Φίλε Ηρακλή ξεκαθαρίζω μερικά πράγματα για να μην παρεξηγηθώ. Ανέβασα την φωτο με το κοντάκι σαν απάντηση στον φίλο Chris-Kaz που σε άλλο τόπικ (νομίζω στο Browning) όταν έγραψα ότι έκανα ένα άλλο κοντάκι για το ΙΖ27 μου, κάποια στιγμή με ρώτησε αν θα κρατήσω ή αν θα πουλήσω το εργοστασιακό. Η φωτό ανέβηκε για να δείξω στον φίλο πως κατέληξε το παλιό κοντάκι αλλά και για να μου δώσουν οι φίλοι στο φορουμ την γνώμη τους. Με τιμά ιδιαίτερα που ένας επαγγελματίας όπως εσύ ασχολείται μαζί μου και ευχαριστώ πολύ.Δημητρη οσα κοντακια και να παρεις....Valeriano δεν θα γινει ποτε,μην καθεσαι και χαλας και την ωρα σου και τα κοντακια αλλα και τα λεφτα σου.Στο ηδη κοντακι που εχει ενα Baikal,τα μονα πραγματα που γινωνται με ασφαλεια και προσθετουν ομορφια αλλα και εργωνομια ειναι.....χαραξη καινουργιας ψαθας,προσθετο διακοσμιτικο ξυλο στην λαβη και επεκταση καθως και μερικο φαγωμα στο σημειο της παλαμης για καλιτερο κρατημα και ποιο ανατομικο,αλλαγη του πιτσ καθως και ενα πελμα καλιτερο απο το δικο του... και το τελευταιο ειναι η επεξεργασια με λινελαια.Αυτα ειναι τα πραγματα που μπορεις να κανεις με ασφαλεια αλλα απαιτηται γνωση και εμπειρια,δεν γινωνται αυτα ολα παιρνωντας μια ρασπα και ψαθολογους,μπορει να εχεις ολα τα απαραιτητα εργαλεια αλλα αν δεν ξερεις να τα δουλευεις ειναι αχρηστα.
Συμβουλη δικια μου ειναι παρε ενα τακο καρυδιας και ασχωλησου να κανεις ενα αλλο απο την αρχη και κοψε ψαθες επανω σε αυτο μεχρι να μαθεις τουλαχιστον τις απλες γραμμες.
Τονίζω λοιπόν ότι η όλη μου η προσπάθεια είναι καθαρά ερασιτεχνική, αφορά εμένα προσωπικά και δεν συγκρίνεται με την δική σου επαγγελματική δουλειά . Επίσης ξέρω πολύ καλά ότι το μουλάρι, όσο κι αν το στολίσεις, μουλάρι θα μείνει και δεν μπορείς να το βάλεις να τρέξει με καθαρόαιμα. Το κοντάκι της Baikal λοιπόν ότι και να το κάνω δεν θα πάψει νάναι Baikal και από εδώ και πέρα κάθε αναφορά - συγκριση με Valeriano, Scrivano, Hercules…ano κλπ είναι … ιεροσυλία.
Γιατί έκανα την όλη προσπάθεια; στόχος μου ήταν να κάνω ένα κοντάκι που να μου κάθεται και όταν το βάλω σε έναν αντιγραφέα CNC – μπορώ να βρώ τέτοιο και ξέρω να το κάνω- να αντιγραφεί σε ένα καλό ξύλο. Στόχος δηλαδή ήταν ένα «καλούπι». Kι αυτόν τον στόχο σχεδόν τον πέτυχα. Γι αυτό πειραματίστηκα σε ένα κοντάκι και μία πάπια που περίσσευαν – γι αυτό και οι ψάθες είναι διαφορετικές - και γι αυτό επίσης δεν με νοιάζει αν στο κοντάκι υπάρχουν τσοντες από άλλο ξύλο, διχρωμίες, κακοτεχνίες στις ψάθες κλπ . Λίγο πιο χοντρός λαιμός, λίγο καλύτερες ψάθες, λίγο πιο ανοιχτό χρώμα, λίγο καλύτερα τα λάδια … ΟΚ το καλούπι διορθώνεται. Και όταν το φιξάρω στις λεπτομέρειες (και είμαι πολύ κοντά) με αυτό θα κάνω κοντάκι στα μέτρα μου και για τα άλλα όπλα μου.
