Φάσσα-Αρχείο
- Thread starter BeReT aKa RoBo aKa 1%
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Αν σου πω οτι το έχω ήδη κανει ,θα με πιστέψεις ;Έχεις τη θετική αύρα απ όλο το forum ρε φίλε μη κοιτάς που κάνουν πλάκα.
Όσο για το που θα πας πρώτη μέρα ακολούθησε το ένστικτο σου..........
και πήγαινε στην άλλη επιλογή.
και μάλιστα πολλές φορές.Οσο για τις αύρες κλπ ,απλά πλάκα κανουμε. Δεν πιστεύω ούτε σε αύρες ,ούτε σε βασκανίες....
Εεε...ναι ρε φίλε!!!ωχωχωχωχ ανεβασμένους σας βλέπω.....μήπως αντί για το όπλο να κρατάω το κινητό να γράφω βίντεο να γελάσει και το ποικιλόμορφον ερίφιο που έλεγε και ο Κατακουζινός????
Σε κυνηγια με τετοια παρεα, το backstage (πως το δουλευω το εγγλεζικο ο φουστης...
) έχει το ζουμί...
Φασσεσ Κορινθία έχει τίποτα άσ πει κάποιος???
καλη αρχηoh my sweet cariola....
Πουλιά δεν έχει ,αλλά το χειρότερο ειναι άλλο.....
μου αρεσει το χερακι σουΚαλή αρχή αλεπουδιάρη!!oh my sweet cariola....
Πουλιά δεν έχει ,αλλά το χειρότερο ειναι άλλο.....
Για πες το χειρότερο??
χουφτωστη χουφτωστηoh my sweet cariola....
Πουλιά δεν έχει ,αλλά το χειρότερο ειναι άλλο.....
θα παω να βαλω ενα μονιμο καρεκλακι σε εκεινω το γ@#$&νο το καρτερι
Δωσεεεεoh my sweety cariolitsa....
Πουλιά δεν έχει ,αλλά το χειρότερο ειναι άλλο.....
Πεθαίνω να σε βλέπω αγκαλιά με φασσες! Νιώθω ανακούφιση!! Μπραβο Δημήτρη όλα καλά ελπίζωoh my sweety cariolitsa....
Πουλιά δεν έχει ,αλλά το χειρότερο ειναι άλλο.....
Αυτά κάνουν τα θετικά vibes πατρίδα!!!χουφτωστην καλά την κ@ριολ@...τι έπαθες πάλι,το περίεργο θα ήταν να μην παθαινες βασικά!!!oh my sweety cariolitsa....
Πουλιά δεν έχει ,αλλά το χειρότερο ειναι άλλο.....
Μετά από το ξύπνημα στις 4:00 το πρωί από έντονο πονοκέφαλο, βγαίνω έξω να δω τον καιρό .Συννεφιά και ομίχλη από τα 600 με 700 μέτρα και πάνω .Αυτο ήραν αρκετό να αλλάξει το πλάνο μου οριστικά οπότε και απέκλεισα τα ορεινά των Ιωαννίνων. Κατι που τελικά αποδείχτηκε σωστό, οπότε και αποφάσισα να κινηθώ στα γνωστά.
Το ξημερωμα ήταν εντυπωσιακό απο τα πολλά συννεφα και τις ομίχλες και οι χωματόδρομοι με πολύ λάσπη απο την τελευταία δυνατή βροχή.
Η ώρα περνούσε και δεν πετούσε τίποτα. Ολες οθ ελπίδες ηταν πια όταν σκάσει ο ήλιος απο το βουνό οπότε και θα βγαίναν στο "κλαρί" για να λιαστούν.
