Ίσα ίσα όταν πρόκειται για ιδιογομωση άρα για προσωπική χρήση, τότε πρέπει να κρατάς πιο καλές σημειώσεις..goodboy.
Βλητικές Δοκιμές - Αρχείο
- Thread starter BeReT aKa RoBo aKa 1%
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Koιτα, τη γομωση που ριχνω στις τσιχλες δεν την αλλαζω. Ομοιως και τις 2 γομωσεις που ριχνω στο σκοπευτηριο. Αυτες ειναι οι περισσοτερες πειραματισμοι για να φυγουν υλικα που καθονται, παντα φυσικα με γνωμονα το να φτιαχτει φυσιγγι που να αξιζει και στο κυνηγι (η το σκοπευτηριο). Φωτογραφιες πλεον δεν κραταω (παλια κρατουσα) απο κατανομες, απλα κοιταω να με ικανοποιει στο ματι, στα μετρα που ριχνω, γιαυτο και οι βιαστικες δοκιμες
Το να ξέρεις τα γρ της γομωσης και το νούμερο των σκαγιων βοηθαει στην αξιολόγηση της τουφεκιας, όπως και η απόσταση να είναι σωστά μετρημενη και όχι βήματα κλπ.
Μπορείς να μετρήσεις μια φορά με κορδέλα τα 30 και τα 35 μέτρα και να βάλεις σημάδια,είτε σιδερενια πασαλακια είτε σπρευ έγχρωμο.
Γραφε σε ενα χαρτί από μπλοκακι τα χρήσιμα στοιχεία της δοκιμης και κολλα το με σελοτειπ στην ακρη της λαμαρινας. Με την ψηφιακή φωτογράφηση μας έχουν λυθεί τα χερια.
Aμα σου πω οτι εχεις αδικο, θα σου πω ψεμματα. Συνηθως ετσι κανω, εχω τις γομωσεις σε χαρτι, και σημειωνω την ωρα που κανω την καθε τουφεκια (εφοσον θελει ωρα να βαψεις υπαρχει χρονικο κενο) και το τσοκ. Παλιοτερα εγραφα και τη συνταγη πανω στη φωτογραφια ωστε να ξερω αργοτερα τι βλεπω. Η αποσταση ειναι μετρημενη, οχι με βηματα, με κορδελα οπως λες. Σε γενικες γραμμες, επειδη πλεον δεν πολυδοκιμαζω τα φυσιγγια που φτιαχνω μιας και οπως ειπα ειναι στανταρ οι συνταγες, οι δοκιμες γινονται κυριως για δικη μου εκτιμηση (αισθηση τουφεκιας-αποτυπωση στον πινακα οπτικα-ηχος)
Τολι εχω δοκιμασει σε παπια B&P F2 long range με επινικελωμενα σε Ν5 και σπαγανε πολυ καλα κοκκαλακια απο παπια μεχρι τα 50 μετρα που τα δοκιμασα. Αν ειχα τη δυνατοτητα να κυνηγησω παπια με μολυβδινα σε καποιο μερος θα ηταν στις βασικες επιλογες μου.
Προσωπικα για παπιες και φασες θα τα προτιμουσα σε σχεση με τα κανονικα, για ολα τα υπολοιπα θηραματα οχι.
Προσωπικα για παπιες και φασες θα τα προτιμουσα σε σχεση με τα κανονικα, για ολα τα υπολοιπα θηραματα οχι.
Mafia Calabria
Moderator
Πιστεύω ότι αξίζουν σε δύσκολα θηράματα λαγό, πέρδικα, φασα όπου συνήθως οι ευκαιρίες είναι λίγες. Η επιμεταλωση λειτουργεί και ως buffer σκληροτερα σκάγια λιγότερες παραμόρφωσεις, μεγαλύτερη διατρηση και πιο σφιχτή κατανομή. Από προσωπική εμπειρία με επινικελομενα σε δωδεκαρι και εικοσαρι έχω άριστες εντυπώσεις σε κυνήγι περδικας. Μάλιστα όπως έχω ξαναγράψει με φυσιγγι cal20 b&p f2 classic 26γραμαρια επινικελομενα και τσοκ έσω έξω της briley Light modified σε βολή σε περδικα που σηκώθηκε αφερμαριστη πάνω από τριάντα μέτρα και είχε πάρει την κατηφορα ,έπεσε πατσαβουρα που λέμε, εντυπωσιακή βολή και επειδή τα δοκίμαζα πρώτη φορά καθάρισα ο ίδιος το θήραμα, λοιπόν είχε πάρει οχτώ σκάγια και βρήκα ένα εσωτερικά που είχε καρφωσει σε κόκαλο και ήταν σχεδόν ανεπαφο.
