Καλησπέρα, θέλω να ρωτήσω τους φίλους που κατέχουν σπρινγκερ πόσο ρεαλιστικό είναι να κυνηγήσει καποιος μπεκατσες με αξιώσεις με ένα τέτοιο σκυλί για τα Ελληνικα δεδομένα. Και κυρίως σε ντουσκο η γαυρο για παράδειγμα. Ευχαριστώ
Springer Spaniel
- Thread starter Nikolas-Paros
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ακριβως!!!
Εμπιατοσυνη στο εαυτο μας συνεπαγεται εμπιστοσυνη στα ματια του σκυλου και αυτο συνεπαγεται αρχηγια!
Κατ εμενα καποιοι ανθρωποι το εχουν και καποιοι οχι
Προσωπικα βρισκω πιο χρονοβορο να εκπαιδευτει ενας ιδιοκτητη σκυλου παρα ο ιδιος ο σκυλος
Πολυ συχνο φαινομενο να ερχετε ο ιδιοκτητης με το σκυλι του να δουμε την προοδο του
Ο σκυλος να μην εχει ξαναβρεθει με τον εκπαιδευτη-κυναγωγο
Και ενω αγνοει εντελως τον ιδιοκτητη και αυτος ειναι απογοητευμενος
Να εκτελει αριστα στην αλλη παρουσια
Και να μενει εκπληκτος ο ιδιοκτητης
Καπιοι καταλαβαινουν την διαφορα και εξελισονται πολυ καλα γιατι απλα το χουν απλα δεν γνωριζουν πως να το εκφρασουν προς το σκυλι τους
Καπιοι οσο και να προσπαθουν απλα δεν ειναι φτιαγμενοι για να ναι αρχηγοι σε ενα σκυλι
Η θα τους κανει οτι θελει
Η θα ειναι τοσο αυστηροι και μονοτονοι που το σκυλι αντι σεβασμο θα δειχνει φοβο
Ο φοβος μπορει να επιφερει επιτυχως καποιες εντολες
Αλλα δεν εχει συνεχεια
Και δεν επιτρεπει το σκυλι να δωσει οσα εχει
Καλη συνεχεια
Καλημέρα σας. Όλα εξαρτώνται από τις απαιτήσεις του καθενός θεωρώ. Τα σπάνιελ (κόκερ και σπρίνγκερ) δεν είναι ένας σκύλος που θα σε οδηγήσει στο θήραμα όπως ένας σκύλος φέρμας,όχι λόγω έλειψης αίσθησης θηράματος αλλά για τους παρακάτω λόγους. Αυτό για δύο λόγους πρώτον γιατί δεν πρέπει πρακτικά να γίνει αυτό,τι να το κάνω ένα σκυλί που φέυγει μακρυά μου να βρει το θήραμα αφού δεν φερμάρει; Δεν θα προλάβω να τουφεκίσω ποτέ. Και δεύτερον έχουν την τάση να είναι κοντά στον κυναγωγό τους ,άρα αναπόφευκτα εμείς οδηγούμε την κατεύθυνση της έρευνας. Όλα αυτά τα λέω γιατί είναι δύσκολο σε ένα άγνωστο μέρος για εμάς ,να πάμε και να λύσουμε τον σκύλο με σκοπό να μας οδηγήσει στο θήραμα. Σε ένα μέρος όμως που το ξέρουμε μπορούμε κάλλιστα να κυνηγήσουμε με αξιώσεις ,αφού κιόλας δεν δίνουν το περιθώριο στα θηράτα να ποδαρόσουν και η έρευνα τους είναι πολύ πιο πυκνή σε σχέση με τα σκυλιά φέρμας. Σε ένα άγνωστο μέρος θα πρέπει να οδηγούμε την έρευνα του σκύλου μας στα πιο πονηρά σημεία. Το κυνήγι με ένα σπάνιελ δεν είναι ξέγνοιαστο κυνήγι, δεν λύνεις τον σκύλο και περπατάς (στο βουνό,δάσος ,κάμπο) ξέγνοιαστος μέχρι την στιγμή της φέρμας. Από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι και την επιστροφή στο αμάξι είσαι με το όπλο έτοιμος (και όχι κρεμασμένο) για πιθανό ξεσήκωμα λόγω της απουσίας φέρμας. Υπάρχουν βέβαια αρκετοί κυνηγοί που τα χρησιμοποιούν χωρίς να τα περιορίζουν στην έρευνα στο θέμα εύρους και βάθους,χωρίς να τους ενδιαφέρει αν θα προλάβουν όλα τα θηράματα που θα ξεσηκώσουν. Σε αυτή την περίπτωση η έρευνα τους είναι σαφώς μεγαλύτερη αλλά με μικρότερα ποσοστά επιτυχίας θεωρώ.Από θέμα αντοχής μπορούν κάλλιστα να εργαστούν αρκετές ώρες, εφόσον φυσικά έχουν αντίστοιχη προετοιμασία και υγεία.