Γύρω στις 8,30 λοιπόν εμφανίζεται μόνο μια και κάνοντας κάποιους κύκλους αρκετά ψηλά ,έφυγε. Σε κανα εικοσάλεπτο ξαναεμφανίζεται και κλαρώνει στο λόφο μπροστα μου στα 150μ.Μενω καγκελο να μη με καταλάβει.Αφου με ταλαιπωρεί γύρω στο τέταρτο, ερχεται και δεύτερη η οποία κλαρώνει σε κατι ξερα ,15μ δεξια μου και πίσω. Δεν μπορώ να κάνω τιποτα οπως είμαι ,αφού θα με έβλεπε και θα βουτούσε στη ρεματιά. Παραμένω ακίνητος για αλλο ενα τέταρτο .Ουτε τα μάτια δεν κουνούσα ενω καποια στιγμή αφου με χτυπούσε και ο ήλιος ,τα εκλεισα τελείως και περίμενα να ακούσω να σηκώνεται..Τσολιά στο Σύνταγμα με κατάντησαν οι καριόλες.
Κάποια στιγμή ξεκλαρώνουν και βουτάνε και οι δυο στη μεγάλη ρεματιά αυξάνοντας τις ελπιδες μου οτι θα έρθουν με όλο το σοι.Οπως γινεται συνήθως και συγκεκριμένα εκει ,αυτό το εχω δει πολλές φορες.
Οντως μετά απο λίγο εμφανίζονται καμια 15αριά απο την άλλη πλευρά και γλείφοντας τα δεντρα κλαρώνουν σε δυο αριες. Οι μισές σηκώθηκαν και δίπλωσαν πισω ενω οι άλλες στρώθηκαν κάτω ,αφήνοντας όμως μια να κανει τον Βιγλάτορα στη κορφή της αριάς.
Η ωρα περνούσε και δεν έβλεπα να εχω πιθανότητες για κατι καλό αφου ήξερα πως θα φυγουν προς τα πίσω . Τότε αποφάσισα να σπάσω το...." πρωτόκολλο." Ετσι σηκώνομαι και πάω εγώ σ αυτες. Αφου εχω πλησιάσει αρκετά και λίγο πριν κάνω ενα μικρό ανέβασμα μέσα απο βλάστηση και να τις σηκώσω , σηκώνονται αλλά μου τις κρύβουν τα δεντρα. Βλέπω μόνο μια αφού εχει ξεμακρυνει αρκετά αλλά ευτυχώς με ενα εξαράκι κι ενα φιδάκι την πήρα. Τότε αρχίζω να τρέχω προς τα κατω ξεχνώντας το πρόβλημα με την μέση που τις τελευταίες μέρες άρχισε παλι να με θυμάται .Γλιστρώντας απο την πολύ λάσπη και απο το πολύ σκατό των αγελάδων ,τραντάζομαι ολόκληρος. Αυτό ήταν αρκετό να χειροτερέψει τα πράγματα και να με κάνει να καταλάβω πως ολα τελείωσαν πριν καλά καλά αρχίσουν .
Ξάπλωσα στο ακήμη υγρό χορτάρι κανα εικοσάλεπτο και με κρύα καρδιά κατάλαβα πως δεν μπορώ να το συνεχίσω και πως πρέπει να γυρισω σπίτι και να δω τι θα γίνει . Η ώρα ηταν μόλις 10,30.
Ετσι απο το κρεβάτι του πόνου πια
, σας γράφω αυτές τις "αράδες". Θα έλεγα και της μοναξιάς ,αλλά ξεχάστηκα. Εχω την ουκρανέζα παρέα.
Last edited:
Οχι ρε Μηστο σε κυριευσαι ο ενθουσιασμος κ την εκανες την παταταΤότε αρχίζω να τρέχω προς τα κατω ξεχνώντας το προβλημα με την μέση που τις τελευταίες μέρες άρχισε παλι να με θυμάται .Γλιστρώντας απο την πολύ λάσπη και απο το πολυ σκατό των αγελάδων ,τραντάζομαι ολοκληρος. Αυτο ήταν αρκετο να χειροτερέψει τα πράγματα και να με κάνει να καταλάβω πως ολα τελειωσαν πριν καλά καλά αρχίσουν .
Ξάπλωσα στο ακομη υγρό χορτάρι κανα εικοσσλεπτο και με κρύα καρδιά κατάλαβα πως δεν μπορω να το συνεχίσω και πως πρέπει να γυρισω σπίτι και να δω τι θα γινει . Η ωρα ηταν περιπου 10,30.
Ετσι απο το κρεβάτι του πόνου πια
να στηλω ξυλοκαηνες?
