Ή αλλαγή καψυλιου σε πιο δυνατό για ακαυτη πυρίτιδα π.χ.απο 686 σε 688 για την ακαυτη πυρίτιδα ή σε πιο αδύναμο για την κατανομή π.χ από 688 σε 686.Επισης ενα σετ απ μπορεί να αποδίδει καλύτερα σε 12/67 και όχι σε 12/65 και το αντίθετο λόγω πυριτιδας ή συγκετρωτηραΠάλι από τα λίγα που ξέρω(κυριολεκτώ ε;), όταν στήνουμε μια συνταγή από αστέρι σε ρέλι η κάποια που είναι εξαρχής ρελιαστό, και δεν μας ικανοποιεί (άκαυτη πυρίτιδα, η/και κακή κατανομή, η/και συγκέντρωση κάτω του αναμενόμενου) ειδικά στα χαμηλά όρια σε βάρος σκαγιών της πυρίτιδας που χρησιμοποιούμε , αρκεί ίσως να αυξήσουμε 1 γρ. τα σκάγια , η αν δεν το επιθυμούμε, να αυξήσουμε το βάρος της βυσμάτωσης και ξαφνικά μπορεί να δούμε ότι το φυσιγγιο ήρθε εκεί που θέλουμε....
Το Α και το Ω στην ιδιογόμωση
- Thread starter Mafia Calabria
- Ημερομηνία δημιουργίας
Βαγγέλη Καλησπέρα!
Ολα αυτά συμφωνώ!
Για αυτό αν πρόσεξες έγραψα ...αρκεί ίσως , και μετά έγραψα .... και ξαφνικά μπορεί να δούμε...
Νομίζω υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις...
Υ.Γ: προσωπική μου άποψη και φιλοσοφία είναι να μην "παίζω" με τα καψούλια, και προτιμώ ένα χαμηλότερο και σταθερότερο αυξάνοντας ίσως λίγο την γόμωση σε σκάγια , ώστε να αφήνω την πυρίτιδα να κάνει την δουλειά...σαφώς καλύτερες κατανομές (το Α και το Ω για μένα) και συγκεντρώσεις , και ελαφρά μειωμένες ταχύτητες , αμελητέες για κυνηγετική χρήση...
Βέβαια γούστα είναι αυτά, δεν είναι απόλυτα, και παντού εφαρμόσιμα...
Το ρέλι έχει καλύτερη συγκέντρωση και κατανομή.Δεν έχει αρχικές ταχύτητες.Πάλι από τα λίγα που ξέρω(κυριολεκτώ ε;), όταν στήνουμε μια συνταγή από αστέρι σε ρέλι η κάποια που είναι εξαρχής ρελιαστό, και δεν μας ικανοποιεί (άκαυτη πυρίτιδα, η/και κακή κατανομή, η/και συγκέντρωση κάτω του αναμενόμενου) ειδικά στα χαμηλά όρια σε βάρος σκαγιών της πυρίτιδας που χρησιμοποιούμε , αρκεί ίσως να αυξήσουμε 1 γρ. τα σκάγια , η αν δεν το επιθυμούμε, να αυξήσουμε το βάρος της βυσμάτωσης και ξαφνικά μπορεί να δούμε ότι το φυσιγγιο ήρθε εκεί που θέλουμε....
Για την άκαυστη πυρίτιδα μπορεί να φταίει η έμφραξη ή η ελαστικότητα (αμορτισέρ) του βύσματος ή ο χρόνος καύσης της, κοκ.
Η αύξηση σε γραμμάρια δεν είναι πανάκεια.
Στέφανε συμφωνώ!
Δεν είναι πανάκεια η αύξηση σε γραμμάρια, είναι ένας τρόπος που αν πετύχει αποδίδει.
Έγραψα ...αρκεί ίσως , και μετά έγραψα .... και ξαφνικά μπορεί να δούμε...
Προσωπικά δεν μ' ενδιαφέρουν τόσο οι αρχικές ταχύτητες, όσο η αρκετή ταχύτητα στο τέλος , δηλαδή στο θήραμα, η φονικότατα...
Καλημέρα σ' όλους τους φίλους!
Αυτούσιο, από Κυπριακό σάιτ, για κρίσεις και σχολιασμό από τους πιο έμπειρους ( και οχι μόνο!)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πυκνότητα φόρτωσης (Load Dencity)
Ορίζεται ως " Πυκνότητα φόρτωσης (Load Dencity) " ή αναλογία μεταξύ του βάρους της πυρίτιδας και του όγκου του χώρου στον οποίο αυτή περιέχεται. Αυτή είναι μια παράμετρος η οποία επηρεάζει σημαντικά την απόδοση της πυρίτιδας.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης είναι υψηλή (δηλαδή, όπως λένε οι ιδιογομωτές, η πυρίτιδα είναι πολύ πιεσμένη ) δρα ως ενίσχυση της ανάφλεξης του καψυλίου , αυξάνει την πίεση (σε ορισμένες περιπτώσεις εξαιρετικά σοβαρά) και επίσης αυξάνει την ταχύτητα του γόμωσης.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης μειώνεται, δηλαδή, όταν η πυρίτιδα είναι λίγη ή δεν συμπιεστεί όσο πρέπει, εμφανίζεται μια μείωση της καμπύλης πίεσης, με μειωμένη ταχύτητα του γόμωσης και το επικίνδυνο φαινόμενο της έκρηξης στομίου με την εμφάνιση μακριάς φλόγας στο στόμιο της κάνης
Η πιο κατάλληλη πίεση είναι αυτή που ορίζεται " ως ασφαλής επαφή » και τεχνικά αντιστοιχεί σε 3-4 kg. Αυτό το χαρακτηριστικό ταιριάζει με τις περισσότερες από τα μονοβασικές ή διβασικές πυρίτιδες μεσαίας προοδευτικότητας. Επίσης συμπεριλαμβάνονται σε αυτό και οι κοκκώδεις πυρίτιδες τύπου granule.
Για να ολοκληρωθεί ο υπολογισμός, για να ληφθεί η τιμή της πυκνότητας φόρτωσης (LD) , πρέπει να διαιρέσουμε τον όγκο που καταλαμβάνεται από την πυρίτιδα (Vp) προς τον συνολικό όγκο που αυτή καταλαμβάνει (Vbr) .
LD (%) = 100 × (Vp ⁄ Vbr)
Υπάρχει σχετικη μεθοδος προκειμένου να γίνει ο υπολογισμός του όγκου που καταλαμβάνει μια δόση πυρίτιδας
Για κάποιο περίεργο λόγο ενω είχα αναπτύξει περαιτέρω την απάντηση μου δεν συμπεριελήφθηκαν τα υπόλοιπα σχόλια μου !!!!! Το συστημα απαίτησε την εκ νέου συνδεση μου και όλα χάθηκαν!!!!
Αρα μετα την θεωρητική απάντηση αναμείνατε και τα υπόλοιπα εκ μέρους μου.
Ξεκίνησα απαντώντας μία μία τις ερωτήσεις ώστε να μην χαθούμε στην συζήτηση
Πρακτικά τα παραπάνω αποτυπώνονται ως εξής:
(a) Μονοβασικές πυρίτιδες μεγάλου όγκου
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι η σειρά Α, PSB, CSB , 206 , AQUILLA , D20 , C7, SIDNA κ.λ.π
Η φύση και η μορφολογία των πυρίτιδων αυτών δεν επιτρέπει την μεταβολή του όγκου τους με την όποια συμπίεση τους . Η όποια πίεση ασκηθεί εκ μέρους του βύσματος σκοπό έχει την "τεκτονική συννεκτικότητα" μεταξύ των φυλλιδίων της πυρίτιδας με την αποβολή της όποιας ποσότητας αέρα εγκλωβίζεται ανάμεσα τους.
Καλόν είναι πρίν την τοποθέτηση του βύσματος να προηγούνται ένα-δύο κτυπήματα του κάλυκα με την πυρίτιδα εντός ώστε να "τακτοποιηθούν" τα φυλλίδια αυτής σε ένα περισσότερο ομοιογενές σύνολο.