Καλημέρα σας. Συμφωνώ με όσα γράψατε,το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό που είπατε δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το πως πρέπει να συμπεριφερθούμε. Η ισσοροπία είναι λεπτή και αρκετοί δεν την καταφέρνουν, είτε τα σκυλιά τους δεν τους σέβονται ούτε τους φοβούνται.
Θελω μια κατευθυνση απο τους γνωστες αν είναι δυνατό...
Εδω και δυο βδομαδες εχω ενα σπρινγκερ στην κατοχη μου που μολις εκλεισε τους 3 μηνες...
Το θεμα που δεν ειχα ξανασυναντησει με κουταβι ειναι οτι ηταν πολυ στρεσαρισμενο και δεν ερχεται ακομα κοντα μου...
Με το επανιελ που εχω τρελαινεται, λες και ειναι η μανα του, οταν τα βγαζω μαζι παιζει συνεχεια μαζι του, είναι ηρεμο, ειναι κουταβι...
Τις πρωτες μερες δοκιμασα να το κραταω αγκαλια και να το ταιζω απο τα χερια μου αλλα ειδα οτι το στρεσαρα αρκετα...
Τις επομενες το εβγαζα μαζι με το επανιελ, εβαζα το γερο να καθεται διπλα μου και εκμεταλλευομουν την ηρεμια του κουταβιου για να το χαιδευω λιγο και να του δινω κανενα μεζε απο την χουφτα μου... Δεν εκανα πολλα πραγματα, απλα εβαζα το σκαμπο μου και καθομουν μαζι στο χωρο...
Δυο φορες που το εβγαλα σε ενα παρκακι ερχοταν μαζι μου, περπατουσε διπλα μου, καθοταν στα ποδια μου, σαν να ηξερε οτι ειμαι το μονο οικειο προσωπο σε ενα καινουργιο κοσμο...
Τις τελευταιες μερες φροντιζω να κρυβω το επανιελ και να καθομαι απλα μαζι του στο χωρό, του δινω καμια λιχουδια αλλά εξακολουθει να τραβιεται οταν απλωνω το χερι μου να το χαιδεψω... Δεν με δεχεται...
Σκεφτομαι οτι ειναι λαθος πλεον η τακτικη να το ταιζω απο το χερι μου γιατι μπορει να επιβραβευω το ¨φοβο¨ του με αυτο τον τροπο λειτουργοντας αντιθετα, εχει λογικη αυτο?
Πως να δοκιμασω να τον κερδισω κατα τη γνωμη σας?
Το σκυλι δεν μπορω να ξερω πως ήταν στο κουμασι του με τους ανθρωπους μιας κ ήταν μακρια κ δεν ειχα προσωπικη επαφη αλλά και ποσο φοβηθηκε την ανθρωπινη παρουσια κατα τη μεταφορα του απο τη μια ακρη της Ελλαδας στην αλλη....
Δεν δειχνει φοβικο γενικα, δειχνει στρεσαρισμενο στην ανθρωπινη παρουσια...
Καθε συμβουλη δεκτη, Ευχαριστω...
Εδω και δυο βδομαδες εχω ενα σπρινγκερ στην κατοχη μου που μολις εκλεισε τους 3 μηνες...
Το θεμα που δεν ειχα ξανασυναντησει με κουταβι ειναι οτι ηταν πολυ στρεσαρισμενο και δεν ερχεται ακομα κοντα μου...
Με το επανιελ που εχω τρελαινεται, λες και ειναι η μανα του, οταν τα βγαζω μαζι παιζει συνεχεια μαζι του, είναι ηρεμο, ειναι κουταβι...
Τις πρωτες μερες δοκιμασα να το κραταω αγκαλια και να το ταιζω απο τα χερια μου αλλα ειδα οτι το στρεσαρα αρκετα...
Τις επομενες το εβγαζα μαζι με το επανιελ, εβαζα το γερο να καθεται διπλα μου και εκμεταλλευομουν την ηρεμια του κουταβιου για να το χαιδευω λιγο και να του δινω κανενα μεζε απο την χουφτα μου... Δεν εκανα πολλα πραγματα, απλα εβαζα το σκαμπο μου και καθομουν μαζι στο χωρο...
