Πέρδικα
- Thread starter George Ant.
- Ημερομηνία δημιουργίας
Την Τετάρτη στην έναρξη βρέθηκα στα Βαρδούσια Όρη. Ο καιρός ήταν δροσερός (10 βαθμοί κελσίου) και η ατμόσφαιρα διαυγής. 
Στο ξημέρωμα ακούσαμε κάποια πουλιά ψηλά στην κορυφή και πήραμε το απαραίτητο θάρρος για να ξεκινήσουμε.
Τα παραπανισια κιλά που έχω το τελευταίο διάστημα, τα ένιωσα στις γαμπες μου στα πρώτα 200 μέτρα ανηφορας... Χωρίς να έχω άλλη επιλογή, κάθισα σε έναν βράχο για τις απαραίτητες αναπνοές και απόλαυσα το τοπίο.
Ανεβαίνοντας ο φίλος μου είδε δύο πουλιά να σηκώνονται μόνα τους στα 100 μέτρα και μέχρι τις 9.00 δεν είχαμε καμία άλλη συνάντηση.
Λίγο πριν την κορυφή στα 2.300 μέτρα, ο μεγάλος σκύλος άρχισε να βιδωνει κόντρα τον άνεμο εμφανώς έχοντας πάρει μυρωδιά. Τα πόδια μου δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν με αποτέλεσμα να πέσει ο σκύλος από την πίσω πλευρά χωρίς να έχω πλέον οπτική επαφή. Με όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει, βγήκα στην κορυφή έχοντας την μικρή σκύλα δίπλα μου.
Από τα 20 μέτρα σηκώθηκαν τρεις πέρδικες και πρόλαβα να ρίξω μια τουφεκιά πριν χαθούν πίσω στα γκρεμια. Τον μεγάλο τον σκύλο δεν τον έβλεπα πουθενά και κάνοντας δέκα βήματα δεξιά για να έχω ορατότητα, σηκώθηκαν μπροστά από την σκύλα άλλες δύο, σε καλή απόσταση. Έφερα στο μάτι την μία, αλλά μόλις πήγα να τραβήξω την σκανδάλη έχασα την ισορροπία μου με αποτέλεσμα η τουφεκιά να πάει σε έναν βράχο.
Από εκεί και έπειτα είδα συνολικά άλλες 4-5 πέρδικες, οι οποίες δεν πλησιάζονταν με τίποτα. Περπάτησα 16 χιλιόμετρα σύμφωνα με το ρολόι μου, μέχρι τις 13:00 και πήρα τον δρόμο της επιστροφής, καταπονημένος, χωρίς θηράματα, αλλά γεμάτος εικόνες και θέληση να βελτιωθώ για να ξαναανεβω, να δω τα βουνά της Ρούμελης από ψηλά.
Στο ξημέρωμα ακούσαμε κάποια πουλιά ψηλά στην κορυφή και πήραμε το απαραίτητο θάρρος για να ξεκινήσουμε.
Τα παραπανισια κιλά που έχω το τελευταίο διάστημα, τα ένιωσα στις γαμπες μου στα πρώτα 200 μέτρα ανηφορας... Χωρίς να έχω άλλη επιλογή, κάθισα σε έναν βράχο για τις απαραίτητες αναπνοές και απόλαυσα το τοπίο.
Ανεβαίνοντας ο φίλος μου είδε δύο πουλιά να σηκώνονται μόνα τους στα 100 μέτρα και μέχρι τις 9.00 δεν είχαμε καμία άλλη συνάντηση.
Λίγο πριν την κορυφή στα 2.300 μέτρα, ο μεγάλος σκύλος άρχισε να βιδωνει κόντρα τον άνεμο εμφανώς έχοντας πάρει μυρωδιά. Τα πόδια μου δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν με αποτέλεσμα να πέσει ο σκύλος από την πίσω πλευρά χωρίς να έχω πλέον οπτική επαφή. Με όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει, βγήκα στην κορυφή έχοντας την μικρή σκύλα δίπλα μου.
Από τα 20 μέτρα σηκώθηκαν τρεις πέρδικες και πρόλαβα να ρίξω μια τουφεκιά πριν χαθούν πίσω στα γκρεμια. Τον μεγάλο τον σκύλο δεν τον έβλεπα πουθενά και κάνοντας δέκα βήματα δεξιά για να έχω ορατότητα, σηκώθηκαν μπροστά από την σκύλα άλλες δύο, σε καλή απόσταση. Έφερα στο μάτι την μία, αλλά μόλις πήγα να τραβήξω την σκανδάλη έχασα την ισορροπία μου με αποτέλεσμα η τουφεκιά να πάει σε έναν βράχο.