Το προγραμμα ειχε σημερα ξυπνημα 4:15 και δουλεια 5:00 με 6:30 γιατι θα παω νυχτα και σημερα και αυριο, ημουν ετοιμος με τα πρασινα μου και το οπλο στο αυτοκινητο.
6:30 φευγω για αρκετα ψηλα σημερα γιατι ημουν σιγουρος θα επαιζαν πουλια το πρωι, παιρνω καφε οπλα και παρελκομενα και ξεκιναω για το καρτερι,ακουω αυτοκινητο αλλα λεω θα ειναι αυτος με τα γελαδια...φτανω στο καρτερι αναβω ενα τσιγαρο κι ακουω ομιλιες. Σκανε μυτη δυο μπαρμπαδες 65 φευγα χρονων και λεω ωπα μας τη πεσανε. Τους χαιρεταω ειχαν ενα ενδοιασμο αλλα τους λεω δεν υπαρχει προβλημα, τελικα πιασανε καπου 50 μετρα αποσταση απο μενα χωρις να βλεπομαστε,λεω σε μια στιγμη απο μεσα μου αν σκασουν μυτη οι καριολες τωρα απο δεξια η αριστερα πως θα τουφεκισω?
Ο ενας ηταν πιο χαμηλα βεβαια αλλα ο αλλος αριστερα μου ηταν σε πολυ καλη αποσταση βολης, με την απορια εμεινα παντως γιατι δεν περασε ουτε μυγα
Φευγουν οι κυριοι φευγω κι εγω μετα απο μιση ωρα να παω πιο χαμηλα, τσεκαρω ενα μερος τιποτα παλι, παω στο δευτερο βλεπω φρεσκιες ροδιες και λεω εχε γουστο, προχωραω ηταν εκει οι φιλοι μου! Κανω κι εκει μια αναγνωριση δεν βλεπω τιποτα, καλα λεω το καλο παληκαρι ξερει κι αλλο μονοπατι...
Ξανα δρομο για αλλου φαν παρκ...φτανω εκει που ηθελα και ξεκιναω περπατημα παλι, κοιταω προσεχτικα τα δεντρα που ηθελα να παω και βλεπω μια γνωστη φιγουρα απο τα 80 90 μετρα, βγαζω το αποστασιομετρο να δω καλυτερα και ηταν μια καριολιτσα.
Εδω ειστε πουλακια μου??? Πλησιαζω με περπατημα γατας οσο μπορω καμια 50αρια μετρα περιπου και σκεφτομαι τι να κανω για να σηκωθουν τα κοριτσια, τελικα αποφασιζω να πλησιασω κι αλλο να με ακουσουν και να φυγουν.
Παταω ενα ξερο κλαδι και σηκωνονται, παλι καλα ημουν σε ανοιχτο σημειο εκεινη τη στιγμη στα δεντρα και ειχα λιγη ορατοτητα, κανουν ενα κυκλο προλαβαινω μια τουφεκια και βλεπω μια να πεφτει, σκανε κι αλλες 5 μυτη απο πισω μου και προλαβαινω αλλη μια τουφεκια σε μια προς τα πισω και αρκετα δυσκολη που δεν περιμενα να την παρω αλλα την ανατιναξε το mythos.
Παω μαζευω την δευτερη με το mythos ολο χαρα και παω για την επομενη, τελικα ηταν αρκετα πιο μακρια απο οσο υπολογιζα και φτανοντας την βλεπω, ομως 1 μετρο πιο διπλα βλεπω και κατι αλλο περιεργο στο χρωμα και λεω τους μαλακες εχουν γεμισει το τοπο βρωμιες...
Δεν ηταν σκουπιδια ομως αλλα η τριτη καριολα, με την πρωτη τουφεκια επεσαν δυο με το 6/4 προφανως γιατι θα ηταν παρα πολυ κοντα εκεινη την στιγμη γιατι εγω οπως θυμαμαι μια σημαδεψα οπως παντα.