(β) Τροποποιημένες μονοβασικές πυρίτιδες
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι οι παραγόμενες απο την Ιταλική εταιρεία Bascchieri & Pellagri, όπως η σειρές ΜΒ, F2, G.2000 αλλα και οι μεμονωμένες NIKE, G3000, G.P κ.λ.π
Οι πυρίτιδες αυτές έχουν μια ιδιαιτερότητα ώς πρός την φύση και την μορφολογία τους.
Ο όγκος που καταλαμβάνουν μπορεί να μεταβληθεί με την όποια συμπίεση τους ασκηθεί.
Συνεπώς μπορούμε να μεταβάλουμε τον δείκτη της ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ ΦΟΡΤΙΣΗΣ ασκώντας την κατάλληλη πίεση και κατα συνέπεια μεταβάλλοντας τον όγκο που αυτές τελικά θα καταλάβουν εντός του κάλυκα.
Πρακτικά αυτό ισοδυναμεί με μια μείωση της αρχικής στήλης της πυρίτιδας κατα 2 χιλιοστά οπότε και το όλο σύνολο της πυρίτιδας καταλήγει σε μια περισσότερο συνεκτική και compact μορφή των φυλλιδίων.
Η σκοπιμότητα της πίεσης επί της πυρίτιδας στις περιπτώσεις αυτές είναι ακριβώς ο ίδιος με την προαναφερθείσα περίπτωση (α). Δηλαδή η αποβολή της εγκλωβιζόμενης ποσότητας του αέρα προκειμένου η διαδικασία και ο ρυθμός καύσης (burn rate) της πυρίτιδας να είναι όσο το δυνατόν πλησιέστερα στις προδιαγραφές της και στην προοδευτικότητα της.
(γ) Διβασικές ευρωπαικές πυρίτιδες
Ειναι οι γνωστές μας πυρίτιδες S.4/N, SIPE/N, TECNA/N
Εδώ ισχύουν τα ίδια που αναφέραμε και στην περιπτωση (β) με την διαφορά ότι πρακτικά η στήλη της πυρίτιδας στις περιπτώσεις των S.4/N και TECNA/N θα πρέπει να μειώνεται κατά 1 χιλιοστό περίπου ενω στην περίπτωση της SIPE/N δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 0,7 χιλ.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Οι τρόποι που σε ερασιτεχνικό επίπεδο μπορεί ένας ιδιογομωτής να διαχειριστεί την απαιτούμενη πίεση επι του βύσματος και η οποία όπως προαναφέρθηκε είναι της τάξεως των 3~4 κιλών ώστε αυτό αναλόγως της σκληρότητας του να συμπιεστεί κατα 0,5~2,0 χιλιοστά σε σχέση με το αρχικό του ύψος είναι δύο.
1. η μέθοδος-πρακτική κλεισίματος του φυσιγγίου είτε αστεροειδώς είτε με στρογγυλό κλείσιμο.
2. ο ελεύθερος χώρος απο το ανω επίπεδο της στήλης των σκαγιών έως του ύψους των χειλέων του κάλυκα.
Είναι ευνόητο ότι στις περιπτώσεις (β) και (γ) ο ελεύθερος χώρος θα πρέπει να προσδιορίζεται κατα τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου,
- η συμπίεση της στήλης της πυρίτιδας κατα 2,0 - 1,0 - 0,5 χιλ αναλόγως του τύπου της
- η συμπίεση της διάταξης του βύσματος κατα 0,5 - 2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Τα καλής ποιότητας βύσματα είναι μελετημένα κατα την κατασκευή τους να επιδέχονται την σωστή συμπίεση των 3~4 κιλών χωρίς να παρουσιάζουν αλλοιώσεις στην αρχιτεκτονική τους και στην εν γένει δομή και την μορφολογία τους.
Κατα συνέπεια εαν μετά το τελικό κλείσιμο του φυσιγγίου το χρησιμοποιούμενο βύσμα παρουσιάζει στρεβλώσεις με πλάγια μετατόπιση , ασύμμετρη συμπίεση της διάταξης "αμορτισέρ", υπερβολική διάνοιξη των κενών μεταξύ των πτερυγίων του κυαθίου ή παρατηρούνται ανωμαλίες επι της λείας επιφάνειας του κάλυκα τότε αυτά είναι σημεία που δηλώνουν υπερβολική πίεση επι του βύσματος και θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε αναθεώρηση είτε του τύπου του βύσματος ανάλογα με την σκληρότητα του είτε σε κατάλληλη προσαρμογή του ελεύθερου χώρου μεταξύ του σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΓΓΙΟΥ
Ο τρόπος κλεισίματος του φυσιγγίου πάντα συσχετίζεται με τον ελεύθερο χώρο (ε.χ) μεταξυ των σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα. Ο ε.χ με την σειρά του επηρεάζει τον βαθμό συμπίεσης του εκάστοτε χρησιμοποιούμενου βύσματος.
Ανακύπτει λοιπόν ένα βασικότατο ερώτημα στον οποιοδήποτε ιδιογομωτή.
Πώς θα ξέρω κάθε φορά ότι το βύσμα που χρησιμοποιώ έχει πάρει κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου την συμπίεση που αντιστοιχεί στα 3~4 κιλά ωστε να εξασφαλίσω την "ασφαλή επαφή" επι της πυρίτιδας που προαναφέραμε στο θεωρητικό μέρος της απάντησης.
Εδώ διακρίνουμε τις περιπτώσεις του αστεροειδούς κλεισίματος (star crimp) και του στρογγυλού κλεισίματος (roll crimp).
Ειναι χρήσιμο εφόσον έχουμε επιλέξει με ποια υλικά θα συναρμολογήσουμε το φυσίγγι μας να επικεντρωθούμε στον τύπο κάλυκα και το βύσμα. Καλό θα έιναι να έχουμε πάντα κάποιους διαφανείς ή ήμιδιαφανείς κάλυκες απο κάθε τύπο κάλυκα που έχουμε επιλέξει οι οποίοι θα μας χρησιμεύσουν για τις παρατηρήσεις μας
1.Αστεροειδές κλείσιμο.
Ο πιο ενδεδειγμένος πρακτικά τρόπος ο οποίος και έχει υιοθετηθεί απο τους επαγγελματίες του είδους είναι η χρήση του Γ σταδίου κατα την διαδικασία του αστεροειδους κλεισίματος .
Ο λόγος είναι διότι μπορούμε ΠΑΝΤΑ να συσχετίζουμε το βάθος ρελιάσματος με την σωστή συμπίεση επι του βύσματος αλλα και το ενδεικνυόμενο ασφαλές ύψος του τελικού φυσιγγίου.
2.Στρογγυλό κλείσιμο.
Τα πράγματα εδώ δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται. Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε!! Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι τουλάχιστον δεν ειναι τόσο δύσκολα.
Στο στρογγυλό κλείσιμο καλούμαστε να εφαρμόσουμε κάποια στοιχειώδη μέτρα και κανόνες.
Ενα απο αυτά για παράδειγμα στους πλαστικούς κάλυκες είναι ότι το βάθος ή το ύψος ρελιού αν θέλετε θα πρέπει να κυμαίνετε στα 3 χιλιοστά.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει με το κλείσιμο του φυσιγγίου να έχω επιτύχει αφενός μεν την άσκηση μιάς πιέσεως της τάξεως των 3~4 κιλών , αφετέρου δε την συμπίεση του βύσματος κατα 0,5~2,00 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
Κυριάρχο στοιχείο για την επίτευξη αυτού του συνδιασμού είναι ο τύπος του χρησιμοποιούμενου ΣΤΡΟΦΕΙΟΥ.
Θεωρώ ότι το στροφείο που θα πρέπει να χρησιμοποιείται θα πρέπει να έχει ένα βάθος που να κυμαίνεται απο 3,50~3,20 χιλ.
