(συνέχεια από το προηγούμενο)
11. Μηχανισμοί των όπλων – μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα
Στα μονόκαννα και στα δίκαννα (πλαγιόκαννα και αλληλεπίθετα), έχουμε τρεις βασικούς τύπους μηχανισμών. Μηχανισμούς με ολόκληρες φωτιές, μηχανισμούς με μισές φωτιές και μηχανισμούς επί σκανδάλης. Αγγλιστί έχουμε sidelocks, boxlocks και blitz αντίστοιχα.
Σαν γενικό κανόνα, το πολύ ψηλό κατασκευαστικό κόστος των απαράμιλλων όπλων με ολόκληρες φωτιές, υπαγορεύει να προτιμήσουμε (αν δεν διαθέτουμε μεγάλο ποσό) ένα κορυφαίο boxlock από ένα φτηνό sidelock, ενώ το blitz αποτελεί πάντα τον αδιαμφισβήτητο «τρίτο δρόμο».
Στα αυτογεμή (καραμπίνες) έχουμε μηχανισμούς ελατηρίου, αερίων και αδρανείας, με πιο σύγχρονους τους δύο τελευταίους. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, την επιλογή μας εδώ πρέπει να κατευθύνουν δύο παράγοντες: το σωματικό μας βάρος και η επιμέλειά μας. Γιατί το σύστημα αερίων παρουσιάζει το πιο μειωμένο λάκτισμα, αλλά απαιτεί συχνό καθαρισμό και επιμελή συντήρηση.
Αρμόζει λοιπόν σε επιμελείς κυνηγούς με μεγάλη αδράνεια σώματος (βάρος), που καταπονούνται ιδιαίτερα από το λάκτισμα. Αντίθετα το σύστημα αδρανείας παρουσιάζει λίγο μεγαλύτερο λάκτισμα, δεν απαιτεί όμως το ίδιο συχνή συντήρηση. Ταιριάζει λοιπόν σε αμελείς κυνηγούς, σε κυνηγούς μικρού σωματικού βάρους και σε κυνηγούς σκύλου φέρμας.
12. Τύποι όπλων και θηράματα
Η επιλογή του όπλου γίνεται με πολλές παραμέτρους και κριτήρια. Σημαντικότερη παράμετρος είναι συνήθως το θήραμα που προτιμάμε. Πρέπει λοιπόν να θυμόμαστε:
α. Το πλαγιόκαννο δίκαννο παραμένει το ιδανικό, παραδοσιακό όπλο για θηράματα που απαιτούν γρήγορη επώμιση και βολή, κυρίως εδαφόβια θηράματα, όπως η μπεκάτσα ή το ορτύκι.
β. Το αλληλεπίθετο δίκαννο είναι το όπλο που ταιριάζει σε θηράματα που απαιτούν ακρίβεια σκόπευσης και κυνηγιώνται συνήθως σε καρτέρι, όπως το τρυγόνι ή η τσίχλα.
γ. Το αυτογεμές (καραμπίνα) είναι το όπλο που δικαιολογεί την ύπαρξή του σε θηράματα που απαντώνται σπάνια και συνήθως σε μεγάλα κοπάδια, όπως οι φάσσες ή τα παπιά. Εκεί δηλαδή που αξίζει να ανεχτούμε όλα τα μειονεκτήματα ενός αυτογεμούς, για την ανεκτίμητη «τρίτη δυνατότητα» βολής.
13. Εύχρηστα και δύσχρηστα λειόκαννα
Ένας παράγοντας που συχνά αγνοούμε στην επιλογή κυνηγετικού όπλου είναι η ευχρηστία. Και όμως συχνά ένα δύσχρηστο όπλο μας δημιουργεί αρνητικά εξαρτημένα αντανακλαστικά, ή μας ταλαιπωρεί σε απίστευτο βαθμό. Η ευχρηστία ενός όπλου αφορά κυρίως δύο τομείς.