Από εκεί και έπειτα είδα συνολικά άλλες 4-5 πέρδικες, οι οποίες δεν πλησιάζονταν με τίποτα. Περπάτησα 16 χιλιόμετρα σύμφωνα με το ρολόι μου, μέχρι τις 13:00 και πήρα τον δρόμο της επιστροφής, καταπονημένος, χωρίς θηράματα, αλλά γεμάτος εικόνες και θέληση να βελτιωθώ για να ξαναανεβω, να δω τα βουνά της Ρούμελης από ψηλά.
πολυ καλο στόρι και φοτογραφικό υλικό ευγε
Πηγαίνω κάθε χρόνο στο ίδιο σημείο, αλλά φέτος ήταν η πρώτη φορά που δυσκολεύτηκα τόσο πολύ να ανέβω... Δεν είχα κανένα πρόβλημα με την αναπνοή, αλλά έσφιξαν οι γαμπες μου. Πιθανόν γιατί βγήκα με ενθουσιασμό και φόρα να ανέβω στην κορυφή, αν ξεκινούσα με πιο αργό βηματισμό ίσως να ήταν καλύτερα
Αποθεραπεία καθώς η καταπόνηση από την έναρξη ήταν μεγάλη. Στην Πίνδο μας βρήκε η έναρξη σε ένα υπέροχο αλπικό τοπίο. Αρκετός κόσμος στο βουνό και γκρίνια για τα μέρη. Ακούσαμε τον λάλο το πρωί από 2-3 κοπάδια. Ένα από αυτά κοντά στο αυτοκίνητο. Ξεκινήσαμε λοιπόν όταν χάραξε και όντως μετά από λίγο ένα κοπάδι 7-8 πέρδικες σηκώθηκε πριν φτάσουν τα σκυλιά στην άκρη ενός γκρεμού. Πρόλαβα να κάνω δύο οριακές ντουφεκιές, όπου με την πρώτη ντουφεκιά φάνηκε ένα πουλί να πέφτει. Πήγαμε στο σημείο και παρ’ όλη την προσπάθεια δυστυχώς δεν το εντοπίσαμε. Συνεχίσαμε πατώντας πολύ μέρος 3 άτομα και 3 σκυλιά δυστυχώς δεν καταφέραμε να ξανά εντοπίσουμε τα πουλιά, ούτε να βρούμε κάποιο άλλο κοπάδι. Το πρωί δεν χτυπήθηκαν πουλιά, παρά ελάχιστα. Συνολικά ακούστηκαν 10 ντουφεκιές, οι 6 από δύο άτομα που πήραν 1 πέρδικα, οι 2 οι δικές μου και άλλες 2. Γνωστοί που βρισκόταν στο βουνό και είχαν κάνει εκπαιδευτικά απορούσαν που πήγαν τα πουλιά γιατί εκεί που σήκωνουν 4-5 μεγάλα κοπάδια δεν βρήκαν ούτε μία. Από πληροφορίες που μας ήρθαν, το απόγευμα η κατάσταση ήταν κάπως καλύτερη με αποτέλεσμα να πάρουν όσοι μείνανε κάποια πουλιά.
Προσωπικά έφυγα γεμάτος παρ’ όλη την κούραση. Είχα χρόνια να κυνηγήσω αυτό το όμορφο θήραμα, που πάντα σε φτάνει στα όρια σου προκειμένου να το διεκδικήσεις. Το μυαλό σου φωνάζει γύρνα πίσω, τα πόδια διαμαρτύρονται αλλά το πάθος σε κάνει να συνεχίζεις.
Προσωπικά έφυγα γεμάτος παρ’ όλη την κούραση. Είχα χρόνια να κυνηγήσω αυτό το όμορφο θήραμα, που πάντα σε φτάνει στα όρια σου προκειμένου να το διεκδικήσεις. Το μυαλό σου φωνάζει γύρνα πίσω, τα πόδια διαμαρτύρονται αλλά το πάθος σε κάνει να συνεχίζεις.
Μεγάλο μπράβο, όλα σούπερ ...