Ο λόγος έιναι απλός. Κατα το ρέλιασμα του φυσιγγίου το πλαστικό του κάλυκα πρέπει να ρελιάζεται και να "κατεβαίνει" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΡΊΣΚΕΙ ΕΜΠΟΔΙΟ επι της καλυπτήριας τάπας (διαφανο διασκίο, χαρτάκι, φελλός) έως ότου συμπληρωθεί το βάθος των 3 χιλιοστών στο ρέλι. Απο εκεί και πέρα το βύσμα επανερχόμενο προς τα πάνω απο την όποια συμπίεση έχει υποστεί από το "μέτωπο" ή "πατούρα" του στροφείου θα σταματήσει στο επίπεδο που έχουμε εμείς προσδιορίσει ανάλογα με την σκληρότητα του και τον ελεύθερο χώρο που αφήσαμε από την τάπα πριν ξεκινήσουμε την διαδικασία ρελιάσματος .
Ιδιαίτερα θα ήθελα να αναφερθώ στους χάρτινους κάλυκες όπου εκεί το χαρτί δεν "παίζει" τα παιχνίδια του πλαστικού. Κατα συνέπεια ρελιάζουμε με το κατάλληλο στροφείο μας που συνήθως για τους καινούργιας γενεάς χάρτινους κάλυκες έχουν ένα βάθος 2 χιλ. εκει που επιτυγχάνουμε ισόποσο βάθος ρελιου και ταυτόχρονα συμπίεση του βύσματος 0,5~2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτούσιο, από Κυπριακό σάιτ, για κρίσεις και σχολιασμό από τους πιο έμπειρους ( και οχι μόνο!)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πυκνότητα φόρτωσης (Load Dencity)
Ορίζεται ως " Πυκνότητα φόρτωσης (Load Dencity) " ή αναλογία μεταξύ του βάρους της πυρίτιδας και του όγκου του χώρου στον οποίο αυτή περιέχεται. Αυτή είναι μια παράμετρος η οποία επηρεάζει σημαντικά την απόδοση της πυρίτιδας.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης είναι υψηλή (δηλαδή, όπως λένε οι ιδιογομωτές, η πυρίτιδα είναι πολύ πιεσμένη ) δρα ως ενίσχυση της ανάφλεξης του καψυλίου , αυξάνει την πίεση (σε ορισμένες περιπτώσεις εξαιρετικά σοβαρά) και επίσης αυξάνει την ταχύτητα του γόμωσης.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης μειώνεται, δηλαδή, όταν η πυρίτιδα είναι λίγη ή δεν συμπιεστεί όσο πρέπει, εμφανίζεται μια μείωση της καμπύλης πίεσης, με μειωμένη ταχύτητα του γόμωσης και το επικίνδυνο φαινόμενο της έκρηξης στομίου με την εμφάνιση μακριάς φλόγας στο στόμιο της κάνης
Η πιο κατάλληλη πίεση είναι αυτή που ορίζεται " ως ασφαλής επαφή » και τεχνικά αντιστοιχεί σε 3-4 kg. Αυτό το χαρακτηριστικό ταιριάζει με τις περισσότερες από τα μονοβασικές ή διβασικές πυρίτιδες μεσαίας προοδευτικότητας. Επίσης συμπεριλαμβάνονται σε αυτό και οι κοκκώδεις πυρίτιδες τύπου granule.
Για να ολοκληρωθεί ο υπολογισμός, για να ληφθεί η τιμή της πυκνότητας φόρτωσης (LD) , πρέπει να διαιρέσουμε τον όγκο που καταλαμβάνεται από την πυρίτιδα (Vp) προς τον συνολικό όγκο που αυτή καταλαμβάνει (Vbr) .
LD (%) = 100 × (Vp ⁄ Vbr)
Υπάρχει σχετικη μεθοδος προκειμένου να γίνει ο υπολογισμός του όγκου που καταλαμβάνει μια δόση πυρίτιδας
Για κάποιο περίεργο λόγο ενω είχα αναπτύξει περαιτέρω την απάντηση μου δεν συμπεριελήφθηκαν τα υπόλοιπα σχόλια μου !!!!! Το συστημα απαίτησε την εκ νέου συνδεση μου και όλα χάθηκαν!!!!
Αρα μετα την θεωρητική απάντηση αναμείνατε και τα υπόλοιπα εκ μέρους μου.
Ξεκίνησα απαντώντας μία μία τις ερωτήσεις ώστε να μην χαθούμε στην συζήτηση
Πρακτικά τα παραπάνω αποτυπώνονται ως εξής:
(a) Μονοβασικές πυρίτιδες μεγάλου όγκου
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι η σειρά Α, PSB, CSB , 206 , AQUILLA , D20 , C7, SIDNA κ.λ.π
Η φύση και η μορφολογία των πυρίτιδων αυτών δεν επιτρέπει την μεταβολή του όγκου τους με την όποια συμπίεση τους . Η όποια πίεση ασκηθεί εκ μέρους του βύσματος σκοπό έχει την "τεκτονική συννεκτικότητα" μεταξύ των φυλλιδίων της πυρίτιδας με την αποβολή της όποιας ποσότητας αέρα εγκλωβίζεται ανάμεσα τους.
Καλόν είναι πρίν την τοποθέτηση του βύσματος να προηγούνται ένα-δύο κτυπήματα του κάλυκα με την πυρίτιδα εντός ώστε να "τακτοποιηθούν" τα φυλλίδια αυτής σε ένα περισσότερο ομοιογενές σύνολο.
(β) Τροποποιημένες μονοβασικές πυρίτιδες
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι οι παραγόμενες απο την Ιταλική εταιρεία Bascchieri & Pellagri, όπως η σειρές ΜΒ, F2, G.2000 αλλα και οι μεμονωμένες NIKE, G3000, G.P κ.λ.π
Οι πυρίτιδες αυτές έχουν μια ιδιαιτερότητα ώς πρός την φύση και την μορφολογία τους.
Ο όγκος που καταλαμβάνουν μπορεί να μεταβληθεί με την όποια συμπίεση τους ασκηθεί.
Συνεπώς μπορούμε να μεταβάλουμε τον δείκτη της ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ ΦΟΡΤΙΣΗΣ ασκώντας την κατάλληλη πίεση και κατα συνέπεια μεταβάλλοντας τον όγκο που αυτές τελικά θα καταλάβουν εντός του κάλυκα.
Πρακτικά αυτό ισοδυναμεί με μια μείωση της αρχικής στήλης της πυρίτιδας κατα 2 χιλιοστά οπότε και το όλο σύνολο της πυρίτιδας καταλήγει σε μια περισσότερο συνεκτική και compact μορφή των φυλλιδίων.
Η σκοπιμότητα της πίεσης επί της πυρίτιδας στις περιπτώσεις αυτές είναι ακριβώς ο ίδιος με την προαναφερθείσα περίπτωση (α). Δηλαδή η αποβολή της εγκλωβιζόμενης ποσότητας του αέρα προκειμένου η διαδικασία και ο ρυθμός καύσης (burn rate) της πυρίτιδας να είναι όσο το δυνατόν πλησιέστερα στις προδιαγραφές της και στην προοδευτικότητα της.
(γ) Διβασικές ευρωπαικές πυρίτιδες
Ειναι οι γνωστές μας πυρίτιδες S.4/N, SIPE/N, TECNA/N
Εδώ ισχύουν τα ίδια που αναφέραμε και στην περιπτωση (β) με την διαφορά ότι πρακτικά η στήλη της πυρίτιδας στις περιπτώσεις των S.4/N και TECNA/N θα πρέπει να μειώνεται κατά 1 χιλιοστό περίπου ενω στην περίπτωση της SIPE/N δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 0,7 χιλ.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Οι τρόποι που σε ερασιτεχνικό επίπεδο μπορεί ένας ιδιογομωτής να διαχειριστεί την απαιτούμενη πίεση επι του βύσματος και η οποία όπως προαναφέρθηκε είναι της τάξεως των 3~4 κιλών ώστε αυτό αναλόγως της σκληρότητας του να συμπιεστεί κατα 0,5~2,0 χιλιοστά σε σχέση με το αρχικό του ύψος είναι δύο.
1. η μέθοδος-πρακτική κλεισίματος του φυσιγγίου είτε αστεροειδώς είτε με στρογγυλό κλείσιμο.
2. ο ελεύθερος χώρος απο το ανω επίπεδο της στήλης των σκαγιών έως του ύψους των χειλέων του κάλυκα.