Ο πρώτος έχει να κάνει με την εύκολη γόμωση και απογόμωση του όπλου. Πολλά δίκαννα, ιδιαίτερα αυτά που χαρακτηρίζονται «όπλα αρχαρίων» (starter guns), αποκαλύπτουν οριακά όταν ανοίγουν τις θαλάμες τους, κάνοντας προβληματική τη γόμωσή τους. Ακόμα μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα με κάποια πολύπλοκα αυτογεμή (καραμπίνες). Ο δεύτερος τομέας αφορά την εύκολη αποσυναρμολόγηση και συναρμολόγηση του όπλου, μετά το κυνήγι. Η δύσκολη αποσυναρμολόγηση γίνεται συχνά αιτία πλημμελούς συντήρησης του όπλου, ακόμα και από ιδιαίτερα επιμελείς κυνηγούς.
14. Ποιοτικά χαρακτηριστικά των λειόκαννων
Πολλές υποκειμενικές διατυπώσεις γίνονται από κυνηγούς καθημερινά, σε σχέση με την απάντηση στο ερώτημα «τι είναι καλό όπλο;».
Η συντριπτική πλειοψηφία των συγγραφέων, ιστορικών και τεχνικών του λειόκαννου, έχει προ πολλού συμφωνήσει στην απάντηση. «Καλό όπλο είναι εκείνο που ο μηχανισμός του και όλα τα μέρη του έχουν τέλεια λείανση και εφαρμογές, ώστε να μειώνονται οι τριβές και να ελαχιστοποιούνται οι φθορές του».
Όλα αυτά βέβαια με την προϋπόθεση της επιμελούς και συστηματικής συντήρησης του όπλου, μετά από κάθε κυνηγετική έξοδο. Και είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε τα ποιοτικά κριτήρια ενός όπλου, για να έχουμε ένα σαφή μπούσουλα στην έρευνά μας, οποιασδήποτε οικονομικής κατηγορίας όπλο και αν έχουμε αποφασίσει να ψάξουμε.
15. Η ποιότητα των κατανομών
Πολλοί αξιολογούν την απόδοση της κάννης του όπλου τους από το δραστικό βεληνεκές της, ακριβέστερα από τη συγκέντρωση ή τη διασπορά που δίνει αυτή η κάννη. Στην πραγματικότητα η αξιολόγηση μίας κάννης γίνεται από το βαθμό ισοκατανομής των σκαγιών, όταν βάλλεται ένα ποιοτικό φυσίγγι από την κάννη αυτή. Η συγκέντρωση και η διασπορά επιλέγονται από τη σύσφιξη της κάννης. Η ισοκατανομή των σκαγιών όμως αποτελεί το κύριο και αδιαμφισβήτητο ποιοτικό χαρακτηριστικό μίας κάννης.
16. Η ραχιαία διαμόρφωση του λειόκαννου
Ένας παράγοντας που ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει αναφερθεί, αλλά διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην εξοικείωσή μας με το όπλο, είναι η ραχιαία διαμόρφωσή του. Ως «ραχιαία διαμόρφωση» καλούμε καταχρηστικά ότι βλέπει το μάτι μας στη φάση της επώμισης και όταν είμαστε πλέον επωμισμένοι. Ο τύπος της ρίγας λοιπόν (κοίλη χωνευτή, υπερυψωμένη αεριζόμενη, αγγλικού τύπου, ή τύπου Churchill) διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και στην εξοικείωσή μας με το όπλο και στην ψυχολογία μας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη γωνιώδη ή κυρτή διαμόρφωση του πίσω ραχιαίου τμήματος των αυτογεμών. Ως απόδειξη αρκεί να καταμετρήσει κανείς τους κυνηγούς που προσαρμόστηκαν στην απότομη γωνία μίας ιστορικής Browning Auto 5, και στη δυσκολία τους να προσαρμοστούν κατόπιν σε οποιοδήποτε άλλο όπλο.
17. Τύποι κοντακιών (επιλογή και τρόποι επώμισης)
Οι τύποι του κοντακιού (αγγλέ, πιστολέ και ντεμί πιστολέ) υπαγορεύονται από τον τύπο του όπλου, αλλά και από τις συνήθειες επώμισης του κυνηγού. Ένα δισκάνδαλο όπλο διευκολύνεται πολύ στη χρήση του αν διαθέτει ένα αγγλέ κοντάκι. Αντίθετα σε ένα μονοσκάνδαλο όπλο η ύπαρξη αγγλέ κοντακιού θεωρείται παράταιρη.
