Αναγνώριση Μανιταριών

[yorgos]

Γιώργο, ευχαριστώ!

Όπως φαίνεται, έχουμε την τύχη να έχουμε έναν έγκριτο γνώστη του αντικειμένου που απαντάει άμεσα σε οποιοδήποτε ερώτημα.

Δυστυχώς, οι Ιταλοί, γνώριζαν της αξία τους δεκαετίες πριν, όταν εμείς δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξή τους. Και λέω δυστυχώς γιατί, αν και εκτιμώ πολλά στοιχεία των γειτόνων μας, είναι ένας λαός με μεγάλη ροπή στην υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Όπου πατήσουν οι Ιταλοί, ροφοί, μπεκάτσες, βότανα και μανιτάρια, κινδυνεύουν με εξαφάνιση! Ακόμα και ο Κελτεμλίδης αναφέρει στο βιβλίο του «ΤΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ» την καταστροφική τους δράση στο Γράμμο και το Βίτσι.

Γιάννη καλησπέρα, με την γνώση και το κέφι που έχει ο Τάσος βλέπω εφέτος να ασχολούμαστε συστηματικά κυρίως με τα μανιτάρια!
Όσο για τους Ιταλούς, δεν νομίζω ότι είμαστε καλύτεροι. Σε όλα όσα ανέφερες πολλοί δικοί μας, μόλις απέκτησαν τεχνογνωσία και μέσα (συνήθως από τους Ιταλούς) άρχισαν να φέρονται ληστρικά. Το σίγουρο είναι, ότι και να λέμε, ότι οι Ιταλοί μας έδωσαν όπλα, ψαροτούφεκα, σκυλιά, κ.λ.π. Στα μανιτάρια δε η κουλτούρα τους δεν χάθηκε ποτέ, σε αντιδιαστολή με την δική μας.

 

[Μονήρης]

Γιάννη η "πάθηση" αυτή είναι μιά μορφή επιμυκητίασης και οφείλεται στην υπερβολική υγρασία, που υπάρχει στο περιβάλλον που εμφανίζεται το καρπόσωμα. Ένας άλλος μύκητας δηλαδή προσβάλει το μανιτάρι και το αλλοιώνει κάνοντάς το μη εδώδιμο. Αλλοιώνεται χαρακτηριστικά και η μυρωδιά του βωλίτη μόλις προσβληθεί και είναι πραγματικά κρίμα να βρίσκεις ωραία καρποσώματα που τα πρόσβαλε ο hypomecys chryshospermus, όπως είναι το επιστημονικό του όνομα. Σε ξένες δημοσιεύσεις αναφέρεται σαν boletus eater fungus, δηλαδή ο βωλιτοφάγος μύκητας.

Τάσο, ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!

Η ευχαρίστηση με την οποία μεταδίδεις τις πολύτιμες γνώσεις σου, δεν δείχνει μόνο πόσο αγαπάς τη φύση αλλά και ότι αξίζεις να τρέφεσαι από αυτήν.

Είναι όντως πολύ κρίμα γιατί σε συγκεκριμένες περιοχές είναι αρκετά συχνό το φαινόμενο και πολύ απογοητευτικό, αφού, από πάνω δεν φαίνεται η προσβολή του καρποσώματος. Όπως φαίνεται όμως, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό.

Στα πρώτα στάδια μοιάζει με μορφολογική αλλοίωση των πόρων του βολίτη και στη συνέχεια εμφανίζονται οι καφετιές σταγόνες.