Δυο φορες που το εβγαλα σε ενα παρκακι ερχοταν μαζι μου, περπατουσε διπλα μου, καθοταν στα ποδια μου, σαν να ηξερε οτι ειμαι το μονο οικειο προσωπο σε ενα καινουργιο κοσμο...
Τις τελευταιες μερες φροντιζω να κρυβω το επανιελ και να καθομαι απλα μαζι του στο χωρό, του δινω καμια λιχουδια αλλά εξακολουθει να τραβιεται οταν απλωνω το χερι μου να το χαιδεψω... Δεν με δεχεται...
Σκεφτομαι οτι ειναι λαθος πλεον η τακτικη να το ταιζω απο το χερι μου γιατι μπορει να επιβραβευω το ¨φοβο¨ του με αυτο τον τροπο λειτουργοντας αντιθετα, εχει λογικη αυτο?
Πως να δοκιμασω να τον κερδισω κατα τη γνωμη σας?
Το σκυλι δεν μπορω να ξερω πως ήταν στο κουμασι του με τους ανθρωπους μιας κ ήταν μακρια κ δεν ειχα προσωπικη επαφη αλλά και ποσο φοβηθηκε την ανθρωπινη παρουσια κατα τη μεταφορα του απο τη μια ακρη της Ελλαδας στην αλλη....
Δεν δειχνει φοβικο γενικα, δειχνει στρεσαρισμενο στην ανθρωπινη παρουσια...
Καθε συμβουλη δεκτη, Ευχαριστω...
Μαζη σου οσο μπορις....εγω το ειχα σπητι μεχρει 5 μηνον...απο οτι καταλαβα εχουν ιδιετερο ψυχησμο δρν θελουν φωνες μια φορα να του φωναξης θα το θυμαται για παντα δενονται πολυ με το αφεντικο τους μετα σιγα σιγα σε δικο του χωρο...αυτο εκανα εγω αρι τωρα ο γιωργος ειναι πολυ ποιο εμπηρος να σε συμβουλεψη
Δεν τον πιεζω για τιποτα, ισα ισα καθε μερα ειναι κ λιγο πιο ηρεμος στο χωρο, αρχιζει να παιζει κτλ... Περναω μια με δυο ωρες τη μερα μαζι του, δυστυχως δεν μπορω να τον εχω στο σπιτι μεσα...
Ενα πραγμα εχω καταλαβη με αυτην την ρατσα οσο αγαπη του δοσεις θα στην δοση πισο οχταπλασια....ειναι απηστευτα σκυλια
Αρη
Εισαι πολυ γενικος φιλε
Σε τετοιες καταστασεις λειτουργουμε με την μεθοδο του αποκλεισμου
Πες λιγο πως ειναι μεσα στο κουμασι του.
Πως ειναι οταν ειναι μονο εντελως
Πως ειναι εαν υπαρχει καποιος τριτος διπλα αντι εσυ.
επισης φερτο σε επαφη παραλληλα μαζι σου και την κοπελα σου
Παραρηρα εαν ειναι και μαζι της επιφυλακτικο η μονο με εσενα
Θελω να δεις αντιδρασεις οπως την ουρα, το ναζι, το παιγνιδι, την επιθυμια για απομακρυνση ακομη και την ορεξη του για φαι
υπαρχει λογος που ρωταω
Πρεπει να δουμε εαν ειναι ο χαρακτηρας του , εαν ειναι το στρες της μεταφορας ( για δες εαν γαυγιζει συνεχεια και τα κανει εαν μπει σε μεσο μεταφορας) -αποχωρισμου-αλλαγης τοπου η εαν εχει καποιας μορφης ανθρωποφοβια
τι μπορει να ειναι ετσι αοριστα δεν μπορω να σου πω και δεν θα ηθελα
Θελει παρατηρηση φιλε μου
Εισαι πολυ γενικος φιλε
Σε τετοιες καταστασεις λειτουργουμε με την μεθοδο του αποκλεισμου
Πες λιγο πως ειναι μεσα στο κουμασι του.
Πως ειναι οταν ειναι μονο εντελως
Πως ειναι εαν υπαρχει καποιος τριτος διπλα αντι εσυ.
