Για τα μονοβολα έγραψα πιο πριν, εκεί ισχύουν άλλα. Ο λόγος που οι πιέσεις πέφτουν κατακόρυφα μετά από ένα συγκεκριμενο σημείο, είναι διότι έχει υπερκεραστει η αντίσταση ξέρελιασματος και μένει μόνο η μάζα των σκαγιων να εμποδίζει την εκτόνωση των αερίων της καύσης. Ο διαθέσιμος χώρος για τα αέρια που στην αρχή είναι ο χώρος που καταλαμβάνει ή πυρίτιδα μεγαλώνει με την έκρηξη του καψυλιου γιατι συμπιέζεται το αμορτισέρ του βύσματος. Όταν όμως νικηθεί ή αδράνεια της μάζας των σκαγιων και το κλείσιμο, ( μετά την pmax δηλαδή,) ο διαθέσιμος χώρος αυξάνεται με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ότι τα αέρια της καύσης, και η στενωση του κωνου προσθέτει μεν κάποια αντίσταση, η οποία όμως είναι περιορισμένης σημασίας. Στις μετρήσεις των βλητικών σταθμών βλέπουμε πως η αύξηση των πιέσεων στο πέρασμα διαμέσου του κωνου στον αυλό ( για την ακρίβεια η μείωση του ρυθμού που πέφτουν οι πιέσεις) είναι λίγα bar στα ήδη πολύ χαμηλά σε σχέση με την μέγιστη πίεση. Αν ένα φυσίγγι 70 χιλιοστών βληθεί σε κάνη 65αρα, στα 5 τελευταία χιλιοστά όπου ο κάλυκας βρίσκεται μέσα στον κώνο, ( ακόμη και στον στενότερο επιτρεπτό κώνο των 10,5 μοιρών) η διάμετρος μειώνεται από τα 20,30( που είναι η στενότερη θαλάμη) στα 19,40 , πολύ πιο ανοιχτό από όποιαδηποτε διάμετρο αυλου