Σας εγραψα την ιστορια μου παλι και πεφτω για υπνο γιατι εχω βραδυ μπροστα μου
6:30 φευγω για αρκετα ψηλα σημερα γιατι ημουν σιγουρος θα επαιζαν πουλια το πρωι, παιρνω καφε οπλα και παρελκομενα και ξεκιναω για το καρτερι,ακουω αυτοκινητο αλλα λεω θα ειναι αυτος με τα γελαδια...φτανω στο καρτερι αναβω ενα τσιγαρο κι ακουω ομιλιες. Σκανε μυτη δυο μπαρμπαδες 65 φευγα χρονων και λεω ωπα μας τη πεσανε. Τους χαιρεταω ειχαν ενα ενδοιασμο αλλα τους λεω δεν υπαρχει προβλημα, τελικα πιασανε καπου 50 μετρα αποσταση απο μενα χωρις να βλεπομαστε,λεω σε μια στιγμη απο μεσα μου αν σκασουν μυτη οι καριολες τωρα απο δεξια η αριστερα πως θα τουφεκισω?
Ο ενας ηταν πιο χαμηλα βεβαια αλλα ο αλλος αριστερα μου ηταν σε πολυ καλη αποσταση βολης, με την απορια εμεινα παντως γιατι δεν περασε ουτε μυγα
Φευγουν οι κυριοι φευγω κι εγω μετα απο μιση ωρα να παω πιο χαμηλα, τσεκαρω ενα μερος τιποτα παλι, παω στο δευτερο βλεπω φρεσκιες ροδιες και λεω εχε γουστο, προχωραω ηταν εκει οι φιλοι μου! Κανω κι εκει μια αναγνωριση δεν βλεπω τιποτα, καλα λεω το καλο παληκαρι ξερει κι αλλο μονοπατι...
Ξανα δρομο για αλλου φαν παρκ...φτανω εκει που ηθελα και ξεκιναω περπατημα παλι, κοιταω προσεχτικα τα δεντρα που ηθελα να παω και βλεπω μια γνωστη φιγουρα απο τα 80 90 μετρα, βγαζω το αποστασιομετρο να δω καλυτερα και ηταν μια καριολιτσα.
Εδω ειστε πουλακια μου??? Πλησιαζω με περπατημα γατας οσο μπορω καμια 50αρια μετρα περιπου και σκεφτομαι τι να κανω για να σηκωθουν τα κοριτσια, τελικα αποφασιζω να πλησιασω κι αλλο να με ακουσουν και να φυγουν.
Παταω ενα ξερο κλαδι και σηκωνονται, παλι καλα ημουν σε ανοιχτο σημειο εκεινη τη στιγμη στα δεντρα και ειχα λιγη ορατοτητα, κανουν ενα κυκλο προλαβαινω μια τουφεκια και βλεπω μια να πεφτει, σκανε κι αλλες 5 μυτη απο πισω μου και προλαβαινω αλλη μια τουφεκια σε μια προς τα πισω και αρκετα δυσκολη που δεν περιμενα να την παρω αλλα την ανατιναξε το mythos.
Παω μαζευω την δευτερη με το mythos ολο χαρα και παω για την επομενη, τελικα ηταν αρκετα πιο μακρια απο οσο υπολογιζα και φτανοντας την βλεπω, ομως 1 μετρο πιο διπλα βλεπω και κατι αλλο περιεργο στο χρωμα και λεω τους μαλακες εχουν γεμισει το τοπο βρωμιες...
Δεν ηταν σκουπιδια ομως αλλα η τριτη καριολα, με την πρωτη τουφεκια επεσαν δυο με το 6/4 προφανως γιατι θα ηταν παρα πολυ κοντα εκεινη την στιγμη γιατι εγω οπως θυμαμαι μια σημαδεψα οπως παντα.
Σας εγραψα την ιστορια μου παλι και πεφτω για υπνο γιατι εχω βραδυ μπροστα μου
Περαστικα και παρε κανενα παυσιπονο η κοπανα καμια ενεση να στανιαρεις, οι καριολες σε περιμενουν
Μετά από το ξύπνημα στις 4:00 το πρωί από έντονο πονοκέφαλο, βγαίνω έξω να δω τον καιρό .Συννεφιά και ομίχλη από τα 600 με 700 μέτρα και πάνω .Αυτο ήραν αρκετό να αλλάξει το πλάνο μου οριστικά οπότε και απέκλεισα τα ορεινά των Ιωαννίνων. Κατι που τελικά αποδείχτηκε σωστό, οπότε και αποφάσισα να κινηθώ στα γνωστά.
