Όχι Γιάννη, στην Κέρκυρα παραδοσιακά, η μπεκάτσα αποτελεί το κύριο και πιο δημοφιλές κυνήγι διαχρονικά,Τότε οι μπεκατσες ήταν δευτερεύον θηραμα, στο λαγό ήταν το μυαλό τους, στην περδικα και σε κανένα κοπάδι φασσες καθιστες.
και όταν λέω διαχρονικά μιλάω και για εποχές πριν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο...
Απλά το Νο 7 το προτιμούσαν οι παλαιότεροι κυνηγοί, γιατί και οι συνθήκες του κυνηγιού της ξυλόκοτας την δεκαετία '60-'70, ήταν καπως διαφορετικές π.χ.
Οι καιροί ήταν πολύ πιο σκληροί απ΄οτι σήμερα, Νοέμβρη-Δεκέμβρη, με τις παγωνιές, ξεκινούσαν το πρωί με -5,-10 βαθμούς και το μεσημεράκι άντε να ανέβαινε +5, βαριά +10 βαθμούς, και τέτοιες μέρες μπορεί να κρατούσαν και μια-δυο βδομάδες συνεχόμενες.
Τα σκυλιά στην συντριπτική πλειοψηφία τους και ανεξαρτήτου ράτσας, κυνηγούσαν σαν Σπρίνκερ σπανιέλ, ξεπετάγανε τα πουλιά, στα όρια του ''τίρου''.
Τα μέρη ήταν καθαρότερα και πιο ανοιχτά και τα πουλιά μπαίνανε καθημερινά.
Για να μπορούν τα φυσίγγια που γέμιζαν τότε, με τις σαφώς χαμηλότερες ταχύτητες απο τα σημερινά, να ανταπεξέλθουν σε μια ντουφεκιά 25-30 μέτρων (που ήταν το σύνηθες στα τότε κυνήγια μπεκάτσας) και στους -5, -10 βαθμούς, γέμιζαν με Νο 7 και αφαιρούσαν από την αναλογία μπαρούτι-σκαγιών έως και 2 γραμ. σκάγια.