επισης φερτο σε επαφη παραλληλα μαζι σου και την κοπελα σου
Παραρηρα εαν ειναι και μαζι της επιφυλακτικο η μονο με εσενα
Θελω να δεις αντιδρασεις οπως την ουρα, το ναζι, το παιγνιδι, την επιθυμια για απομακρυνση ακομη και την ορεξη του για φαι
υπαρχει λογος που ρωταω
Πρεπει να δουμε εαν ειναι ο χαρακτηρας του , εαν ειναι το στρες της μεταφορας ( για δες εαν γαυγιζει συνεχεια και τα κανει εαν μπει σε μεσο μεταφορας) -αποχωρισμου-αλλαγης τοπου η εαν εχει καποιας μορφης ανθρωποφοβια
τι μπορει να ειναι ετσι αοριστα δεν μπορω να σου πω και δεν θα ηθελα
Θελει παρατηρηση φιλε μου
Θα σου απαντήσω σε ένα ένα από αυτά που ρωτάς Χρυσάνθε, ανεφερα μερικα επιγραμματικα και οτι θεωρειτε οτι μπορει να βοηθησει σας το εξηγω...
Στο κουμάσι του είναι ήρεμο, είναι κ δίπλα στο επανιελ κ το μυρίζει συνέχεια, δεν έχουν οπτική επαφή... Κλαίει μόνο λίγο αφού τον ταισω και τον κλεισω παλι μεσα... Γενικα ειναι ησυχος...
Στην αρχη οταν ήταν μονο του ηταν με την ουρα μαζεμενη, στρεσαρισμενο συνεχεια... Σιγα σιγα αρχιζει κ αποκτα μια οικειοτητα με το χωρο, παιζει με οτι βρει γυρω γυρω αλλα συνεχιζει να τραβιεται οταν δοκιμαζω να τον χαιδεψω...
Δυο τρεις φορες που ηταν η κοπελια μαζι, δεν ειχε καμια διαφορα... Ειχαμε βαλει τα σκαμπο, καθομασταν, ερχοταν κοντα, αλλα δεν δεχοταν να απλωσουμε χερι... Στο χερι με λιχουδια, ερχεται, τρωει αλλα ξανατραβιεται πισω...
Ορεξη για φαγητο εχει αστείρευτη απο αυτα που βλεπω...
Σε αυτοκινητο αλλη μια φορα μπηκε στις δυο εβδομαδες που το εχω για να παει στον κτηνιατρο αλλα για συντομο διαστημα, δεν εκλαιγε, περισσοτερο φοβισμενο θα ελεγα ηταν....
Το κλαμα του τωρα που μεγαλωνει αρχιζει να ακουγεται λιγο, κυριως οταν τον ξαναβαζω στο σπιτι του και φευγω για λιγο χρονο...
Γενικα δεν ειναι αδιαφορος μαζι μου, οσο περπαταω ερχεται κοντα μου, με ακολουθει, αν κατσω θα φυγει θα ψαξει λιγο τον χωρο θα ξαναρθει θα κατσει ενα μετρο διπλα μου, θα ξαναφυγει, θα γυρισει οταν του σφυριξω κτλ... Δεν μου δειχνει οτι εχει αποστροφη προς εμενα, μου δειχνει οτι κραταει αμυνα...
Στο κουμάσι του είναι ήρεμο, είναι κ δίπλα στο επανιελ κ το μυρίζει συνέχεια, δεν έχουν οπτική επαφή... Κλαίει μόνο λίγο αφού τον ταισω και τον κλεισω παλι μεσα... Γενικα ειναι ησυχος...
Στην αρχη οταν ήταν μονο του ηταν με την ουρα μαζεμενη, στρεσαρισμενο συνεχεια... Σιγα σιγα αρχιζει κ αποκτα μια οικειοτητα με το χωρο, παιζει με οτι βρει γυρω γυρω αλλα συνεχιζει να τραβιεται οταν δοκιμαζω να τον χαιδεψω...
Δυο τρεις φορες που ηταν η κοπελια μαζι, δεν ειχε καμια διαφορα... Ειχαμε βαλει τα σκαμπο, καθομασταν, ερχοταν κοντα, αλλα δεν δεχοταν να απλωσουμε χερι... Στο χερι με λιχουδια, ερχεται, τρωει αλλα ξανατραβιεται πισω...
Ορεξη για φαγητο εχει αστείρευτη απο αυτα που βλεπω...
Σε αυτοκινητο αλλη μια φορα μπηκε στις δυο εβδομαδες που το εχω για να παει στον κτηνιατρο αλλα για συντομο διαστημα, δεν εκλαιγε, περισσοτερο φοβισμενο θα ελεγα ηταν....
Το κλαμα του τωρα που μεγαλωνει αρχιζει να ακουγεται λιγο, κυριως οταν τον ξαναβαζω στο σπιτι του και φευγω για λιγο χρονο...
