Ζω λοιπον σαν να μην με αφορα πραγματικα ο κοσμος , και τον παρατηρω απο αποσταση , αυτο απο ενος ετους που με θυμαμαι. Ακουγεται εγωιστικο αλλα ετσι βλεπω πολυ καθαρα τα πραγματα , αλλα το πληρωνω με εσωτερικη υπαρξιακη μοναξια.
Ειναι η σταση των συγγραφεων γενικα, που καθονται και παρατηρουν τον κοσμο , και αυτο τους γεμιζει (και κατακλυζει) ολοκληρη τη ζωη τους.
Ειναι ο Κυνισμος μια απο τις φιλοσοφικες τασεις της Αρχαιας Ελλαδας , απλα σημερα πηρε κακη εννοια η λεξη.
Ρε μάγκα, έχεις θάρρος για να κάνεις δημόσια μια τέτοια κατάθεση ψυχής.
Πόσο θάρρος απαιτείται για να δηλώσεις οπαδός της κυρίαρχης ομάδας και να αναφέρεις δυο-τρία διάσημα ονόματα κοινής αποδοχής;
Πόσο θάρρος απαιτείται για να δηλώνεις θιασώτης του εκάστοτε κατεστημένου και να το εξυμνείς μέχρι αυτό να αλλάξει (από κάποιους άλλους); να αναπαράγεις τη ρητορική του σαν φερέφωνο, για όσο αυτή το εξυπηρετεί, και ν’ αντανακλάς την αίγλη του για δική σου λάμψη;
Πόσο θάρρος απαιτείται να συμμερίζεσαι την επικρατούσα άποψη κρύβοντας τη δική σου αν δεν ταυτίζεται με αυτή; ν’ απορρίπτεις οποιαδήποτε ανεξάρτητη κι εναλλακτική μέχρι αυτή να επικρατήσει;
Πόσο θάρρος απαιτείται να τάσσεσαι πρόθημα με τον ισχυρότερο και να υπερασπίζεσαι ανοιχτά το δίκιο του, αρνούμενος οποιαδήποτε δική σου ηθική; πόσο λογικό είναι μια χώρα της ανατολικής Μεσογείου να είναι μέλος ενός συμφώνου του βόρειου Ατλαντικού;
Πόσο θάρρος απαιτείται να προσαρμόζεσαι άκριτα, άμεσα κι απόλυτα σε κάθε πτυχή της τρέχουσας κατάστασης ώστε ν’ αποφύγεις οποιαδήποτε τριβή και κόστος στο να τη διαμορφώσεις, με έναν και μοναδικό σκοπό: να επιβιώσεις;
Πόσο θάρρος απαιτείται να γίνεσαι Εφιάλτης για κάθε Ξέρξη και προδότης σε κάθε MATRIX;
Κωστή,
Είναι άλλο πράγμα η αποστασιοποίηση κι άλλο η αποξένωση.
Είναι άλλο πράγμα η απάθεια κι άλλο η αναισθησία.
Είναι άλλο πράγμα ο Κυνισμός κι άλλο ο Αυτισμός. Τα σχόλιά σου είναι όντως κυνικά αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σε κάνει Κυνικό αλλά ούτε και φιλόσοφο. Η λεπτομερής παρατήρηση στοιχείων ενός αντικειμένου με την παράλληλη αδιαφορία για το ίδιο το αντικείμενο, παραπέμπει σε γνωστή διαταραχή, και όχι σε φιλοσοφημένη στάση ζωής. Εκτός από παρατηρητικότητα κι ευφυΐα, το πιο χρήσιμο για τον άνθρωπο και για τον κόσμο είναι η φαντασία. Είναι το απαραίτητο συστατικό για να αλλάζει ο δεδομένος κόσμος και να δημιουργούνται νέοι. Χωρίς φαντασία, δεν είσαι κάτι παραπάνω από ένα σύγχρονο smart phone, ένα «αυτόματο» όπως έλεγαν και οι αρχαίοι.
Είναι άλλο πράγμα η ελευθερία του ατόμου κι άλλο η ασυδοσία του ιδιώτη. Στην πρώτη περίπτωση πρέπει καταρχήν να είσαι Άτομο, κι όχι απλά μονοκύτταρος οργανισμός. Θεωρείς ότι είσαι άθεος εγωιστής, και μακάρι να ήσουν με την έννοια του Stirner, αλλά δεν είσαι πάρα ένα άτομο
φενακισμένο, όπως και κάθε «ελεύθερο» άτομο που θεωρεί [για την ώρα] ότι ανήκει στη «Δύση» και έχει δηλώσει πίστη και υποταγή στον απόλυτο θεό της που κινεί κι εξουσιάζει τον κόσμο όλο.
Αν είσαι και συγγραφέας όπως δηλώνεις, δίχως να συγ-κινείσαι από τον κόσμο και δίχως να τον συγ-κινείς, τότε μάλλον δεν ζεις στο «Δυτικό Πολιτισμό» αλλά «Σ
την Κοιλιά Της Φάλαινας».
Συγγνώμη για την παρέμβαση αλλά, πρωταρχικός σκοπός της φιλοσοφίας είναι να λέει τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, ή, όπως έλεγαν και κάποιοι που δάγκωναν με τα λόγια τους και ζούσαν σαν τα σκυλιά:
Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις.
Φιλικά πάντα!
παααααατα το κιιιιιιμ