Είναι ευνόητο ότι στις περιπτώσεις (β) και (γ) ο ελεύθερος χώρος θα πρέπει να προσδιορίζεται κατα τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου,
- η συμπίεση της στήλης της πυρίτιδας κατα 2,0 - 1,0 - 0,5 χιλ αναλόγως του τύπου της
- η συμπίεση της διάταξης του βύσματος κατα 0,5 - 2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Τα καλής ποιότητας βύσματα είναι μελετημένα κατα την κατασκευή τους να επιδέχονται την σωστή συμπίεση των 3~4 κιλών χωρίς να παρουσιάζουν αλλοιώσεις στην αρχιτεκτονική τους και στην εν γένει δομή και την μορφολογία τους.
Κατα συνέπεια εαν μετά το τελικό κλείσιμο του φυσιγγίου το χρησιμοποιούμενο βύσμα παρουσιάζει στρεβλώσεις με πλάγια μετατόπιση , ασύμμετρη συμπίεση της διάταξης "αμορτισέρ", υπερβολική διάνοιξη των κενών μεταξύ των πτερυγίων του κυαθίου ή παρατηρούνται ανωμαλίες επι της λείας επιφάνειας του κάλυκα τότε αυτά είναι σημεία που δηλώνουν υπερβολική πίεση επι του βύσματος και θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε αναθεώρηση είτε του τύπου του βύσματος ανάλογα με την σκληρότητα του είτε σε κατάλληλη προσαρμογή του ελεύθερου χώρου μεταξύ του σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΓΓΙΟΥ
Ο τρόπος κλεισίματος του φυσιγγίου πάντα συσχετίζεται με τον ελεύθερο χώρο (ε.χ) μεταξυ των σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα. Ο ε.χ με την σειρά του επηρεάζει τον βαθμό συμπίεσης του εκάστοτε χρησιμοποιούμενου βύσματος.
Ανακύπτει λοιπόν ένα βασικότατο ερώτημα στον οποιοδήποτε ιδιογομωτή.
Πώς θα ξέρω κάθε φορά ότι το βύσμα που χρησιμοποιώ έχει πάρει κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου την συμπίεση που αντιστοιχεί στα 3~4 κιλά ωστε να εξασφαλίσω την "ασφαλή επαφή" επι της πυρίτιδας που προαναφέραμε στο θεωρητικό μέρος της απάντησης.
Εδώ διακρίνουμε τις περιπτώσεις του αστεροειδούς κλεισίματος (star crimp) και του στρογγυλού κλεισίματος (roll crimp).
Ειναι χρήσιμο εφόσον έχουμε επιλέξει με ποια υλικά θα συναρμολογήσουμε το φυσίγγι μας να επικεντρωθούμε στον τύπο κάλυκα και το βύσμα. Καλό θα έιναι να έχουμε πάντα κάποιους διαφανείς ή ήμιδιαφανείς κάλυκες απο κάθε τύπο κάλυκα που έχουμε επιλέξει οι οποίοι θα μας χρησιμεύσουν για τις παρατηρήσεις μας
1.Αστεροειδές κλείσιμο.
Ο πιο ενδεδειγμένος πρακτικά τρόπος ο οποίος και έχει υιοθετηθεί απο τους επαγγελματίες του είδους είναι η χρήση του Γ σταδίου κατα την διαδικασία του αστεροειδους κλεισίματος .
Ο λόγος είναι διότι μπορούμε ΠΑΝΤΑ να συσχετίζουμε το βάθος ρελιάσματος με την σωστή συμπίεση επι του βύσματος αλλα και το ενδεικνυόμενο ασφαλές ύψος του τελικού φυσιγγίου.
2.Στρογγυλό κλείσιμο.
Τα πράγματα εδώ δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται. Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε!! Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι τουλάχιστον δεν ειναι τόσο δύσκολα.
Στο στρογγυλό κλείσιμο καλούμαστε να εφαρμόσουμε κάποια στοιχειώδη μέτρα και κανόνες.
Ενα απο αυτά για παράδειγμα στους πλαστικούς κάλυκες είναι ότι το βάθος ή το ύψος ρελιού αν θέλετε θα πρέπει να κυμαίνετε στα 3 χιλιοστά.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει με το κλείσιμο του φυσιγγίου να έχω επιτύχει αφενός μεν την άσκηση μιάς πιέσεως της τάξεως των 3~4 κιλών , αφετέρου δε την συμπίεση του βύσματος κατα 0,5~2,00 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
Κυριάρχο στοιχείο για την επίτευξη αυτού του συνδιασμού είναι ο τύπος του χρησιμοποιούμενου ΣΤΡΟΦΕΙΟΥ.
Θεωρώ ότι το στροφείο που θα πρέπει να χρησιμοποιείται θα πρέπει να έχει ένα βάθος που να κυμαίνεται απο 3,50~3,20 χιλ.
Ο λόγος έιναι απλός. Κατα το ρέλιασμα του φυσιγγίου το πλαστικό του κάλυκα πρέπει να ρελιάζεται και να "κατεβαίνει" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΡΊΣΚΕΙ ΕΜΠΟΔΙΟ επι της καλυπτήριας τάπας (διαφανο διασκίο, χαρτάκι, φελλός) έως ότου συμπληρωθεί το βάθος των 3 χιλιοστών στο ρέλι. Απο εκεί και πέρα το βύσμα επανερχόμενο προς τα πάνω απο την όποια συμπίεση έχει υποστεί από το "μέτωπο" ή "πατούρα" του στροφείου θα σταματήσει στο επίπεδο που έχουμε εμείς προσδιορίσει ανάλογα με την σκληρότητα του και τον ελεύθερο χώρο που αφήσαμε από την τάπα πριν ξεκινήσουμε την διαδικασία ρελιάσματος .
Ιδιαίτερα θα ήθελα να αναφερθώ στους χάρτινους κάλυκες όπου εκεί το χαρτί δεν "παίζει" τα παιχνίδια του πλαστικού. Κατα συνέπεια ρελιάζουμε με το κατάλληλο στροφείο μας που συνήθως για τους καινούργιας γενεάς χάρτινους κάλυκες έχουν ένα βάθος 2 χιλ. εκει που επιτυγχάνουμε ισόποσο βάθος ρελιου και ταυτόχρονα συμπίεση του βύσματος 0,5~2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Κυριολεκτικά το Α και το Ω στην ιδιογομωση είναι ο κενός χώρος - συμπίεση βύσματος πυρίτιδας.Καλημέρα σ' όλους τους φίλους!
Αυτούσιο, από Κυπριακό σάιτ, για κρίσεις και σχολιασμό από τους πιο έμπειρους ( και οχι μόνο!)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πυκνότητα φόρτωσης (Load Dencity)
Ορίζεται ως " Πυκνότητα φόρτωσης (Load Dencity) " ή αναλογία μεταξύ του βάρους της πυρίτιδας και του όγκου του χώρου στον οποίο αυτή περιέχεται. Αυτή είναι μια παράμετρος η οποία επηρεάζει σημαντικά την απόδοση της πυρίτιδας.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης είναι υψηλή (δηλαδή, όπως λένε οι ιδιογομωτές, η πυρίτιδα είναι πολύ πιεσμένη ) δρα ως ενίσχυση της ανάφλεξης του καψυλίου , αυξάνει την πίεση (σε ορισμένες περιπτώσεις εξαιρετικά σοβαρά) και επίσης αυξάνει την ταχύτητα του γόμωσης.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης μειώνεται, δηλαδή, όταν η πυρίτιδα είναι λίγη ή δεν συμπιεστεί όσο πρέπει, εμφανίζεται μια μείωση της καμπύλης πίεσης, με μειωμένη ταχύτητα του γόμωσης και το επικίνδυνο φαινόμενο της έκρηξης στομίου με την εμφάνιση μακριάς φλόγας στο στόμιο της κάνης
Η πιο κατάλληλη πίεση είναι αυτή που ορίζεται " ως ασφαλής επαφή » και τεχνικά αντιστοιχεί σε 3-4 kg. Αυτό το χαρακτηριστικό ταιριάζει με τις περισσότερες από τα μονοβασικές ή διβασικές πυρίτιδες μεσαίας προοδευτικότητας. Επίσης συμπεριλαμβάνονται σε αυτό και οι κοκκώδεις πυρίτιδες τύπου granule.