Σχετικά με τις ψάθες. Παρακολουθώντας από κοντά κάποιους γνωστούς οπλουργούς να κάνουν ψάθες μπήκα στον πειρασμό και πριν από δέκα χρόνια πήρα κι εγώ ένα σετ ψαθοκόφτες για να πειραματιστώ. Δεν είμαι όμως επαγγελματίας με την έννοια ότι δεν μπορούσα να αφιερώσω πολύ χρόνο. Παρ’ όλα αυτά διαπίστωσα ότι τρία είναι τα βασικά στοιχεία που αυξάνουν την ποιότητα της ψάθας.
1. Η εμπειρία 2. Η ποιότητα, η ομοιομορφία και η σταθερή πυκνότητα του ξύλου 3.Τα εργαλεία.
Από αυτά τα τρία στοιχεία εδώ λείπουν και τα τρία. Το ξύλο γιατί ήταν και θα παραμείνει καρυδιά Baikal από την φτηνή, τα εργαλεία γιατί είναι της πλάκας από το ιντερνετ – βρήκα και ακριβά αλλά είναι πανάκριβα – και … η εμπειρία που αποκτιέται με τον χρόνο. Εδώ θέλω να σταθώ λίγο . Ναι μπορείς να κάνεις παπάδες ( κι εγώ θα μπορούσα) αν ασχοληθείς σοβαρά με το αντικείμενο «ψάθες» και αφιερώσεις χρόνο και χρήμα. Ότι όμως και να κάνεις στο τέλος θα έχεις ένα αποτέλεσμα που θα σου έχει φάει άπειρο χρόνο και θα το βλέπεις σε σχέση με τις ψάθες που γίνονται από σύγχρονα Laser και από μόνος σου θα το βάζεις δεύτερο. Γι αυτό αποφάσισα να μην εμβαθύνω. Για μία απλή ψάθα όπως αυτή που φαίνεται στην φωτο με παίρνει. Από κει και πέρα… δεν με νοιάζει. Αλλωστε έχω σοβαρό προβληματισμό αν είναι απαραίτητη η ψάθα σε ένα κοντάκι με τόσο καλές λαβές όπως τα σκοπευτικά. Υπάρχουν απόψεις που δίνουν στην ψάθα μόνο διακοσμητικό ρόλο.
Τωρα σε σχέση με το να πάρω έναν τάκο και να κάνω ένα κοντάκι από την αρχή. Το σκέφτηκα πολλές φορές και θα το είχα κάνει. Όμως η μέχρι τώρα εμπειρία μου περιορίζεται στην μετατροπή υφιστάμενων κοντακιών που έχω κάνει πολλά. Αλλωστε η από του μηδενός δημιουργία ενός κοντακιού εμπεριέχει μία εργασία που ακόμα και οι επαγγελματίες του είδους την δίνουν και την κάνουν άλλοι πιο ειδικοί. Και αυτή η εργασία είναι η τρύπα της τζαβέτας. Δεν είναι αξωνική, γίνεται υπό γωνία γιατί πολλές φορές βγάζει και το cast off του κοντακιού, απαιτεί ακρίβεια και εργαλεία που δεν τα έχω.
Σκέφτηκα να πάρω ημιτελή κοντάκια και να τα φινίρω μόνος. Υπάρχουν εταιρείες που κάνουν τέτοια και τις βρίσκεις εύκολα στο web και μάλιστα με πολύ καλά ξύλα αλλά από ένα πρόχειρο ψάξιμο που έκανα δεν βρίσκεις για όλα τα όπλα και παίζουν κυρίως όπλα που κυκλοφορούν στις HΠΑ. Θέλει μάλλον καλύτερο ψάξιμο.
Οσο για το κοντάκι της φωτό το έκανα πέρσι το καλοκαίρι, το δοκίμασα, το έφερα στα μέτρα μου, το κυνήγησα πέρσι όλη την περίοδο, το ευχαριστήθηκα, μου έπεσε κι όλας άσχημα αλλά δεν έσπασε ( γι αυτό και το ξανακάνω λάδια) και τώρα προσπαθώ να το τελειοποιήσω για να το έχω σαν καλούπι όπως λέω παραπάνω.
Αυτά τα ολίγα. Η μακροσκελής απάντηση ήταν για να διευκρινίσω κάποια πράγματα αλλά και να σου δώσω να καταλάβεις ότι δεν είμαι βέβαια επαγγελματίας σαν εσένα αλλά δεν πήρα μια ράσπα και ψαθοκόφτες και άντε αβασάνιστα άρχισα να τρώω ξύλα.
Στο κάτω κάτω αν δεν ξέρεις να δουλεύεις τα εργαλεία, αν δεν προσπαθήσεις, ποτέ δεν θα μάθεις.
Φιλικά και με μεγάλη εκτίμηση για την δουλειά σου αλλά και για το ότι ασχολήθηκες μαζί μου
Μήτσος.