 

[Μονήρης]

Γιάννη καλησπέρα, με την γνώση και το κέφι που έχει ο Τάσος βλέπω εφέτος να ασχολούμαστε συστηματικά κυρίως με τα μανιτάρια!
Όσο για τους Ιταλούς, δεν νομίζω ότι είμαστε καλύτεροι. Σε όλα όσα ανέφερες πολλοί δικοί μας, μόλις απέκτησαν τεχνογνωσία και μέσα (συνήθως από τους Ιταλούς) άρχισαν να φέρονται ληστρικά. Το σίγουρο είναι, ότι και να λέμε, ότι οι Ιταλοί μας έδωσαν όπλα, ψαροτούφεκα, σκυλιά, κ.λ.π. Στα μανιτάρια δε η κουλτούρα τους δεν χάθηκε ποτέ, σε αντιδιαστολή με την δική μας.

Σωστά Γιώργο, συμφωνώ σε όλα. Άλλωστε, στα στοιχεία για τα οποία θαυμάζω τους Ιταλούς, ανήκουν και η εφευρετικότητά τους αλλά και η ικανότητα να υλοποιούν τις ιδέες τους. Όμως, βρε παιδί μου, κυνηγάνε και μαζεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο!...
Δυστυχώς κι εμείς, αγοράζουμε τα εργαλεία τους και υιοθετούμε τα κακά τους παραδείγματα.

Πάντως, αν πάνε καλά οι βροχές από εδώ και πέρα, σίγουρα θα ασχοληθούμε συστηματικά με τα μανιτάρια -και φέτος.

 

[Hawkeye]

Ευχαριστούμε κ.Τάσο για τις απίστευτες και αξιοζήλευτες γνώσεις σας και σύντομα θα σας χρειαστούμε για τυχόν αμφιβολίες και ό,τι άλλο προκύψει.Δεν είναι λίγο νωρίς για τα συγκεκριμένα η κάνω λάθος;

Χρήστο καλημέρα και καλή εβδομάδα. Να σε ενημερώσω ότι κανθαρέλλες έχω μαζέψει σε διάφορα σημεία της Ελλάδας μας από 2 Μαίου, έως και αρχές Ιανουαρίου. Δηλαδή τους 8 από τους 12 μήνες του έτους ανάλογα το δάσος την υγρασία κλπ. Οι περισσότεροι έχουν εικόνα από κάποιες συγκεκριμένες περιοχές που τις συναντούν συνήθως φθινόπωρο. Είναι όμως και καλοκαιρινή και φθινοπωρινή, ακόμα και χειμωνιάτικη σε κάποια σημεία στην Νότια Ελλάδα.

 

[Hawkeye]

Τάσο, ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!

Η ευχαρίστηση με την οποία μεταδίδεις τις πολύτιμες γνώσεις σου, δεν δείχνει μόνο πόσο αγαπάς τη φύση αλλά και ότι αξίζεις να τρέφεσαι από αυτήν.

Είναι όντως πολύ κρίμα γιατί σε συγκεκριμένες περιοχές είναι αρκετά συχνό το φαινόμενο και πολύ απογοητευτικό, αφού, από πάνω δεν φαίνεται η προσβολή του καρποσώματος. Όπως φαίνεται όμως, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό.

Στα πρώτα στάδια μοιάζει με μορφολογική αλλοίωση των πόρων του βολίτη και στη συνέχεια εμφανίζονται οι καφετιές σταγόνες.View attachment 16027

Καλημέρα Γιάννη, έτσι είναι όπως το γράφεις. Από πάνω "κούκλα" και από κάτω "πανούκλα"... Συχνά όταν τα βρίσκω σε αρχικό στάδιο προσβολής, κόβω και πετάω το μέρος εκείνο του μανιταριού που έχει προσβληθεί, τσεκάροντας και με την όσφρηση ότι δεν έχει "πάρει" μυρωδιά το υπόλοιπο και "σώζω" ένα μέρος του καρποσώματος. Καλές εξόδους και καλές συγκομιδές..αν βρέξει...

 

[pantelist]

με την γνώση και το κέφι που έχει ο Τάσος βλέπω εφέτος να ασχολούμαστε συστηματικά κυρίως με τα μανιτάρια!

