Η αγωνία και η λαχτάρα της κάθε έναρξης όσα χρόνια κι αν περάσουν πάντα ειναι η ίδια. Τα μάζεψα και έφυγα σαν κυνηγημένος από την Αθήνα για να προλάβω να είμαι σήμερα εδώ αν και από τις δυο-τρεις φορές που ανέβηκα στο βουνό τον Αύγουστο η εικόνα δεν ήταν καθόλου καλή. Όμως δτο κυνήγι ποτέ δεν ξέρεις πώς μπορεί να εξελιχθεί η κάθε σου μέρα.
Ξεκίνησα σε ένα γνωστό κομμάτι στο οποίο πέρσι υπήρχαν και νεράκια και κρατουσε λιγα πιυλια , αλλά φέτος ήταν όλα στεγνά. Εξαντλώντας όλη αυτή την έκταση και γυρίζοντας προς το αυτοκίνητο καταλαβαίνω τον σκύλο ότι έχει πάρει μυρωδιά και προσπαθώ να βγω σε καλό σημείο . Με γρήγορο βήμα ανάμεσα από κάτι κέντρα να βγω από την άλλη πλευρά, σήκωσε ενα πουλί το οποίο πέρασε από πάνω μου σάν οβίδα ,αλλα πρόλαβα και το τουφέκισα από πίσω αν και ήμουνα μέσα σε κέδρα. Είναι αυτό που πήρα και με φυσίγγι nsi speed 34. Συνεχίζουμε την ανάβαση και σε λίγο σηκώνει 3 πουλιά τα οποία έσπασαν αριστερά και βούτηξαν πάρα πολύ μακριά. Από κει και μετά τίποτα. Φεύγουμε και πηγαίνουμε σε ένα δεύτερο κομμάτι που μόλις είχαν φύγει κάποιοι λαγοκυνηγοί. Το ψάξαμε όσο μπορούσαμε και για να μην κουράζω , εκεί σηκώσαμε δύο πουλιά αλλά δυστυχώς ο κόντρα ήλιος και το ότι μου έφυγαν από την άλλη πλευρά, με εκανε να τουφεκίσω λίγο πίσω με αποτέλεσμα το πουλί να σκάσει κάτω και κάνοντας ενα γκελ και το χάνω Υπέθεσα ότι θα το βρούμε λίγα μέτρα πιο κάτω. Ομως κατα πάσα πιθανότητα με το γκελ που έκανε ανέκτησε κάποιες δυνάμεις και στα 20 μέτρα και μετά ήταν πουρνάρια ψηλά και μάλλον έσκασε πάνω σ αυτα . Ψάχναμε με το σκύλο μία ώρα,αλλα δυστυχώς δεν μπορέσαμε να το βρούμε . Αυτό μου χάλασε και τη διάθεση μπορώ να πω Καλύτερα να μην το είχα πάρει καθόλου. Είναι η τέταρτη φορά με τον σκύλο που δεν φεύγουμε με δεύτερο πουλί ,χάνοντας το από πουρνάρια.
screenshot pc