Για να ολοκληρωθεί ο υπολογισμός, για να ληφθεί η τιμή της πυκνότητας φόρτωσης (LD) , πρέπει να διαιρέσουμε τον όγκο που καταλαμβάνεται από την πυρίτιδα (Vp) προς τον συνολικό όγκο που αυτή καταλαμβάνει (Vbr) .
LD (%) = 100 × (Vp ⁄ Vbr)
Υπάρχει σχετικη μεθοδος προκειμένου να γίνει ο υπολογισμός του όγκου που καταλαμβάνει μια δόση πυρίτιδας
Για κάποιο περίεργο λόγο ενω είχα αναπτύξει περαιτέρω την απάντηση μου δεν συμπεριελήφθηκαν τα υπόλοιπα σχόλια μου !!!!! Το συστημα απαίτησε την εκ νέου συνδεση μου και όλα χάθηκαν!!!!
Αρα μετα την θεωρητική απάντηση αναμείνατε και τα υπόλοιπα εκ μέρους μου.
Ξεκίνησα απαντώντας μία μία τις ερωτήσεις ώστε να μην χαθούμε στην συζήτηση
Πρακτικά τα παραπάνω αποτυπώνονται ως εξής:
(a) Μονοβασικές πυρίτιδες μεγάλου όγκου
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι η σειρά Α, PSB, CSB , 206 , AQUILLA , D20 , C7, SIDNA κ.λ.π
Η φύση και η μορφολογία των πυρίτιδων αυτών δεν επιτρέπει την μεταβολή του όγκου τους με την όποια συμπίεση τους . Η όποια πίεση ασκηθεί εκ μέρους του βύσματος σκοπό έχει την "τεκτονική συννεκτικότητα" μεταξύ των φυλλιδίων της πυρίτιδας με την αποβολή της όποιας ποσότητας αέρα εγκλωβίζεται ανάμεσα τους.
Καλόν είναι πρίν την τοποθέτηση του βύσματος να προηγούνται ένα-δύο κτυπήματα του κάλυκα με την πυρίτιδα εντός ώστε να "τακτοποιηθούν" τα φυλλίδια αυτής σε ένα περισσότερο ομοιογενές σύνολο.
(β) Τροποποιημένες μονοβασικές πυρίτιδες
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι οι παραγόμενες απο την Ιταλική εταιρεία Bascchieri & Pellagri, όπως η σειρές ΜΒ, F2, G.2000 αλλα και οι μεμονωμένες NIKE, G3000, G.P κ.λ.π
Οι πυρίτιδες αυτές έχουν μια ιδιαιτερότητα ώς πρός την φύση και την μορφολογία τους.
Ο όγκος που καταλαμβάνουν μπορεί να μεταβληθεί με την όποια συμπίεση τους ασκηθεί.
Συνεπώς μπορούμε να μεταβάλουμε τον δείκτη της ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ ΦΟΡΤΙΣΗΣ ασκώντας την κατάλληλη πίεση και κατα συνέπεια μεταβάλλοντας τον όγκο που αυτές τελικά θα καταλάβουν εντός του κάλυκα.
Πρακτικά αυτό ισοδυναμεί με μια μείωση της αρχικής στήλης της πυρίτιδας κατα 2 χιλιοστά οπότε και το όλο σύνολο της πυρίτιδας καταλήγει σε μια περισσότερο συνεκτική και compact μορφή των φυλλιδίων.
Η σκοπιμότητα της πίεσης επί της πυρίτιδας στις περιπτώσεις αυτές είναι ακριβώς ο ίδιος με την προαναφερθείσα περίπτωση (α). Δηλαδή η αποβολή της εγκλωβιζόμενης ποσότητας του αέρα προκειμένου η διαδικασία και ο ρυθμός καύσης (burn rate) της πυρίτιδας να είναι όσο το δυνατόν πλησιέστερα στις προδιαγραφές της και στην προοδευτικότητα της.
(γ) Διβασικές ευρωπαικές πυρίτιδες
Ειναι οι γνωστές μας πυρίτιδες S.4/N, SIPE/N, TECNA/N
Εδώ ισχύουν τα ίδια που αναφέραμε και στην περιπτωση (β) με την διαφορά ότι πρακτικά η στήλη της πυρίτιδας στις περιπτώσεις των S.4/N και TECNA/N θα πρέπει να μειώνεται κατά 1 χιλιοστό περίπου ενω στην περίπτωση της SIPE/N δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 0,7 χιλ.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Οι τρόποι που σε ερασιτεχνικό επίπεδο μπορεί ένας ιδιογομωτής να διαχειριστεί την απαιτούμενη πίεση επι του βύσματος και η οποία όπως προαναφέρθηκε είναι της τάξεως των 3~4 κιλών ώστε αυτό αναλόγως της σκληρότητας του να συμπιεστεί κατα 0,5~2,0 χιλιοστά σε σχέση με το αρχικό του ύψος είναι δύο.
1. η μέθοδος-πρακτική κλεισίματος του φυσιγγίου είτε αστεροειδώς είτε με στρογγυλό κλείσιμο.
2. ο ελεύθερος χώρος απο το ανω επίπεδο της στήλης των σκαγιών έως του ύψους των χειλέων του κάλυκα.
Είναι ευνόητο ότι στις περιπτώσεις (β) και (γ) ο ελεύθερος χώρος θα πρέπει να προσδιορίζεται κατα τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου,
- η συμπίεση της στήλης της πυρίτιδας κατα 2,0 - 1,0 - 0,5 χιλ αναλόγως του τύπου της
- η συμπίεση της διάταξης του βύσματος κατα 0,5 - 2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Τα καλής ποιότητας βύσματα είναι μελετημένα κατα την κατασκευή τους να επιδέχονται την σωστή συμπίεση των 3~4 κιλών χωρίς να παρουσιάζουν αλλοιώσεις στην αρχιτεκτονική τους και στην εν γένει δομή και την μορφολογία τους.
Κατα συνέπεια εαν μετά το τελικό κλείσιμο του φυσιγγίου το χρησιμοποιούμενο βύσμα παρουσιάζει στρεβλώσεις με πλάγια μετατόπιση , ασύμμετρη συμπίεση της διάταξης "αμορτισέρ", υπερβολική διάνοιξη των κενών μεταξύ των πτερυγίων του κυαθίου ή παρατηρούνται ανωμαλίες επι της λείας επιφάνειας του κάλυκα τότε αυτά είναι σημεία που δηλώνουν υπερβολική πίεση επι του βύσματος και θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε αναθεώρηση είτε του τύπου του βύσματος ανάλογα με την σκληρότητα του είτε σε κατάλληλη προσαρμογή του ελεύθερου χώρου μεταξύ του σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΓΓΙΟΥ
Ο τρόπος κλεισίματος του φυσιγγίου πάντα συσχετίζεται με τον ελεύθερο χώρο (ε.χ) μεταξυ των σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα. Ο ε.χ με την σειρά του επηρεάζει τον βαθμό συμπίεσης του εκάστοτε χρησιμοποιούμενου βύσματος.
Ανακύπτει λοιπόν ένα βασικότατο ερώτημα στον οποιοδήποτε ιδιογομωτή.
Πώς θα ξέρω κάθε φορά ότι το βύσμα που χρησιμοποιώ έχει πάρει κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου την συμπίεση που αντιστοιχεί στα 3~4 κιλά ωστε να εξασφαλίσω την "ασφαλή επαφή" επι της πυρίτιδας που προαναφέραμε στο θεωρητικό μέρος της απάντησης.
Εδώ διακρίνουμε τις περιπτώσεις του αστεροειδούς κλεισίματος (star crimp) και του στρογγυλού κλεισίματος (roll crimp).
Ειναι χρήσιμο εφόσον έχουμε επιλέξει με ποια υλικά θα συναρμολογήσουμε το φυσίγγι μας να επικεντρωθούμε στον τύπο κάλυκα και το βύσμα. Καλό θα έιναι να έχουμε πάντα κάποιους διαφανείς ή ήμιδιαφανείς κάλυκες απο κάθε τύπο κάλυκα που έχουμε επιλέξει οι οποίοι θα μας χρησιμεύσουν για τις παρατηρήσεις μας
1.Αστεροειδές κλείσιμο.
