Σοβαρά τώρα ...
όλοι οι μηχανισμοί έχουν κάποιες προδιαγραφές αντοχής.
Αν τις ξεπεράσεις αρχίζουν τα προβλήματα ... μερικά αμέσως, άλλα μετά από καιρό.
Με τα CAD προγράμματα μπορείς να δεις ακριβώς πως συμπεριφέρονται και τι στρες τρώνε τα μέταλλα κατά την τουφεκιά.
Γίνεται προσομοίωση της τουφεκιάς σε υπολογιστές.
Τι κερδίζουμε και τι χάνουμε ...
Κερδίζουμε βάρος γιατί σε κάποιο σημείο που δεν χρειάζεται μέταλλο το "τρώνε" ενώ σε άλλα σημεία προσθέτουν.
Παλιότερα τα προϊόντα ήταν πιο "γαϊδουρινά" διότι δεν υπήρχε η δυνατότητα προσομοίωσης.
Χώσε χοντρό μέταλλο για να μην πάθει ποτέ τίποτα.
Αυτό όμως δεν ήταν προς το συμφέρον των εταιριών και ήταν σπατάλη πρώτων υλών !!!
Τα προϊόντα πρέπει να χαλάνε ή να λήγει η υποστήριξη με ανταλλακτικά ώστε να ξαναγοράζεις.
Έτσι κάπως παίζεται το παιχνίδι.
Αν έβγαζες 600m/s σε γόμωση 50γρ και αυτό ήταν ασφαλές για το όπλο (που δεν είναι) και πούπουλο,
κανένας δεν θα γούσταρε την ανάκρουση.
Αυτή είναι αναγκαίο κακό.
Μερικές φορές, σε μορφή πλάκας, λέω και εγώ διάφορα για την ανάκρουση ...
Το θέμα είναι πρακτικό, με 3 φυσίγγια την ημέρα όλοι μπορούμε να αντέξουμε ανάκρουση.
Με 100 φυσίγγια σε 2 ώρες όχι.
Η ανάκρουση επίσης δημιουργεί περισσότερα προβλήματα επαναφοράς του όπλου για την δεύτερη βολή.
Ίσως και ασυναίσθητο φόβο στο τράβηγμα της σκανδάλης, αλλά αυτό συνηθίζεται ...