Ετσι όπως πάει το κυνήγι από χρονιά σε χρονιά, θα το γυρίσουμε στα μανιτάρια!
Και για τους σκυλάδες υπάρχουν και οι τρούφες

 

[yorgos]

Καλημέρα Τάσο, είπες πολύ μεγάλη κουβέντα! "αν βρέξει".
Ειδικά εμείς που μένουμε σε ξηρές περιοχές, αν δεν προχωρήσει το Φθινόπωρο μανιτάρι δεν βλέπουμε!
Σε ευχαριστούμε, και ελπίζω να έχουμε μια καλή μανιταροχρονιά ...

 

[Hawkeye]

Γιώργο, ευχαριστώ!

Όπως φαίνεται, έχουμε την τύχη να έχουμε έναν έγκριτο γνώστη του αντικειμένου που απαντάει άμεσα σε οποιοδήποτε ερώτημα.

Δυστυχώς, οι Ιταλοί, γνώριζαν της αξία τους δεκαετίες πριν, όταν εμείς δεν γνωρίζαμε καν την ύπαρξή τους. Και λέω δυστυχώς γιατί, αν και εκτιμώ πολλά στοιχεία των γειτόνων μας, είναι ένας λαός με μεγάλη ροπή στην υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Όπου πατήσουν οι Ιταλοί, ροφοί, μπεκάτσες, βότανα και μανιτάρια, κινδυνεύουν με εξαφάνιση! Ακόμα και ο Κελτεμλίδης αναφέρει στο βιβλίο του «ΤΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ» την καταστροφική τους δράση στο Γράμμο και το Βίτσι.

Γιάννη καλημέρα. Όντως στην Ελλάδα είναι σχετικά πρόσφατη η ενασχόληση με τους μύκητες. Δυστυχώς δεν υπήρχε στο παρελθόν μανιταροπαιδεία, αλλά και ικανοποιητικές γνώσεις, ώστε να μεταδοθούν σε νεότερες γενιές από τους παλαιότερους. Στους πεισσότερους τόπους μάζευαν 1 το πολύ 2 είδη που γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν και τοπικές ονομασίες οι οποίες διέφεραν από άλλες περιοχές, ενώ αφορούσαν συχνά ίδια είδη. Έτσι υπήρχε σύγχηση η οποία λειτούργουσε αποτρεπτικά για τους πολλούς, αφού ήταν πάντα γνωστός ο υψηλός βαθμός επικινδυνότητας των δηλητηριωδών μανιταριών. Τα τελευταία 5 χρόνια, αυτό τείνει να αλλάξει, κυρίως λόγω των Μανιταροομάδων στο Φατσοβιβλίο οι οποίες οργανώνουν και αντίστοιχες εκδρομές με το αζημίωτο βέβαια,, αλλά και λόγω του ότι έχει αυξηθεί η ζήτηση για κατανάλωση άγριων μανιταριών και γενικότερα φυσικών αλλά και φυτικών τροφών από κάποιους συνανθρώπους μας.

 

[yorgos]

Ετσι όπως πάει το κυνήγι από χρονιά σε χρονιά, θα το γυρίσουμε στα μανιτάρια!
Και για τους σκυλάδες υπάρχουν και οι τρούφες

Καλημέρα Παντελή, μανιτάρια, ραδίκια , σαλιγγάρια κ.λ.π. όλα κυνήγι είναι και κυρίως φυσικές τροφές.

 

[Hawkeye]

Καλημέρα Τάσο, είπες πολύ μεγάλη κουβέντα! "αν βρέξει".
Ειδικά εμείς που μένουμε σε ξηρές περιοχές, αν δεν προχωρήσει το Φθινόπωρο μανιτάρι δεν βλέπουμε!
Σε ευχαριστούμε, και ελπίζω να έχουμε μια καλή μανιταροχρονιά ...

Επίσης Γιώργο μου. Όσο νωρίτερα βρέξει τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες να δούμε θερμόφιλα είδη, πριν η κάθοδος της θερμοκρασίας κάνει απαγορευτική την παρουσία τους στα ψηλά, όπου και συνήθως εμφανίζονται (τουλάχιστον αυτούς τους βιότοπους προτιμώ εγώ.).