Αν δούμε όλες τις ιστορίες το συμπέρασμα είναι ένα, είναι σαν να τρώμε ξύλο για χάρη αυτού του πουλιού.
Αυτό το θήραμα σε κάνει ορειβάτη χωρίς να είσαι.
Είναι τέτοιο το πάθος που δεν μοιάζει με άλλο....σε κάνει να ελπίζεις ότι θα τη συναντήσεις και έτσι σπας τα χέρια τα πόδια και τη μέση σου για να την πιάσεις.
Και πολλές φορές δεν τα καταφέρνεις.
Γι αυτό όταν τύχει και πιάσεις στα χέρια σου αυτό το πουλί σε πιάνει συγκίνηση.
Αυτό το θήραμα σε κάνει ορειβάτη χωρίς να είσαι.
Είναι τέτοιο το πάθος που δεν μοιάζει με άλλο....σε κάνει να ελπίζεις ότι θα τη συναντήσεις και έτσι σπας τα χέρια τα πόδια και τη μέση σου για να την πιάσεις.
Και πολλές φορές δεν τα καταφέρνεις.
Γι αυτό όταν τύχει και πιάσεις στα χέρια σου αυτό το πουλί σε πιάνει συγκίνηση.
Βρε αν ήξεραν τι ποδάρι έχουν δε θα πεταγανε ποτέ..
Που να τις προλάβεις Στέλιο. Αρχίζουν τον Ανήφορο, Ε όταν φτάσεις κορυφή ξεκολλάνε για το κατήφορο.. σου βγαίνει να ρίξεις κάτι καντιλια, κρατιέσαι, δεύτερη φορά που στο κάνουν ξαμολας ότι μπινελικι έχεις μέσα στο στόμα σου. Ε στο τρίτο πέταγμα προλαβαίνεις να ρίξεις. Αν καταφέρεις να πάρεις και ένα πουλί,τα ξεχνάς όλα!Ξέρουν τι πόδια έχουν.
Δεν ξέρουν τι πόδια έχουμε εμείς.
Αν δεν καθηλωθουν απ' το φόβο τους δεν τις προλαβαίνει κανένας άνθρωπος.
Απλώς αυτό οι πέρδικες δεν το ξέρουν.
Γι αυτό σταματούν και κρύβονται και γι αυτό δίνουν φτερό.
Σημερινό κυνήγι με φίλους στην Κύθνο, αρκετή υγρασία και ζέστη, πολύ περπάτημα, αλλά τα πουλιά ήταν λίγα. Έκανα μια ωραία τουφεκιά αργά σε ένα κοπάδι, με αποτέλεσμα να πέσει η μια και να τραυματιστεί η δεύτερη. Έφαγα τον τόπο με τα καταπονημένα σκυλιά μου, όμως δεν την βρήκα. Έχω αφήσει σημάδια στο μέρος. Θα πάω πάλι αύριο το πρωί, μήπως και τα καταφέρω.
Κρίμα . Το να χάνεις τέτοια πουλιά το συναισθημα ειναι πραγματικά ασύγκριτο με οποιο δήποτε άλλο θήραμα και νομίζω ότι τελικά σου χαλάει ότι ωραίο σου άφησε αυτή η κυνηγομέρα.
Τουλάχιστον έτσι το νιώθω εγώ.
Έλα από δω που είναι πιο βατά τα μέρη για να σε στρώσω λίγοΜε αξίωσε ο θεός και φέτος να καταφέρω να φθάσω στην κορυφή...
View attachment 91926
View attachment 91927
Έναρξη πέρδικας...έναρξης κυνηγιού και για μένα μιας και δεν είχα ξαναβγεί φέτος...
View attachment 91928
Απροπονητος...με παρέσυρε και το κυνήγι...έφυγα με ένα διάστρεμμα αστραγάλου και κράμπα στον μηρό...
Γεράσαμε...
View attachment 91934
Για την ιστορία...βρήκανε τα σκυλάκια 2 κοπαδάκια...10αρι το ένα...15αρι το άλλο...
Πήρε ο φίλος το μερτικό που του αναλογούσε...
Εγώ λόγω κακής εκτίμησης και θέσης δεν κατάφερα να καπνίσω το δίκαννο...
View attachment 91932
Να είμαστε γεροί και του χρόνου...να καταφέρουμε να ξαναβρεθούμε εκεί πάνω στο κατόπι της ρήγισσας των βράχων...