Γενικα δεν ειναι αδιαφορος μαζι μου, οσο περπαταω ερχεται κοντα μου, με ακολουθει, αν κατσω θα φυγει θα ψαξει λιγο τον χωρο θα ξαναρθει θα κατσει ενα μετρο διπλα μου, θα ξαναφυγει, θα γυρισει οταν του σφυριξω κτλ... Δεν μου δειχνει οτι εχει αποστροφη προς εμενα, μου δειχνει οτι κραταει αμυνα...
Τον εχεις παρη αγγαλια καθολου να του κανη χαδια...το ιδιο μου εκανε και εμενα στην αρχη αρι αλλα οταν καταλαβε οτι τον αγαπαμε αλλαξε αμεσος ....τον ηχα δηπλα μου ομως πολλε; Ωρες κοιμομαστα στο καναπε μαζη...μετα σιγα σιγα πηγε στο σπητακι του χωρις κανενα προβλημα
Τον παίρνω αγκαλιά ναι, τον βάζω στα πόδια μου κ τον χαϊδεύω... Στην αρχή είναι στρεσαρισμενος κ μαζεύεται χωρίς να με κοιτάει, τις τελευταίες 2-3 φορές ωστόσο μετά από λίγη ώρα γυριζει μόνος του, ακουμπάει το κεφάλι του στο στήθος μου κ με κοιτάει στα μάτια... ηρεμεί....
Απλά επειδή κ όταν τον πιάνω για να τον βάλω στην αγκαλιά μου τον στρεσαρω κ δεν μου έχει ξανατυχει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν γι αυτό ρωτάω για να μην του ενισχύσω άθελά μου τη φοβία του...
Μην φοβασε σε λιγο θα αναζηταει την αγκαλια σου....εχεις ενα μικρο παιδι ετσι να του φερεσε να τον βαζεις αγγαλια να του μιλας ..για καπιο λογο στρεσαριστηκε μπορι και η αλαγη αυτη να το φοβησε
...υπομονη και αγαπη και για κανενα λογο φωνες...μεχρει να ερθει στα ισια του αυτο εκανα εγω αρι..
Αρη
Ειδικος δεν ειμαι φιλε μου αλλα με αυτα που μου λες και χωρις να χω οπτικη εικονα δεν βλεπω φοβιες στο κουταβακι
Απλα ειναι ευαισθητος χαρακτηρας και βιωνει πιο εντονα το σοκ αποχωρισμου
Θα γινει το σκυλι που αν κερδισεις την εμπιστοσυνη του θα κανει για σενα τα παντα αλλα θα ειναι απιστευτα δεμενο μαζι σου
Ειναι ο χαρακτηραα που δεν σηκωνει φωνες
Λειτουργει με το παραδειγμα και την ασφαλεια που περνει απο εσενα
Και θα πρεπει να προσεξεις ωστε να του τονωνεις πολυ μεχρι τους 18 μηνες την αυτοπεποιθηση αλλα και την πρωτοβουλια
Μολις νιωσει σιγουρια για κατι θα το κανει δικο του
Για παραδειγμα λογικα οταν σε μαθει θα νιωθει ανασφαλεια να σε χασει απο το βλεμα του σε ενα πυκνο περιβαλλον
Οχι λογο φοβιας. Λογο δεσιματος μαζι σου.
μολις καταλαβει ομως οτι και να σε χασει θα σε ξαναβρει τελος δεν θα το νιαζει
Θα ειναι υπακουο πολυ και θα εκτελει αριστα
Ειναι τα σκυλια που λεμε οτι ζουν και αναπνεουν για εμας
Πολυ νωρις να τα πω αυτα και στα λεω με επιφυλαξη χωρις να εχω εικονα αλλα αυτο εισπρατω απο τα λεγομενα σου
Μια χαρα θα ειναι πιστευω το κουταβακι
Δωσε του να νιωσει ασφαλεια και εμπιστοσυνη και θα σε λατρεψει
Να ξερεις οτι αυτοι οι χαρακτηρες μαθαινουν πολυ ευκολα και δυσκολα διεκδικουν την αρχηγια απο εσενα
Αντιθετα οσο νιωθουν να εχουν σωστο αρχηγο που τους δινει χαρα και εκτονωση μεσα απο σημασια και κυνηγι τοσο πιο καλα γινονται
Εχω δει τετοια σκυλακια σε χαρακτηρα να γινονται εξαιρερικοι κυνηγοι!
Ενα μαλιστα και ας ακουγεται αποστευτο ηταν ενα πουντλ!!!