Όσο για τη στάση του σώματος, η αγγλική σχολή πρεσβεύει ότι το αγγλέ κοντάκι αναγκάζει τον αγκώνα του χεριού που τραβάει τη σκανδάλη, να βρεθεί σε σαφώς ψηλότερη (οριζόντια) θέση. Αυτό συνηθίζεται δύσκολα, αλλά στη συνέχεια υποβοηθά σημαντικά τη σωστή παρακολούθηση του στόχου (σουίνγκ).
18. Επικίνδυνες (οξειδωτικές) ουσίες για το όπλο
Η σωστή προστασία του όπλου εξαρτάται, όχι τόσο από τον περιστασιακό διεξοδικό καθαρισμό του, όσο από την άμεση λίπανση και καθαρισμό του αμέσως μετά από κάθε χρήση. Η παραμονή των οξειδωτικών κατάλοιπων της πυρίτιδας στο εσωτερικό της κάννης, δεν αντισταθμίζεται με εξαιρετικά επιμελές καθάρισμα λίγες μέρες μετά το κυνήγι.
Σημαντικό εδώ είναι να γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερα επικίνδυνες συνθήκες για το όπλο μας, που δρομολογούν άμεσες και ταχέως εξελισσόμενες οξειδωτικές αντιδράσεις. Τέτοιες συνθήκες είναι η επαφή του όπλου με το αίμα των θηραμάτων, το χυμό εσπεριδοειδών, το ρετσίνι των αλμυρικιών, τον ιδρώτα του σώματος, το θαλασσινό και κυρίως το υφάλμυρο νερό.
19. Καθάρισμα και σωστή συντήρηση του όπλου
Ο σωστός καθαρισμός του όπλου αφορά πρωτίστως τα σημεία του όπλου που δεν είναι άμεσα εμφανή. Πρακτικά αφορά κυρίως το εσωτερικό των καννών. Ο σωστός καθαρισμός προϋποθέτει 15 λεπτά τουλάχιστον επίδρασης ενός ποιοτικού καθαριστικού και λιπαντικού μέσου, στο εσωτερικό της κάννης. Στη συνέχεια τρίψιμο με χαλκόβουρτσα (και ποτέ με ατσάλινο σπιράλ βουρτσάκι), καθάρισμα των αποδομημένων κατάλοιπων με πανάκι ή χαρτί και τέλος λίπανση του όπλου με το ίδιο καθαριστικό και λιπαντικό υγρό ή με σκέτο λιπαντικό.
Εξωτερικά αρκεί απαλό τρίψιμο των μεταλλικών τμημάτων και πρόνοια για να παραμείνει μετά τον καθαρισμό ένα λεπτό φιλμ λιπαντικού στην επιφάνεια που καθαρίστηκε. Προσοχή χρειάζεται για να αποφεύγεται πάντα η επαφή καθαριστικών και λιπαντικών υγρών με τα ξύλινα μέρη του όπλου, που αποδεικνύονται συχνά ευάλωτα σε τέτοιες επιδράσεις.
20. Ιδανικές συνθήκες αποθήκευσης για λειόκαννα
Οι ιδανικές συνθήκες αποθήκευσης ενός όπλου είναι χωρίς θήκη, σε ένα όσο γίνεται ξηρό, ξύλινο ντουλάπι και με την κάννη του όπλου στραμμένη προς τα κάτω. Έτσι προστατεύουμε το όπλο από την υγρασία που τυχόν περιέχει η θήκη του, από τους υδρατμούς που δημιουργούν οι αυξομειώσεις της θερμοκρασίας σε κάποιες πλαστικές θήκες, κυρίως όμως προστατεύουμε τα ξύλινα μέρη του όπλου από περίσσιες λιπαντικού στην κάννη.
Εννοείται ότι το ντουλάπι που θα επιλέξουμε για τη φύλαξη του όπλου μας πρέπει να μην είναι προσβάσιμο σε τρίτους και καλού – κακού να μην έχει ποτέ μέσα πυρομαχικά.
Πηγή: Χ. Χατζιώτης, 2010, τεύχος Ιανουαρίου, περιοδικό ΚΥΝΗΓΟΣ & ΦΥΣΗ
...και..
Ωραίος τύπος ο ΧΑΤΖΙΩΤΗΣ και ο μεγαλύτερος συλλέκτης κυνηγετικών στην Ελλάδα!!!
Με βάσει το 12.. λεει για φερμα θες πλαγιοκαννο...
Δεν τα μπορώ με τίποτα αυτά τα τσιαγκρια.