Και μετά ξέρεις
Last edited:
Επειδή μπερδεύτηκα.....δε βρήκες τη σκοτωμένη ή την τραυματισμένη; Ή μήπως και τις δύο;
Με την πρώτη τουφεκιά έχουν πάρει σκάγια και οι δύο. Η μία πέφτει και η άλλη συνεχίζει, και της ρίχνω σωστά δεύτερη τουφεκιά σύμφωνα με το βίντεο. Επειδή δεν φαίνεται καλά γιατί πήγα να ανοίξω το δίκανο, αφού ανοίγει τα φτερά πέφτει πάνω σε έναν ασπαλαθρο. Ο μεγάλος σκύλος έτρεξε στην πρώτη και μου την έφερε. Εγώ έτρεξα στην δεύτερη, γιατί γνώριζα ότι έπεσε ζωντανή. Έφερε και άλλος φίλος τα σκυλιά του και όμως δεν την βρήκαμε γιατί σίγουρα περπάτησε και κρύφτηκε. Σίγουρα δεν πέταξε γιατί είχα ορατότητα από την πρώτη στιγμή...
Καλησπέρα σας, ενώ είχα αποφασίσει να μην ξαναπάω το σκυλί στο βουνό ,( διανύει το 13 έτος του !!!) σήμερα δεν κρατήθηκα , είδα που ο καιρός ήταν συννεφιά και τουλάχιστον δεν θα μας έψηνε ο ήλιος.
Όταν έφτασα εκεί που θα άφηνα το αυτοκίνητο, είχε ελαφρά ομίχλη και ψιχάλιζε. Αποφάσισα να βγούμε με ρίσκο να δυναμώσει η βροχή, αλλά τουλάχιστον δεν θα χρειαζόταν να κουβαλάω νερό, ότι βρίσκει μόνος του στα σπιθάρια ...
Πέρασα στην απέναντι πλαγιά και όταν βγήκα στην κορυφογραμμή που ήθελα, άρχισα να ανησυχώ γιατί γλιστρούσαν τα βράχια πολύ. Ο σκύλος αλλά και εγώ στα απότομα σημεία είχαμε προβλήματα ... ευτυχώς δεν δυνάμωνε η βροχή ούτε είχαμε αστραπόβροντα .
Τελικά ο γέρος μου πήρε και μία ωραία φέρμα στο τελείωμα ενός μεγάλου ρέματος , πλησίασα από πάνω και πήρα θέση ...
Φτεροκοπήματα και τέσσερα πουλιά πήραν τον κατήφορο, τουφεκιά και πτώση ...
Μετά από αυτό επιστροφή στο αυτοκίνητο, έβαλα νερό στο σκύλο και τον φωτογράφησα ... φαινόταν να έχει κουράγια ακόμα αλλά δεν το ρίσκαρα, αύριο θα φανεί αν κάναμε το τελευταίο μας περδικοκυνήγι ...
Όταν έφτασα εκεί που θα άφηνα το αυτοκίνητο, είχε ελαφρά ομίχλη και ψιχάλιζε. Αποφάσισα να βγούμε με ρίσκο να δυναμώσει η βροχή, αλλά τουλάχιστον δεν θα χρειαζόταν να κουβαλάω νερό, ότι βρίσκει μόνος του στα σπιθάρια ...
Πέρασα στην απέναντι πλαγιά και όταν βγήκα στην κορυφογραμμή που ήθελα, άρχισα να ανησυχώ γιατί γλιστρούσαν τα βράχια πολύ. Ο σκύλος αλλά και εγώ στα απότομα σημεία είχαμε προβλήματα ... ευτυχώς δεν δυνάμωνε η βροχή ούτε είχαμε αστραπόβροντα .
Τελικά ο γέρος μου πήρε και μία ωραία φέρμα στο τελείωμα ενός μεγάλου ρέματος , πλησίασα από πάνω και πήρα θέση ...
Φτεροκοπήματα και τέσσερα πουλιά πήραν τον κατήφορο, τουφεκιά και πτώση ...
Μετά από αυτό επιστροφή στο αυτοκίνητο, έβαλα νερό στο σκύλο και τον φωτογράφησα ... φαινόταν να έχει κουράγια ακόμα αλλά δεν το ρίσκαρα, αύριο θα φανεί αν κάναμε το τελευταίο μας περδικοκυνήγι ...
Attachments
Σκόρδα!