Ο πιο ενδεδειγμένος πρακτικά τρόπος ο οποίος και έχει υιοθετηθεί απο τους επαγγελματίες του είδους είναι η χρήση του Γ σταδίου κατα την διαδικασία του αστεροειδους κλεισίματος .
Ο λόγος είναι διότι μπορούμε ΠΑΝΤΑ να συσχετίζουμε το βάθος ρελιάσματος με την σωστή συμπίεση επι του βύσματος αλλα και το ενδεικνυόμενο ασφαλές ύψος του τελικού φυσιγγίου.
2.Στρογγυλό κλείσιμο.
Τα πράγματα εδώ δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται. Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε!! Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι τουλάχιστον δεν ειναι τόσο δύσκολα.
Στο στρογγυλό κλείσιμο καλούμαστε να εφαρμόσουμε κάποια στοιχειώδη μέτρα και κανόνες.
Ενα απο αυτά για παράδειγμα στους πλαστικούς κάλυκες είναι ότι το βάθος ή το ύψος ρελιού αν θέλετε θα πρέπει να κυμαίνετε στα 3 χιλιοστά.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει με το κλείσιμο του φυσιγγίου να έχω επιτύχει αφενός μεν την άσκηση μιάς πιέσεως της τάξεως των 3~4 κιλών , αφετέρου δε την συμπίεση του βύσματος κατα 0,5~2,00 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
Κυριάρχο στοιχείο για την επίτευξη αυτού του συνδιασμού είναι ο τύπος του χρησιμοποιούμενου ΣΤΡΟΦΕΙΟΥ.
Θεωρώ ότι το στροφείο που θα πρέπει να χρησιμοποιείται θα πρέπει να έχει ένα βάθος που να κυμαίνεται απο 3,50~3,20 χιλ.
Ο λόγος έιναι απλός. Κατα το ρέλιασμα του φυσιγγίου το πλαστικό του κάλυκα πρέπει να ρελιάζεται και να "κατεβαίνει" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΡΊΣΚΕΙ ΕΜΠΟΔΙΟ επι της καλυπτήριας τάπας (διαφανο διασκίο, χαρτάκι, φελλός) έως ότου συμπληρωθεί το βάθος των 3 χιλιοστών στο ρέλι. Απο εκεί και πέρα το βύσμα επανερχόμενο προς τα πάνω απο την όποια συμπίεση έχει υποστεί από το "μέτωπο" ή "πατούρα" του στροφείου θα σταματήσει στο επίπεδο που έχουμε εμείς προσδιορίσει ανάλογα με την σκληρότητα του και τον ελεύθερο χώρο που αφήσαμε από την τάπα πριν ξεκινήσουμε την διαδικασία ρελιάσματος .
Ιδιαίτερα θα ήθελα να αναφερθώ στους χάρτινους κάλυκες όπου εκεί το χαρτί δεν "παίζει" τα παιχνίδια του πλαστικού. Κατα συνέπεια ρελιάζουμε με το κατάλληλο στροφείο μας που συνήθως για τους καινούργιας γενεάς χάρτινους κάλυκες έχουν ένα βάθος 2 χιλ. εκει που επιτυγχάνουμε ισόποσο βάθος ρελιου και ταυτόχρονα συμπίεση του βύσματος 0,5~2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οποίος το έχει καταλάβει καλά κ το τηρεί μπορούμε να πούμε ότι βγάζει ασφαλή κ καλά φυσιγγια.
Χθες σκεφτόμουν αυτό ακριβώς το θέμα.
Με πρόλαβες καπτα Γιάννη
Η λύση ....προς νέους ιδιογομωτες είναι ΜΙΑ....αυτή που εφαρμόζει κ ένας φοιτητής που σέβεται τον εαυτό του.....ΑΝΤΙΓΡΑΦΗΚαλημέρα σ' όλους τους φίλους!
Αυτούσιο, από Κυπριακό σάιτ, για κρίσεις και σχολιασμό από τους πιο έμπειρους ( και οχι μόνο!)
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πυκνότητα φόρτωσης (Load Dencity)
Ορίζεται ως " Πυκνότητα φόρτωσης (Load Dencity) " ή αναλογία μεταξύ του βάρους της πυρίτιδας και του όγκου του χώρου στον οποίο αυτή περιέχεται. Αυτή είναι μια παράμετρος η οποία επηρεάζει σημαντικά την απόδοση της πυρίτιδας.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης είναι υψηλή (δηλαδή, όπως λένε οι ιδιογομωτές, η πυρίτιδα είναι πολύ πιεσμένη ) δρα ως ενίσχυση της ανάφλεξης του καψυλίου , αυξάνει την πίεση (σε ορισμένες περιπτώσεις εξαιρετικά σοβαρά) και επίσης αυξάνει την ταχύτητα του γόμωσης.
Όταν η πυκνότητα φόρτωσης μειώνεται, δηλαδή, όταν η πυρίτιδα είναι λίγη ή δεν συμπιεστεί όσο πρέπει, εμφανίζεται μια μείωση της καμπύλης πίεσης, με μειωμένη ταχύτητα του γόμωσης και το επικίνδυνο φαινόμενο της έκρηξης στομίου με την εμφάνιση μακριάς φλόγας στο στόμιο της κάνης
Η πιο κατάλληλη πίεση είναι αυτή που ορίζεται " ως ασφαλής επαφή » και τεχνικά αντιστοιχεί σε 3-4 kg. Αυτό το χαρακτηριστικό ταιριάζει με τις περισσότερες από τα μονοβασικές ή διβασικές πυρίτιδες μεσαίας προοδευτικότητας. Επίσης συμπεριλαμβάνονται σε αυτό και οι κοκκώδεις πυρίτιδες τύπου granule.
Για να ολοκληρωθεί ο υπολογισμός, για να ληφθεί η τιμή της πυκνότητας φόρτωσης (LD) , πρέπει να διαιρέσουμε τον όγκο που καταλαμβάνεται από την πυρίτιδα (Vp) προς τον συνολικό όγκο που αυτή καταλαμβάνει (Vbr) .
LD (%) = 100 × (Vp ⁄ Vbr)
Υπάρχει σχετικη μεθοδος προκειμένου να γίνει ο υπολογισμός του όγκου που καταλαμβάνει μια δόση πυρίτιδας
Για κάποιο περίεργο λόγο ενω είχα αναπτύξει περαιτέρω την απάντηση μου δεν συμπεριελήφθηκαν τα υπόλοιπα σχόλια μου !!!!! Το συστημα απαίτησε την εκ νέου συνδεση μου και όλα χάθηκαν!!!!
Αρα μετα την θεωρητική απάντηση αναμείνατε και τα υπόλοιπα εκ μέρους μου.
Ξεκίνησα απαντώντας μία μία τις ερωτήσεις ώστε να μην χαθούμε στην συζήτηση
Πρακτικά τα παραπάνω αποτυπώνονται ως εξής:
(a) Μονοβασικές πυρίτιδες μεγάλου όγκου
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι η σειρά Α, PSB, CSB , 206 , AQUILLA , D20 , C7, SIDNA κ.λ.π
Η φύση και η μορφολογία των πυρίτιδων αυτών δεν επιτρέπει την μεταβολή του όγκου τους με την όποια συμπίεση τους . Η όποια πίεση ασκηθεί εκ μέρους του βύσματος σκοπό έχει την "τεκτονική συννεκτικότητα" μεταξύ των φυλλιδίων της πυρίτιδας με την αποβολή της όποιας ποσότητας αέρα εγκλωβίζεται ανάμεσα τους.
Καλόν είναι πρίν την τοποθέτηση του βύσματος να προηγούνται ένα-δύο κτυπήματα του κάλυκα με την πυρίτιδα εντός ώστε να "τακτοποιηθούν" τα φυλλίδια αυτής σε ένα περισσότερο ομοιογενές σύνολο.
(β) Τροποποιημένες μονοβασικές πυρίτιδες
Τέτοιου τύπου πυρίτιδες είναι οι παραγόμενες απο την Ιταλική εταιρεία Bascchieri & Pellagri, όπως η σειρές ΜΒ, F2, G.2000 αλλα και οι μεμονωμένες NIKE, G3000, G.P κ.λ.π
Οι πυρίτιδες αυτές έχουν μια ιδιαιτερότητα ώς πρός την φύση και την μορφολογία τους.