 

[Hawkeye]

Νομίζω πως η κατανάλωση «αυγών» αμανίτη του φαλοειδή είναι η #1 αιτία θανάτων έμπειρων μανιταροσυλλεκτών.
Η υπερβολική εμπιστοσύνη στην εμπειρία μας είναι ένα ακόμη θανάσιμο αμάρτημα.

Μιας και αναφέραμε όμως τα καισαρικά, προσωπικά, τα βρίσκω πανέμορφα μανιτάρια αλλά εντελώς άνοστα. Εσείς; έχετε άλλη γνώμη;

Γιάννη ο καλύτερος τρόπος να γευτείς τα καισαρικά είναι carpaccio δηλαδή φρέσκα κομμένα σε φέτες, αφού τα αφήσεις σε λαδολέμονο.
Από εκεί και πέρα είναι καλά σε σούπες, σαν ποιό σκληρά που αντέχουν το μαγείρεμα εν αντιθέσει με άλλα πολύ ποιό ντελικάτα μανιτάρια.

 

[Hawkeye]

Ετσι όπως πάει το κυνήγι από χρονιά σε χρονιά, θα το γυρίσουμε στα μανιτάρια!
Και για τους σκυλάδες υπάρχουν και οι τρούφες

Καλημέρα Παντελή. Μεγάλο κεφάλαιο και οι τρούφες. Υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι που καταφέρνουν και μαζεύουν τρούφες και χωρίς σκύλο....Ξέρω ότι ακούγεται τρελλό αλλά φυσικά μιλάμε για 2-3 ανθρώπους στην Ελλάδα και για μικρές ποσότητες για προσωπική κατανάλωση. Οι "τρουφάδες" είναι μία κατηγορία από μόνοι τους και είναι και σχετικά μικρός ο αριθμός τους Πανελλάδικά. Καμμιά 50αριά άνθρωποι με μεράκι και πολλές ώρες εκπαίδευσης στα ζώα τους.

 

[Vasilis]

Να κάνω μια ερώτηση. Ισχύει αυτό που λένε ότι ένα είδος μανιταριού μπορεί να είναι υγιές αν το βρεις πχ στην Εύβοια αλλά δηλητηριώδες αν το βρεις στην Πελοπόννησο; (τυχαίες οι περιοχές)

 

[yorgos]

Να κάνω μια ερώτηση. Ισχύει αυτό που λένε ότι ένα είδος μανιταριού μπορεί να είναι υγιές αν το βρεις πχ στην Εύβοια αλλά δηλητηριώδες αν το βρεις στην Πελοπόννησο; (τυχαίες οι περιοχές)

Βασίλη καλό απόγευμα, δεν ισχύει κάτι τέτοιο σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει. Αυτό που σίγουρα ισχύει είναι, ότι κάποια είδη είναι επικίνδυνα ( δηλητηριώδη ή παραισθησιογόνα ) σε όποιο τόπο και αν βρεθούν. Αν οι κάτοικοι μιας περιοχής που καταναλώνουν ένα ακίνδυνο είδος της περιοχής τους, χωρίς να μπορούν να κάνουν πραγματική αναγνώριση του είδους, ενδέχεται να βρούν σε άλλη περιοχή κάποιο που του μοιάζει αλλά είναι επικίνδυνο και να το συλλέξουν. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κάποιος να αναγνωρίζει ένα φαγώσιμο είδος χωρίς να το μπερδεύει με άλλα, καθώς και να αναγνωρίζει τους "σωσίες" του. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αργά ή γρήγορα θα κάνει το λάθος, ποιό εύκολα σε άγνωστη ή διαφορετική περιοχή από αυτήν που το μάζευε, μαζεύοντας έναν "σωσία" που δεν γνώριζε καν την ύπαρξή του.