Mafia Calabria
Moderator
Τολη δεν νομίζω να ευσταθει αυτό από ότι ξέρω τα επιμεταλωμενα είναι συνήθως και σκληρά αντιμονιουχα.
Οντως τα επιχαλκωμενα η επινικελωμενα παρουσιάζουν εμφανώς πολύ μικρότερη παραμόρφωση σε σχέση με τα μολυβδινα.
Για εκλεκτά θηράματα (που συνήθως ειναι και σκληρά θηράματα)ειναι ότι πρέπει.
Τα μονα επιχαλκωμενα που είχα ριξει κάποτε ήταν τα viri gold 36 σε περδικες με καλά αποτελέσματα.
Εχω και μια κασετίνα bp f2 ν6 36gr που θα δοκιμάσω σύντομα..
Για εκλεκτά θηράματα (που συνήθως ειναι και σκληρά θηράματα)ειναι ότι πρέπει.
Τα μονα επιχαλκωμενα που είχα ριξει κάποτε ήταν τα viri gold 36 σε περδικες με καλά αποτελέσματα.
Εχω και μια κασετίνα bp f2 ν6 36gr που θα δοκιμάσω σύντομα..
ποιο να είναι καλύτερο όμως , ας πούμε για χονδρό θήραμα , επιμεταλλωμένο ή μολύβδινο με 5% αντιμόνιο ? το γραφώ αυτό επειδή τα Αμερικανάκια δεν πολυχρησιμοποιούν στα καλά φυσίγγια επιμεταλλωμένα (που άνετα θα μπορούσαν) ... αλλά σκληρά μολύβδινα.
Αν θυμαμαι καλά, σε ένα DVD του ο κ.Χατζιώτης , ανάφερε ότι τα επιμεταλλωμένα σκάγια πρεπει να έχουν μολύβδινο πυρήνα ημίσκληρο. Με την επιμετάλλωση αποκτούν τα σκάγια μια εξωτερική στίλβωση, που ελαχιστοποιει τις τριβές των σκαγιών, τόσο κατά την πυροδότηση και την κίνηση τους στο εσωτερικό της κάννης, βοηθώντας στην μείωση των παραμορφώσεων και των συσσωματώσεων, όσο και στην κίνηση τους προς στο στόχο προάγοντας καλύτερες κατανομές και διατρήσεις.
Όταν τα σκάγια συναντούν το θήραμα, η εξωτερική σκληρή επιμετάλλωμένη επιφάνεια επιτρέπει την καλύτερη διάτρηση του σκαγιού στο σώμα του θηράματος και στην συνέχεια ''σπάει'' μέσα στο σώμα, επιτρέποντας στον μαλακό μολύβδινο πυρήνα του σκαγιού να παραμορφωθεί και να προκαλέσει ευρύτερη καταστροφή ιστών.
Το έριχνα παλαιότερα που κυνηγούσα τη φάσσα με 36γρ σκάγια και ήταν αρκετά καλό.
Τωρα πλέον που έπεσα στα 33-34 γρ. ρίχνω το μικρό αδερφάκι του B&P F2 34 γρ. με μολύβδινα σκάγια και μου αρέσει καλύτερα.
Σε δοκιμή διάτρησης, σε τηλ. κατάλογο, του B&P F2 long range με επινικελωμενα Νο 6 και του B&P F2 34 γρ. με μολύβδινα σκάγια Νο 6, δεν είδα διαφορές...
Σωστα θυμασε Σπυρο.Κυνηγετικη τεχνογνωσια λεγόταν η σειρα των DVD και ήταν αρκετά χρησιμη..