Με το οποιο στην συνεχεια ο ιδιοκτητης δεν εχασε ποτε κτυπημενο θηραμα αλλα καρπωθηκε και θηραματα πολλα που του εβγαλε στην διαδρομη για το καρτερι του
Ειδικος δεν ειμαι φιλε μου αλλα με αυτα που μου λες και χωρις να χω οπτικη εικονα δεν βλεπω φοβιες στο κουταβακι
Απλα ειναι ευαισθητος χαρακτηρας και βιωνει πιο εντονα το σοκ αποχωρισμου
Θα γινει το σκυλι που αν κερδισεις την εμπιστοσυνη του θα κανει για σενα τα παντα αλλα θα ειναι απιστευτα δεμενο μαζι σου
Ειναι ο χαρακτηραα που δεν σηκωνει φωνες
Λειτουργει με το παραδειγμα και την ασφαλεια που περνει απο εσενα
Και θα πρεπει να προσεξεις ωστε να του τονωνεις πολυ μεχρι τους 18 μηνες την αυτοπεποιθηση αλλα και την πρωτοβουλια
Μολις νιωσει σιγουρια για κατι θα το κανει δικο του
Για παραδειγμα λογικα οταν σε μαθει θα νιωθει ανασφαλεια να σε χασει απο το βλεμα του σε ενα πυκνο περιβαλλον
Οχι λογο φοβιας. Λογο δεσιματος μαζι σου.
μολις καταλαβει ομως οτι και να σε χασει θα σε ξαναβρει τελος δεν θα το νιαζει
Θα ειναι υπακουο πολυ και θα εκτελει αριστα
Ειναι τα σκυλια που λεμε οτι ζουν και αναπνεουν για εμας
Πολυ νωρις να τα πω αυτα και στα λεω με επιφυλαξη χωρις να εχω εικονα αλλα αυτο εισπρατω απο τα λεγομενα σου
Μια χαρα θα ειναι πιστευω το κουταβακι
Δωσε του να νιωσει ασφαλεια και εμπιστοσυνη και θα σε λατρεψει
Να ξερεις οτι αυτοι οι χαρακτηρες μαθαινουν πολυ ευκολα και δυσκολα διεκδικουν την αρχηγια απο εσενα
Αντιθετα οσο νιωθουν να εχουν σωστο αρχηγο που τους δινει χαρα και εκτονωση μεσα απο σημασια και κυνηγι τοσο πιο καλα γινονται
Εχω δει τετοια σκυλακια σε χαρακτηρα να γινονται εξαιρερικοι κυνηγοι!
Ενα μαλιστα και ας ακουγεται αποστευτο ηταν ενα πουντλ!!!
Με το οποιο στην συνεχεια ο ιδιοκτητης δεν εχασε ποτε κτυπημενο θηραμα αλλα καρπωθηκε και θηραματα πολλα που του εβγαλε στην διαδρομη για το καρτερι του
Καλησπέρα Άρη!Καλορίζικο και καλότυχο! Ένα μεγάλο μείον δυστυχώς είναι η τελευταία σου πρόταση.Δεν ξέρεις που ήταν,πως ήταν και πως ήρθε!Γιατί;;;;Αλήθεια γιατί; Το άγχος αποχωρισμού είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που σίγουρα θα έχει το κουτάβι αλλά δεν ξέρουμε πως ήταν και πριν. Το άγχος μπορέι να κρατήσει μια εβδομάδα,δύο εβδομάδες ίσως και μήνα.Δεν εκφράζεται πάντα με τον προφανή τρόπο,δηλαδή δισταγμό ή φόβο. Μπορεί να μην τρώει ή να τρώει πολύ,μπορεί να είναι μαζεμένο ή μπορεί να είναι υπερκινητικό και αν κάνει στερεοτυπικές κινήσεις.Δεν έχει να κάνει με την φυλή ή ιδιαίτερου ψυχισμού, ο σκύλος σαν ζώο λειτουργεί έτσι. Δεν αρκεί η αγάπη με την ανθρώπινη έννοια ή οι αγκαλιές, οι σκύλοι δεν αγκαλιάζονται μεταξύ τους. Καλά κάνεις και ανησυχείς μήπως επιβραβεύεις το φόβο ή το δισταγμό,δεν λέω πως το κάνεις απλά το αναφέρω γιατί δείχνει ότι σκέφτεσαι πιο σωστά. πολλές φορές κάνουμε πράγμτα που θεωρούμε εμείς ότι είναι για καλό και τελικά καλύτερα να μην κάναμε τίποτα. Αν ήταν έτσι και πριν τότε υπάρχει θέμα χοντρό, αν όχι (που δεν το ξέρουμε) τότε είσαι εντάξει. Σκέψου ότι