πρόβατα από ένα χωματόδρομο μικρό, δυο σκυλιά μπροστά, τα πρόβατα περνούσαν. Εγώ καμιά 40 μέτρα παραπάνω από τη στράτα τους, σε ομαλή πλαγιά λόφου. Με παίρνουν χαμπάρι κι αρχίζουν το γαύγισμα. Δεν κουνήθηκα, ούτε υποχώρησα, ούτε όμως έκανα κάποια επιθετική κίνηση. Λέω να θα εμφανιστεί κι ο τσοπάνος να τα μαζέψει θα 'ρχεται από πίσω. Στο τέλος του κοπαδιού έιχε άλλα τρία! Μουντάρουν κι αυτά. Τα τρία, τσοπανόσκυλα με κομμένα αυτιά, τα δύο μπάσταρδα γκέγκικα πιο μικρά. Εγώ ακούνητος και ποντάρισα στο ότι αφού είναι με το κοπάδι που γύρναγε στη στάνη, θα έφευγαν. Όντως, μόλις πέρασαν όλα τα πρόβατα και έστριψαν, σε λίγο τα 4 έφυγαν. Τσοπάνο δεν είχαν, γυρίζαν μόνα τους τα πρόβατα στο μαντρί. Ο τελευταίος, είχε σταθεί 5-7 μέτρα μακριά μου και με γαύγιζε και δεν ξεκόλλαγε.. Σκεφτόμουν, μου το γ@*$#ατε το κυνήγι είχε πάει 6:15. Και ρε παιδιά, εκέινη τη στιγμή έρχεται μια άλλη σκυλοπαρέα, ένα αρσενικό, ένα θηλυκό ασπρόμαυρα με 4 κουτάβια, ούτε πολύ μικρά ούτε μεγάλα, τα κουτάβια να γαυγίζουν κι αυτά, αλλά όχι πολύ κοντά μου και να γίνεται συναυλία. Φοβερή επιτυχία το απογευματινό! Εν πάσι περιπτώσει, κάποια στιγμή εδέησαν και σβήστηκαν από κει, ώρα 6:25 πλέον. Έριξα και μια τουφεκιά της απελπισίας στο τέλος σε μια μακρινή, αφού όλη την ώρα δεν κοίταζα απάνω, αλλά είχα το νού μου μην κάνουν καμιά κίνηση. Μέχρι που γύρισα στο αμάξι, άνθρωπο δεν είδα και φαντάζομαι όλα θα ήταν τσιπαρισμένα και δηλωμένα! (σόρι για το ΄σεντόνι', τα είπα και ξεθύμανα!)