Mafia Calabria
Moderator
Τολη δεν ξέρω πιο είναι καλύτερο αυτό θα μας το απαντήσουν πιο έμπειροι, τα επινικελομενα νομίζω είναι προνόμιο των Ιταλών τα χρησιμοποιούν και σε πολλά σκοπευτικά τους φυσιγγια. Οι αμερικανοί χρησιμοποιούν κυρίως επιχαλκωμενα, για φυσιγγια φασιανου και αγριογαλου , και όχι πολύ όπως παλαιότερα λόγο της νομοθεσίας σε μερικές Πολιτείες ακομα και στο φασιανο ριχνουν ατσάλινα λόγο του ότι ο κυνηγοτοπος συνορευει με λίμνες, άσε που τώρα με τα καινουργια κραματα δεν χρειάζεται τόσο ψάξιμο για την σκληρότητα ατσαλινα,βολφραμιου, hevi shot. Μερικα επιχαλκωμενα που φτιάχνονται ακόμα είναι αυτά.
free upload
click image upload
screen shot windows
photo sharing websites
upload img
Last edited:
Mafia Calabria
Moderator
Σπύρο το χα διαβάσει σε κάποιο άρθρο αμερικανικής εταιρείας κατασκευής φυσιγγίων ότι χρησιμοποίουσαν σκληρά αντιμονιουχα για τα επιχαλκωμενα φυσιγγια τους.
Γενικά Κων\νε , οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν σκληρά σκάγια, και πιστεύω είναι και ένας από τους βασικότερους λόγους της καλής φήμης που κουβαλούν, λόγω της καλής τους βλητικής συμπεριφοράς...
Mafia Calabria
Moderator
Εδω το χα διαβάσει Σπύρο τώρα το θυμήθηκα.
http://www.remington.com/products/ammunition/shotshells/upland-loads/nitro-pheasant-loads.aspx
Σπύρο, παρόλο που εκτιμώ τον Χατζιώτη, ως συγγραφέα σε θέματα όπλων και κυνηγίου, επί του προκειμένου διαφωνώ κάθετα. Έχω παρατηρήσει, και από άλλα γραπτά του, ότι στο θέμα των σκαγιών είναι οπαδός των μαλακών ή των ημίσκληρων για το κυνήγι, και είναι προσκολλημένος στο γνωστό μύθο ότι τα σκληρά σκάγια προκαλούν δήθεν ... "διαμπερή" τραύματα που τραυματίζουν ... αλλά "δεν σκοτώνουν άμεσα" το θήραμα, ενώ τα μαλακά παραμορφώνονται δήθεν με την πρόσκρουση στο σώμα του θηράματος και προκαλούν ευρύτερο τραύμα, ή μεταφέρουν όλη την ενέργειά τους στο θήραμα, κλπ. κλπ.
Το βασικό αίτιο που προκαλεί την παραμόρφωση των σκαγιών (και ειδικά στα σύγχρονα φυσίγγια με "συγκεντρωτήρα" - βύσμα με προστατευτικό κυάθιο) είναι η συμπίεση που δέχονται οι κατώτερες στιβάδες σκαγιών της γόμωσης, κατά την πυροδότηση και την επιτάχυνση εντός της κάννης, από τη μια μεριά από την πίεση των αερίων κι από την άλλη από την αδράνεια της μάζας της γόμωσης. Για τη μείωση λοιπόν του φαινομένου της παραμόρφωσης των σκαγιών οι λύσεις είναι δεδομένες: σκληρά σκάγια, buffer, προοδευτικές πυρίτιδες ανάλογες του βάρους της γόμωσης.
Η επιμετάλλωση από μόνη της δεν προσφέρει τίποτα. Το στρώμα νικελίου ή χαλκού στην επιφάνεια του σκαγιού είναι τόσο λεπτό, που μπορεί μεν να αυξάνει κάπως την επιφανειακή σκληρότητα, να το κάνει πιο "ολισθηρό", ίσως να αποτρέπει και τις συσσωματώσεις, αλλά δεν έχει καμιά συνεισφορά στην αντοχή στη συμπίεση, στην παρεμπόδιση της παραμόρφωσης των σκαγιών λόγω συμπίεσης. Αυτή (η αντοχή στην συμπίεση)
εξαρτάται αποκλειστικά από τη σκληρότητα του μολύβδινου πυρήνα, δηλαδή από το ποσοστό αντιμονίου.
Η επινικέλωση ή η επιχάλκωση λοιπόν έχει κάποιο νόημα μόνο σε σκληρά σκάγια. Σε μαλακά ή ημίσκληρα δεν προσφέρει τίποτα, παρά μόνο ... εμφάνιση ... γυαλάδα ... και το αντίστοιχο "καπέλο" στην τιμή ...
- Status