Ο όγκος που καταλαμβάνουν μπορεί να μεταβληθεί με την όποια συμπίεση τους ασκηθεί.
Συνεπώς μπορούμε να μεταβάλουμε τον δείκτη της ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ ΦΟΡΤΙΣΗΣ ασκώντας την κατάλληλη πίεση και κατα συνέπεια μεταβάλλοντας τον όγκο που αυτές τελικά θα καταλάβουν εντός του κάλυκα.
Πρακτικά αυτό ισοδυναμεί με μια μείωση της αρχικής στήλης της πυρίτιδας κατα 2 χιλιοστά οπότε και το όλο σύνολο της πυρίτιδας καταλήγει σε μια περισσότερο συνεκτική και compact μορφή των φυλλιδίων.
Η σκοπιμότητα της πίεσης επί της πυρίτιδας στις περιπτώσεις αυτές είναι ακριβώς ο ίδιος με την προαναφερθείσα περίπτωση (α). Δηλαδή η αποβολή της εγκλωβιζόμενης ποσότητας του αέρα προκειμένου η διαδικασία και ο ρυθμός καύσης (burn rate) της πυρίτιδας να είναι όσο το δυνατόν πλησιέστερα στις προδιαγραφές της και στην προοδευτικότητα της.
(γ) Διβασικές ευρωπαικές πυρίτιδες
Ειναι οι γνωστές μας πυρίτιδες S.4/N, SIPE/N, TECNA/N
Εδώ ισχύουν τα ίδια που αναφέραμε και στην περιπτωση (β) με την διαφορά ότι πρακτικά η στήλη της πυρίτιδας στις περιπτώσεις των S.4/N και TECNA/N θα πρέπει να μειώνεται κατά 1 χιλιοστό περίπου ενω στην περίπτωση της SIPE/N δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 0,7 χιλ.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΗΣ ΠΙΕΣΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Οι τρόποι που σε ερασιτεχνικό επίπεδο μπορεί ένας ιδιογομωτής να διαχειριστεί την απαιτούμενη πίεση επι του βύσματος και η οποία όπως προαναφέρθηκε είναι της τάξεως των 3~4 κιλών ώστε αυτό αναλόγως της σκληρότητας του να συμπιεστεί κατα 0,5~2,0 χιλιοστά σε σχέση με το αρχικό του ύψος είναι δύο.
1. η μέθοδος-πρακτική κλεισίματος του φυσιγγίου είτε αστεροειδώς είτε με στρογγυλό κλείσιμο.
2. ο ελεύθερος χώρος απο το ανω επίπεδο της στήλης των σκαγιών έως του ύψους των χειλέων του κάλυκα.
Είναι ευνόητο ότι στις περιπτώσεις (β) και (γ) ο ελεύθερος χώρος θα πρέπει να προσδιορίζεται κατα τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου,
- η συμπίεση της στήλης της πυρίτιδας κατα 2,0 - 1,0 - 0,5 χιλ αναλόγως του τύπου της
- η συμπίεση της διάταξης του βύσματος κατα 0,5 - 2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΥΣΜΑΤΟΣ
Τα καλής ποιότητας βύσματα είναι μελετημένα κατα την κατασκευή τους να επιδέχονται την σωστή συμπίεση των 3~4 κιλών χωρίς να παρουσιάζουν αλλοιώσεις στην αρχιτεκτονική τους και στην εν γένει δομή και την μορφολογία τους.
Κατα συνέπεια εαν μετά το τελικό κλείσιμο του φυσιγγίου το χρησιμοποιούμενο βύσμα παρουσιάζει στρεβλώσεις με πλάγια μετατόπιση , ασύμμετρη συμπίεση της διάταξης "αμορτισέρ", υπερβολική διάνοιξη των κενών μεταξύ των πτερυγίων του κυαθίου ή παρατηρούνται ανωμαλίες επι της λείας επιφάνειας του κάλυκα τότε αυτά είναι σημεία που δηλώνουν υπερβολική πίεση επι του βύσματος και θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε αναθεώρηση είτε του τύπου του βύσματος ανάλογα με την σκληρότητα του είτε σε κατάλληλη προσαρμογή του ελεύθερου χώρου μεταξύ του σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα.
ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΚΛΕΙΣΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΓΓΙΟΥ
Ο τρόπος κλεισίματος του φυσιγγίου πάντα συσχετίζεται με τον ελεύθερο χώρο (ε.χ) μεταξυ των σκαγιών και των χειλέων του κάλυκα. Ο ε.χ με την σειρά του επηρεάζει τον βαθμό συμπίεσης του εκάστοτε χρησιμοποιούμενου βύσματος.
Ανακύπτει λοιπόν ένα βασικότατο ερώτημα στον οποιοδήποτε ιδιογομωτή.
Πώς θα ξέρω κάθε φορά ότι το βύσμα που χρησιμοποιώ έχει πάρει κατα το κλείσιμο του φυσιγγίου την συμπίεση που αντιστοιχεί στα 3~4 κιλά ωστε να εξασφαλίσω την "ασφαλή επαφή" επι της πυρίτιδας που προαναφέραμε στο θεωρητικό μέρος της απάντησης.
Εδώ διακρίνουμε τις περιπτώσεις του αστεροειδούς κλεισίματος (star crimp) και του στρογγυλού κλεισίματος (roll crimp).
Ειναι χρήσιμο εφόσον έχουμε επιλέξει με ποια υλικά θα συναρμολογήσουμε το φυσίγγι μας να επικεντρωθούμε στον τύπο κάλυκα και το βύσμα. Καλό θα έιναι να έχουμε πάντα κάποιους διαφανείς ή ήμιδιαφανείς κάλυκες απο κάθε τύπο κάλυκα που έχουμε επιλέξει οι οποίοι θα μας χρησιμεύσουν για τις παρατηρήσεις μας
1.Αστεροειδές κλείσιμο.
Ο πιο ενδεδειγμένος πρακτικά τρόπος ο οποίος και έχει υιοθετηθεί απο τους επαγγελματίες του είδους είναι η χρήση του Γ σταδίου κατα την διαδικασία του αστεροειδους κλεισίματος .
Ο λόγος είναι διότι μπορούμε ΠΑΝΤΑ να συσχετίζουμε το βάθος ρελιάσματος με την σωστή συμπίεση επι του βύσματος αλλα και το ενδεικνυόμενο ασφαλές ύψος του τελικού φυσιγγίου.
2.Στρογγυλό κλείσιμο.
Τα πράγματα εδώ δεν είναι τόσο εύκολα όσο φαίνονται. Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε!! Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι τουλάχιστον δεν ειναι τόσο δύσκολα.
Στο στρογγυλό κλείσιμο καλούμαστε να εφαρμόσουμε κάποια στοιχειώδη μέτρα και κανόνες.
Ενα απο αυτά για παράδειγμα στους πλαστικούς κάλυκες είναι ότι το βάθος ή το ύψος ρελιού αν θέλετε θα πρέπει να κυμαίνετε στα 3 χιλιοστά.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει με το κλείσιμο του φυσιγγίου να έχω επιτύχει αφενός μεν την άσκηση μιάς πιέσεως της τάξεως των 3~4 κιλών , αφετέρου δε την συμπίεση του βύσματος κατα 0,5~2,00 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
Κυριάρχο στοιχείο για την επίτευξη αυτού του συνδιασμού είναι ο τύπος του χρησιμοποιούμενου ΣΤΡΟΦΕΙΟΥ.
Θεωρώ ότι το στροφείο που θα πρέπει να χρησιμοποιείται θα πρέπει να έχει ένα βάθος που να κυμαίνεται απο 3,50~3,20 χιλ.
