Επειδή διαβάζω για αποκλίσεις του 1 χιλ στις διαστάσεις του κοντακιού , αναφέρω κάτι που διάβασα ( νομίζω στον Νικήτα) . Πρότεινε λοιπόν , για να καταλάβουμε πόσο σηματική είναι η σταθερή επώμιση για τα μέτρα του κοντακιού να κάνουμε το εξής πείραμα: ενώ έχουμε κλειδωμένο το όπλο στην επώμιση , να σφίξουμε τα δόντια μας !!! η μικρή διόγκωση των μυών στην κλείδωση του σαγονιού πετάει έξω το κοντάκι και αλλάζει το καστ !!! και μπορεί να φαίνεται υπερβολικό αλλά αυτή η μετακίνηση είναι πάνω από 1 χιλ .
Επειδή η σταθερότητα της επώμισης του πρωταθλητή είναι δεδομένη , θεωρώ ότι περιλαμβάνει και αυτήν την λεπτομέρεια. Θέλω να πω ότι όταν επωμίζει ο Μαυρομάτης σίγουρα το στόμα του και κατα συνέπεια τα σαγόνια του, είναι πάντα στην ίδια θέση άρα δεν υπάρχει αλλαγή στο καστ από βολή σε βολή. Τώρα τι γίνεται μετά από 100 βολές και με το άγχος του αγώνα , πιστεύω το ανάπτυγμα της τουφεκιάς καλύπτει τέτοιου είδους αποκλίσεις, αλλά πάλι , θεωρώ ότι αυτές οι λεπτομέρειες κερδίζονται με την πολλή προπόνηση και στο κάτω κάτω κάνουν και τους πρωταθλητές ε;
Οσον αφορά το καθαρά τεχνικό κομάτι σίγουρα τα cnc μπορούν να κατασκευάσουν απολύτως όμοια πολλά κοντάκια με μηδενικές αποκλίσεις στις διαστάσεις κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο μάστορας , όσο καλός και να είναι. Θα είναι όμως όμοια όλα τα κοντάκια; ας μην ξεχνάμε ότι το ξύλο είναι φυσικό υλικό και παράγοντες όπως πχ πυκνότητα , γραμμές των νερών κ.ά. δεν είναι ελεγχόμενα σταθεροί.
Πιστεύω γι αυτό οι πρωταθλητές ρίχουν πάντα με ένα όλπο. Πέραν της συνήθειας, περιορίζονται έτσι οι αποκλίσεις από τους αστάθμητους παράγοντες. Εδώ στις ρακέττες πχ του τέννις , που είναι εντελώς τεχνητά υλικά - κέβλαρ, κάρμπον κλπ - έχεις δυό τρείς ίδιες και παρ' όλα αυτά η μία με την άλλη έχουν διαφορές.