Το ξημερωμα ήταν εντυπωσιακό απο τα πολλά συννεφα και τις ομίχλες και οι χωματόδρομοι με πολύ λάσπη απο την τελευταία δυνατή βροχή.
Η ώρα περνούσε και δεν πετούσε τίποτα. Ολες οθ ελπίδες ηταν πια όταν σκάσει ο ήλιος απο το βουνό οπότε και θα βγαίναν στο "κλαρί" για να λιαστούν.
Γύρω στις 8,30 λοιπόν εμφανίζεται μόνο μια και κάνει κύκλους ψηλά και έφυγε. Σε κανα εικοσάλεπτο ξαναεμφανίζεται και κλαρώνει στο λοφο μπροστα μου στα 150μ.Μενω καγκελο να μη με καταλάβει.Αφου με ταλαιπωρεί γύρω στο τέταρτο, ερχεται και δεύτερη η οποία κλαρώνει σε κατι ξερα ,15μ δεξια μου και πίσω. Δεν μπορώ να κάνω τιποτα οπως είμαι ,αφού θα με έβλεπε και θα βουτούσε στη ρεματιά. Παραμένω ακίνητος για αλλο ενα τέταρτο .Ουτε τα μάτια δεν κουνούσα ενω καποια στιγμή αφου με χτυπούσε και ο ήλιος ,τα εκλεισα τελείως και περίμενα να ακούσω να σηκώνεται..Τσολιά στο Σύνταγμα με κατάντησαν οι καριόλες.
Κάποια στιγμή ξεκλαρώνουν και βουτάνε και οι δυο στη μεγάλη ρεματιά αυξάνοντας τις ελπιδες μου οτι θα έρθουν με όλο το σοι.Οπως γινεται συνήθως και συγκεκριμένα εκει ,αυτό το εχω δει πολλές φορες.
Οντως μετά απο λίγο εμφανίζονται καμια 15αριά απο την άλλη πλευρά και γλείφοντας τα δεντρα κλαρώνουν σε δυο αριες. Οι μισές σηκώθηκαν και δίπλωσαν πισω ενω οι άλλες στρώθηκαν κάτω ,αφήνοντας όμως μια να κανει τον Βιγλάτορα στη κορφή της αριάς.
Η ωρα περνούσε και δεν έβλεπα να εχω πιθανότητες για κατι καλό αφου ήξερα πως θα φυγουν προς τα πίσω . Τότε αποφάσισα να σπάσω το...." πρωτόκολλο." Ετσι σηκώνομαι και πάω εγώ σ αυτες. Αφου εχω πλησιάσει αρκετά και λίγο πριν κάνω ενα μικρό ανέβασμα μέσα απο βλάστηση και να τις σηκώσω , σηκώνονται αλλά μου τις κρύβουν τα δεντρα. Βλέπω μόνο μια αφού εχει ξεμακρυνει αρκετά αλλά ευτυχώς με ενα εξαράκι κι ενα φιδάκι την πήρα. Τότε αρχίζω να τρέχω προς τα κατω ξεχνώντας το πρόβλημα με την μέση που τις τελευταίες μέρες άρχισε παλι να με θυμάται .Γλιστρώντας απο την πολύ λάσπη και απο το πολύ σκατό των αγελάδων ,τραντάζομαι ολόκληρος. Αυτό ήταν αρκετό να χειροτερέψει τα πράγματα και να με κάνει να καταλάβω πως ολα τελείωσαν πριν καλά καλά αρχίσουν .
Ξάπλωσα στο ακήμη υγρό χορτάρι κανα εικοσάλεπτο και με κρύα καρδιά κατάλαβα πως δεν μπορώ να το συνεχίσω και πως πρέπει να γυρισω σπίτι και να δω τι θα γίνει . Η ώρα ηταν μόλις 10,30.
Ετσι απο το κρεβάτι του πόνου πια
- Status