Ο λόγος έιναι απλός. Κατα το ρέλιασμα του φυσιγγίου το πλαστικό του κάλυκα πρέπει να ρελιάζεται και να "κατεβαίνει" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΡΊΣΚΕΙ ΕΜΠΟΔΙΟ επι της καλυπτήριας τάπας (διαφανο διασκίο, χαρτάκι, φελλός) έως ότου συμπληρωθεί το βάθος των 3 χιλιοστών στο ρέλι. Απο εκεί και πέρα το βύσμα επανερχόμενο προς τα πάνω απο την όποια συμπίεση έχει υποστεί από το "μέτωπο" ή "πατούρα" του στροφείου θα σταματήσει στο επίπεδο που έχουμε εμείς προσδιορίσει ανάλογα με την σκληρότητα του και τον ελεύθερο χώρο που αφήσαμε από την τάπα πριν ξεκινήσουμε την διαδικασία ρελιάσματος .
Ιδιαίτερα θα ήθελα να αναφερθώ στους χάρτινους κάλυκες όπου εκεί το χαρτί δεν "παίζει" τα παιχνίδια του πλαστικού. Κατα συνέπεια ρελιάζουμε με το κατάλληλο στροφείο μας που συνήθως για τους καινούργιας γενεάς χάρτινους κάλυκες έχουν ένα βάθος 2 χιλ. εκει που επιτυγχάνουμε ισόποσο βάθος ρελιου και ταυτόχρονα συμπίεση του βύσματος 0,5~2,0 χιλ αναλόγως της σκληρότητας του.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
αεί τώραΚαλημέρα Στέλιο!Κυριολεκτικά το Α και το Ω στην ιδιογομωση είναι ο κενός χώρος - συμπίεση βύσματος πυρίτιδας.
Οποίος το έχει καταλάβει καλά κ το τηρεί μπορούμε να πούμε ότι βγάζει ασφαλή κ καλά φυσιγγια.
Χθες σκεφτόμουν αυτό ακριβώς το θέμα.
Με πρόλαβες καπτα Γιάννη
Λέει κάποια σωστά πράγματα και κάποια όπως για την έκρηξη στομίου άκυρα. Δεν νομίζω ένας νέος ιδιογομωτής να βγάζει εύκολα συμπέρασμα έτσι που τα παρουσιάζει. Η καλύτερη συμβουλή είναι αυτή του Τζων, νυν και αεί.
Συμφωνώ με την αντιγραφή αλλά δε βγαίνει πάντα το ίδιο αποτέλεσμα...
Γνώμη μου είναι ότι αντιγράφουμε ένα φυσιγγι και μετά πάμε στον πίνακα για να το φέρουμε στα μέτρα μας. Όσα πιο πολλά ξέρουμε για ένα σεταπ τόσο καλύτερα...Ένα διαφορετικό στροφείο πχ μπορεί να μας αλλάξει τα δεδομένα...
Να βάλουμε στα υπόψιν όπλο και τρόπο κλεισίματος...
Γνώμη μου είναι ότι αντιγράφουμε ένα φυσιγγι και μετά πάμε στον πίνακα για να το φέρουμε στα μέτρα μας. Όσα πιο πολλά ξέρουμε για ένα σεταπ τόσο καλύτερα...Ένα διαφορετικό στροφείο πχ μπορεί να μας αλλάξει τα δεδομένα...
Να βάλουμε στα υπόψιν όπλο και τρόπο κλεισίματος...
Στεφανε , καλυτερη και μεγαλυτερη συγκεντρωση εχει το αστεροειδες κλεισιμο.
Το ρελι εχει μικροτερη συγκεντρωση αλλα καλυτερη κατανομη φιλε.
Αυτο λεει ο κανονας.....
Τωρα εαν εμεις οι ιδιογομωτες μπορουμε και τον βαζουμε στην ''ακρη'' ειναι αλλο θεμα.
Σε ΟΛΑ τα εμπορικα φυσιγγια αυτο ειναι κανονας!!!
...η αντιγραφή ίσως είναι η αρχή ... αλλά νομίζω οτι πρέπει να συγκρίνεται με όλες τις διαθέσιμες πηγές και μετά να δοκιμάζεται...
Έθεσες ένα πάρα πολύ ωραίο παράδειγμα για το στροφείο...
Πολλοί πιστεύουν οτι το σωστό ρέλι είναι το 50% τις επιτυχίας ενός φυσιγγίου! και το υπόλοιπο 50% βασίζεται στην ποιότητα των υλικών, την σωστή επιλογή του και στην σωστή δοσολογία ανά περίσταση...
Νομίζω οτι όσο πιο καλά γνωρίζουμε τι κάναμε και και φέραμε το Α-Β αποτέλεσμα , τόσο καλύτερα , οχι μόνο το ΠΩΣ αλλα το ΓΙΑΤΙ...
Είναι τόσες πολλές οι διαφορές που μπορεί να έχουμε οπότε οι δοκιμές απαραίτητες. Με τις δοκιμές βρίσκουμε και το πώς και το γιατί...
...η αντιγραφή ίσως είναι η αρχή ... αλλά νομίζω οτι πρέπει να συγκρίνεται με όλες τις διαθέσιμες πηγές και μετά να δοκιμάζεται...
Έθεσες ένα πάρα πολύ ωραίο παράδειγμα για το στροφείο...
Πολλοί πιστεύουν οτι το σωστό ρέλι είναι το 50% τις επιτυχίας ενός φυσιγγίου! και το υπόλοιπο 50% βασίζεται στην ποιότητα των υλικών, την σωστή επιλογή του και στην σωστή δοσολογία ανά περίσταση...
Νομίζω οτι όσο πιο καλά γνωρίζουμε τι κάναμε και και φέραμε το Α-Β αποτέλεσμα , τόσο καλύτερα , οχι μόνο το ΠΩΣ αλλα το ΓΙΑΤΙ...
Το 50% της επιτυχίας να είναι το ρελι...χμμμ...όλα συντελούν στο να βγάλουμε "καλή" τουφεκιά.
Ακόμη περιμένω να γράψεις το στήσιμο με το διπλοκυάθιο του μπαρμπα Μιχάλη από τη Λέρο.
Εγώ ειδικά για τις διβασικές s4,sipe, νομίζω δουλεύουν καλύτερα σε χαμηλές δόσεις και πολύ πατημενες να γίνονται ένα σώμα.
Ο αριστερός ποιος είναι Στέφανε;
Στέφανε ουσιαστικά( κυριολεκτώ !) εγώ στερούμαι εμπειρίας! ...ο Νίκος Π. , και τα αλλα παιδιά θα ήταν καταλληλότεροι να απαντήσουν...
Από τα λίγα που γνωρίζω οι συγκεντρωτήρες με μεγάλο βάθος φούστας έχουν θέμα με τις διβασικές λόγω του μικρού όγκου τους...
Εγώ φέτος πρώτη φορά με διβασική , την S4 n, στο 16αρι σε 65αρι κάλυκα, ρέλι, έβαλα Ζ2Μ 24 γιατί δεν είχα και ψηλότερο και γιατί κατέληξα οτι αυτή η συγκεκριμένη θέλει συγκεντρωτήρα, να την "ηρεμεί", δεδομένου οτι ο στενός αυλός στα μικρότερα διαμετρήματα προάγει την αύξηση των πιέσεων, και κάνει και ζέστη στο νησί....
Νομίζω πάλι οτι από αυτήν την οπτική, ιδανικά θα ήταν μια φούστα με το μικρότερο δυνατό βάθος και εγκοπές σα "βελόνες" όπως ο aquila( αυτός όμως είναι νομίζω σκληρός για την S4 & την SIPE τουλάχιστον...)...
Υ.Γ: αυτά που λέει το σάιτ, είναι ενδεικτικά, εγώ προσωπικά, όταν έστησα την S4 δεν την πίεσα σχεδόν καθόλου, ίσα που πάτησε ο συγκεντρωτηρας, και οτι πήρε από το ρέλιασμα, που νομίζω ήταν ελάχιστο, σχεδόν "απάτητο".Το ρέλι είχε βάθος ~ 2,8-3,0 χιλ. και φάρδος ~ 1,8 χιλ....μια χαρά πήγε, και υπολείμματα μηδέν!.. προφανώς πιέστηκε όσο έπρεπε...
Κ εις τους αιώνας των αιώνων
Έχει πολύ μεγάλο αμορτισέρ ο aquila ίσως γι' αυτό έσωσε την κατάσταση.