 

[yorgos]

Βασίλη καλό απόγευμα, δεν ισχύει κάτι τέτοιο σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει. Αυτό που σίγουρα ισχύει είναι, ότι κάποια είδη είναι επικίνδυνα ( δηλητηριώδη ή παραισθησιογόνα ) σε όποιο τόπο και αν βρεθούν. Αν οι κάτοικοι μιας περιοχής που καταναλώνουν ένα ακίνδυνο είδος της περιοχής τους, χωρίς να μπορούν να κάνουν πραγματική αναγνώριση του είδους, ενδέχεται να βρούν σε άλλη περιοχή κάποιο που του μοιάζει αλλά είναι επικίνδυνο και να το συλλέξουν. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κάποιος να αναγνωρίζει ένα φαγώσιμο είδος χωρίς να το μπερδεύει με άλλα, καθώς και να αναγνωρίζει τους "σωσίες" του. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αργά ή γρήγορα θα κάνει το λάθος, ποιό εύκολα σε άγνωστη ή διαφορετική περιοχή από αυτήν που το μάζευε, μαζεύοντας έναν "σωσία" που δεν γνώριζε καν την ύπαρξή του.

Χα χα διάβασα πάλι τώρα τι έχω γράψει και δεν το κατάλαβα ούτε εγώ! (η σύνταξη είναι λάθος). Ξαναγράφω λοιπόν διορθωμένες τις ασύντακτες προτάσεις.
Αυτοί που καταναλώνουν ένα ακίνδυνο είδος της περιοχής τους, χωρίς να μπορούν να κάνουν πραγματική αναγνώριση του είδους, ενδέχεται να βρούν σε άλλη περιοχή, ένα άλλο είδος παρόμοιο "σωσία" επικίνδυνο, και να το συλλέξουν. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κάποιος να αναγνωρίζει ένα φαγώσιμο είδος χωρίς να το μπερδεύει με άλλα, καθώς και να γνωρίζει και να ταυτοποιεί τους "σωσίες" του. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αργά ή γρήγορα θα κάνει το λάθος. Σε άγνωστη περιοχή το λάθος γίνεται ευκολότερα, όταν βρεθεί ο "σωσίας" που τον βλέπει ο συλλέκτης πρώτη φορά και αγνοεί την ύπαρξή του.

 

[POSEIDON]

Καλημέρα Παντελή, μανιτάρια, ραδίκια , σαλιγγάρια κ.λ.π. όλα κυνήγι είναι και κυρίως φυσικές τροφές.

Το καλο με αυτά τα είδη είναι ότι δεν ζορίζεσαι τι ...τσοκ ή φυσίγγι θα διαλέξεις ή τι προσκόπευση θα βάλεις.
Εγω είμαι περίφανος με τα ποσοστά επιτυχίας μου!!!!
Το ίδιο καλός (Όσο και ...μετριόφρονων!!!) ειμαι και στην θάλασσα
με τους αχινούς

 

[Hawkeye]

Να κάνω μια ερώτηση. Ισχύει αυτό που λένε ότι ένα είδος μανιταριού μπορεί να είναι υγιές αν το βρεις πχ στην Εύβοια αλλά δηλητηριώδες αν το βρεις στην Πελοπόννησο; (τυχαίες οι περιοχές)