ακόμα και καλά να ήταν πριν,το πήρε κάποιος άγνωστος να το φέρει (και δεν ξέρουμε πως),μετά το πήρε ένας άλλος άγνωστος (εσύ) που είχε και έναν άλλο σκύλο και τον έβαλε σε ένα διαφορετικό μέρος από αυτό που είχε μάθει να μένει. Επίσης για αυτές τις συνθήκες οι δύο ώρες ίσως είναι λίγες ,όχι τόσο σαν διάρκεια αλλά σαν συχνότητα. Βέβαια αυτά είναι τα δεδεομένα οπότε με αυτά πορευόμαστε. Συγνώμη που το αναφέρω εδώ,αλλά να ξέρεις πως όλα αυτά με σωστή και υπευθυνη δουλειά του εκτροφέα απο πριν θα ήταν παιχνιδάκι να τα λύσεις,πολύ πιθανό να μην τα αντιμετώπιζες. Επειδή όμως δεν έχουμε όλες τις πληροφορίες,ουτε και εικόνα της συμπεριφοράς αυτής και απλά υποθέτουμε εγώ.....θα έκανα το εξής.Πρώτον δεν θα το σκεφτόμουν το θέμα αυτό όταν είμαι μαζί του,αν δεν ξεκινήσεις από αυτό του μεταφέρεις όλο σου το άγχος.Το κοιτάς αν θα φοβηθεί,αν θα διστάσει και στο τέλος πετυχαίνουμε αυτό που θέλουμε να αποφύγουμε. Θα αδιαφορούσα για το οτιδήποτε ,θα ήμουν μαζί του και οποτεδήποτε μου έδινε σημασία θα τον επιβράβευα με ένα πολύ ισχυρό κίνητρο. Στην δική σου περίπτωση εσύ ξέρεις τι του αρέσει περισσότερο,υποθέτω κάτι σε φαγητό.Όταν λέμε λιχουδιές....σε τέτοια κατάσταση δεν εννοούμε κροκέτες ή μπισκότα σκύλων..θέλουμε κάτι πολύ δυνατό,λουκανικάκια κομμένα ή κασέρι κομματάκια. Μπορεί την πρώτη φορά να αναζητήσει μια φορά,μπορει καμία να έρθει σε επαφή μαζί σου. Αν ακολουθήσεις την τακτική αυτή,ότι επιβραβεύεις την πρωτοβουλία του,τότε πολύ σύντομα θα βελτιωθεί θεωρώ. Σε όλα αυτά ο μεγαλύτερος παράγοντας είναι ο χαρακτήρας του σκύλου που αυτόν μόνο εσύ τον ξέρεις.Θελω μια κατευθυνση απο τους γνωστες αν είναι δυνατό...
Εδω και δυο βδομαδες εχω ενα σπρινγκερ στην κατοχη μου που μολις εκλεισε τους 3 μηνες...
Το θεμα που δεν ειχα ξανασυναντησει με κουταβι ειναι οτι ηταν πολυ στρεσαρισμενο και δεν ερχεται ακομα κοντα μου...
Με το επανιελ που εχω τρελαινεται, λες και ειναι η μανα του, οταν τα βγαζω μαζι παιζει συνεχεια μαζι του, είναι ηρεμο, ειναι κουταβι...
Τις πρωτες μερες δοκιμασα να το κραταω αγκαλια και να το ταιζω απο τα χερια μου αλλα ειδα οτι το στρεσαρα αρκετα...
Τις επομενες το εβγαζα μαζι με το επανιελ, εβαζα το γερο να καθεται διπλα μου και εκμεταλλευομουν την ηρεμια του κουταβιου για να το χαιδευω λιγο και να του δινω κανενα μεζε απο την χουφτα μου... Δεν εκανα πολλα πραγματα, απλα εβαζα το σκαμπο μου και καθομουν μαζι στο χωρο...
Δυο φορες που το εβγαλα σε ενα παρκακι ερχοταν μαζι μου, περπατουσε διπλα μου, καθοταν στα ποδια μου, σαν να ηξερε οτι ειμαι το μονο οικειο προσωπο σε ενα καινουργιο κοσμο...
Τις τελευταιες μερες φροντιζω να κρυβω το επανιελ και να καθομαι απλα μαζι του στο χωρό, του δινω καμια λιχουδια αλλά εξακολουθει να τραβιεται οταν απλωνω το χερι μου να το χαιδεψω... Δεν με δεχεται...
Σκεφτομαι οτι ειναι λαθος πλεον η τακτικη να το ταιζω απο το χερι μου γιατι μπορει να επιβραβευω το ¨φοβο¨ του με αυτο τον τροπο λειτουργοντας αντιθετα, εχει λογικη αυτο?