Βασίλη μου κατηγορηματικά όχι. Αυτό όμως που θέλει πάντα προσοχή, είναι να μην μαζεύουμε εδώδιμα μανιτάρια, από περιοχές που υπάρχει περιβαλλοντική επιβάρυνση, γιατί οι μύκητες έχουν την τάση να απορροφούν συστατικά από το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσονται.
Αν σε αυτό υπάρχει περιβαλλοντική επιβάρυνση τότε και οι μύκητες που θα εμφανιστούν θα έχουν τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις.
Σας θυμίζω το Τσερνομπίλ και την έκλυση ραδιενέργειας η οποία έφτασε και στην Ελλάδα. Σας ενημερώνω ότι τότε μετά τις βροχές που έπεσαν στην Βόρεια Ελλάδα είχαν σταλεί δείγματα μανιταριών για έλεγχο και διαπιστώθηκε η ύπαρξη ποσοτήτων ραδιενεργού καισίου σε αυτά εξαιτίας του. Μιλώ βέβαια για εδώδιμα είδη όπως οι κορυφαίοι βωλίτες που σας ανέφερα σε προηγούμενα πόστ. Άρα είναι πολύ σημαντικό, να μαζεύουμε μανιτάρια από περιοχές με την μικρότερη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση.

 

[Vasilis]

Βασίλη καλό απόγευμα, δεν ισχύει κάτι τέτοιο σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει. Αυτό που σίγουρα ισχύει είναι, ότι κάποια είδη είναι επικίνδυνα ( δηλητηριώδη ή παραισθησιογόνα ) σε όποιο τόπο και αν βρεθούν. Αν οι κάτοικοι μιας περιοχής που καταναλώνουν ένα ακίνδυνο είδος της περιοχής τους, χωρίς να μπορούν να κάνουν πραγματική αναγνώριση του είδους, ενδέχεται να βρούν σε άλλη περιοχή κάποιο που του μοιάζει αλλά είναι επικίνδυνο και να το συλλέξουν. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κάποιος να αναγνωρίζει ένα φαγώσιμο είδος χωρίς να το μπερδεύει με άλλα, καθώς και να αναγνωρίζει τους "σωσίες" του. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αργά ή γρήγορα θα κάνει το λάθος, ποιό εύκολα σε άγνωστη ή διαφορετική περιοχή από αυτήν που το μάζευε, μαζεύοντας έναν "σωσία" που δεν γνώριζε καν την ύπαρξή του.

Χα χα διάβασα πάλι τώρα τι έχω γράψει και δεν το κατάλαβα ούτε εγώ! (η σύνταξη είναι λάθος). Ξαναγράφω λοιπόν διορθωμένες τις ασύντακτες προτάσεις.
Αυτοί που καταναλώνουν ένα ακίνδυνο είδος της περιοχής τους, χωρίς να μπορούν να κάνουν πραγματική αναγνώριση του είδους, ενδέχεται να βρούν σε άλλη περιοχή, ένα άλλο είδος παρόμοιο "σωσία" επικίνδυνο, και να το συλλέξουν. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί κάποιος να αναγνωρίζει ένα φαγώσιμο είδος χωρίς να το μπερδεύει με άλλα, καθώς και να γνωρίζει και να ταυτοποιεί τους "σωσίες" του. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αργά ή γρήγορα θα κάνει το λάθος. Σε άγνωστη περιοχή το λάθος γίνεται ευκολότερα, όταν βρεθεί ο "σωσίας" που τον βλέπει ο συλλέκτης πρώτη φορά και αγνοεί την ύπαρξή του.

Γιώργο σε κατάλαβα και την πρώτη φορά.

Βασίλη μου κατηγορηματικά όχι. Αυτό όμως που θέλει πάντα προσοχή, είναι να μην μαζεύουμε εδώδιμα μανιτάρια, από περιοχές που υπάρχει περιβαλλοντική επιβάρυνση, γιατί οι μύκητες έχουν την τάση να απορροφούν συστατικά από το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσονται.
Αν σε αυτό υπάρχει περιβαλλοντική επιβάρυνση τότε και οι μύκητες που θα εμφανιστούν θα έχουν τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις.
Σας θυμίζω το Τσερνομπίλ και την έκλυση ραδιενέργειας η οποία έφτασε και στην Ελλάδα. Σας ενημερώνω ότι τότε μετά τις βροχές που έπεσαν στην Βόρεια Ελλάδα είχαν σταλεί δείγματα μανιταριών για έλεγχο και διαπιστώθηκε η ύπαρξη ποσοτήτων ραδιενεργού καισίου σε αυτά εξαιτίας του. Μιλώ βέβαια για εδώδιμα είδη όπως οι κορυφαίοι βωλίτες που σας ανέφερα σε προηγούμενα πόστ. Άρα είναι πολύ σημαντικό, να μαζεύουμε μανιτάρια από περιοχές με την μικρότερη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση.