Πως να δοκιμασω να τον κερδισω κατα τη γνωμη σας?
Το σκυλι δεν μπορω να ξερω πως ήταν στο κουμασι του με τους ανθρωπους μιας κ ήταν μακρια κ δεν ειχα προσωπικη επαφη αλλά και ποσο φοβηθηκε την ανθρωπινη παρουσια κατα τη μεταφορα του απο τη μια ακρη της Ελλαδας στην αλλη....
Δεν δειχνει φοβικο γενικα, δειχνει στρεσαρισμενο στην ανθρωπινη παρουσια...
Καθε συμβουλη δεκτη, Ευχαριστω...
ΥΓ.Συγνώμη για την αργή τοποθέτηση μου αλλά ήμουν 4 μέρες χωρίς ρεύμα.
Ευχαριστω για το ενδιαφερον ολους,
Γιωργο θεωρητικα το κουταβι δεν ηταν ετσι πριν, ηταν μια χαρα με την οικογενεια του, λεω θεωρητικα γιατι με αυτο το δεδομενο κινουμαστε αφου δεν μπορουσα να εχω ο ιδιος επαφη...
Απο εκει κ περα, σταματησα να κανω οτιδηποτε και το παρατηρω απλα, κοιταω τι του αρεσει, ποτε στρεσαρεται κ ποτε οχι...
Αυτο που βλεπω σε μεγαλο βαθμο ειναι η ασφαλεια που νιωθει όταν βγαζω το επανιελ απο το κουμασι του, παιζει μαζι του, παιζει γενικα, ειναι χαρουμενο...
Σκεφτηκα λοιπον για λίγες μερες. ενω δεν τα εφερνα σε επαφη μαζι τους, μηπως ειναι καλυτερα να βγαζω το επανιελ που στα 15 του πλεον δεν εχει πολυ ορεξη για παιχνιδια με το κουταβι αλλα εχει πολυ ορεξη για αγκαλιες και χαδια με μενα και να μενω να το χαιδευω και να ασχολουμαι μαζι του μηπως κ με ¨απενοχοποιησει¨ και το μικρο στα ματια του πιο γρηγορα.... Το δοκιμασα εχθες μετα απο αρκετες μερες και για πρωτη φορα ειδα οτι το κουταβι ζηλευε που δεν ειχε ολη την προσοχη μου...
Που θα παει θα ¨σπασει¨ το τερατακι...
Εντωμεταξυ μου δειχνει οτι ειναι πανεξυπνο και ανυπομονω να κερδισω την εμπιστοσυνη του για να ξεκινησουμε σιγα σιγα και τα μαθηματα μιας κ για την ωρα δεν εχει κανενα νοημα αυτο....
Γιωργο θεωρητικα το κουταβι δεν ηταν ετσι πριν, ηταν μια χαρα με την οικογενεια του, λεω θεωρητικα γιατι με αυτο το δεδομενο κινουμαστε αφου δεν μπορουσα να εχω ο ιδιος επαφη...
Απο εκει κ περα, σταματησα να κανω οτιδηποτε και το παρατηρω απλα, κοιταω τι του αρεσει, ποτε στρεσαρεται κ ποτε οχι...
Αυτο που βλεπω σε μεγαλο βαθμο ειναι η ασφαλεια που νιωθει όταν βγαζω το επανιελ απο το κουμασι του, παιζει μαζι του, παιζει γενικα, ειναι χαρουμενο...
Σκεφτηκα λοιπον για λίγες μερες. ενω δεν τα εφερνα σε επαφη μαζι τους, μηπως ειναι καλυτερα να βγαζω το επανιελ που στα 15 του πλεον δεν εχει πολυ ορεξη για παιχνιδια με το κουταβι αλλα εχει πολυ ορεξη για αγκαλιες και χαδια με μενα και να μενω να το χαιδευω και να ασχολουμαι μαζι του μηπως κ με ¨απενοχοποιησει¨ και το μικρο στα ματια του πιο γρηγορα.... Το δοκιμασα εχθες μετα απο αρκετες μερες και για πρωτη φορα ειδα οτι το κουταβι ζηλευε που δεν ειχε ολη την προσοχη μου...
Που θα παει θα ¨σπασει¨ το τερατακι...
Εντωμεταξυ μου δειχνει οτι ειναι πανεξυπνο και ανυπομονω να κερδισω την εμπιστοσυνη του για να ξεκινησουμε σιγα σιγα και τα μαθηματα μιας κ για την ωρα δεν εχει κανενα νοημα αυτο....
ΑΡΗΗΗΗΗ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΟΥ ΓΙΝΕΙ...ολλο αγαπες