Σας ευχαριστώ και τους δύο για τις απαντήσεις σας.

 

[PredatoZ]

Βασίλη μου κατηγορηματικά όχι. Αυτό όμως που θέλει πάντα προσοχή, είναι να μην μαζεύουμε εδώδιμα μανιτάρια, από περιοχές που υπάρχει περιβαλλοντική επιβάρυνση, γιατί οι μύκητες έχουν την τάση να απορροφούν συστατικά από το περιβάλλον στο οποίο αναπτύσσονται.
Αν σε αυτό υπάρχει περιβαλλοντική επιβάρυνση τότε και οι μύκητες που θα εμφανιστούν θα έχουν τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις.
Σας θυμίζω το Τσερνομπίλ και την έκλυση ραδιενέργειας η οποία έφτασε και στην Ελλάδα. Σας ενημερώνω ότι τότε μετά τις βροχές που έπεσαν στην Βόρεια Ελλάδα είχαν σταλεί δείγματα μανιταριών για έλεγχο και διαπιστώθηκε η ύπαρξη ποσοτήτων ραδιενεργού καισίου σε αυτά εξαιτίας του. Μιλώ βέβαια για εδώδιμα είδη όπως οι κορυφαίοι βωλίτες που σας ανέφερα σε προηγούμενα πόστ. Άρα είναι πολύ σημαντικό, να μαζεύουμε μανιτάρια από περιοχές με την μικρότερη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση.

Έχω πάει να μαζέψω και έχω βρει σκουριασμένους κάλυκες δίπλα....Φυσικά τους μάζεψα και καλό είναι να τους μαζεύουμε όλοι γιατί είτε μανιτάρια είτε χόρτα και γενικά για την φύση.Σέβας.

 

[Hawkeye]

Agaricus Urinascens.
Καλημέρα συνάδελφοι. Θα αναφερθώ σε ένα υπέροχο άγριο αγαρικό που όλοι οι μανιταροκυνηγοί το θέλουν στο καλάθι τους. Τα αγαρικά είναι μεγάλη οικογένεια και επειδή κάποια από αυτά δεν είναι εδώδιμα θέλουν εμπειρία στην συλλογή τους. Το ποιό εύκολο να μάθουν οι άπειροι συλλέκτες ίσως είναι αυτό.
Ξεκίνησα με την λατινική του ονομασία. Το αγαρικό το ούροσμο, το οποίο το συναντάμε σε ορεινά λειβάδια , στα οποία υπάρχει κτηνοτροφία. Είναι μεγαλόσωμο μανιτάρι και μπορεί να φτάσει σε εντυπωσιακά μεγέθη. Προσβάλεται και αυτό από προνύμφες εντόμων, όπως όλα σχεδόν τα νόστιμα μανιτάρια. Μυρίζει γλυκάνισο. Ειδικά σε νεαρά καρποσώματα το άρωμα είναι έντονο. Καθώς ωριμάζει η μυρωδιά θυμίζει ούρα ζώου και από εκεί προέρχεται και το όνομά του - ούροσμο. Η μυρωδιά και το μέγεθος είναι κύρια χαρακτηριστικά αναγώρισης. Στις φωτογραφίες βλέπετε τα διαφορετικά μεγέθη ανάλογα με την χρονική στιγμή. Από το πρωτοεμφανιζόμενο καρπόσωμα έως και την πλήρη ανάπτυξη . Από τα μανιτάρια που γεμίζουν γρήγορα τα καλάθια και την καρδιά.